Η κακοδιοίκηση παραμένει πρόβλημα για τους πολίτες

Στον πρώτο και δεύτερο βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης εντοπίζει ο Συνήγορος του Πολίτη στην ετήσια έκθεσή του τις εστίες κακοδιοίκησης σύμφωνα με τις περισσότερες καταγγελίες των πολιτών. Η αλαζονική συμπεριφορά των οργάνων της διοίκησης καταγράφεται επίσης στις αιτιάσεις των πολιτών, ενώ στο χορό των προβληματικών αυτών σχέσεων ακολουθούν τα ασφαλιστικά ταμεία.
Μολονότι οι Δήμοι έχουν φορτωθεί με πολλές και ποικίλες αρμοδιότητες, εν τούτοις πολλά παράπονα των πολιτών εντοπίζονται στις πρωτογενείς τους δραστηριότητες που είναι η καθαριότητα, το πράσινο, οι λακκούβες στους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Στα συμπεράσματα του ο Συνήγορος του Πολίτη ζητάει από την Πολιτεία να προχωρήσει σε ένα νέο Καποδίστρια με σκοπό την μείωση του αριθμού των Δήμων, στους 500 από τους 1000 που είναι σήμερα.
Και δεν είναι μόνο ο αριθμός των Δήμων, είναι και η ασάφεια που υπάρχει στις αρμοδιότητες ανάμεσα σε πρώτο και δεύτερο βαθμό.
Νομαρχίες από τη μια, Περιφέρειες από την άλλη, κι εδώ οι αρμοδιότητες μπλέκονται στο ποιος κάνει τι.
Μια σοβαρή αλλαγή στο θεσμικό πλαίσιο και τον τρόπο λειτουργίας της διοίκησης, για να έχει αποτελέσματα οφείλει να ξεκινήσει από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Τα χρήματα που δόθηκαν τον τελευταίο καιρό δεν λύνουν τα δομικά προβλήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν. Γιατί ούτε η αποκομιδή των απορριμμάτων έγινε συχνότερη, ούτε οι προσπάθειες για ανακύκλωση εντάθηκαν, ούτε οι λακκούβες έκλεισαν, ούτε τα πεζοδρόμια έγιναν προσιτά για τους πεζούς, ούτε η παράνομη αφισοκόλληση έπαψε να υπάρχει, ούτε το πράσινο αυξήθηκε και συντηρήθηκε σωστά. Αναπτύχθηκαν μόνο ψευτοπολιτιστικές εκδηλώσεις που στο βάθος υποκρύπτουν συναλλαγές κάτω από το τραπέζι και υπήρξαν πολλές πάμπολλες από την πίσω πόρτα ρουσφετολογικές προσλήψεις με συμβάσεις έργου ένδεκα μηνών μέσω χρεοκοπημένων δημοτικών επιχειρήσεων για δραστηριότητες που δεν αφορούν τους δημότες.
Πέρα από όλα αυτά ο Συνήγορος του Πολίτη διαπιστώνει, από τις αναφορές των πολιτών, ότι εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα συμπεριφοράς των δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό με την πλημμελή εξυπηρέτηση, καθώς και η απροθυμία των προϊστάμενων των υπηρεσιών να εγκύψουν στα προβλήματα μόλις αυτά δημιουργηθούν, αφήνοντας έτσι να πλανάται η αίσθηση της ατιμωρησίας απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία. Αυτή η απουσία ελέγχου κάνει τον δημόσιο υπάλληλο να εμφανίζεται παντοδύναμος απέναντι στον πολίτη.
Οι διαπιστώσεις του Συνηγόρου του Πολίτη που εμφανίζονται στις ετήσιες εκθέσεις και επαναλαμβάνουν τα ίδια χαρακτηριστικά της παθογένειας που διέπει την δημόσια διοίκηση, φαίνεται ότι κανέναν δεν συγκινούν, μια και η κατάσταση αντί να βελτιώνεται επιδεινώνεται, αν κρίνει κανείς και από τις αιτιάσεις των πολιτών που αυξάνονται κάθε χρόνο.
Ο υπερπληθυσμός που κατοικοεδρεύει στη δημόσια διοίκηση δημιουργεί μιαν απίθανη γραφειοκρατία, που ευνοεί την διαφθορά κι έτσι φτάνουμε σε ένα υπέρβαρο και αναποτελεσματικό κράτος, που ταλαιπωρεί,αντι να εξυπηρετεί τον πολίτη, προς δόξα των κάθε λογής αετονύχηδων που επωφελούνται από αυτή την κατάσταση. Η λύση του γόρδιου δεσμού χρειάζεται σπαθί που κανείς δεν μοιάζει διατεθειμένος να το χρησιμοποιήσει.