Η αντιμετώπιση των πυρκαγιών

Φαίνεται ότι οι πυρκαγιές δεν ολοκλήρωσαν ακόμη το καταστροφικό τους έργο. Και είναι λογικό. Δεν έχει περάσει το καλοκαίρι. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς, βρισκόμαστε στη μέση και ουδείς γνωρίζει τη μας περιμένει ακόμη. Μετά το καύσωνα και με τις θερμοκρασίες να παραμένουν υψηλές, ήρθαν οι ισχυροί άνεμοι που βοηθούν την εξάπλωση των πυρκαγιών.
Και δυστυχώς είχαμε προχθές και τρεις νεκρούς. Πολλοί υποστηρίζουν οι άνθρωποι αυτοί χάθηκαν, επειδή τους έστειλαν σε μια χαράδρα από την οποία δεν είχαν δίοδο διαφυγής. Οι οργανωτικές αδυναμίες της πυρόσβεσης είναι παραπάνω από εμφανείς. Αυτό δεν εμποδίζει κάποιους να χρησιμοποιούν το θάνατο των ανθρώπων αυτών, για να επικαλεσθούν την αυτοθυσία των πυροσβεστών που είναι δεδομένη, παραβλέποντας τα λάθη και τις ευθύνες εκείνων που τους έστειλαν στη μοιραία πυρόσβεση.
Όμως και χθες πέρα από τις πυρκαγιές σε Λάρισα, Φωκίδα, Χανιά και Τρίκαλα, είχαμε και τη μεγάλη πυρκαγιά στο καταπράσινο νησί των Σποράδων, τη Σκιάθο, που ξεκίνησε από μια φλεγόμενη χωματερή.
Όλοι οι ασχολούμενοι με το περιβάλλον κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις πυρκαγιές που προκαλούνται από τις χωματερές. Παρ όλα αυτά μικροσυμφέροντα και μικροπολιτικές εμποδίζουν να αναπτυχθούν συστήματα σύγχρονης ανακύκλωσης και Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων, που να ανταποκρίνονται στα σημερινά δεδομένα της διαχείρισης των σκουπιδιών.
Γιατί όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, «εμπρηστές» είναι κατά βάση οι χωματερές, τα καλώδια της ΔΕΗ και ο καύσωνας που μπορεί εύκολα να ανάψει την πρώτη φλόγα, που πολλές φορές είναι η αφορμή, για να φουντώσει τη φωτιά.
Είναι προφανές ότι οι πυρκαγιές είναι εδώ και θα τις έχουμε μπροστά μας απειλητικές ολόκληρο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Είναι επίσης γνωστό ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά σε οργανωτικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει συχνά η έγκαιρη επέμβαση, που θα σβήσει τη φωτιά, πριν αυτή επεκταθεί και καταστεί ανεξέλεγκτη.
Γιατί, υπήρξαν τρεις ημέρες με πάμπολλες πυρκαγιές, λόγω του καύσωνα, αλλά στη συνέχεια δεν είχαμε έξαρση ικανή να δικαιολογήσει την αδυναμία των πυροσβεστικών δυνάμεων να επεμβαίνουν έγκαιρα για την κατάσβεσή τους.
Είναι προφανές ότι και τα μέσα δεν στάθηκαν ικανά να βοηθήσουν αποτελεσματικά και η οργάνωση δεν υπήρξε επαρκής και τέλος οι ηγεσίες αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων.
Όμως, παρά τις αυταπόδεικτες αδυναμίες, δεν είδαμε αλλαγές ικανές να μας κάνουν περισσότερο ασφαλείς από την πύρινη λαίλαπα. Τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα. Αυτό, που ανησυχεί ιδιαίτερα, είναι το γεγονός ότι υπάρχει σύγχυση για το τι μέλλει γενέσθαι. Αν δηλ. λείπουν και πόσοι πυροσβέστες. Πόσοι εποχικοί χρειάζονται, πόσα και ποιο είδος αεροπλάνων, τι ελικόπτερα, πια οχήματα. Τι αντιπυρικές ζώνες, που πρέπει να τοποθετηθούν οι κρουνοί και που οι δεξαμενές. Πολλά γράφονται και περισσότερα ακούγονται, δημιουργώντας δυσκολία να ξεχωρίσει κανείς τα υπεύθυνα από τα ανεύθυνα, τις πολιτικές αντιπαραθέσεις από της αξιόλογες επισημάνσεις. Καταλήξαμε στα θέματα αυτά, που έχουν αντικειμενικές παραμέτρους, να θεωρούμε απόλυτο αυτό που υποστηρίζει το κόμμα μας, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι συχνά και το σωστό. Με αυτή την έννοια είναι ανάγκη, όλοι να γίνουμε ωριμότεροι να δούμε κατάματα τα προβλήματα και να τα αντιμετωπίσουμε πέρα και έξω από πολιτικές σκοπιμότητες

Το πράσινο, στη ζωή μας

Η απώλεια του δάσους της Πάρνηθας ευαισθητοποίησε πολλούς κατοίκους της Αττικής, που βλέπουν ότι ζώντας σε αυτή την πόλη, ούτε την αναπνοή τους μπορούν να εξασφαλίσουν. Οι ειδικοί δηλώνουν, ότι χωρίς το οξυγόνο που μας προσέφερε η Πάρνηθα, είναι σαν να επιβαρύναμε την ατμόσφαιρα με τα διπλάσια Ι.Χ., σε σχέση με αυτά που κυκλοφορούν σήμερα. Η καταστροφή αυτή, δημιουργεί την άμεση ανάγκη να αναλάβουν πρωτοβουλίες χωρίς άλλη καθυστέρηση, Πολιτεία αλλά και πολίτες προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης όλων μας.
Η Πολιτεία πέρα από τα μέτρα που εξήγγειλε για το καμένο δάσος της Πάρνηθας, οφείλει σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση να πρασινίσει κάθε γωνιά γης. Από το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, μέχρι το τελευταίο κομμάτι ελεύθερης γης, που έχει απομείνει στην Αττική.
Αλλά και οι πολίτες οφείλουν να πάρουν την τσάπα στα χέρια τους και να μην αφήσουν κανένα σημείο του σπιτιού τους χωρίς πράσινο. Από τον μικρό κοινόχρηστο κήπο, μέχρι το μπαλκόνι και την ταράτσα. Όπως όλοι οι ειδικοί συμφωνούν, δεν θα βελτιωθούν μόνο οι χώροι από πλευράς οξυγόνου, θα περιοριστεί σημαντικά και η θερμοκρασία των σπιτιών τις ημέρες του καύσωνα.
Οι μεγάλες γυάλινες επιφάνειες που χρησιμοποιούνται σε πολλές πολυκατοικίες, σε μια ηλιόλουστη πόλη, όπως είναι η Αθήνα, αυξάνουν σημαντικά την κατανάλωση ενέργειας μια και χρειάζονται περισσότερα κλιματιστικά και μεγαλύτερη ισχύ για να μειώσουν την θερμοκρασία του χώρου.
Αν δοθούν κίνητρα και φυτευτούν οι ταράτσες, θα προκύψει μια μέση μείωση θερμοκρασίας 3ο Κελσίου, για κάθε κτίριο. Η κατασκευή όμως ενός βιοκλιματικού κτιρίου, θα μηδενίσει σχεδόν την κατανάλωση ενέργειας και πέρα από την συνολική οικονομία θα περιορίσει σημαντικά τη ρύπανση του περιβάλλοντος.
Κεντρική Διοίκηση και Δήμοι αν χρησιμοποιήσουν ψυχρά υλικά, τόσο στις πλάκες των πεζοδρομίων, όσο και στην επίστρωση της ασφάλτου, θα μειώσουν τη θερμοκρασία στους χώρους αυτούς, κατά 4Ο Κελσίου.
Αλλά και στους ελεύθερους χώρους, όπου υπάρχουν να φυτέψουν δένδρα χωρίς πολλές συζητήσεις και καθυστερήσεις.
Από το παλιό αεροδρόμιο και τον παλιό ιππόδρομο μέχρι το Γουδί και την Λ. Αλεξάνδρας. Οι υπάρχουσες δικαστικές αποφάσεις με νόμιμο τρόπο να ανατραπούν, για να ανοίξει ο δρόμος της δημιουργίας του τεράστιου πάρκου-πνεύμονα στο χώρο του γηπέδου του Παναθηναϊκού και των ετοιμόρροπων εργατικών πολυκατοικιών. Ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα στις μεγαλουπόλεις ευεργέτες δεν είναι όσοι κτίζουν, αλλά όσοι γκρεμίζουν για να αποδώσουν τη γη ελεύθερη στο πράσινο.
Ακόμη προτείνεται από τους ειδικούς ο έλεγχος στις οικοδομές της ανατολικής και βόρειας Αττικής κι αυτό σημαίνει νέες προδιαγραφές για τις κατοικίες και αστυνόμευση για να μην ξεφυτρώνουν εν μια νυκτί δεκάδες αυθαίρετα, καθώς επίσης και περιορισμός στην κίνηση των Ι.Χ. με παράλληλη ενθάρρυνση της χρήσης Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
Για όλα αυτά οφείλουμε να πιέσουμε όλοι οι πολίτες και να κάνουμε παράλληλα ότι μπορούμε, για να βελτιώσουμε τις συνθήκες διαβίωσης μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.

Προεκλογική περίοδος χωρίς ουσία

Ο καβγάς με θέμα την διαχείριση των Δημόσιων Οικονομικών, εμποδίζει κάθε πολιτική συζήτηση, για προγράμματα αφορούν τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας . Κι όπως όλα δείχνουν, σε αυτό το μοτίβο θα κινηθεί η αντιπαράθεση των δύο μονομάχων μέχρι τις εκλογές. Στο ερώτημα αν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, περιορίζονται μόνο στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, η απάντηση είναι φυσικά αρνητική.
Βεβαίως τα οικονομικά και η διαχείριση τους αποτελούν μείζον θέμα, μια και παρά τις υποσχέσεις το νοικοκυριό του κράτους παραμένει ζητούμενο. Από τη μια σπατάλη, για άχρηστα άνευ αντικειμένου εκατοντάδες ΝΠΔΔ, κι από την άλλη «ανίδεες» ή «πονηρές» διοικήσεις Οργανισμών, που νομίζουν ότι διαχειρίζονται του παππού τους τα αμπελοχώραφα, χωρίς να υπόκεινται σε ουσιαστικό έλεγχο οι πράξεις και οι παραλήψεις τους.
Όλα αυτά μέσω των καταγγελιών, που εκτοξεύονται από τη μια και την άλλη πλευρά, σκανδαλίζουν την κοινή γνώμη, που ακούει καθημερινά να μιλούν για απώλειες των περιουσιών των ασφαλιστικών ταμείων και παράλληλα να λένε όχι, σε κάθε εύλογο αίτημα για αυξήσεις, που θα ανακουφίσουν τις ασθενέστερες εισοδηματικά ομάδες του πληθυσμού.
Κάθε σκεπτόμενος πολίτης αναρωτιέται πως είναι δυνατόν το κράτος να έχει και να σπαταλά από τη μια και να μην έχει να δώσει τα στοιχειώδη από την άλλη.
Όμως πέρα από τα οικονομικά και τη διαχείρισή τους, υπάρχουν και άλλα σοβαρά προβλήματα, στα οποία τα κόμματα εν όψει εκλογών καλούνται να παρουσιάσουν τις θέσεις τους και να δώσουν σαφείς και συγκεκριμένες απαντήσεις για το τι μέλλει γενέσθαι.
Και πρώτο από όλα το ασφαλιστικό. Η κυβέρνηση Σημίτη επιχείρησε να το ακουμπήσει με την έκθεση Σπράου και πριν Αλέκτωρ λαλήσει τρεις, την πέταξε στο καλάθι των αχρήστων για να αποφύγει το διαφαινόμενο υψηλότατο πολιτικό κόστος.
Η κυβέρνηση Καραμανλή, δεν το άνοιξε μέχρι τώρα και δηλώνει ότι θα το συζητήσει την επόμενη τετραετία, με δεδομένο το γεγονός ότι η Ε.Ε., μετά την άρση της επιτήρησης, ζήτησε ορθά κοφτά το ασφαλιστικό να μπει στο τραπέζι για συζήτηση, χαρακτηρίζοντάς το, θέμα πρώτης προτεραιότητας.
Το ΠΑΣΟΚ μιλάει για νέα φορολογία, με την οποία θα καλύψει μέρος των ελλειμμάτων, χωρίς να απαντάει στο ερώτημα τι θα αλλάξει και τι θα αφήσει στη θέση του.
Υπάρχει επίσης ένα ακόμη μεγάλο θέμα, που παραμένει για ρύθμιση στο μέλλον, μια και το λεγόμενο πολιτικό κόστος το πηγαίνει συνεχώς πίσω.
Κι αυτό αφορά τον μέγα ασθενή, τη Δημόσια Διοίκηση. Η διαφθορά εναλλάσσεται με την αδιαφορία και την εχθρική αντιμετώπιση του πολίτη. Ο Δημόσιος τομέας αντί να απλοποιείται στη δομή του και να μειώνεται σταδιακά, από πλευράς προσωπικού, διογκώνεται, μια και όλες οι κυβερνήσεις υποκύπτουν στον πειρασμό και προσλαμβάνουν «ημετέρους» χρησιμοποιώντας απίθανους τρόπους, προκειμένου να παρακάμψουν το ΑΣΕΠ.
Σε αυτά και άλλα πολλά προβλήματα όπως αυτό της παιδείας, που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, φαίνεται ότι δεν θα δοθούν δεσμευτικές απαντήσεις, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, που άτυπα διανύουμε, μια και ο καβγάς και οι ύβρεις, έχουν πάρει τη θέση της επιχειρηματολογίας και του διαλόγου λόγου, για προγράμματα και πολιτικές.

Προτεραιότητα, η προστασια του δάσους

Πολλοί νέοι άνθρωποι κατέκλυσαν την Κυριακή το απόγευμα την πλατεία Συντάγματος, με κοινό αίτημα την προστασία του δάσους. Η μαζική προσέλευση των νέων σε μια διαδήλωση που οργανώθηκε από το διαδίκτυο, χωρίς κομματικές ταμπέλες και καπέλα, δείχνει ότι οι πολίτες μπορούν να διεκδικήσουν, τα απλά και αυτονόητα που κάποιοι τους στερούν, χωρίς κομματικούς κηδεμόνες.
Στη διαδήλωση αυτή δεν υπήρξαν ομιλίες, ούτε οργανωμένα μπλοκ κομματικών παρατάξεων. Οι διαδηλωτές αυθόρμητα φώναζαν «αίσχος» που είχε αποδέκτες τους «300» του Κοινοβουλίου, που εφησυχάζουν και δεν έκαναν κάτι για να προστατεύσουν το δάσος.
Από τη διαδήλωση δεν έλειπαν και τα παιδιά που είχαν κι αυτά σχεδιάσει κάτι στα μικρά πλακάτ, που κρατούσαν στα χέρια τους. Αυτοί που απουσίαζαν και αυτό σημαίνει πολλά, ήταν άνθρωποι των μεγαλυτέρων ηλικιών.
Το αίτημα πάντως των διαδηλωτών ήταν ένα και απλό: «Όπου υπήρχε δάσος, να ξαναγίνει δάσος». Από τα συνθήματα δεν έλειπε το χιούμορ και οι ειρωνεία, για όσους λένε μεγάλα λόγια μετά από κάθε πυρκαγιά και τα ξεχνούν την επομένη, φροντίζοντας να αποδεσμεύουν μεγάλες εκτάσεις που ήταν δάσος, προκειμένου να τις παραδώσουν στα χέρια των εργολάβων.
Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός, ότι έλειπαν από αυτή την αυθόρμητη διαδήλωση, οι τηλεοπτικοί αστέρες που μόνο στο γυαλί ευαισθητοποιούνται, οι καλλιτέχνες, οι λεγόμενοι διανοούμενοι και φυσικά οι πολιτικοί.
Ήταν όμως άλλοι σημαντικοί Έλληνες. Οι απλοί πολίτες που είναι ευαισθητοποιημένοι και αντιδρούν σε αυτή την καταστροφή.
Μια μέρα πριν πραγματοποιήθηκαν εννέα συναυλίες, σε μεγάλες πόλεις των πέντε ηπείρων, που σκοπό είχαν να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες για τη διάσωση της Γης, από την επερχόμενη κλιματική αλλαγή.
Γι αυτές τις συναυλίες υπήρξε και σοβαρός αντίλογος. Καλλιτέχνες που πήραν μέρος και κοινό που τις παρακολούθησε, μολύνουν το περιβάλλον, οι πρώτοι με τις μετακινήσεις τους και τις εγκαταστάσεις για τις συναυλίες τους και οι δεύτεροι αφήνοντας πίσω τους μετά τις εκδηλώσεις αυτές όγκους σκουπιδιών, που έρχονται σε αντίθεση με τον σκοπό για τον οποίο πραγματοποιήθηκαν οι συναυλίες.
Από τις επτά δεσμεύσεις που προβλέπονται στο “Live Earth”, οι καλλιτέχνες και οι πολίτες που πήραν μέρος σε αυτές, παραβίασαν ήδη, αυτήν που αφορά την εκπομπή του διοξειδίου του άνθρακα και την οικονομία ενέργειας σε κάθε ατομική δραστηριότητα. Βεβαίως, για να μην λέει κανείς μόνο τα αρνητικά, οι ιδιαίτερα δημοφιλείς καλλιτέχνες που πήραν μέρος στις συναυλίες, συγκέντρωσαν στις τηλεοπτικές μεταδόσεις των συναυλιών, πάνω από δύο δισεκατομμύρια τηλεθεατών, που σημαίνει ότι κάποιο μήνυμα πέρασε σε αυτούς τους ανθρώπους. Το θέμα είναι να μην ξεχαστούν την επομένη των συναυλιών, όλα αυτά που πρέπει να κάνουν οι κοινωνίες συνολικά και οι πολίτες ατομικά, για να προστατέψουν το περιβάλλον.
Το ίδιο ισχύει και στα καθ ημάς. Μια και μόνο διαμαρτυρία δεν αρκεί. Οφείλουν οι πολίτες, αλλά και οι δραστήριοι νέοι του διαδικτύου, να κατακλύζουν τα SMS και τα e-mail των πολιτικών όλων των κομμάτων, με την υπενθύμιση της υποχρέωσης τους, να προστατεύουν το δάσος. Αλλά και καθημερινά, όπου συναντήσουν πολιτικούς, τώρα λόγω των επικείμενων εκλογών θα βγουν από τα γραφεία τους, να τους πιπιλάνε τα αυτιά για το δάσος και να τους υπενθυμίζουν την υποχρέωσή τους να το προστατεύσουν.
Με διαρκή πίεση, μπορεί κάτι να διασωθεί από την … εργολαβική σκαπάνη.

