Τα πενήντα χρόνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Σε κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση με την συμπλήρωση των πενήντα ετών από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης με την οποία ιδρύθηκε αρχικά η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας.
Κρίσιμο, γιατι δεν έχουν ακόμη ενσωματωθεί τα δέκα νέα μέλη της. Κρίσιμο γιατί δεν έχουν ενταχθεί στη ζώνη του ευρώ τρία από τα παλαιότερα μέλη της η Αγγλία η Δανία και η Σουηδία.
Κρίσιμο γιατί έχει το ένα πόδι προς ανατολάς βλέποντας μια και ποια ειδική σχέση με την Ρωσία λόγω υδρογονανθράκων και το άλλο προς δυσμάς που προωθεί τώρα η καγκελάριος Μέρκελ έχοντας όραμα μιαν οικονομική, πέραν της στρατιωτικής, ευρώ -ατλαντική συνεργασία.
Κρίσιμο γιατί η Τουρκία διαπραγματεύεται μιαν ένταξη που κάποιοι στην Ε.Ε. την βλέπουν μετά από πενήντα χρόνια δηλ. με τον εορτασμό των εκατό ετών της ενωμένης Ευρώπης. Όμως για να μην συνεχίσουμε την απαρίθμηση των ανοιχτών θεμάτων της Ε.Ε. που θα αρκούσαν να συμπληρώσουν το περιεχόμενο ενός άρθρου, να δούμε την ουσία των σοβαρών εκκρεμοτήτων της Ε.Ε. που παρουσιάζεται ανάγλυφη στις μέρες μας.
Σε εκκρεμότητα βρίσκεται και το ευρωσύνταγμα που με δημοψήφισμα απορρίφθηκε ήδη από τη Γαλλία και την Ολλανδία. Αυτό σημαίνει δυσκίνητη λειτουργία, αφου προστέθηκαν ήδη τα δέκα νέα μέλη, αλλά δεν έγινε δυνατή η αλλαγή στην εσωτερική οργάνωση, η ανακατανομή των ρόλων και δεν δημιουργήθηκαν οι νέες δομές που προβλέπεται στο ευρωσύνταγμα. Βεβαίως το νέο συνταγματικό πλαίσιο, με απαίτηση της Αγγλίας, θεσμοθετεί με απόλυτο τρόπο τον δια παντός αποκλεισμό ενός ενιαίου φορολογικού συστήματος στην Ε.Ε. και ταυτόχρονα καθιερώνει ένα σύστημα φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής καθώς και την δια βίου εξάρτηση από το ΝΑΤΟ.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και οι βαλκανικές χώρες που έχουν μπει στην ουρά ελπίζοντας να αλλάξει η μοίρα τους με την ένταξή τους στην Ε.Ε., χωρίς να γνωρίζουν πότε κάτι τέτοιο θα πραγματοποιηθεί.
Όμως το κρίσιμο θέμα είναι και οι μελλοντικές σχέσεις της Ε.Ε. με τη Ρωσία, που δεν αποτελεί τον σιτοβολώνα της Ευρώπης γιατί οι καιροί άλλαξαν, αλλά τον βασικό προμηθευτή σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο της γηραιάς ηπείρου. Παράλληλα υπάρχουν και οι σκέψεις για οικονομική πρόσδεση της Ευρώπης με τις ΗΠΑ με τη λογική ότι είναι από τις πλουσιότερες δυνάμεις του κόσμου, προκειμένου να αντιμετωπίσουν από κοινού τις αναδυόμενες αγορές της Κίνας και της Ινδίας, που κτυπούν τις δυτικές αγορές με φθηνά προϊόντα, που μέσω παγκοσμιοποίησης εισβάλλουν χωρίς προβλήματα στις αγορές της Ε.Ε. και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Όμως δεν υπάρχουν μόνο τα προβλήματα που οι ευρωσκεπτικιστές προβάλλουν κάποτε υπέρμετρα, υπάρχουν και μια σειρά θετικών αποτελεσμάτων που θα ήταν άδικο να μην παρουσιασθούν ταυτόχρονα.
Το μεγαλύτερο αγαθό είναι η ειρήνη και η δημοκρατία που υπάρχει σήμερα σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. Η ευημερία που εξασφαλίστηκε κυρίως για τις φτωχότερες χώρες μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Η ελεύθερη διακίνηση , εγκατάσταση και η χωρίς προβλήματα άσκηση του επαγγέλματος που ισχύει για όλους τους πολίτες της Ε.Ε. από τη μια στην άλλη χώρα. Το ενιαίο νόμισμα, η προστασία του περιβάλλοντος και των ακτών άλλα και ο σοβαρός έλεγχος της διατροφικής αλυσίδας. Τα προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών, αλλά και τα κοινά συστήματα των νέων τεχνολογιών όπως συμβαίνει με την κινητή τηλεφωνία έφεραν τους ανθρώπους στην Ευρώπη πιο κοντά. Τέλος η δύναμη της αγοράς 500 εκατομμυρίων ανθρώπων κάνει την Ευρώπη αξιόπιστο συνομιλητή με τις άλλες μεγάλες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα και Ινδία.
Η κατακερματισμένη Ευρώπη, χωρισμένη τεχνητά σε Δύση και Ανατολή, θα ήταν βορά σε κάθε δυνατό του πλανήτη. Σήμερα η Ευρώπη ενωμένη έχει μέλλον.