Στο θέμα της ανεργίας στάθηκε χθες στην ομιλία του στο 33ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ ο πρωθυπουργός λέγοντας «στο αίτημα αυτό οφείλουμε να ανταποκριθούμε όλοι θετικά». Και είναι φυσικό. Ακόμη και το Σύνταγμα αναφέρεται στην υποχρέωση της Πολιτείας για εξασφάλιση εργασίας.
Όμως τι ακριβώς όμως συμβαίνει στη χώρα μας και από τη μια έχουμε εργαζόμενους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, που ήρθαν μαζικά στην Ελλάδα την δεκαετία του ’90, από την άλλη πολλούς ανέργους και κυρίως νέους.
Κάποτε έλεγαν ότι προτιμούνται οι αλλοδαποί, γιατί πληρώνονται με μικρότερες αμοιβές και παρέχουν μαύρη εργασία, δηλ. είναι ανασφάλιστοι. Αυτό συνέβη τα πρώτα χρόνια της παρουσίας τους στην χώρα μας. Αργότερα τα πράγματα ομαλοποιήθηκαν και οι αμοιβές εξισώθηκαν. Παράλληλα επειδή οι άδειες παραμονής συνδυάστηκαν με την ασφάλιση των μεταναστών το «πλεονέκτημα» για την απασχόληση τους έπαψε να υπάρχει. Η αλήθεια για το πρόβλημα δεν βρίσκεται σήμερα στη μαύρη εργασία. Βρίσκεται στο γεγονός ότι οι Έλληνες μαζικά τα τελευταία χρόνια αποφεύγουν τις χειρονακτικές εργασίες, είτε είναι αγροτικές, είτε τεχνικές και επιθυμούν να απασχοληθούν στις υπηρεσίες.
Η Πολιτεία από την πλευρά της δημιούργησε πολλά νέα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης που δημιουργούν στους νέους προσδοκίες για απασχόληση στον τομέα των υπηρεσιών, με σαφή προτίμηση το δημόσιο.
Όμως αυτά τα χρόνια δεν αυξήθηκαν ανάλογα με τη ζήτηση οι θέσεις στις υπηρεσίες, με αποτέλεσμα να έχουμε πλεόνασμα προσφοράς από την πλευρά των εργαζομένων σε σχέση με τις θέσεις.
Οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα είναι πολλοί. Ένας από αυτούς η δημιουργία πολλών νέων σχολών ανωτάτης εκπαίδευσης, χωρίς ανάλογες μελέτες για τις ανάγκες της αγοράς, με κριτήριο την ενίσχυση της οικονομίας μικρών επαρχιακών πόλεων και την παράλληλη ικανοποίηση του πιεστικού αιτήματος της κοινωνίας για μεγαλύτερο αριθμό εισακτέων στα ΑΕΙ-ΤΕΙ της χώρας.
Η αύξηση των πτυχιούχων δημιούργησε πολλούς νέους ανέργους από τον χώρο αυτό, μια και δεν υπάρχει αντίστοιχη ανάπτυξη στον τομέα των υπηρεσιών, μολονότι προς αυτή την κατεύθυνση οδηγούνται οι σύγχρονες κοινωνίας.
Και δεν υπάρχει ανάπτυξη, γιατί το κράτος παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες παραμένει δυσκίνητο, γραφειοκρατικό και εν πολλοίς ευάλωτο σε φαινόμενα διαφθοράς.
Τα αντικίνητρα αυτά εμποδίζουν πολλούς να επενδύσουν σε μια αγορά που παρουσιάζει ένα ακόμη σημαντικό μειονέκτημα, που είναι το ασταθές φορολογικό σύστημα.
Η μαζική μετακίνηση τα τελευταία χρόνια από τις χειρονακτικές εργασίες σε αυτές της παροχής υπηρεσιών, είχαν σαν αποτέλεσμα από τη μια πλευρά να καλυφθούν τα κενά από τους οικονομικούς μετανάστες και από την άλλη να υπάρχει άφθονη προσφορά εργασίας σε τομείς περιορισμένης ζήτησης. Το θέμα αυτό παραμένει σοβαρό στην Ελλάδα που θέλει να συγκρατήσει τον πληθυσμό της και λόγω δημογραφικού, από μια πιθανή μαζική μετανάστευση για παροχή υπηρεσιών σε άλλες χώρες της Ε.Ε.