Καυτό καλοκαίρι μια και το Συνέδριο έδειξε εκλογές το φθινόπωρο

Είναι σαφές και μετά την χθεσινή ομιλία του Πρωθυπουργού στο κλείσιμο του 7^ου Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας, ότι οι εκλογές βρίσκονται προ των πυλών. Ο Κ. Καραμανλής παρά τις φραστικές αναφορές σε χρονοδιάγραμμα τετραετίας στην όλη δομή της ομιλίας του, δεν άφηνε κανένα σχεδόν περιθώριο παράτασης της παρούσης κυβερνητικής θητείας πέραν του φθινοπώρου.
Στην ομιλία του έδωσε το στίγμα της τακτικής του απέναντι στο ΠαΣοΚ, απέφυγε κάθε αναφορά στο πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου, μίλησε για ευπρέπεια στο διάλογο και αποκήρυξε τις ύβρεις και τις συκοφαντίες, ενώ δεν παρέλειψε και πάλι να καυτηριάσει τις απόπειρες κοινωνικού διχασμού.
Ο Πρόεδρος της Ν.Δ. στη δεύτερη ομιλία του αναφέρθηκε και πάλι επιγραμματικά, στο έργο της κυβέρνησης, επικεντρώνοντας ειδικότερα το ενδιαφέρον του, στους βορειοηπειρώτες και τους ποντίους. Προανήγγειλε παράλληλα νομοθετική ρύθμιση για τον προσεχή Οκτώβριο, που αφορά την ψήφο στον τόπο κατοικίας των Ελλήνων του εξωτερικού.
Αυτή την αποστροφή της ομιλίας του, ίσως κάποιοι την ερμηνεύσουν ως απόδειξη των προθέσεων του Πρωθυπουργού να εξαντλήσει την τετραετία. Όμως η ολομέλεια της Βουλής του προσεχούς Οκτωβρίου θα μπορούσε κάλλιστα να είναι της νέας Βουλής, που θα προκύψει από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ομιλία του Κ. Καραμανλή στο κλείσιμο των εργασιών του Συνεδρίου, παρουσιάζει η προτεραιότητα που έδωσε για την δεύτερη τετραετία της Ν.Δ. στην υπερψήφιση των συνταγματικών αλλαγών και συγκεκριμένα, αυτή που αφορά του άρθρο 16.
Είναι γνωστό ότι πέρα από το πρόβλημα των 180 ψήφων, που χρειάζεται αυτή η αλλαγή στο Σύνταγμα, η υπόθεση των μη κρατικών πανεπιστημίων είχε προκαλέσει τον περασμένο χειμώνα τις πολύμηνες κινητοποιήσεις των καθηγητών και των φοιτητών των ΑΕΙ.
Παράλληλα ο Κ. Καραμανλής προχώρησε περισσότερο, προαναγγέλοντας συνέχιση των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων.
Ακόμη ο Πρωθυπουργός, αναφερόμενος στις κυβερνητικές προτεραιότητες της επόμενης τετραετίας, έκανε λόγο για το ασφαλιστικό, χωρίς να δώσει το στίγμα ως προς το περιεχόμενο των αλλαγών σε αυτό, με δεδομένο ότι οι απόπειρες που έγιναν στο παρελθόν, συνάντησαν τις έντονες αντιδράσεις τόσο των συνδικάτων, όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Τέλος έκανε λόγο για τη διαμόρφωση μιας νέας διοικητικής δομής της χώρας, χωρίς και σε αυτό το θέμα να αναφερθεί σε λεπτομέρειες.
Δύο στοιχεία της ομιλίας του, αυτό της αυτοκριτικής για την σημερινή προβληματική λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και το δεύτερο που αφορούσε τον πολίτη και τις υπηρεσίες που προσφέρονται σε αυτόν από τον δημόσιο τομέα, προδιαθέτουν εκτεταμένες αλλαγές που σχεδιάζονται από το επιτελείο της Ν.Δ., μετά τις εκλογές, μόλις εξασφαλιστεί την δεύτερη τετραετία.
Ο φόβος της αντίδρασης των οργανωμένων συμφερόντων, που εξυπηρετούνται από ένα κράτος που βρίσκεται σε παραλυσία, εμποδίζει την κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως υποστήριζε σε κατ ιδίαν συνομιλία του σοβαρό στέλεχος, που υπηρετεί σε αποκεντρωμένη διοικητική μονάδα, να ανοίξει τα χαρτιά της για τα μέτρα που προτίθεται να πάρει την επόμενη τετραετία.
Δύο λοιπόν είναι τα χειροπιαστά συμπεράσματα μετά τις ομιλίες Καραμανλή στο 7^ο Συνέδριο του κόμματος. Το ένα ότι θα έχουμε εκλογές το Σεπτέμβριο ή στις αρχές του Οκτώβρη και το δεύτερο ότι η Ν.Δ. επιμένει στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, ενώ οι διοικητικές θα γίνουν με χαμηλούς τόνους για να μην αντιδράσουν οι βολεμένοι, που έχουν για αξίωμα «μη μου τους κύκλους τάραττε».

Το διπλωματικό ατόπημα και η υποχρέωση για εξηγήσεις

Οι εκλογές, απ ότι όλα δείχνουν, θα διεξαχθούν το φθινόπωρο. Αυτό σημαίνει ότι το σκοπιανό δεν θα βρεθεί στο επίκεντρο της επικαιρότητας, γιατί τα δύσκολα θα έρθουν τον προσεχή Νοέμβριο, μια και τότε στο ΝΑΤΟ θα συζητηθεί η είσοδος της χώρας αυτής στη Βορειατλαντική συμμαχία . Έτσι και οι δύο μονομάχοι θα αποφύγουν τις προεκλογικές δεσμεύσεις, που δεν είναι άλλες από ένα veto, στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Με δεδομένο επίσης ότι και στο κυπριακό δεν αναμένονται εξελίξεις, εξάλλου στο θέμα αυτό το πάνω χέρι το έχει πάρει ήδη από την είσοδό της στην Ε.Ε. η Λευκωσία, τα λεγόμενα εθνικά θέματα δεν αναμένεται να βρεθούν στην πρώτη γραμμή της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξελίξεις γύρω από σκοπιανό. Κάποιες τις προκαλεί η Ελλάδα, με την αχαρακτήριστη συμπεριφορά ορισμένων διπλωματών.
Το ατόπημα προήλθε από την κ. Ντόρα Γκροσομανίδου που έχει τοποθετηθεί επικεφαλής του Διπλωματικού γραφείου στα Σκόπια. Η εν λόγω κυρία σε συνέντευξή της, που δημοσιεύθηκε σε πληρωμένο ένθετο από την γειτονική μας χώρα, στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», αναφέρει μεταξύ άλλων, ότι η Ελλάδα «οφείλει να αντιμετωπίσει τη νέα πραγματικότητα, ότι η FYROM έχει αναγνωριστεί με το συνταγματικό της όνομα, από τα μισά και πλέον μέλη του ΟΗΕ».
Με δυο κουβέντες η επικεφαλής της Ελληνικής πρεσβείας στα Σκόπια, υποστηρίζει δημόσια περίπου την θέση των σκοπιανών, που ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητούν από την ελληνική πλευρά να αναγνωρίσει αυτή την πραγματικότητα.
Στην ίδια συνέντευξή της η ελληνίδα διπλωμάτης αναφέρει, ότι η Ελλάδα έχει ήδη αποδεχθεί την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια» κάτι που η χώρα μας δεν το έχει επίσημα κάνει, μια και το όλο θέμα βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της διαβούλευσης, με τον μεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς.
Η κ. Γκροσομανίδου ανακλήθηκε ήδη στην Αθήνα για να δώσει εξηγήσεις μια και κατηγορείται για «ακρισία».
Όμως, η συμπεριφορά αυτή της ελληνίδας του εκπροσωπεί την χώρα μας στα Σκόπια, προκαλεί απορίες και εύλογα ερωτηματικά. Και αυτά αφορούν κυρίως το υπουργείο Εξωτερικών και τις επιλογές που κάνει, για τις διάφορες θέσεις κλειδιά στις πρωτεύουσες που παρουσιάζουν ειδικό ενδιαφέρον για τα ελληνικά συμφέροντα. Στην προκειμένη περίπτωση σε μια περιοχή, όπως είναι τα Σκόπια, οι επιλογές και ιδιαίτερα προσεκτικές έπρεπε να είναι και οι άνθρωποι που μετακινούνται σε αυτές, να γνωρίζουν το θέμα σε βάθος, αλλά και το ρόλο που καλούνται να παίξουν.
Η τοποθέτηση ανθρώπων χωρίς τα παραπάνω κριτήρια, οδηγεί σε αποτελέσματα που προκαλούν λύπη και αλλά και οργή σε πολλούς ανθρώπους που βλέπουν ακόμη και έλληνες διπλωμάτες να πλειοδοτούν στις θέσεις και την επιχειρηματολογία των Σκοπίων.
Οι διπλωμάτες εξάλλου, οφείλουν να έχουν την έγκριση της κεντρικής υπηρεσίας, πριν κάνουν δηλώσεις και μάλιστα για τόσο λεπτά και σοβαρά θέματα, που παραμένουν σε εκκρεμότητα εδώ και αρκετά χρόνια.
Για το θέμα αυτό το υπουργείο Εξωτερικών οφείλει να δώσει δημόσιες εξηγήσεις στον ελληνικό λαό. Γιατί μπορεί η προεκλογική περίοδος να επιβάλλει χαμηλούς τόνους, όμως το θέμα ούτε ασήμαντο είναι ούτε προσφέρεται για θάψιμο.

Αφήστε ήσυχο το δάσος, θα αναγεννηθεί από μόνο του

Στο ερώτημα τι κάνουμε με το δάσος που κάηκε στην Πάρνηθα και σε άλλες περιοχές τις Ελλάδας, οι απαντήσεις ποικίλουν. Κι επειδή τώρα όλοι δηλώνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα ειδικοί, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε θέμα, καλό είναι να αφήσουν το τα καμένα δάση ήσυχα κι η φύση θα φροντίσει για την αποκατάσταση του πρασίνου, αρκεί να μην επέμβει ο άνθρωπος και τα …ζώα.
Όπως μας πληροφορεί ο καθηγητής Περιβάλλοντος Νίκος Μάργαρης, στην Πάρνηθα, στην περιοχή που κάηκε, υπάρχει ένας υποόροφος, που είναι οι ρίζες του σχίνου, της κουμαριάς και του πουρναριού. Αυτές οι ρίζες σύμφωνα με τον Ν. Μάργαρη που αποτελούν το 60% του φυτού είναι ζωντανές και θα ανθίσουν πολύ σύντομα. Αυτές οι ρίζες θα συγκρατήσουν και το νερό της βροχής με συνέπεια να μην υπάρχει κανένα θέμα αντιπλημμυρικών έργων.
Κατά την άποψη του καθηγητή τα πεύκα, με τη ρητίνη που υπάρχει στον κορμό τους από την οποία βγαίνει το νέφτι που είναι εύφλεκτο υλικό, έκαψαν τα έλατα στην Πάρνηθα. Στο Πήλιο που οι δασολόγοι φύτεψαν μετά την πρώτη πυρκαγιά πεύκα, οι φωτιές επανήλθαν και έκαψαν το δάσος δύο ακόμη φορές. Αντίθετα στο Άγιο Όρος, που η φωτιά πριν δέκα χρόνια κατέκαψε τα πάντα, το δάσος αναγεννήθηκε από την τέφρα του επειδή οι μοναχοί αρνήθηκαν να κάνουν αναδάσωση. Το μόνο μέτρο που πήραν, ήταν να απαγορεύσουν σε οποιονδήποτε να παρέμβει στο δάσος. Ούτε ζώα, ούτε κόψιμο κορμών, ούτε υλοτόμοι που σέρνουν τα καμένα δέντρα και καταστρέφουν τους βλαστούς της φυσικής ανάπλασης του δάσους. Στην Πεντέλη όταν κάποιοι έκαναν στο παρελθόν αναδασώσεις, σκάβανε για να φυτέψουν ένα δένδρο και την ίδια ώρα κατέστρεφαν εκατό μικρά φυτά που είχαν βλαστήσει από μόνα τους.
Στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας είχαν βάλει ελάφια και είχαν επίσης μεταφέρει κρι-κρι από την Κρήτη. Τα ελάφια πολλαπλασιάστηκαν και έτρωγαν τους φλοιούς των ελάτων. Σε ένα οικοσύστημα με ζαρκάδια και ελάφια χρειάζονται και λύκοι προκειμένου να υπάρξει η προβλεπόμενη από την φύση ισορροπία.
Δεν είναι μόνο η απουσία της οργάνωσης, που έγινε φανερή στη διάρκεια των πυρκαγιών για την έγκαιρη αντιμετώπισή τους, είναι και τα πολλά και ποικίλα σενάρια για την αναδάσωση που ακούγονται από διάφορες πλευρές.
Ένα από αυτά ακούστηκε από το υφυπουργό Οικονομίας και βουλευτή της περιοχής Π.Δούκα, που πρότεινε τα 25.000 στρέμματα του καμένου δάσους της Πάρνηθας να τα αναλάβουν για αναδάσωση 25 εταιρίες. Κι επειδή και ο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Γ. Σουφλιάς, που ανέλαβε το θέμα μιλάει για αντιπλημμυρικά έργα και νέα δεντροφύτευση, μήπως θα ήταν χρήσιμο να απευθυνθούν στους ειδικούς και να αποφύγουν τους αλμπάνηδες. Γιατί στα καμένα, το δάσος περιμένουμε να ξαναδούμε και όχι τους κήπους της Βαβυλώνας. Το δάσος δεν είναι δημόσια έργα, για να τα αναλάβουν κάποιοι εργολάβοι. Δεν είναι κονόμα. Για την ώρα χρειάζεται φύλαξη από ζώα και ανθρώπους και τίποτα άλλο. Μπορούν άραγε αυτό το απλό, να το εξασφαλίσουν οι συναρμόδιοι υπουργοί Εσωτερικών, Δημόσιας Τάξης, Γεωργίας, Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων καθώς και οι Περιφερειάρχες, Νομάρχες, Δήμαρχοι, η Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας, η Πυροσβεστική και κάθε άλλος φορέας που εμπλέκεται στην Εθνική υπόθεση που λέγεται προστασία του Δάσους. Αν μπορούν να κάνουν το απλό ας το κάνουν κι ας αφήσουν την πολιτικολογία στην άκρη. Αν φυλάξουν τα καμένα θα προσφέρουν ένα κάποιο έργο. Τα πολλά λόγια είναι περιττεύουν …

