Αξίζει να δούμε την ουσία και όχι το περιτύλιγμα των ασφαλιστικών

Η διαχείριση χρημάτων και μάλιστα σημαντικών ποσών στις μέρες μας απαιτεί ειδικές γνώσεις και δεν είναι υπόθεση βολέματος κάποιων προσώπων που γίνεται λόγω οικογενειακής σχέσης ή κομματικής ένταξης ή συνδυασμού και των δύο, προς τακτοποίηση της μεγάλης ουράς «ημετέρων» που ακολουθούν τα κόμματα εξουσίας.
Δυστυχώς παρά τα μεγάλα λόγια που ακούμε από τα χείλη των πολιτικών για αξιοκρατική διαχείριση της εξουσίας, εν τούτοις όλα αυτά ξεχνιούνται την επομένη των εκλογών και όλες οι θέσεις καταλαμβάνονται από συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα των υπουργών και ορισμένων υψηλά ισταμένων κομματαρχών, δημιουργώντας εικόνα φεουδαρχικού παρά δημοκρατικού συστήματος διακυβέρνησης.
Το μικροβόλεμα κάποιων ψηφοφόρων δημιουργεί στρατιές πιστών οπαδών, ενώ στο πολιτικό σύστημα κυριαρχεί μια ομάδα που παραδίδει από γενιά σε γενιά τα κλειδιά της εξουσίας, με διαδικασίες και μεθόδους που συναντά κανείς σε ολιγαρχικά καθεστώτα.
Η επιστημονική γνώση και τα υψηλού επιπέδου προσόντα, ελάχιστα ενδιαφέρουν στις μέρες μας, μια και οι θέσεις ευθύνης στο δημόσιο τομέα δεν προκηρύσσονται ή αν προκηρυχθούν η όλη διαδικασία μοιάζει περισσότερο με σημαδεμένη τράπουλα παρά με καθαρή και αξιόπιστη διαδικασία επιλογής του αξιότερου.
Δεν είναι τυχαίο και κοινή είναι η πεποίθηση, ότι για όλα χρειάζεται μέσον. Κάποιος να μεσολαβήσει για να πετύχει κανείς να μπει στο δημόσιο δια της πλαγίας οδού που δεν είναι άλλη από μια σύμβαση ορισμένου χρόνου, που θα ανανεώνεται συνεχώς και κάποτε προεκλογικά υπό την πίεση των πολλών θα γίνει αορίστου. Αλλά και οι εξετάσεις που γίνονται μέσω του ΑΣΕΠ δεν αφορούν θέσεις υψηλών προσόντων και λόγω απουσίας κάθε εμπιστοσύνης στα πρόσωπα κανείς δεν δέχεται συνδυασμό γραπτών με προφορικά, γιατί όπου παρεμβαίνει το προσωπικό κρητίριο είναι σχεδόν σίγουρη η λαθροχειρία στο αποτέλεσμα.
Αλλά και όσοι βγάζουν το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης στην Ελλάδα για να στελεχώσουν τις υψηλότερες θέσεις του δημόσιου τομέα, βλέπουν ότι στην πράξη κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, γιατί οι «ημέτεροι» των κομμάτων με λιγότερα προσόντα συνήθως προηγούνται.
Όσο για τους πολλούς νέους, που δεν ικανοποιούνται με ένα τυπικό χαρτί που αποτελεί συνήθως διαβατήριο για έναν καλύτερο μισθό στο δημόσιο, και προχωρούν σε σπουδές υψηλότερου επιπέδου κατακτώντας εξειδικεύσεις που είναι περιζήτητες στη διεθνή αγορά, βρίσκουν τις πόρτες στην Ελλάδα κλειστές και δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι προτιμούν να πάνε ή να μείνουν στο εξωτερικό μια και η χώρα μας διώχνει τα άξια παιδιά της.
Και επειδή ενός κακού μύρια έπονται, έχουμε κακή διαχείριση ενός πλήθους οργανισμών και επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα, επειδή οι μάνατζερ που διορίζομαι δεν είναι μάνατζερ, αλλά ουρά των πολιτικών προσώπων, που επιλέγονται με αδιαφανή κριτήρια.
Την τακτική αυτή έχουν ακολουθήσει όλα τα κόμματα που άσκησαν την εξουσία, γι αυτό και ισχύει το γνωστό ότι δεν δικαιούνται να ομιλούν όσοι ακολούθησαν επί σειρά ετών στο δρόμο των «ημετέρων».
Το αν θα αλλάξει, τι θα αλλάξει και πότε θα αλλάξει στο σύστημα των «ημετέρων», εξαρτάται από την ίδια την κοινωνία, που οφείλει επιτακτικά να το απαιτήσει και να το κάνει σημαία αιτημάτων της προς κάθε πολιτικό. Αν κάποιοι περιμένουν τις αλλαγές αυτές ως μάνα εξ ουρανού τότε γι αυτούς ισχύει το ζήσε Μάη να φας τριφύλλι.