Η πείρα κάποιων στελεχών στα δημόσια οικονομικά

Στην Ελλάδα συμβαίνουν πολλά θαύματα που δεν είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Από σεμνότητα ορισμένοι μας τα κρύβουν. Έτσι παρακολουθούμε για παράδειγμα την δυνατότητα μιας κυρίας, να διδάσκει ατελείωτες ώρες σε κρατικά ΙΕΚ μαθήματα, όπως «Θεωρία Πορσελάνης», «Οδοντοτεχνική Πορσελάνης», «Νοσηλευτική Χειρουργική», «Θεραπευτική Διαιτολογία» και ένα σωρό άλλα μαθήματα. Κι όλα αυτά με ένα απλό απολυτήριο Λυκείου.
Να τι καταφέρνουν οι προκομμένοι άνθρωποι. Με ένα χαρτί Λυκείου μπορεί κανείς να κάνει τόσα πράγματα και φυσικά με το αζημίωτο. Από όλη αυτή τη δραστηριότητα οι άνθρωποι που κοπιάζουν καθαρίζουν μερικά εκατομμύρια. Όχι ευρώ να μην υπερβάλουμε, εκατομμύρια δραχμούλες, γιατί όλα αυτά συνέβησαν την περίοδο 1997-2002. Ύστερα σου λένε ότι υπάρχει ανεργία κι ο κόσμος με ένα σωρό πτυχία, master και διδακτορικά δεν μπορεί να βρει δουλειά.
Εδώ στα ΙΕΚ ελλείψει καλυτέρων καταφεύγουν σε αποφοίτους Λυκείου για να διδάξουν όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά πράγματα. Κι αυτή η κυρία βλέποντας την απροθυμία των ειδικών να διδάξουν, είδε κι απόειδε και για να συμπληρώσει τα κενά της διδακτέας ύλης, επιστράτευσε στο ρόλο του καθηγητή, την αδελφή της και τον άντρα της αδελφής της, για να μην μείνουν τα παιδιά κούτσουρα και δεν συμπληρώσουν τις διδακτικές τους ώρες.
Για να καταλάβουν οι αδαείς που κάθονται και περιμένουν ως μάνα εξ ουρανού μια δουλειά, λες και αυτές πέφτουν ουρανοκατέβατες, η υπόθεση είναι πολύ απλή. Υπάρχει ο ΟΕΕΚ. Αυτό σημαίνει Οργανισμός Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης. Τι κάνει αυτός ο Οργανισμός; Εισπράττει χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τσοντάρει και η Ελλάδα από τους λεγόμενους Εθνικούς Πόρους με σκοπό οι άνεργοι να αποκτήσουν κάποια ειδικότητα που θα τους επανεντάξει ομαλά στην αγορά εργασίας.
Το χρήμα που πέφτει είναι αρκετό, γι αυτό και κάποιοι το χρησιμοποιούν για να πραγματοποιήσουν, με το δικό τους τρόπο φυσικά, αυτό που το ΠΑΣΟΚ στο πρόγραμμα του το αναφέρει, ως αναδιανομή του πλούτου.
Αν, λοιπον, λέμε αν, έχεις μπάρμπα στην Κορώνη, που λέγαμε και παλαιότερα, τώρα δεν χρειάζεται καν να τρέχουμε έως εκεί κάτω, σύζυγο τον αντιπρόεδρο του ΟΕΕΚ να έχεις φτάνει, μπορείς να γίνεις στα χαρτιά ακόμη και πιλότος ενός μαχητικού F-16.
Έτσι η σύζυγος, την περίοδο που δεν υπήρχαν «σπείρες που να λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα», δηλ. ανάμεσα στο 1997 και 2002, δίδαξε τόσα πολλά που το ευχαριστήθηκε και η ψυχή της που λένε. Κι επειδή ο σύζυγος πέτυχε στην πρώτη αποστολή του που ήταν να επιμορφώσει ανέργους, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τον αξιοποίησε στη συνέχεια και σε μια δεύτερη πόστο, στο Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας, όπου ανέλαβε ως Διευθύνων Σύμβουλος να λύνει και να δένει. Αγόραζε λοιπόν ομόλογα σήμερα ακριβά και αύριο τα πουλούσε φθηνά. Τι να κάνουμε έτσι είναι η αγορά. Κι επειδή κι εκεί τα πήγε καλά, τώρα που στο ΠΑΣΟΚ δεν έχουν την εξουσία και είναι στην αντιπολίτευση φρόντισαν να τον τακτοποιήσουν και του έδωσαν την Γενική Διεύθυνση του κόμματος.
Για πού τον προορίζουν, όταν και όποτε αναλάβουν την εξουσία, δεν μας είπαν. Θα τους προτείναμε να του βρουν μια θέση που να διαχειρίζεται χρήματα, πολλά χρήματα, γιατι όπως διαπιστώθηκε είναι άριστος διαχειριστής των οικονομικών. Όταν αυτά είναι των φορολογουμένων ακόμη καλύτερα. Τα φροντίζει με ιδιαίτερη υπευθυνότητα. Συγχαρητήρια, περιμένουμε με αγωνία εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες κάτι τέτοιους για να πιάσουν τα χρήματά μας τόπο…

Η αδηφάγος δαιδαλώδης κρατική μηχανή έφαγε το δάσος

Στο ερώτημα, τις πταιει γι αυτή μεγάλη καταστροφή, η απάντηση δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε απλή. Βεβαίως, η ευκολία οδηγεί πολλούς στο συμπέρασμα των άμεσων στόχων, που δεν είναι άλλοι από τα πολιτικά πρόσωπα, που έχουν την ευθύνη του συντονισμού των υπηρεσιών που πρέπει να φροντίζουν, για την έγκαιρη κατάσβεση των καταστροφικών πυρκαγιών. Όμως, ακούγοντας από την τηλεόραση παράγοντες και παραγοντίσκους, που εμπλέκονται στην όλη υπόθεση της δασοπροστασίας, διαπιστώνει κανείς πόσοι φορείς εμπλέκονται και αλληλοκαλύπτονται σε αρμοδιότητες, με αποτέλεσμα να χάνεται η πραγματική ευθύνη στο δαιδαλώδες γραφειοκρατικό σύστημα, που ξέρει να καταπίνει οτιδήποτε, από την πιο μικρή παράλειψη, μέχρι την καταστροφή, όπως αυτή της Πάρνηθας.
Πόσοι άραγε οι είναι οι φορείς και οι αρμόδιοι;
Αρχίζουμε και λέμε. Ξεκινάμε από το πρώτο κύτταρο που είναι οι Δήμοι και οι Κοινότητες. Εισπράττουν μέσω του προγράμματος «Θησέας» όχι ευκαταφρόνητα ποσά για να κάνουν αντιπυρικά προγράμματα στις δασικές περιοχές που υπάγονται στο Δήμο ή στην Κοινότητα τους.
Δεν μένουμε όμως εδώ. Υπάρχουν και οι σύνδεσμοι Δήμων και Κοινοτήτων που κι αυτοί εμπλέκονται στην υπόθεση της προστασίας των δασών. Ακόμη στο επίπεδο το δημοτικό, δηλ. του Πρώτου Βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης, υπάρχει και φορέας που εισέπραξε αρκετά εκατομμύρια ευρώ, επίσης μέσω του «Θησέας» για την πυροπροστασία.
Φεύγοντας από τους Δήμους θα πάμε στο Δεύτερο Βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εδώ θα συναντήσουμε τους Νομάρχες, που κι αυτοί με τη σειρά τους έχουν αρμοδιότητες και υπηρεσίες που ασχολούνται με την προστασία του δάσους.
Η Υπερνομαρχία στην περίπτωση της Πάρνηθας ευτυχώς δεν εμπλέκεται. Ασχολείται με το άλσος του Πεδίου του Άρεως για να έχει κάτι να κάνει, χωρίς να έχει την αντίστοιχη υποδομή που την διαθέτει και την χρυσοπληρώνει ο Δήμος Αθηναίων.
Τα Δασαρχεία δεν υπάγονται πλέον στις Νομαρχίες. Πέρασαν στις αρμοδιότητες των Περιφερειαρχών. Κι αυτοί με τη σειρά τους την περασμένη εβδομάδα αναζητούσαν να βρουν ένα κάποιο ρόλο.
Υπάρχει και το αρμόδιο υπουργείο για το περιβάλλον, στο οποίο υπάγεται με αυτή την έννοια και το δάσος, που είναι το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Όμως σε επίπεδο κεντρικής Διοίκησης, η Πυροσβεστική υπάγεται στο υπουργείο Δημοσίας Τάξης, που απορρόφησε πριν λίγο καιρό τους δασοπυροσβέστες, που στο παρελθόν λειτουργούσαν υπό την εποπτεία του υπουργείου Γεωργίας. Όμως έχουμε και την υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας, υπό τον κ. Φούρλα που υπάγεται στο ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α. Αυτή δεν την είδαμε και δεν την ακούσαμε στην διάρκεια του χαμού, που έγινε από τις πυρκαγιές την περασμένη εβδομάδα.
Σε αυτό το δαιδαλώδες σύστημα είναι εύκολο να μετακυλύει ο ένας στον άλλο τις ευθύνες και στο τέλος να βγουν όλοι λάδι.
Η ευθύνη δεν προσωποποιείται και δεν έχει συγκεκριμένους αποδέκτες.
Είναι λοιπον στην πραγματικότητα το κράτος που φτιάξαμε, υπεύθυνο για την καταστροφή. Το γραφειοκρατικό, το δαιδαλώδες, το ρουσφετολογικό, το ρέπων στη διαφθορά, το ανοιχτό στη διαπλοκή, το σπάταλο, το υπέρβαρο, το ανάλγητο. Γιατί αν λειτουργούσε υπεύθυνα και σωστά, δεν θα χρειαζόταν κανένας υπουργός να παίξει το ρόλο του μαέστρου της ορχήστρας.
Κατά τα άλλα «ζούμε μέρες εθνικού πένθους», όπως πολύ σωστά είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το γεγονός ότι «η Αττική έχασε την ελπίδα της» όπως επίσης εύστοχα υπογράμμισε ο κ. Κάρολος Παπούλιας, είναι κάτι που αύριο οι πολλοί θα ξεχάσουν, μόλις οι κάμερες εγκαταλείψουν το καμένο δάσος. Όσο για το αν το περιβάλλον, θα γίνει, έστω και τώρα, «το πρώτο εθνικό μας θέμα», αυτό μοιάζει με ουτοπία. Στα λόγια όλοι θα πλειοδοτήσουν πολίτες και πολιτικοί, στην πράξη και οι μεν και οι δε θα αδιαφορήσουν…

Τα χειρότερα για το περιβάλλον έρχονται στο άμεσο μέλλον

Το περιβάλλον αποτελεί ένα θέμα που ακόμη στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται περισσότερο θεωρητικά και λιγότερο πρακτικά. Οι ακτιβιστές-οικολόγοι με διάφορες συμβολικές πράξεις προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη. Οι πράξεις αυτές, για αρκετούς, είναι μερικά πλάνα λίγο πριν από το τέλος των δελτίων ειδήσεων, κι αυτό είναι όλο.
Κατά γενική εκτίμηση τα θέματα οικολογικού ενδιαφέροντος δεν πουλάνε. Γι αυτό και είναι καταδικασμένα για την ώρα τουλάχιστον να φυτοζωούν στο περιθώριο της επικαιρότητας.
Γιατί μπορεί μέχρι τώρα, να ανεχόμαστε τις σωρούς των σκουπιδιών έξω από το σπίτι μας, μπορεί να κολυμπάμε παραβλέποντας τις πλαστικές σακούλες που κάποιοι πετάνε στη θάλασσα ή εγκαταλείπουν στις ακτές, μπορεί να μην σκεφτόμαστε ότι κάθε δένδρο που καίγεται περιορίζει το οξυγόνο που αναπνέουμε, όμως πολύ σύντομα αυτά που σήμερα παραβλέπουμε, θα τα βρούμε μπροστά μας και θα επηρεάσουν αρνητικά τη ζωή μας.
Γιατί σε βάρος του περιβάλλοντος δεν ασελγούν μόνο οι μεγάλοι και οι ισχυροί, το τραυματίζουμε όλοι μας με την ανεύθυνη συμπεριφορά μας.
Τις θάλασσες δεν τις μολύνουν μόνο κάποια σούπερ τάνκερ, που αδειάζουν το νερό για να ξεπλύνουν τις δεξαμενές τους από το πετρέλαιο, τις μολύνουμε κι εμείς όταν πετάμε σε αυτές ότι μας είναι άχρηστο.
Αλλά και στη στεριά δεν πάμε πίσω. Την ώρα που κατηγορούμε τις μεγάλες βιομηχανίες και τα πάσης φύσεως απόβλητά τους, που χωρίς επεξεργασία πετιόνται εδώ κι εκεί, εμείς αφήνουμε να γλιστρήσει έξω από το αυτοκίνητό μας από το άδειο πακέτο των τσιγάρων μας, μέχρι τα αλουμινένια κουτιά των αναψυκτικών και τα χαρτιά από τα παγωτά που καταναλώσαμε μέσα στο αυτοκίνητο. Η αλόγιστη χρήση των Ι.Χ. μεταβάλει τις πόλεις σε τεράστια θερμοκήπια. Κι αυτό γιατί μολύνει σε μόνιμη βάση τον αέρα που αναπνέουμε. Η Αττική χωρίς πράσινο θα μεταβληθεί σε θάλαμο δηλητηριωδών αερίων.
Τα σπίτια με πισίνες και κάθε λογής ανέσεις θα είναι σύντομα άχρηστα, σε ένα κατεστραμμένο περιβάλλον.
Προτιμότερο θα ήταν να αφήσουμε στα παιδιά μας ένα καθαρό περιβάλλον, παρά ένα σπίτι σε ένα χώρο που θα χρειάζεται κανείς συσκευή οξυγόνου για να ζήσει μέσα και έξω από αυτό.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι απλά μια υπόθεση λίγων οικολόγων. Αφορά όλους τους πολίτες. Οφείλουμε όλοι να σεβόμαστε το περιβάλλον και να φροντίσουμε να το παραδώσουμε στα παιδιά μας, στην κατάσταση που το παραλάβαμε από τους γονείς μας.
Γιατί η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι υπόθεση μόνο λίγων οικολόγων, ή κάποιου κόμματος που δηλώνει οικολογικό. Είναι υπόθεση όλων των κομμάτων και των προσώπων που τα συγκροτούν. Και οι πολίτες έχουν ευθύνη που δεν πιέζουν πολιτικούς και κόμματα, να πάρουν συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος.
Τα λόγια δεν αρκούν, κι από αυτά χορτάσαμε, τα έργα μετρούν, που δεν τα βλέπουμε. Πολίτες και πολιτικοί οφείλουν να εναρμονισθούν και να κινηθούν στην ίδια γραμμή πλεύσης, στον κοινό στόχο της σωτηρίας του περιβάλλοντος, που κινδυνεύει από όλους που ανεύθυνα το διαχειρίζονται.
Όλοι πρέπει τώρα να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Η καμένη γη μια θλιβερή πραγματικότητα

Γενιά των ανεύθυνων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η δική μας η γενιά, που στο βωμό του χρήματος, του εύκολου κέρδους και της εφήμερης καλοπέρασης, θυσιάζει ότι πιο πολύτιμο έχει απομείνει στη ζωής της. Την ίδια της την ανάσα. Αφού έκαψαν με το δαδί ή την αδιαφορία το ίδιο κάνει, ότι υπήρχε στις πεδιάδες και τους γύρω λόφους τώρα έβαλαν στόχο τα δάση των βουνών, που τα καίνε κι αυτά, με τελικό στόχο να μην μείνει ούτε δένδρο όρθιο.
Αυτή η πρωτοφανής οικολογική καταστροφή, που διατρέχει ολόκληρη την Ελλάδα, με τις 300 και πλέον πυρκαγιές, που ξέσπασαν εν μέσω του πρωτοφανούς καύσωνα, φαίνεται ότι δεν συγκινεί παρά ελάχιστους, που αναλογίζονται και προβληματίζονται για την επόμενη μέρα χωρίς το δάσος. Στην Αθήνα ο μοναδικός πνεύμονας που απέμεινε, η Πάρνηθα, παραδόθηκε στις φλόγες. Από την φωτιά δεν κάηκε ένα απλό περιαστικό δάσος, αλλά ένας ολόκληρος εθνικός δρυμός.
Η φωτιά που ξεκίνησε από τα Δερβενοχώρια και επεκτάθηκε προς τον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας, επειδή όπως κατήγγειλε ο Δασάρχης, αλλά και πολλοί κάτοικοι της περιοχής, υπήρξε ολιγωρία της πυροσβεστικής και έλλειψη ενός στοιχειώδους συντονισμού επίγειων και εναέριων δυνάμεων κατάσβεσης. Από τις δηλώσεις των αρμοδίων αποκαλύπτεται το μέγεθος της ασυνεννοησίας των υπευθύνων. Πέρασαν πάνω από τρις ώρες μέχρι να κινητοποιηθούν οι δυνάμεις κατάσβεσης, με αποτέλεσμα η φωτιά να επεκταθεί σε ένα ευρύτερο μέτωπο. Ο αρχηγός της Πυροσβεστικής Ανδρέας Κόης, παραδέχθηκε μπροστά στην κάμερα ότι με εντολή του μετακινήθηκαν τέσσερα πυροσβεστικά αεροπλάνα από την Πάρνηθα στο Σχηματάρι για να σώσει τα σπίτια της περιοχής όπως ισχυρίσθηκε. Για να προσθέσει «περιμένουμε το Θεό να διατηρήσει τις καλές καιρικές συνθήκες». Πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι και στην προκειμένη περίπτωση οι υπεύθυνοι, αναπέμπουν τις αδυναμίες τους στο Θεό μια και οι ίδιοι τα έκαναν μούσκεμα.
Αλλά και ο αρμόδιος υπουργός της Δημόσιας Τάξης, που προτίμησε Πέμπτη το απόγευμα μια γιορτή για την επανίδρυση της Αγροφυλακής στην Άμφισσα, προφανώς προς άγρα ψήφων, την ώρα που ολόκληρη η Ελλάδα είχε παραδοθεί στις φλόγες, δήλωσε επανερχόμενος αργά το βράδυ από το γλέντι, ότι την πατήσαμε, γιατί φυλάγαμε τους πυλώνες, για να ανακαλέσει την επομένη, κάνοντας νέες διαπιστώσεις σύμφωνα με τις οποίες υπήρξε καλός συντονισμός και καλή προετοιμασία.
Αυτή η τελευταία δήλωση θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο που λέει η εγχείρηση επέτυχε, ο ασθενής απέθανε.
Βεβαίως δια γυμνού οφθαλμού μπορούσε κανείς να διαπιστώσει, ότι υπήρξε έλλειψη οργάνωσης και συντονισμού στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, αλλά αυτό δεν το είδαν και δεν το κατάλαβαν οι αρμόδιοι όλων των βαθμίδων. Είναι συνήθως ευχαριστημένοι για όλα, οι έχοντες και οι κατέχοντες μεγάλες καρέκλες. Για όλα φταίει ο κακός μας ο καιρός. Κρίμα την προετοιμασία που μας έλεγαν ότι έκαναν, ολόκληρο τον περασμένο χειμώνα. Αποδείχθηκε αναξιόπιστος ο μηχανισμός την κρίσιμη ώρα. Ένας δρυμός όπως αυτός της Πάρνηθας χρειάζεται εκατό χρόνια για να δημιουργηθεί και μόλις λίγες ώρες για να καταστραφεί.

Η πρόνοια της πανστρατιάς θα έσωζε το δάσος

Πρωτοφανής είναι η οικολογική καταστροφή που προέκυψε από τις πυρκαγιές, που ακολούθησαν τον παρατεταμένο και πρωτόγνωρο για την Ελλάδα καύσωνα. Δάση, όπως αυτό της Πάρνηθας, του Πηλίου και της Αγιάς στη Λάρισα, έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Τα πύρινα μέτωπα ήταν εκατοντάδες και αυτό δημιούργησε σύγχυση στη δράση, τόσο των επίγειων, όσο και των εναέριων δυνάμεων κατάσβεσης.
Είναι προφανές ότι δεν ήταν δυνατόν να καλυφθούν οι πάμπολλες ανάγκες από τα 22 πυροσβεστικά αεροσκάφη και τους 9.000 πυροσβέστες.
Όμως, όταν η Ελλάδα μαστίζεται από σαράντα και πλέον βαθμούς Κελσίου για πολλές ημέρες, η Πολιτεία όφειλε να επιστρατεύσει ακόμη και το στρατό, για να επιτηρεί τα δάση.
Όλες αυτές τις ημέρες θα έπρεπε οι Δήμοι να έχουν διατάξει σε θέσεις μάχης τα υδροφόρα τους οχήματα, οι εθελοντές να έχουν τις διευκολύνσεις που χρειάζονται, παρατηρητήρια, εξοπλισμό και κάθε τι, για να μπορούν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο.
Έπρεπε η χώρα να έχει κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης όλες αυτές τις ημέρες και να γίνεται μια συστηματική ενημέρωση της κοινής γνώμης προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί γύρω από τους κινδύνους πυρκαγιάς.
Ακόμη και οι πολίτες σε διάφορες περιοχές, θα έπρεπε να επιστρατευθούν και να κάνουν περιπολίες στο δάσος. Μια πανστρατιά μόνο θα μπορούσε μαζί με τις πυροσβεστικές δυνάμεις να συγκρατήσει την πύρινη λαίλαπα.
Αντί όλων αυτών η Πολιτεία ολιγώρησε, ακόμη και στην έγκαιρη πρόσληψη των γνωστών εποχικών δασοπυροσβεστών.
Μας διαβεβαίωναν από τον περασμένο χειμώνα, ότι έχουν θωρακίσει επαρκώς την Ελλάδα, από πλευράς δασοπροστασίας, και ότι έχουν άψογη οργάνωση για την αντιμετώπιση και της πρώτης φλόγας που θα ανάψει, στη διάρκεια του καλοκαιριού. Όλα αυτά αποδείχθηκαν μεγάλα λόγια.
Όταν ένας φοιτητής στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου μαθαίνει ότι οι βασικές αρχές του μάνατζμεντ είναι τρεις λέξεις, προγραμματισμός, συντονισμός και έλεγχος, είναι απορίας άξιο, πως η ελληνική δημόσια διοίκηση στο έτος 2007, δεν έχει καταφέρει να αφομοιώσει αυτή την βασική αρχή.
Αυτό είναι και το ζητούμενο στη σημερινή δημόσια ζωή. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι οι πολιτικοί που επισκέφθηκαν τα μέτωπα της φωτιάς συνάντησαν την αποδοκιμασία των πολιτών, κάτι που δείχνει ότι ελέγχονται συνολικά για τις πράξεις και τις παραλήψεις τους, στη διαχείριση των κοινών.
Η αναποτελεσματικότητα δράσης οδηγεί στην γενικότερη απαξίωση της πολιτικής και των θεσμών.
Η τέχνη της μετατόπισης των ευθυνών σε τρίτους, στο κακό παρελθόν και στον κακό καιρό, δεν πείθει πια τους πολίτες και η αδυναμία οργάνωσης και συντονισμού οδηγεί σε φιάσκο κάθε προσπάθεια αντιμετώπισης ενός προβλήματος, ή ενός φυσικού φαινομένου.
Όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Η αρχή βρίσκεται στην απορυθμισμένη λειτουργία του δημόσιου τομέα και το τέλος στο γεγονός ότι οι πολιτικοί επιμένουν να φτιάξουν ομελέτα χωρίς να σπάσουν αυγά.
Αξίζει τον κόπο λοιπόν να ανασυρθεί η λέξη «επανίδρυση» του κράτους, από τα κομματικά κιτάπια και να γίνει πράξη το συντομότερο. Διαφορετικά με αυτή την ξεχαρβαλωμένη κρατική μηχανή, ακόμη περισσότερα δεινά μας περιμένουν.

Οι πολύωρες διακοπές ρεύματος και οι ευτυχείς της ΔΕΗ

Ευχαριστημένοι από τη ΔΕΗ είναι μόνο όσοι κάθονται στις καρέκλες και ρυθμίζουν τις τύχες της. Αν ρωτήσει κανείς τους απλούς πολίτες-πελάτες της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού θα πάρει άλλη απάντηση. Αλλά ποιος ενδιαφέρεται γι αυτούς τους δόλιους, που μέσα στην κάψα των 45^ο Κελσίου είναι χωμένοι στα σπίτια τους, σαν τους τυφλοπόντικες και περιμένουν λίγη δροσιά να φανεί μόνο από το κλιματιστικό τους. Και είναι τόσο ικανοποιημένοι που διπλασιάζουν τον παχυλό μισθό τους, γιατί οι ήδη υπέρογκες αμοιβές τους δεν καλύπτουν τα αδηφάγο διάθεσή τους, για να τα κονομήσουν από το δημόσιο. Τις δύσκολες ημέρες που περάσαμε ακόμη και τα τηλέφωνα της ΔΕΗ δεν απαντούσαν, για να δώσουν μια πληροφορία στους ταλαίπωρους καταναλωτές, για το πόσες ώρες θα κρατούσε το μίνι μπλακ άουτ της περιοχής τους. Στα ικανοποιητικά αποτελέσματα πρέπει να προστεθεί και η απουσία επενδυτικού έργου των τελευταίων ετών, με λογικό αποτέλεσμα η κατ έτος αυξανόμενη κατανάλωση να ξεπεράσει την σταθερή παραγωγή. Οι έξυπνοι μάνατζερ νόμισαν ότι οι ελλείψεις θα καλυφθούν με το κόλπο τις εισαγωγής ρεύματος από τις γειτονικές χώρες, που δεν έπιασε μια και οι προμηθευτές δήλωσαν αδυναμία να εξυπηρετήσουν την απρογραμμάτιστη Ελλάδα. Ψιθύριζαν ακόμη, ότι η Αλβανία θα προμηθεύσει τη ΔΕΗ δωρεάν ρεύμα και έτσι θα πετύχουν το τερπνό μετα του ωφελίμου. Και εδώ την πάτησαν γιατί τις δύσκολες ώρες, η Αλβανία είπε γιόκ στην Ελλάδα. Στο σκηνικό των αδυναμιών αυτών ήρθε να προστεθεί και το πεπαλαιωμένο υλικό που με τις υψηλές θερμοκρασίες τα έφτυσε, με αποτέλεσμα την ώρα που οι πολίτες-καταναλωτές θέλουν όσο ποτέ άλλοτε το ρεύμα, να μην το έχουν στη διάθεσή τους. Παρ όλα αυτά οι αρμόδιοι δηλώνουν ευχαριστημένοι, γιατί οι θερμοκρασίες μολονότι ξεπέρασαν αυτές της Σαουδικής Αραβίας, εν τούτοις, κατά πως λένε, τα πήγαμε καλά. Όμως το σκουριασμένο σύστημα δεν κατάφερε ούτε τις δυνατότητες συνεργασίας με τους ιδιώτες να αξιοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια και κυρίως να προχωρήσουν οι επενδύσεις για την λειτουργία νέων εργοστασίων παραγωγής ρεύματος. Η παραγωγή ενέργειας δεν φθάνει στους καταναλωτές όπως το μάνα εξ ουρανού. Θέλει προγραμματισμό σε σχέση με τις ανάγκες της κατανάλωσης, σοβαρό χωροταξικό σχεδιασμό, γιατί ο ηλεκτρισμός παράγεται στο βορά και καταναλώνεται στο νότο, δημιουργώντας στη μεταφορά του απώλειες, κινδύνους και πρόσθετο κόστος. Τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες για οικιακή χρήση έχουν για την ώρα δυσβάσταχτο κόστος για τους καταναλωτές. Γίνεται φανερό ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με των φρόνιμων τα παιδιά που πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, αλλά με χωμένους στα πολυτελή γραφεία που ελάχιστα ασχολούνται με τους πολίτες-καταναλωτές και πιο πολύ με τους εαυτούς τους και τις υπέρογκα υψηλές αμοιβές τους.
Κι από την άλλη το κράτος χρησιμοποίησε την χρηματιστηριακή δίοδο στην περίπτωση της ΔΕΗ, όχι για να πάρει χρήματα και να κάνει επενδύσεις, αλλά για να εισπράξει και να βουλώσει τρύπες του προϋπολογισμού.
Αλλά και τα οικονομικά της ΔΕΗ πάνε από το κακό στο χειρότερο. Τα κέρδη της εταιρίας έχουν περιοριστεί σημαντικά σύμφωνα με τον τελευταίο ισολογισμό. Οι αλλεπάλληλες αλλαγές στις διοικήσεις και οι καταγγελίες που εκτοξεύτηκαν από τους απερχόμενους, δημιούργησαν εικόνα εταιρίας με κακή διαχείριση και πολλά αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Η μεγαλύτερη ελληνική βιομηχανία της χώρας έχει ανάγκη από μια σοβαρή αναδιάταξη. Κι αυτήν οφείλει να προωθήσει χωρίς άλλη καθυστέρηση η κυβέρνηση.

Οι στόχοι της Άγκυρας και η ελληνική αντίδραση

Με προχθεσινή απόφαση του, το τουρκικό Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο αμφισβητεί την Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου, προβάλλοντας έωλα νομικά επιχειρήματα, δείχνοντας έτσι για μια ακόμη φορά το αληθινό πρόσωπο της Άγκυρας και το πως βλέπει την βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Ένα εικοσιτετράωρο πριν ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής είχε δεχθεί την δραματική έκκληση στην Κωνσταντινούπολη , του Πατριάρχη Βαρθολομαίου που του ζητούσε να θέσει στον Ταγίπ Ερντογάν το ζήτημα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Επισήμως δεν έγινε γνωστό αν το θέμα αυτό τέθηκε από τον έλληνα πρωθυπουργό στον τούρκο ομόλογο του.
Είναι όμως άξιο προσοχής ότι στην ελληνική υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, η απάντηση υπήρξε για μια ακόμη φορά αρνητική. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το Ερεβάν που βρέθηκε για επίσημη επίσκεψη, με αυστηρό μήνυμά του κάλεσε τη γείτονα χώρα να αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο προκειμένου να ανταποκριθεί στους ενταξιακούς όρους και προϋποθέσεις που θέτει η Ε.Ε.
Η Τουρκία όχι μόνο δεν έκανε μεγάλα βήματα, όπως αυτό της απόσυρσης των 35.000 στρατιωτών από το κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου, δεν έχει προχωρήσει ούτε καν στην άρση του casus belli, με το οποίο απειλεί την Ελλάδα σε περίπτωση που η τελευταία επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια από τα έξι που είναι σήμερα στο Αιγαίο.
Για το λόγο αυτό άλλωστε η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει το Δίκαιο της Θάλασσας, που θεσμοθετεί το δικαίωμα των 12 μιλίων στα χωρικά ύδατα, δίκαιο που έχει ήδη ενσωματώσει η Ε.Ε.
Αντί αυτού ζητάει από την Ελλάδα και διοχετεύει τώρα τις απαιτήσεις της, όχι μόνο μέσω της διπλωματικής οδού, αλλά τώρα και μέσω του Τύπου, να μειώσει τον εναέριο χώρο της από τα 10 στα έξι μίλια και ταυτόχρονα να παραιτηθεί από το δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια και να αποδεχθεί τα ισχύοντα έξι, ως τελικό όριο με βάση το οποίο θα οριοθετηθεί η υφαλοκρηπίδα. Παράλληλα ζητάει να αποστρατικοποιηθούν τα νησιά του Αιγαίου και να συγκροτηθεί μια ελληνοτουρκική επιτροπή που θα εξετάσει βραχονησίδες και νησιωτικά συμπλέγματα προκειμένου να αποφανθεί ποια ανήκουν στην Ελλάδα και ποια στην Τουρκία.
Ούτε λίγο ούτε πολύ ζητάει να μοιράσουμε το Αιγαίο σε στεριά, θάλασσα και αέρα. Είναι προφανές ότι της Τουρκίας το αυτί δεν ιδρώνει. Δεν καταλαβαίνει, ούτε τι σημαίνει σεβασμός στο διεθνές δίκαιο, ούτε τι σημαίνει καλή γειτονία με μια χώρα της οποίας θα είναι ο αυριανός εταίρος, αν και εφόσον διαβεί τον μακρύ δρόμο, που την χωρίζει από την Ε.Ε.
Κάποιοι στην Αθήνα διατείνονται ότι το βαθύ κράτος στην Τουρκία εμποδίζει την κυβέρνηση Ερντογάν να κάνει κάποια βήματα προσέγγισης με την Ελλάδα. Αυτή η θεωρία δεν παρουσιάζει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Είναι εικασίες ορισμένων, που δεν αποδεικνύονται με κάποια χειροπιαστά αποτελέσματα.
Στα όσα απαράδεκτα και αβάσιμα που βάζει στο καλάθι η Τουρκία, η Ελλάδα πέραν από τα δικαιώματα της που απορρέουν από το Δίκαιο της Θάλασσας οφείλει να θέσει ένα ακόμη θέμα, αυτό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης που θα βάλει και με το νόμο την Άγκυρα στη θέση της.

Η Ελλάδα εν μέσω αγωγών φυσικού αερίου δίοδος στην Ε.Ε.

Στη συνάντηση Καραμανλή-Ερντογάν είχαν στραφεί τα βλέμματα όλων προχθές στην Κωνσταντινούπολη, όμως η είδηση προέκυψε από μιαν άλλη συνάντηση που ακολούθησε, στο περιθώριο της Συνόδου Αρχηγών Κρατών του Οργανισμού Συνεργασίας του Ευξείνου Πόντου. Πρωθυπουργός και Πρόεδρος Πούτιν αμέσως μετά την συνάντησή τους, ανακοίνωσαν τη συμφωνία τους για έναν δεύτερο αγωγό φυσικού αερίου, που θα συνδέει τη Ρωσία μέσω Βουλγαρίας και Ελλάδας με την Ιταλία και τις χώρες της Ευρώπης. Όπως είναι γνωστό αυτή την περίοδο κατασκευάζεται αγωγός φυσικού αερίου, που θα διέρχεται μέσω Τουρκίας την Βόρεια Ελλάδα και από εκεί, με υποθαλάσσιο αγωγό, θα καταλήγει στην Ιταλία. Ο αγωγός αυτός θα μεταφέρει στην Ευρώπη φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν του οποίου την εκμετάλλευση έχει αναλάβει αμερικανική εταιρία.
Είναι επίσης γνωστή η δημόσια παρότρυνση της Ουάσινγκτον προς την Αθήνα, μέσω της υπουργού των Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις να μην προμηθεύεται η χώρα μας μόνο από τη Ρωσία, φυσικό αέριο.
Παρά τις πιέσεις αυτές, η ελληνική πλευρά προχώρησε τόσο στη συνεργασία με Ρώσους και Βουλγάρους για την κατασκευή του αγωγού πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Δεύτερο βήμα υπήρξε το προχθεσινό, που εξέπληξε πολλούς, μια και οι διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν, πραγματοποιήθηκαν με απόλυτη μυστικότητα.
Ο νέος αυτός αγωγός διευκολύνει τη Ρωσία, που μπορεί τώρα να διοχετεύει το φυσικό αέριο παρακάμπτοντας την Τουρκία. Το γεγονός αυτό ενόχλησε ιδιαίτερα την Άγκυρα, που βλέπει να παρακάμπτεται από τη Ρωσία μετά τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, και στη μεταφορά φυσικού αερίου με τον αγωγό που θα κατευθύνεται στην Ευρώπη μέσω Βουλγαρίας και Ελλάδας.
Ο νέος αυτός αγωγός, έβγαλε εκτός συζητήσεων και έναν ακόμη, που είχε σχεδιαστεί να περάσει από Βουλγαρία, πΓΔΜ, και Αλβανία. Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Πούτιν προτίμησε την Ελλάδα ως εταίρο στη διακίνηση των υδρογονανθράκων, αντί των βορείων γειτόνων της χώρας μας, δείχνει μια προτίμηση στρατηγικού εταίρου που αξίζει ιδιαίτερης προσοχής.
Ενδεικτικό του κλίματος είναι το γεγονός ότι η Άγκυρα ανέβαλε τα προγραμματισμένα για τις 14 Ιουλίου εγκαίνια του ελληνοτουρκοϊταλικού αγωγού φυσικού αερίου στα Ίψαλα, από Καραμανλή και Ερντογάν.
Πέρα όμως από την αναμενόμενη αντίδραση των Τούρκων, που βλέπουν να χάνουν τον στρατηγικό τους ρόλο τα Δαρδανέλια, υπάρχει και το θέμα της αντίδρασης από την πλευρά της Ουάσινγκτον, που για την ώρα δεν έχει εκδηλωθεί δημοσίως, είναι όμως αναμενόμενη μια και πλήττονται, οι αμερικανικές εταιρίες, που δραστηριοποιούνται στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Στη σκακιέρα της διεθνούς πολιτικής σκηνής Ελλάδα μπορεί και πρέπει να παίξει σημαντικό ρόλο. Αρκεί οι πολιτικές δυνάμεις να τον αναλάβουν και να μην παραμένουν παθητικοί παίκτες σε ένα παιχνίδι που στις μέρες μας παίζεται με σκληρούς όρους και θέλει δυνατούς και αποφασιστικούς παίκτες. Οι εμπορικές συμφωνίες που βγάζουν την ελληνική οικονομία από το σημερινό της τέλμα, είναι καλοδεχούμενες και οφείλουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις να τις υποστηρίξουν. Αντί να μένουμε να κλαίμε τις βιοτεχνίες ετοίμων ενδυμάτων που μετακόμισαν στη Βουλγαρία, είναι καιρός να δούμε σε ποιους άλλους τομείς μπορεί η χώρα μας να δραστηριοποιηθεί, γιατί και ευκαιρίες υπάρχουν και μυαλά στην Ελλάδα. Αρκεί να αξιοποιηθούν.

Η νέα Ευρώπη με τις αλά καρτ υποχρεώσεις των κρατών-μελών

Το κρίσιμο ερώτημα εντοπίζεται στο πόσο νερό έβαλαν στο κρασί τους οι Ευρωπαίοι ηγέτες, που τάσσονται υπέρ της ενοποίησης, στην Σύνοδο Κορυφής της περασμένης εβδομάδας, που κατέληξε σε έναν αμφιλεγόμενο, ως προς το αποτέλεσμα, μεταμεσονύχτιο συμβιβασμό. Γιατί αν το αποτέλεσμα, σε αυτό το οικοδόμημα που λέγεται ενωμένη Ευρώπη, μοιάζει με το κρασί που το νερό το έκανε να μη θυμίζει τίποτα από τη γνωστή γεύση του οίνου, τότε τα πράγματα στις Βρυξέλλες δεν πήγαν καλά, παρά την ικανοποίηση που εξέφρασε ο άξονας Βερολίνου-Παρισίων.
Σε ότι αφορά τα διαδικαστικά των διαπραγματεύσεων, η τακτική που ακολούθησαν οι Πολωνοί και το δίδυμο των αδελφών Κατσίνσκι, θύμιζε περισσότερο θέατρο Ιονέσκο, παρά σοβαρή συζήτηση των εταίρων της γηραιάς ηπείρου. Με το «ναι» του ενός διδύμου και το «όχι» του εταίρου, ξενύχτησαν οι ευρωπαίοι ηγέτες, το βράδυ της Παρασκευής προς το Σάββατο και μόνο η αίσθηση και ο φόβος του γεγονότος ότι κινδύνευαν όλοι να γίνουν ρεζίλι των σκυλιών, τους έκανε να τρέχουν μέχρι την τελευταία στιγμή πίσω από τους ιδιόρρυθμους αδελφούς Κατσίνσκι μέχρι να ανταποκριθούν και οι δύο θετικά.
Αποτέλεσμα η Ευρώπη αλά κάρτ είναι γεγονός. Οι εξαιρέσεις επεκτάθηκαν και σε άλλους τομείς, πέραν των όσων ισχύουν ως τώρα στην Ε.Ε. και ο Τόνυ Μπλέρ ξεκαθάρισε για λογαριασμό του Γκόρντον Μπράουν, που τον διαδέχεται από αύριο στη Ντάουνινγκ Στριτ, ότι η Χάρτα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των Ευρωπαίων θα έχει δεσμευτικό χαρακτήρα για όλους, πλην των Άγγλων. Παρέχεται επίσης η δυνατότητα σε ορισμένα κράτη-μέλη να μη συμμετέχουν και βεβαίως να μην δεσμεύονται από τις αποφάσεις στο Συμβούλιο υπουργών, για θέματα Δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων, ενώ άλλα την ίδια ώρα θα μπορούν να ενισχύουν τη συνεργασία τους. Και αυτή η εξαίρεση φωτογραφίζει τη Μ. Βρετανία που πέτυχε να γίνουν δεκτά χωρίς αντιρρήσεις όλα της τα αιτήματα.
Κατά τα άλλα η «Μεταρρυθμιστική Συνθήκη» έτσι ονομάστηκε η «Συνταγματική Συνθήκη», που ήδη ενταφιάσθηκε στον χώρο των Βρυξελλών, θα ισχύσει μετα από μία δεκαετία, κι ως τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, που λένε, με Ύπατο Αρμοστή για την εξωτερική πολιτική την άμυνα και την ασφάλεια και όχι υπουργό Εξωτερικών της Ε.Ε., με Πρόεδρο και όχι Προεδρεύοντα ανά εξάμηνο, με ομόφωνες αποφάσεις σε θέματα όπως η κοινή εξωτερική πολιτική, η άμυνα και η ασφάλεια, η κοινωνική πολιτική, οι ίδιοι πόροι της Ε.Ε. η αναθεώρηση των συνθηκών και με σημαντική ενίσχυση των εθνικών κοινοβουλίων που μπορούν να ζητούν από την Κομισιόν να επανεξετάζει κάποια πρόταση που θεωρούν ότι καταπατεί τις εθνικές δικαιοδοσίες.
Κατά τα άλλα οι Πολωνοί πέτυχαν το 65% των ειδικών πλειοψηφιών που χρειάζεται για τη λήψη αποφάσεων στα συμβούλια υπουργών να κατέβει στο 61% και η νέα αυτή στάθμιση ψήφων να τεθεί σε λειτουργία από το 2014 αντί του 2009 που προέβλεπε η «Συνταγματική Συνθήκη». Οι Πολωνοί πάντως μπορούν, αν καταφέρουν να συνασπίσουν και μερικούς ακόμη, να διατηρήσουν τις 27 ψήφους έναντι των 29 της Γαλλίας, Γερμανίας και Μ. Βρετανίας μέχρι το 20017 με προφανή σκοπό να ελέγξουν τις χρηματοδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων μετά το 2014.
Αυτή είναι η νέα Ευρώπη που κυριαρχεί το σύνδρομο των πρώην ανατολικών, που έχουν γαντζωθεί στο άρμα των ΗΠΑ, των Βρετανών και των περί αυτών, που είναι οι τοποτηρητές των συμφερόντων της Ουάσινγκτον και των παλαιών μελών που προσπαθούν να συγκρατήσουν το σημερινό σκορποχώρι. Μια Ευρώπη χωρίς ορίζοντα την πολιτική ενοποίηση, μια Ευρώπη με αβέβαιο μέλλον…

Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει ο παρατεταμένος καύσωνας

Οι υψηλές θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών με πρωτόγνωρο το γεγονός ότι διατηρούνται για πολλές ημέρες, θέτουν για μια ακόμη φορά επί τάπητος το θέμα του περιβάλλοντος που ζούμε. Γιατί οι πολύ υψηλές θερμοκρασίας παρουσιάζονται στα σημεία της πόλης που υπάρχει το περισσότερο τσιμέντο και αντίστοιχα λιγότερο πράσινο. Αν δει κανείς έναν αναλυτικό χάρτη θερμοκρασιών θα διαπιστώσει ότι την ίδια ώρα η Δυτική Αττική παρουσιάζει υψηλότερες θερμοκρασίες από την Βορειοανατολική με προνομιούχους φυσικά όσους ζουν στις παραλίες από τη Γλυφάδα και κάτω. Η διαφοροποίηση αυτή συνδέεται με την μείωση του πρασίνου στην Αττική κατά 18% τα τελευταία 17 χρόνια την αύξηση των αυτοκινήτων κατά 35% σε μια δεκαετία και τέλος το γεγονός ότι διπλασιάστηκε η πόλη τα τελευταία 37 χρόνια. Βεβαίως το θέμα δεν αφορά μόνο την Αθήνα. Η αστυφιλία παίρνει σε παγκόσμια κλίμακα ανησυχητικές διαστάσεις. Υπολογίζεται ότι στα επόμενα δέκα χρόνια στο 4% της έκτασης της γης θα κατοικεί το 50% του πληθυσμού του πλανήτη. Αυτό το γεγονός συνεπάγεται πολλές και εκτεταμένες δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Στην Ελλάδα ένα ακόμη θέμα που επιβαρύνει το περιβάλλον είναι οι ανεξέλεγκτες παράνομες χωματερές που περιορίστηκαν σημαντικά τον τελευταίο καιρό υπό την απειλή των υψηλών προστίμων της Ε.Ε. Παραμένουν όμως από τις 2.600 που υπήρχαν 770 οι οποίες θα πρέπει να κλείσουν έως το 2008, διαφορετικά οι Βρυξέλλες θα βομβαρδίσουν την Αθήνα με τσουχτερά πρόστιμα.
Στο βεβαρημένο περιβάλλον της Αττικής που έχει να αντιμετωπίσει τον καύσωνα των ημερών έρχονται να προστεθούν και τα υψηλά ποσοστά διοξινών που προκαλούνται από σκουπίδια που καίγονται σε ανεξέλεγκτες χωματερές. Τα 18.000 στρέμματα χωματερών που κάηκαν μεταξύ 2000-05 απέδωσαν διοξίνες στην ατμόσφαιρα με εκατονταπλάσιες ποσότητες πάνω από το επιτρεπόμενο όριο.
Οι διοξίνες προκαλούν προβλήματα στο ανοσοποιητικό και το νευρικό σύστημα, γυναικολογικά προβλήματα και καρκίνο. Όλα αυτά γιατί μένουμε στη λογική ότι τα σκουπίδια δεν μας ενοχλούν όταν βρίσκονται στην πόρτα του … γείτονα.
Η παρατεταμένες υψηλές θερμοκρασίες επανέφεραν το νέφος στην Αττική με αποτέλεσμα να υπάρχει υπέρβαση των ορίων του όζοντος.
Όλα αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι επιτακτική η ανάγκη να υπάρξει σχέδιο και αυστηρό χρονοδιάγραμμα για την επέκταση της ανακύκλωσης και της σύγχρονης επεξεργασίας των απορριμμάτων με στόχο να καταλήγουν στους ΧΥΤΑ και μόνο οι μικρότερες δυνατές ποσότητες.
Να κηρύξουν πόλεμο Κεντρική Διοίκηση και Τοπική Αυτοδιοίκηση στις μαφίες των σκουπιδιών που έχουν γίνει κράτος εν κράτει και εμποδίζουν κάθε προσπάθεια ορθολογικής διαχείρισης των απορριμμάτων. Να μπει τέλος στη δράση των νονών που κινούνται μέσα από θεσμοθετημένα όργανα και εισπράττουν τεράστια ποσά συντηρώντας το σημερινό απαράδεκτο καθεστώς.
Το πράσινο που λείπει λόγω της τσιμεντοποίησης της πόλης, να γίνει πρώτη φροντίδα των Δημοτικών αρχών σε πεζοδρόμια, πλατείες και ακάλυπτους χώρους, και να υπάρξει εκτεταμένη ενημέρωση στους πολίτες για τις δυνατότητες που έχουν να μειώσουν την θερμοκρασία στα σπίτια τους βάζοντας αναρριχητικά φυτά και πράσινο σε κάθε σπιθαμή γης, στις ταράτσες τους και τα μπαλκόνια τους.
Οι πόλεις χωρίς πράσινο με τις νέες κλιματικές συνθήκες μετατρέπονται σε θάλαμο δηλητηριωδών αερίων κι αυτό δείχνει να μην ανησυχεί υπέρμετρα ούτε την Πολιτεία και δυστυχώς ούτε τους πολίτες.
Τα προβλήματα της κοινωνίας δεν πρέπει να περιορίζονται μόνο στις αυξήσεις και στις θέσεις που δημιουργούνται στο δημόσιο τομέα.
Μια ώριμη κοινωνία οφείλει να βάζει πιεστικά προς όσους ασκούν εξουσία και θέματα που αφορούν την υγεία των πολιτών και την ποιότητα της ζωής τους. Και η σημερινή κατάσταση που πάει από το κακό στο χειρότερο είναι ανάγκη να ενεργοποιήσει όλους μας.

Πύργος της Βαβέλ η Σύνοδος Κορυφής

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πιο περίπλοκη σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. και αυτό γιατί οι «27» πλέον χώρες της Ενωμένης Ευρώπης καλούνται να λύσουν το γόρδιο δεσμό που λέγεται Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη. Με 18 χώρες – μέλη της Ε. Ε, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, να έχουν ήδη υιοθετήσει εδώ και δύο χρόνια τη Συνταγματική Συνθήκη της οποίας την πορεία ανέκοψε το αρνητικό δημοψήφισμα στη Γαλλία και το δεύτερο που ακολούθησε στην Ολλανδία. Οι «27» συζητούν τώρα να εγκρίνουν τις βασικές αρχές μιας νέας συμφωνίας, που η Γερμανική Προεδρία ονόμασε Μεταρρυθμιστική Συνθήκη. Πέρα από τη Γαλλία, που επιδιώκει κάποιες αλλαγές με σκοπό να περάσει αυτή τη φορά μέσω κοινοβουλίου και όχι με δημοψήφισμα τη συμφωνία που θα προκύψει, αρνητές μιας ενιαίας συνθήκης είναι οι Άγγλοι, ενώ για διαφορετικούς λόγους αντιτάσσονται και οι Πολωνοί.
Ο Τόνυ Μπλερ στην τελευταία του εμφάνιση σε Σύνοδο Κορυφής, πριν από την αποχώρησή του από την Πρωθυπουργία, επιδιώκει να ξηλώσει από τη Συνταγματική Συνθήκη ολόκληρο το κεφάλαιο των θεμελιωδών δικαιωμάτων στο οποίο περιλαμβάνονται και επίμαχα θέματα για ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η προστασία της εργασίας και το δικαίωμα της απεργίας. Ακόμη, ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας θεωρεί ότι δεν πρέπει να υπάρχει υπουργός Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρνείται κάθε συζήτηση για ενιαία φορολογία, ενώ παράλληλα θεωρεί ότι πρέπει να διατηρηθεί το βέτο, στα θέματα δικαιοσύνης, εσωτερικών υποθέσεων, εξωτερικής πολιτικής, άμυνας και ασφάλειας.
Η άλλη πλευρά που εκφράζει σημαντικές αντιρρήσεις είναι η Πολωνία και το δίδυμο των αδελφών Καζίνσκι που βρίσκονται στην προεδρία και την πρωθυπουργία της χώρας. Εδώ οι αντιδράσεις αφορούν το περίπλοκο σύστημα λήψης αποφάσεων, που έχει καθιερωθεί να εκφράζει πλειοψηφικά το 55% των κρατών και το 65% του πληθυσμού της Ε.Ε. Κατά τους Πολωνούς ηγέτες το σύστημα αυτό δεν εξυπηρετεί τη νέα αυτή χώρα της Ε.Ε. και προτείνουν άλλους πολυπλοκότερους τρόπους στη λήψη των αποφάσεων, γεγονός που δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην υπάρχουσα διαδικασία των ψηφοφοριών. Βεβαίως πίσω από αυτούς τους βασικούς αντιρρησίες, κρύβονται και αρκετοί άλλοι που ενδέχεται να χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία που τους δίνεται στο Συμβούλιο Κορυφής για να εκφράσουν τις διαφορετικές τους απόψεις.
Η γερμανική Προεδρία έχει καταθέσει ήδη μια 11σέλιδη πρόταση. Με σκοπό να κινήσει και πάλι τη παγωμένη, εδώ και δύο χρόνια, διαδικασία του Ευρωσυντάγματος. Ήδη για να μην υπάρχουν αρνητικές σημειολογικές αναφορές, έχουν διαγραφεί οι λέξεις Σύνταγμα, ευρωπαϊκό έμβλημα, σημαία και κοινός ύμνος. Όμως πέρα από αυτά που αναφέρονται στις αντιρρήσεις Αγγλίας – Πολωνίας υπάρχουν και σε εκκρεμότητα και άλλα θέματα για συζήτηση, όπως η επικράτηση του ευρωπαϊκού νόμου πάνω στον εθνικό, η μεταφορά εξουσιών από τα κράτη-μέλη στις Βρυξέλλες και ο ρόλος των εθνικών κοινοβουλίων. Όπως γίνεται φανερό για να υπάρξει συμφωνία θα πρέπει να αφυδατωθεί πλήρως το αρχικό κείμενο της Ευρωπαϊκής Συνθήκης. Μένει επίσης να συμφωνηθεί το θέμα των ψηφοφοριών και των πλειοψηφιών καθώς και των περιπτώσεων του βέτο, προκειμένου να αποφασίσει ο σημερινός πύργος της Βαβέλ των «27», για το αύριο της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που δεν θα οδηγείται σε καμιάς μορφής ομοσπονδοποίηση που θα είναι στην ουσία μια μεγάλη ενιαία αγορά ελεύθερης διακίνησης αγαθών, χωρίς καμία πολιτική εμβάθυνση και πορεία προς την ενοποίηση. Μια Ευρώπη θα κληθεί μόνο να αντιμετωπίσει χωρίς όπλα τις επιθέσεις της παγκοσμιοποίησης από γίγαντες με ονοματεπώνυμο όπως είναι η Κίνα και η Ινδία.

Επιχείρηση κλεισίματος των διόδων της φοροδιαφυγής

Σε ένα τοπίο κάθε άλλο από ξεκάθαρο, όπως αυτό της φορολογίας επιχειρεί η κυβέρνηση να βάλει μια τάξη, γνωρίζοντας εκ των προτέρων, ότι το εγχείρημα και δύσκολο είναι και ότι κατεστημένες νοοτροπίες και πρακτικές θα επιστρατευθούν για να το αφυδατώσουν στην πράξη. Ο κύριος όγκος της φοροδιαφυγής περνάει μέσα από την παροχή υπηρεσιών, τις πωλήσεις αγαθών και όχι από τους μισθωτούς ή τους συνταξιούχους.
Η κυβέρνηση και ορθά επαναφέρει τις αποδείξεις που θα αναγνωρίζει η εφορία και ένα ποσοστό 40%, θα εκπίπτει από το φορολογητέο εισόδημα. Είναι ένα κίνητρο για τον φορολογούμενο να ζητάει αποδείξεις, για επισκευές που κάνει στο σπίτι του και στο αυτοκίνητό του.
Πέρα από αυτό, ήταν καιρός η Εφορία να βάλει στο στόχαστρο τα κέντρα διασκέδασης που γδύνουν αφενός τους πελάτες και αφετέρου βρίσκονται εδώ και χρόνια για κάποιον ανεξήγητο λόγο στο απυρόβλητο των φορολογικών αρχών. Βεβαίως υπάρχουν και άλλα επαγγέλματα που έχουν ροπή στη φοροδιαφυγή και θα μπουν κι αυτά με τη σειρά τους στο στόχαστρο της εφορίας.
Τώρα λεπτό θέμα και δύσκολο στην εφαρμογή του είναι το μέτρο των «κινήτρων» που θεσπίζονται για όσους καταγγέλλουν εκβιασμούς από ελεγκτές του υπουργείου Οικονομικών. Κι αυτό γιατί πολλοί επιχειρηματίες ψιθυρίζουν, αλλά δεν τολμούν να καταγγείλουν για ευνόητους λόγους, ότι τα δύο πρόσωπα που αντικατέστησαν τον ένα που έκανε τους ελέγχους μαζί με τον προϊστάμενο και τον διευθυντή, σε κάποιες περιπτώσεις, έκαναν ομάδα και ζητούσαν ένα ποσό για να καλύψουν όλους, προκειμένου να κλείσουν τα βιβλία με ένα συμβολικό πρόστιμο.
Έτσι και το δημόσιο δεν εισπράττει και ο φορολογούμενος πληρώνει μαύρο χρήμα, για να γλιτώσει από τη δαγκάνα της εφορίας.
Σε μια προσπάθεια να αποκαλύπτονται αυτά τα κρούσματα των επίορκων εφοριακών, το υπουργείο Οικονομικών θεσπίζει επίσης εξονυχιστικό έλεγχο του πόθεν έσχες των εφοριακών και των τελωνειακών.
Ακόμη οι αποφάσεις των επιχειρήσεων που πρόκειται να ελεγχθούν θα λαμβάνονται σε κεντρικό επίπεδο, για να προληφθούν φαινόμενα εκβιασμού σε τοπικό επίπεδο από επίορκους ελεγκτές.
Η ανά τριετία αξιολόγηση των ελεγκτών και η απαγόρευση, για κάποιο χρονικό διάστημα από την συνταξιοδότηση τους, να εργασθούν ως φορολογικοί σύμβουλοι επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα, είναι επίσης μέτρα προς την ορθή κατεύθυνση.
Η παρακολούθηση από την κεντρική υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών της είσπραξης των ληξιπροθέσμων οφειλών κάθε Εφορίας, περιορίζει την παντοδυναμία των εφόρων, ενώ η διοικητική επίλυση της διαφοράς μεταξύ Εφορίας και ελεγχόμενης επιχείρησης, περιορίζει και τον τελικό χρόνο είσπραξης των οφειλομένων και δημιουργεί αποσυμφόρηση στα Διοικητικά Δικαστήρια.
Τέλος η δημιουργία του Εθνικού Συμβουλίου για την Αντιμετώπιση της Φοροδιαφυγής με τη συμμετοχή όλων των κοινωνικών εταίρων και εκπροσώπων των πολιτικών κομμάτων, δημιουργεί συνθήκες διαφάνειας σε ένα χώρο όπως αυτός των εσόδων του κράτους και τους καθιστά συνυπεύθυνους, ως ένα βαθμό, στη διαδικασία της είσπραξής τους.
Θα ήταν ευχής έργο τα μέτρα αυτά να αποδώσουν καρπούς, αλλά επειδή το «ελληνικό δαιμόνιο» πάντα τα καταφέρνει, χρειάζεται κι άλλα να γίνουν ίσως σε ένα επόμενο στάδιο.

Χρειάζονται γενναίες αποφάσεις στην αστυνομία

Το ξύλο σίγουρα δεν βγήκε από τον παράδεισο, όταν πέφτει μέσα σε αστυνομικό τμήμα. Η υπόθεση της καταγραφής σε βίντεο του ξυλοδαρμού δύο κρατουμένων πέρασε τα σύνορα και μέσω τηλεοπτικών καναλιών και ιστοσελίδων, έκανε την Ελλάδα ρεζίλι διεθνώς. Πάντως το πόσο «αχρείοι» κατά Πολύδωρα είναι κάποιοι εντός των τειχών της αστυνομίας, είναι ένα θέμα που οφείλει να το δει κατάματα η κοινωνία, γιατί όπως όλα δείχνουν το περιστατικό δεν είναι το μοναδικό που συμβαίνει, ανεξάρτητα από την χρονική συγκυρία που δόθηκε, με προφανή πολιτική σκοπιμότητα, στη δημοσιότητα. Η αστυνομία των 52.000 ανδρών κα γυναικών που αφήνει 30 κουκουλοφόρους να σπάνε με την άνεσή τους, μέρα μεσημέρι μπροστά στα μάτια των διερχομένων πολιτών, βιτρίνες καταστημάτων και τράπεζες, δείχνει μια όψη αδράνειας, που την είδαμε να επαναλαμβάνεται συχνά τον τελευταίο καιρό και από την άλλη «υπερδραστηριότητας», όταν κάποιοι όχι μόνο ξυλοκοπούν με υπέρμετρο ζήλο κρατούμενους, αλλά ταυτόχρονα μαγνητοσκοπούν τα κατορθώματα τους με άνεση και βέβαιοι ότι αυτές οι ποινικά κολάσιμες ενέργειές τους δεν θα έχουν, καμιά συνέπεια. Έχουμε άλλωστε και πολλά στατιστικώς αποδεικνυόμενα ζωντανά παραδείγματα, μια και από τις 63 υποθέσεις που πήγαν στα πειθαρχικά συμβούλια, μόνο σε τρεις περιπτώσεις υπήρξαν καταδικαστικές αποφάσεις.
Είναι προφανές, ότι οι ποινές στα πειθαρχικά συμβούλια γενικώς του δημόσιου τομέα πέφτουν με το σταγονόμετρο και αυτό κάνει κάθε επίορκο να παίρνει περισσότερο θάρρος και να διευρύνει την όποια παράνομη δραστηριότητά του. Η ατιμωρησία δεν συνετίζει, ούτε εκείνον πράττει κατά τα κέφια του, ούτε αποτελεί παράδειγμα και για τους υπολοίπους που θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν ανενόχλητοι ότι τους αρέσει.
Μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας να «είδαν» αυτό το θέμα και να παρέλειψαν ως όφειλαν να προσεγγίσουν μια άλλη περίπτωση, που τηλεοπτικά παρουσιάζει ως θύμα έναν αστυνομικό εκτός υπηρεσίας, που εντόπισαν σε έκθεση κουκουλοφόροι και τον μαύρισαν στο ξύλο, όμως η δεύτερη περίπτωση δεν αναιρεί επ ουδενί την ύπαρξη της πρώτης, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβαίνει στην εποχή μας.
Είναι γεγονός ότι κατά καιρούς έχει ρίξει λάδι στη φωτιά ο Β. Πολύδωρας με δηλώσεις του, που δημιουργούν οξύτητες, όμως αυτή η ιστορία του ξυλοδαρμού που δεν είναι η μοναδική. Έχει μια πλευρά την αυθαιρεσία κάποιων οργάνων και μια άλλη που αφορά την ιεραρχία, που δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα. Ή μάλλον τα συγκάλυψε σαν να μην τρέχει τίποτα.
Ίσως είναι μια αφορμή να σκεφθεί η κυβέρνηση σοβαρά αυτή τη φορά, την κατάργηση του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, μοναδικού άλλωστε στην Ευρώπη και την ένταξη των Σωμάτων Ασφαλείας στο υπουργείο Εσωτερικών με την παράλληλη ανάδειξη αρχηγού και ανωτάτων αξιωματικών προσώπων που θα είναι ικανοί αναδιοργανώσουν εκ βάθρων και να ελέγξουν πλήρως την Αστυνομία. Που θα έχουν την ευθύνη των πράξεων τους και δεν θα κρύβονται σαν τα παιδιά μετά από μια αταξία πίσω από τον βαλλόμενο πανταχόθεν πολιτικά προϊστάμενο τους. Ένα υπεύθυνο και αποτελεσματικό αστυνομικό σώμα, που θα ξεκαθαρίσει την Αθήνα από τους κουκουλοφόρους και θα αστυνομεύει σοβαρά περιορίζοντας κατά το δυνατόν τις ληστείες και τις κλοπές, έχει ανάγκη σήμερα η χώρα και όχι τσάμπα μάγκες που εξαντλούν το αντριλίκι τους σε ανυπεράσπιστους κρατουμένους.

Ο ρόλος και η συμπεριφορά των ΜΜΕ σε άτομα με αναπηρία

Χθες και σήμερα πραγματοποιείται στην Αθήνα το Δεύτερο Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Άτομα με αναπηρία και ΜΜΕ». Πέρα από το γεγονός ότι πρόκειται για μια αξιέπαινη πρωτοβουλία της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, το θέμα από μόνο του παρουσιάζει στην ουσία του ξεχωριστό ενδιαφέρον, μια και οι προβληματισμοί που αναπτύσσονται από ομιλητές και συνέδρους το διήμερο αυτό, έχουν σκοπό να ευαισθητοποιήσουν τους ανθρώπους της επικοινωνίας, απέναντι στα άτομα με αναπηρίες.
Από τη μια έχει ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν οι δημοσιογράφοι τα θέματα, που αφορούν τα άτομα με αναπηρία και από την άλλη η γενική εικόνα της κοινωνίας απέναντι στα άτομα αυτά, που καλούνται να αλλάξουν, με την δύναμη των ΜΜΕ. Γιατί το γεγονός ότι το 60% της κοινής γνώμης, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, πιστεύει ότι η στάση των ΜΜΕ και η παρουσίαση των θεμάτων που αφορούν άτομα με αναπηρίες έχει βελτιωθεί και είναι γενικά θετική, δείχνει ότι οι άνθρωποι με αυτά τα προβλήματα αντιμετωπίζονται και στις μέρες μας με συναισθήματα οίκτου και ελέους.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν διαφέρουν από εμάς και δεν πρέπει να εμφανίζονται, ούτε ως ήρωες, ούτε ως άτομα που αξίζουν μόνο την συμπόνια των υπολοίπων.
Οι αριθμοί που ακούστηκαν στο Συνέδριο είναι τέτοιοι που δημιουργούν πρόσθετους προβληματισμούς. Στην Ελλάδα υπάρχουν σήμερα 700.000 άτομα με αναπηρίες. Σε αυτούς προστίθενται κάθε χρόνο 3.500 από ατυχήματα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν συνολικά 36 εκατομμύρια άτομα με αναπηρίες. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη από ένα πάρκο ειδικών προδιαγραφών για να κυκλοφορούν. Οφείλει η κοινωνία να έχει στη διάθεσή τους ολόκληρη την πόλη.
Πολύ απλά η κάθε πόλη οφείλει να γίνει φιλική προς τα άτομα αυτά τα οποία δικαιούνται να κινούνται ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους χωρίς προβλήματα.
Η τηλεόραση μολονότι έχει θεωρητικά κυρίαρχο ρόλο στην ενημέρωση, εν τούτοις στο σχετικό ερώτημα για το ποιος ενημερώνει καλύτερα για τα θέματα που αφορούν άτομα με αναπηρία, πρώτο ήρθε το ραδιόφωνο με ποσοστό 55%, ακολουθούν οι εφημερίδες με 50% και πολύ πιο πίσω βρίσκεται η τηλεόραση με μόλις 41%. Αυτό σημαίνει ότι η μικρή οθόνη συμβάλλει λιγότερο από τα άλλα μέσα στην ενημέρωση σε θέματα ατόμων με αναπηρία.
Εδώ ο δημοσιογραφικός κόσμος επωμίζεται μεγάλες ευθύνες. Ο ρόλος του δημοσιογράφου δεν εξαντλείται στα θέματα που εξασφαλίζουν υψηλή τηλεθέαση. Είναι ευρύτερα κοινωνικός και οφείλει να ευαισθητοποιείται και να ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη προς τη σωστή κατεύθυνση, σε ένα θέμα που αφορά ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας. Το ίδιο και οι δημοσιογραφικές ενώσεις που έχουν υποχρέωση να αποδείξουν στην πράξη την πνευματικότητα των σωματείων τους. Η λογική της κολακείας και της συμπόνιας δεν είναι αυτή που έχουν ανάγκη τα άτομα με αναπηρίες.
Περιμένουν από την κοινωνά να τα αγαλλιάσει ανυπόκριτα και να τα εντάξει στο επαγγελματικό, το κοινωνικό και το φιλικό τους περιβάλλον χωρίς προκαταλήψεις και εξαιρέσεις. Και για να γίνουν όλα αυτά Πολιτεία και ΜΜΕ έχουν πολύ δουλειά να κάνουν. Γιατί οι κατεστημένες νοοτροπίες δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη.

Η μονομαχία στην άτυπη προεκλογική περίοδο

Τα Σαββατοκύριακα οι πολιτικοί αρχηγοί τα αφιερώνουν στους ψηφοφόρους της επαρχίας. Όταν ανηφορίζει ό ένας, κατηφορίζει ο άλλος. Έτσι χθες ο Πρωθυπουργός κατέβηκε στο Ηράκλειο και ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ανέβηκε στα Γιαννιτσά. Ο πρώτος με αφορμή το συνέδριο που επιβάλλει προσυνεδριακές ομιλίες και ο δεύτερος προκειμένου να επικοινωνήσει με το λαό, μια και το προγραμματικό συνέδριο του κόμματός του πραγματοποιήθηκε προ μηνός. Τι επιδιώκουν οι δύο αρχηγοί στην ιδιότυπη αυτή κούρσα που κάνουν σε όλη την Ελλάδα; Ο Κ. Καραμανλής να διευρύνει την ψαλίδα και να πετύχει μια άνετη νίκη στις προσεχείς εκλογές, που μόνο ο ίδιος γνωρίζει στην πραγματικότητα πότε θα διεξαχθούν και ο Γ. Παπανδρέου να δει επιτέλους την πλάστιγγα των ποσοστών, που δίνουν οι συχνές δημοσκοπήσεις, να εμφανίσει έστω και ένα μικρό προβάδισμα προς την πλευρά του ΠαΣοΚ. Τώρα θα πει κανείς δύο μονάδες συν πλην είναι στα όρια του στατιστικού λάθους, πράγμα που σημαίνει ότι η προσεχής αναμέτρηση θα είναι ως την τελευταία στιγμή αμφίρροπη. Αυτό όμως δεν ικανοποιεί τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, γιατί στα άλλα στοιχεία στον καταλληλότερο για Πρωθυπουργό και στην παράσταση νίκης ο Κ. Καραμανλής και η Νέα Δημοκρατία προηγούνται μακράν κάθε στατιστικού λάθους. Και επειδή όπως όλα δείχνουν τα ομόλογα, που μονοπώλησαν την επικαιρότητα εδώ και τρεις μήνες, δεν περιόρισαν τη δύναμη την κυβέρνηση, το ΠαΣοΚ ξεκίνησε τον τραχύ αγώνα ανά την Ελλάδα, με σκοπό να πείσει την κινούμενη άμμο των λεγόμενων και άστεγων κομματικά κεντρώων να προτιμήσουν αυτή τη φορά το Κίνημα αντί της Ν.Δ. Στις ομιλίες τους πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι οι αρχηγοί αποφεύγουν σαν τον διάολο το λιβάνι δύο λέξεις. Ο Κ. Καραμανλής τη λέξη «επανίδρυση», σύνθημα των προηγούμενων εκλογών της Ν.Δ. και ο Γ. Παπανδρέου τη λέξη «σοσιαλισμός». Ο τελευταίος δεν είπε τη λέξη «σοσιαλισμός» ούτε μια φορά στις ομιλίες του στο πρόσφατο προγραμματικό συνέδριο, ενώ ο Πρωθυπουργός παίζει τώρα στον πολιτικό του λόγο τη λέξη «μεταρρύθμιση» που είναι ηπιότερη της «επανίδρυσης» του κράτους, δεν φοβίζει τους βολεμένους και δεν απειλεί με τσουνάμι τη δημόσια διοίκηση. Όταν κάποιος κατέχει την εξουσία, είναι μέσα στο κράτος, δεν είναι το ίδιο με εκείνον που είναι στην αντιπολίτευση δηλ. στην απ έξω. Ο κατέχον δεν επανιδρύει, μεταρρυθμίζει. Εξάλλου οι μεταρρυθμίσεις σηκώνουν πολύ νερό. Κι αυτό εξυπηρετεί πολιτικούς και πολιτικές. Αίφνης μεταρρύθμιση μπορεί να χαρακτηρισθεί η αποκρατικοποίηση του ΟΤΕ. Άλλο αν επιβάλλεται εξ ανάγκης, γιατί το ταμείο είναι μείον κι αν δεν πουληθούν τα φιλέτα των ΔΕΚΟ δεν βγαίνει ισοσκελισμένος για την χρονιά ο προϋπολογισμός. Μεταρρύθμιση και όχι φυσικά επανίδρυση είναι ο νέος Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, που ρυθμίζει τα της λειτουργίας του Πρώτο Βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης, χωρίς όμως να ανατρέπει κατεστημένα και βολεμένους, που δεν έχουν καταφέρει στις περισσότερες περιπτώσεις ούτε την πόλη τους να διατηρήσουν καθαρή. Το κράτος δυστυχώς, παρά τα όσα λέγονται και ακούγονται, παραμένει βαρύ και ασήκωτο, για κάθε δημιουργικό πολίτη. Δεν είναι φιλικό ούτε στο νέο επιστήμονα, με την ουσιαστική έννοια της λέξης, ούτε προς κάθε άνθρωπο, που θέλει με υγιείς όρους να μπει στην περιπέτεια του επιχειρείν. Αν δεν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη, ταλαιπωρείσαι σε κάθε σου βήμα. Κι αυτά τα χρόνια νοσήματα της δημόσιας ζωής, οι πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν βρει ακόμη τη συνταγή να τα θεραπεύσουν. Γι αυτό και ο ενδιάμεσος χώρος, παραμένει ιδιαίτερα δύσπιστος, γιατί φοβάται τους «Δαναούς και δώρα φέροντας».

Το αιματοβαμμένο και με εμφύλιο τώρα, παζλ της Μέσης Ανατολής

Στην πιο δραματική του μορφή έχει περιέλθει το παλαιστινιακό. Δεν τους έφτανε η διαμάχη και οι πόλεμοι με τους ισραηλινούς, που δεν έχουν τέλος εδώ και εξήντα χρόνια, από τότε που ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ, ζουν τώρα έναν αιματηρότατο εμφύλιο, που ισοπεδώνει ότι έχει μείνει όρθιο στην πολύπαθη αυτή περιοχή. Οι δύο σημαντικότερες οργανώσεις η Φατάχ που ίδρυσε ο Γιασέρ Αραφάτ, και η Χαμάς έχουν στρέψει τα όπλα η μια εναντίον της άλλης, με αποτέλεσμα να διχοτομηθούν τα παλαιστινιακά εδάφη. Η Λωρίδα της Γάζας έχει περιέλθει στον έλεγχο της Χαμάς και η Δυτική Όχθη στον έλεγχο της Φατάχ. Ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής αρχής Μαχμούτ Αμπάς που ηγείται της Φατάχ, απέπεμψε την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό Ισμαήλ Χανίγιε, που προέρχεται από την Χαμάς και διόρισε νέα κυβέρνηση υπό την πρώην υπουργό Οικονομικών. Η Χαμάς είχε κερδίσει τις τελευταίες εκλογές και παρά τις αντιδράσεις των ΗΠΑ, γιατί θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση, σχημάτισε κυβέρνηση αρχικά μόνη της και στη συνέχεια σε μια προσπάθεια συμβιβασμού με την διεθνή κοινότητα σε συνεργασία με την Φατάχ. Όμως και η προσπάθεια συμβιβασμού που έγινε με τη μεσολάβηση της Σαουδικής Αραβίας, έπεσε στο κενό με αποτέλεσμα τον αιματηρό εμφύλιο των τελευταίων ημερών. Η Φατάχ υποστηρίζεται από τις μετριοπαθείς αραβικές χώρες, όπως η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία, ενώ τη Χαμάς στηρίζουν η Συρία και το Ιράν. Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι ιρανοί είναι σιίτες, ενώ οι οπαδοί της Χαμάς σουνίτες. Οι θρησκευτικές διαφορές εδώ δεν στάθηκαν εμπόδιο σε αυτή την συμμαχία.
Όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι η καρδιά του προβλήματος του μεσανατολικού, είναι το παλαιστινιακό. Παρ όλα αυτά στο παρασκήνιο γίνονται διάφορες αθέατες από την δημοσιότητα κινήσεις, με σκοπό να υπάρξει προσέγγιση με τα δύο σκληρότερα κράτη της περιοχής από την πλευρά του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον προσεγγίζει την Τεχεράνη, που επηρεάζει τους σιίτες του Ιράκ, που είναι η μεγαλύτερη κοινότητα με σκοπό να κλείσει ένα δεύτερο μέτωπο, μετά από αυτό των κούρδων, προκειμένου να στρέψει την προσοχή της στην τρίτη πλευρά, που είναι οι σουνίτες από τους οποίους προερχόταν και ο Σαντάμ Χουσεϊν. Το Ισραήλ που έχει πετύχει την αναγνώριση του από την Αίγυπτο και την Ιορδανία προσεγγίζει τώρα τη Συρία και συζητάει την επιστροφή των υψωμάτων του Γκολάν, που κατέχει από τον πόλεμο του 1967 ζητώντας ως αντάλλαγμα, από τη Δαμασκό, να σταματήσει να ενισχύει τις εξτρεμιστικές οργανώσεις που δρουν στα παλαιστινιακά εδάφη και στο Λίβανο. Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση της Βηρυτού προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την σημερινή συγκυρία και την συμπάθεια της διεθνούς κοινότητας, ένα χρόνο μετά την καταστροφή του Νοτίου Λιβάνου, από τις πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ και να κτυπήσει στρατιωτικά τις εξτρεμιστικές παλαιστινιακές οργανώσεις που έχουν εμφιλοχωρήσει και αναπτυχθεί στα μεγάλα στρατόπεδα των παλαιστινίων προσφύγων που έχουν δημιουργηθεί στο βόρειο τμήμα της χώρας. Παράλληλα ένα δεύτερο πρόβλημα που υπάρχει στη Βηρυτό είναι η επιρροή στη χώρα αυτή της Συρίας και τα όσα συμβαίνουν με τις δολοφονίες πολιτικών προσώπων που τείνουν να γίνουν πληγή, για τη δημόσια ζωή του Λιβάνου.
Ο γόρδιος δεσμός της Μέσης Ανατολής δεν λέει να λυθεί και οι μονομερείς επεμβάσεις είναι αυτές που ρίχνουν νερό στο μύλο της τρομοκρατίας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να έχουν την στρατιωτική ισχύ, δεν έχουν όμως, ούτε το κύρος, ούτε την αξιοπιστία για να μεσολαβήσουν προκειμένου να υπάρξουν ειρηνικές διευθετήσεις ανάμεσα στους αντιμαχόμενους.
Μόνο η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να προσφέρει τέτοιου είδους καλές υπηρεσίες. Διαφορετικά θα παρακολουθούμε κάθε ημέρα και περισσότερη βία στην περιοχή και το αίμα που θα χωρίζει τους ανθρώπους θα κάνει δυσκολότερη την οποιαδήποτε επαναπροσέγγιση.

Ο άνεμος προσφέρεται ως πηγή ενέργειας, αλλά και ζωής

Ημέρα του ανέμου η χθεσινή και οι περισσότεροι την περάσαμε, όπως και τις περισσότερες ημέρες που είναι αφιερωμένες σε ένα θέμα ή γεγονός, χωρίς αυτό να μας πει τίποτα σημαντικό. Τι σημαίνει όμως για τι χώρα μας ο άνεμος; Πως μπορεί να αξιοποιηθεί; Είναι μια ακόμη πηγή ενέργειας, που έχει τα εξής πλεονεκτήματα: Δεν ρυπαίνει και μπορεί σε ένα εκτεταμένο πλέγμα νησιών που διαθέτει η χώρας μας, να εξασφαλίσει ενέργεια ικανή να ρευματοδοτήσει μεγάλες περιοχές.
Κάποιοι έχουν εκφράσει αντιρρήσεις για το γεγονός, ότι οι έλικες και οι πυλώνες που τοποθετούνται σε ψηλά μέρη προσβάλλουν το περιβάλλον. Το ερώτημα είναι αν αυτές οι εγκαταστάσεις που δεν ρυπαίνουν, είναι προτιμότερες από τα ρυπογόνα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος που κινούνται με τη χρήση πετρελαίου.
Ήδη από την πλευρά της πολιτείας, έχουν μελετηθεί και έχουν παρουσιαστεί χάρτες με τις περιοχές στις οποίες μπορούν να εγκατασταθούν οι ανεμογεννήτριες, με σκοπό να προσβάλλουν λιγότερο το φυσικό κάλλος της κάθε περιοχής και παράλληλα να αποδώσουν ενέργεια ικανή να περιορίσει τη χρήση άλλων ρυπογόνων μεθόδων παραγωγής ενέργειας.
Η χώρα μας έχει πολλές δυνατότητες ανάπτυξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Μια από τις σημαντικότερες είναι και αυτή αξιοποίησης των ανέμων. Άλλες είναι τα φωτοβολταϊκά συστήματα και εκείνα των υδάτινων πόρων. Με την αξιοποίηση όλων αυτών των δυνατοτήτων μπορεί σύντομα η Ελλάδα να καλύψει το 20% της παραγωγής ενέργειας από αυτές τις πηγές, που υποχρεούται από αντίστοιχη οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήδη τα φωτοβολταϊκά συστήματα στη Βόρεια Ευρώπη που δεν έχει την ηλιοφάνεια της Μεσογείου εγκαθίσταται με ταχύτατους ρυθμούς, ενώ οι ανεμογεννήτριες παράγονται πια σε μικρά σχήματα πωλούνται στα καταστήματα και τοποθετούνται στα σπίτια, με ευκολία ανάλογη αυτής των δορυφορικών κεραιών. Η παραγωγή ηλεκτρισμού από τους ίδιους τους καταναλωτές είτε με φωτοβολταϊκά είτε με ανεμογεννήτριες μπορεί να μειώσει τόσο το κόστος του ρεύματος για κάθε νοικοκυριό, όσο και τη συνολική χρήση ρυπογόνων υλικών, μαζούτ ή λιγνίτη για την παραγωγή του.
Πέρα από τους οικονομικούς λόγους, η σημερινή κατάσταση του περιβάλλοντος επιβάλλει μια νέα προσέγγιση τόσο στην κατανάλωση όσο και στις μεθόδους παραγωγής ενέργειας.
Πολίτες και πολιτεία οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η αλλαγή πλεύσης πρέπει να γίνει τώρα και όχι αύριο.
Δεν μπορεί κάποιος, που φέρνει ένα νέο άνθρωπο στον κόσμο, να στερείται για τις σπουδές του ή να αγωνίζεται να του φτιάξει ένα σπίτι και να μην σκέπτεται σε πιο περιβάλλον θα ζήσει το παιδί του.
Γι αυτό και η αξιοποίηση του ανέμου, ακόμη και από τους ιδιώτες είναι εφικτή, είναι οικονομική και τέλος είναι φιλική στο περιβάλλον.
Οι νέες τεχνολογίες μπορούν να φτιάξουν ακόμη και ανεμογεννήτρια για την παραγωγή ρεύματος για οικιακή χρήση. Τα μέσα υπάρχουν και πρέπει να αξιοποιηθούν. Το περιβάλλον πρέπει να γίνει για όλους υπόθεση πρώτης προτεραιότητας.

Ο Αλ Γκορ γοήτευσε και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου

«Μπορώ να υπηρετήσω τον πλανήτη μας με άλλο τρόπο» δήλωσε προχθές στην Αθήνα ο τέως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Αλ Γκορ αναφερόμενος στην απουσία του από τα πολιτικά πράγματα των Ηνωμένων Πολιτειών, για να προσθέσει «το αποδεικνύει η παγκόσμια σταυροφορία για τη σωτηρία όχι μόνο των εαυτών μας, αλλά των παιδιών μας και των εγγονών μας». Ο Αλ Γκορ μετα την επώδυνη εμπειρία που είχε στις προεδρικές εκλογές του 2000, όπου κέρδισε τον Τζωρτζ Μπους, αλλά έχασε την Προεδρία, ανέλαβε μια διεθνή σταυροφορία για την προστασία του περιβάλλοντος. Ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. Με επιστημονική τεκμηρίωση παρουσιάζει, σε διαλέξεις που θα ζήλευαν οι καλύτεροι καθηγητές πανεπιστημίων, τις αρνητικές εξελίξεις που υπάρχουν στον πλανήτη από την υπερθέρμανση και τη μεταβολή του κλίματος.
Χωρίς κείμενο και σημειώσεις, με τη βοήθεια μιας οθόνης που εικονογραφούσε με ευρηματικό τρόπο την ομιλία του, ο Αλ Γκορ παρουσίασε τους κινδύνους που περιμένουν τον πλανήτη, αν λιώσουν οι πάγοι της Ανταρκτικής κι αποψυχθεί ο παγωμένος άνθρακας της Σιβηρίας.
Ο Αλ Γκορ με στοιχεία απέδειξε ότι αν δεν αντιμετωπισθεί σε πλανητικό επίπεδο η κρίση μέσα στα προσεχή δέκα χρόνια, μετά δεν θα υπάρξει νέα ευκαιρία. «Αυτές είναι οι Θερμοπύλες της δικής μας γενιάς» πρόσθεσε, «αυτή είναι η δική μας ώρα να αντιδράσουμε», συνέχισε και ζήτησε άμεση δράση, γιατί αλλιώς θα φτάσουμε σε σημείο χωρίς επιστροφή. Αν δεν εισακουστούν οι προειδοποιήσεις αυτές πρόσθεσε, θα συμβεί ότι και με την 11^η Σεπτεμβρίου, που ανάλογες επισημάνσεις αγνοήθηκαν δηλ. η καταστροφή θα είναι δεδομένη.
Ο τέως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επεσήμανε, ότι αν μέρος των δαπανών για τον απαράδεκτο πόλεμο, όπως τον χαρακτήρισε, στο Ιράκ, πήγαινε στην προστασία του περιβάλλοντος, η κατάσταση θα ήταν πολύ καλύτερη.
Ο Αλ Γκορ κάλεσε τις ΗΠΑ να υπογράψουν τη συνθήκη του Κιότο, να παραταθεί η διάρκεια της και πέραν του 2012 και πρόσθεσε: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες όχι μόνο δεν πρέπει να στέκονται εμπόδιο, αλλά μπορούν και πρέπει να ηγηθούν της παγκόσμιας προσπάθειας για τη σωτηρία του πλανήτη».
Έφτασε στο σημείο να προτείνει στις 500 ημέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές στις ΗΠΑ, το ζήτημα του κλίματος να γίνει το υπ’ αριθμόν ένα θέμα της προεκλογικής ατζέντας.
Οι ΗΠΑ σήμερα μολύνουν τον πλανήτη περισσότερο απ’ ότι ολόκληρη η Λατινική Αμερική και η Αφρική. Ενώ στα χνάρια της ακολουθούν και οι αναπτυσσόμενες υπερδυνάμεις όπως η Κίνα και Ινδία.
Ο άνθρωπος που υπήρξε η σκιά μιας χαρισματικής προσωπικότητας, όπως αυτή του Προέδρου Κλίντον για μια οκταετία, αποδεικνύεται ένας θαυμάσιος ρήτορας, που αξιοποιεί τώρα το πολιτικό του παρελθόν, για μια υπόθεση μεγάλη και σοβαρή, που βρίσκεται πάνω και πέρα από τα όρια ενός κράτους ή μιας περιοχής.
Το να είναι ένα πρόσωπο χρήσιμο είναι το ζητούμενο και στην ελληνική κοινωνία. Γιατί συνήθως στην χώρα μας, όλοι γαντζώνονται στην πολιτική και δεν απαγκιστρώνονται από αυτήν, παρά μόνο όταν ο βιολογικός τους κύκλος κλείνει, παραγνωρίζοντας ότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους...

Η επενδυτική δραστηριότητα και οι προτάσεις του ΕΒΕΑ

Είναι άξιο απορίας πως τα καταφέρνουν οι έλληνες στο εξωτερικό και πόσο δύσκολα γίνονται τα πράγματα, όταν κάποιος επιδιώξει να αναπτύξει μια νέα επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα. Δεν είναι μόνο τα εκατομμύρια των συμπατριωτών μας που έχουν ριζώσει και δραστηριοποιούνται με επιτυχία σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είναι και οι 2.500 επιχειρήσεις που στήθηκαν μέσα σε 15 χρόνια και αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς στα Βαλκάνια. Σε αυτά τα χρόνια λειτούργησαν 1.500 καταστήματα τραπεζών ελληνικών συμφερόντων. Σημαντικό είναι επίσης το ποσό, που έχει επενδυθεί στις χώρες των Βαλκανίων, που φτάνει τα 12 δις ευρώ.
Παραμένει πάντα ζητούμενο και μεγάλο ερωτηματικό, γιατί αυτά που καταφέρνει ο έλληνας έξω από τον τόπο του, δεν μπορεί να τα πετύχει μέσα στην πατρίδα του. Τι φταίει άραγε, το επενδυτικό κλίμα, οι άνθρωποι ή το περιβάλλον; Σε αυτά τα ερωτήματα υπάρχουν απαντήσεις πολλές και ποικίλες.
Κάποιοι πιστεύουν ότι φταίνε οι επιχειρηματίες, κάποιοι το κράτος που δεν είναι φιλικό στους επενδυτές και κάποιοι αποδίδουν ευθύνες στους συνδικαλιστές φρενάρουν επενδύσεις πιέζοντας τις κυβερνήσεις να λένε όχι σε κάθε τι που μεταφέρει δραστηριότητες από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα.
Προχθές στη βράβευση των πετυχημένων επιχειρήσεων ο Πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος αναφέρθηκε σε μερικές αδυναμίες του δημόσιου τομέα, που εμποδίζουν την είσοδο νέων κεφαλαίων στην επιχειρηματική δραστηριότητα.
Πρώτο απ όλα ο Πρόεδρος του ΕΒΕΑ έβαλε το ασφαλιστικό και μίλησε για ένα δίκαιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Πρόκειται για ένα καυτό θέμα που όλες οι κυβερνήσεις αποφεύγουν να το ακουμπήσουν και για να το ξεπεράσουν καταφεύγουν σε ημίμετρα. Όμως και η Ε.Ε. μας ζητάει να το προσεγγίσουμε σύντομα και κυρίως με σοβαρότητα.
Το ΕΒΕΑ που συμβαίνει να είναι και σύμβουλος της κυβέρνησης και έχει 80.000 μέλη από τον χώρο του εμπορίου των υπηρεσιών και της βιομηχανίας, ζητάει να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα, και να επικεντρωθούν οι επενδύσεις στους τομείς της έρευνας, της καινοτομίας και των νέων τεχνολογιών. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι χώρες σαν την Ελλάδα, όπως είναι η Ιρλανδία και η Φινλανδία επένδυσαν σε νέες τεχνολογίες και κατάφεραν να απογειώσουν τις οικονομίες τους.
Στα βαρίδια που λέγονται συντεχνίες, αναφέρθηκε ο Κ. Μίχαλος και πιο συγκεκριμένα στο θέμα της ανάληψης του management των μεγάλων λιμανιών από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Όπως είναι γνωστό μια απόπειρα που έγινε στο πρόσφατο παρελθόν, δεν προχώρησε, γιατί οι συντεχνίες την εμπόδισαν με πολυήμερες απεργίες.
Ο κόσμος του εμπορίου και της βιομηχανίας ζητάει επίσης και ένα αξιόπιστο εκπαιδευτικό σύστημα. Κι εδώ οι προσπάθειες είναι αποσπασματικές γιατί προσκρούουν στις αντιδράσεις που έχουν προμετωπίδα μαθητές και φοιτητές, υποκρύπτουν όμως πολλά και μεγάλα συντεχνιακά συμφέροντα των καθηγητών.
Τέλος υπάρχει η λερναία Ύδρα, που δεν είναι άλλη από την γραφειοκρατία που εμποδίζει κάθε σοβαρό επιχειρηματία από την Ελλάδα και το εξωτερικό να μπει στην περιπέτεια που λέγεται έναρξη επενδυτικής δραστηριότητας στην χώρα μας. Το κακό είναι ότι όλοι γνωρίζουμε τα προβλήματα. Το πρόβλημα εστιάζεται σε εκείνους, που θα έχουν την τόλμη και το πολιτικό θάρρος να τα λύσουν.

Οι κινήσεις των ΗΠΑ σε Βαλκάνια και Α. Ευρώπη

Στη διάρκεια των θερμών εναγκαλισμών με Aλβανούς πολίτες ο Πρόεδρος Μπους, ροκ σταρ κατά τους N.Y. Times, έχασε το ρολόι του. Μολονότι ο Λευκός Οίκος δεν παραδέχθηκε ότι συνέβη κάτι τέτοιο, η κάμερα που κατέγραψε σε μονοπλάνο την πορεία Μπους προς τον αλβανικό λαό, επιβεβαιώνει το γεγονός που παρατήρησαν αναλύοντας το πλάνο ισπανοί δημοσιογράφοι. Πέρα όμως από αυτά τα ευτράπελα, η όλη περιοδεία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια και οι Ηνωμένες Πολιτείες υλοποιούν τώρα τα στρατηγικά τους σχέδια στην περιοχή των Βαλκανίων, λίγα χρόνια μετά το τέλος των πολέμων που άλλαξαν τον χάρτη της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η θερμή υποδοχή του Αμερικανού Προέδρου σε Αλβανία και Βουλγαρία αναπτέρωσε το πεσμένο ηθικό των ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ και χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Οι αμερικανοί απερίφραστα υποστηρίζουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και υπόσχονται στους Σέρβους προσεχή ένταξη στο ΝΑΤΟ αλλά και στην Ε.Ε. Μετά την Τουρκία η Ουάσινγκτον εμφανίζεται να πλασάρει στις Βρυξέλλες και άλλες χώρες ως μελλοντικά μέλη της Ε.Ε. Πέρα από τη Σερβία υπόσχεται ένταξη στην Ε.Ε. στην Αλβανία και τα Σκόπια.
Αγκάθι που αφορά άμεσα όμως την Ελλάδα, είναι η επικείμενη ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Με πιο όνομα θα ενταχθούν τα Σκόπια στην Ε.Ε. είναι το θέμα που καίει, μια και η ενδιάμεση συμφωνία, που ήδη έχει παραταθεί και είναι εν ισχύει προβλέπει ότι με την προσωρινή ονομασία η πΓΔΜ μπορεί να ενταχθεί σε διεθνείς Οργανισμούς.
Το γεγονός αυτό το γνωρίζουν οι σκοπιανοί που δηλώνουν τώρα ότι θα μπουν στην Βορειοατλαντική Συμμαχία με την διεθνή τους ονομασία για να αποτρέψουν ένα πιθανό ελληνικό βέτο στο προσεχές συμβούλιο του ΝΑΤΟ. Πάντως οι ΗΠΑ για να καθησυχάσουν τις ελληνικές ανησυχίες, έστειλαν στην Αθήνα τον υφυπουργό Εξωτερικών Νίκολας Μπερνς , ο οποίος δήλωσε ότι αργεί να έρθει στο τραπέζι των συζητήσεων η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και προέτρεψε τις δύο χώρες να συζητήσουν και απευθείας το θέμα της ονομασίας.
Στη Βουλγαρία ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έκλεισε τον κύκλο των επισκέψεων του στην περιοχή. Η Σόφια ανήκει στις πρόθυμους συμμάχους των ΗΠΑ. Στη χώρα αυτή στήνονται τρία αμερικανικά στρατόπεδα που θα φιλοξενήσουν 2.000 αμερικανούς στρατιώτες. Οι ΗΠΑ δένουν τη μια μετά την άλλη τις βαλκανικές χώρες, επιδιώκοντας να στήσουν ένα νέο τείχος έναντι της Ρωσίας, που θα ξεκινάει από τις Βαλτικές χώρες και θα καταλήγει στην Αλβανία.
Οι νέες χώρες της Ε.Ε. αποδείχθηκαν για τις ΗΠΑ οι πιο πιστοί σύμμαχοι. Γι αυτό και οι ΗΠΑ επιχειρούν να τις προσεγγίσουν παρακάμπτοντας πολλές άλλες χώρες της παλιάς Ε.Ε. Η δημιουργία νέων κρατών στην Βαλκανική έδωσε στις ΗΠΑ την ευκαιρία να αναπτύξουν νέες συμμαχίες στήνοντας ένα δίχτυ προστασίας για τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.
Η εμπλοκή αυτή δεν γίνεται με το αζημίωτο. Η αντιπαροχή επικεντρώνεται σε στρατιωτικές διευκολύνσεις και συμμετοχή με στρατιωτικό προσωπικό σε επιχειρήσεις, όπως αυτές του Αφγανιστάν και του Ιράκ.
Είναι προφανές ότι τα στρατηγικά συμφέροντα της Αμερικής εξυπηρετούνται στις μέρες μας με την στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ, τόσο στην ανατολική Ευρώπη, όσο και στα Βαλκάνια. Το θέμα είναι πως αντιμετωπίζει η Ελλάδα κινήσεις που πλήττουν εθνικά συμφέροντα όπως αυτό της ονομασίας των Σκοπίων και τι αναχώματα ορθώνει, για να για να αποκρούσει τις κάθε λογής πιέσεις.

Ξαφνική ένταση με πρωτοφανείς ύβρεις

Το έπαθλο, η εξουσία έχει μεταβάλει σε άγρια θηρία πολιτικούς που μέχρι πρόσφατα παρουσίαζαν ένα πρόσωπο ήπιο, μειλίχιο και ευγενικό. Στη διάρκεια των τελευταίων ημερών οι τόνοι δεν ανέβηκαν απλώς, οι εκφράσεις μεταβλήθηκαν σε ύβρις με αποτέλεσμα να παρακολουθούμε άναυδοι ένα πολιτικό διάλογο που δεν τιμά, ούτε ταιριάζει σε μια δημοκρατική κοινωνία που σέβεται πρόσωπα και θεσμούς. Αν οι πολιτικοί επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους το προνόμιο της υπέρβασης των ορίων της ευπρέπειας, τότε πως θα πρέπει να αντιμετωπίζουν την πολιτική και τους πολιτικούς οι πολίτες. Το κακό παράδειγμα των δημοσίων προσώπων, επιβαρύνει την αρνητική εικόνα που έχουν ήδη πολλοί πολίτες για τους πολιτικούς. Και βέβαια υπάρχουν οι φανατικοί υποστηρικτές των κομμάτων που δεν καταλαβαίνουν από αυτά και χαίρονται ακούγοντας τον δικό τους να χρησιμοποιεί υβριστικούς χαρακτηρισμούς για τους αντιπάλους του. Υπάρχει όμως και μια κατηγορία πολιτών, που καθημερινά διευρύνεται που δυσανασχετεί με την απαράδεκτη φρασεολογία που χρησιμοποιούν οι μεν για τους δε, για να χαρακτηρίσουν πράξεις ή παραλείψεις τους, που αφορούν τη δραστηριότητα τους στα δημόσια πράγματα.
Αυτή η εικόνα και οι κλίκες που έχουν δημιουργηθεί στην ενδοχώρα των κομμάτων αποστρέφει κάθε σοβαρό άνθρωπο από οποιαδήποτε συμμετοχή του στα κοινά. Έτσι διαπιστώνει κανείς τα έντονα φαινόμενα διαφθοράς που παρατηρούνται στο στελεχιακό δυναμικό των κομμάτων, ως απόρια της ένταξης σε αυτά προσώπων, που μοναδικό στόχο έχουν να απομυζήσουν από τις θέσεις ευθύνης που τους προσφέρουν τα κόμματα εξουσίας. Το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές, με εξαίρεση την πρόσφατη του Παντείου, όσοι βάζουν λίγο ή πολύ το δάχτυλο στο μέλι δεν τιμωρούνται, ή αν τους πιάσουν πέφτουν για λόγους κομματικής σκοπιμότητας στα μαλακά έχει αποθρασύνει πολλούς, που τρέχουν πίσω από τα μεγάλα κόμματα με προφανή σκοπό να εισπράξουν από κάθε λογής περίεργες δραστηριότητες τα λάφυρα της εξουσίας. Έτσι κάποιοι πολιτικοί με τις πράξεις τους απαξιώνουν την πολιτική οδηγώντας τους πολίτες στην αποστροφή γι αυτήν, κάτι που δείχνει να μην αντιλαμβάνονται την ζημιά που προκαλούν στη δημοκρατία και τους θεσμούς. Βεβαίως θα πει κανείς ότι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή βρισκόμαστε σε μια οιωνοί προεκλογική περίοδο. Η απάντηση σε αυτή την άποψη είναι ότι είτε γίνουν το Φθινόπωρο, είτε την Άνοιξη οι εκλογές έχουμε δρόμο να διαβούμε μέχρι τότε. Όταν από τώρα να βρίζονται μεταξύ τους, τι θα γίνει όταν πλησιάζουμε στην ώρα της κάλπης;
Σε αυτό το πολιτικό τοπίο ο σκεπτόμενος πολίτης που σέβεται τον εαυτό του απαντά γυρίζοντας την πλάτη στην πολιτική και σκέπτεται ότι όλη αυτή η φασαρία γίνεται για κονόμα. Αυτή η αποστροφή καταγράφεται άλλωστε και στις δημοσκοπήσεις, όπου τα κόμματα εμφανίζουν τον χαμηλότερο βαθμό εκτίμησης από την πλευρά των πολιτών.
Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό οι προσεχείς εκλογές δεν δημιουργούν ούτε προσδοκίες, ούτε ελπίδες, ούτε αναμονή για κάτι νέο.
Μια από τα ίδια είναι κοινή αντίληψη πολλών, που θα προσέλθουν προσεχώς στις κάλπές. Αυτό το σκηνικό της παρακμής, ποιος το βλέπει, ποιος το αξιολογεί και το κυριότερο, ποιος ανησυχεί για την εκτεταμένη μορφή που έχει προσλάβει.
Κάποιοι οφείλουν να επανιδρύσουν την δημοκρατία που πλήττεται από ανέμους και θύελλες. Γι αυτό αναζητούνται πολιτικοί με όραμα…

Θρίλερ ή περιπέτεια οι προσεχείς εκλογές;

Σε θρίλερ εκτιμούν κάποιοι ότι θα εξελιχθούν οι προσεχείς εκλογές. Τη βεβαιότητα τους, ότι θα νικήσουν εκφράζουν στα δύο στρατόπεδα Ν.Δ. και ΠαΣοΚ, ενώ οι μικρότεροι σχηματισμοί βάλλουν νυχθημερόν κατά του δικομματισμού. Οι τόνοι έχουν ήδη ανέβει και αναμένεται όσο πλησιάζουμε στην ώρα των εκλογών τα ντεσιμπέλ να κτυπήσουν κόκκινο. Την προεκλογική δράση καθοδηγούν οι πάμπολλες μετρήσεις που για την ώρα συμφωνούν ότι προηγείται σταθερά του ΠαΣοΚ η Νέα Δημοκρατία. Σημαντικότερο στοιχείο των ευρημάτων αυτών, το γεγονός ότι ο Κ. Καραμανλής με ποσοστό 46,8%, σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της GPO, θεωρείται καταλληλότερος για πρωθυπουργός, έναντι 30,1% που συγκεντρώνει ο Γ. Παπανδρέου. Το ποσοστό αυτό θεωρείται σημαντικότερο από τη μία μόλις ποσοστιαία μονάδα που προηγείται η Ν.Δ. του ΠαΣοΚ στην πρόθεση ψήφου. Ακολουθούν με 7,1% το ΚΚΕ, με 4,4% ο ΣΥΝ και 4,9% ο ΛΑΟΣ. Αυτή τα ποσοστά απέχουν αρκετά από το 3%, που είναι το όριο του εκλογικού νόμου, για την είσοδο ενός κόμματος στο Κοινοβούλιο.
Όμως μια διαφορά της τάξεως του 1%, σε συνδυασμό με την παρουσία στη Βουλή τριών μικρότερων κομμάτων, δεν δίνει αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα. Αυτό σημαίνει κυβέρνηση συνεργασίας, κάτι που απεύχονται τα δύο μεγάλα κόμματα.
Πονοκέφαλος, όπως όλα δείχνουν για πολλούς, είναι το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη. Δεν είναι μόνο η Ν.Δ. που πλήττεται, είναι και άλλα κόμματα, όπως το ΚΚΕ που θεωρούν ότι ο πέμπτος στη Βουλή χαλάει τη μέχρι τώρα δοκιμασμένη συνταγή στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Από τον Περισσό είχαμε και μια κόντρα με αποδέκτη το ΠαΣοΚ, που κατηγορείται ότι επηρεάζει τα φιλικά του ΜΜΕ, με σκοπό να προβάλλουν υπέρμετρα το ΛΑΟΣ.
Αλλά και ο Γ. Καρατζαφέρης διαμαρτύρεται, λέγοντας ότι η Ν.Δ. κρύβεται πίσω από την αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές του Σ. Παπαθεμελή με την «Δημοκρατική Αναγέννηση» με μοναδικό σκοπό και στόχο να πλήξει το ΛΑΟΣ.
Κι ακόμη είμαστε στην αρχή. Πολλά θα ακούσουμε πλησιάζοντας προς την ημερομηνία των εκλογών.
Το χαρτί πάντως του Κ. Καραμανλή βρίσκεται στο ερώτημα που αναφέρεται στο ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός. Εδώ υπάρχει μόνιμη και διαρκής υπεροχή έναντι του Γ. Παπανδρέου, που φτάνει στο 16,7%.
Το γεγονός αυτό ερμηνεύεται στη Ν.Δ. σαν στοιχείο που ανατρέπει τη μικρή διαφορά στην πρόθεση ψήφου, όπως αυτή προκύπτει από τη νέα δημοσκόπηση.
Ένα άλλο αξιοσημείωτο στοιχείο, που προκύπτει από την έρευνα της GPO είναι η αυθόρμητη απάντηση στο θέμα της αντιμετώπισης της διαφθοράς. Η απάντηση κανένα από τα δύο κόμματα της εξουσίας, έρχεται πρώτη με 36,3% γεγονός που δείχνει την απογοήτευση μιας σημαντικής μερίδας της κοινής γνώμης από την αποτελεσματικότητα Ν.Δ. και ΠαΣοΚ.
Πεντακομματική Βουλή επιθυμούν οι πολίτες στην συντριπτική τους πλειοψηφία. Το 71,9% επιθυμεί να μπει ξανά στη Βουλή ο ΣΥΝ και το 68,1% ο ΛΑΟΣ. Ένα ακόμη στοιχείο που δείχνει, ότι θα πρέπει να συνηθίσουν τα κόμματα της εξουσίας στην ιδέα των οριακών κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών.
Για κάποιους οι προσεχείς εκλογές θα είναι θρίλερ και για ορισμένους άλλους περιπέτεια. Διαλέγετε και παίρνετε. Εξαρτάται πόσο προσωπικά το παίρνει ο καθένας…