Σάββατο 30 Ιουνίου 2007

Η πρόνοια της πανστρατιάς θα έσωζε το δάσος

Πρωτοφανής είναι η οικολογική καταστροφή που προέκυψε από τις πυρκαγιές, που ακολούθησαν τον παρατεταμένο και πρωτόγνωρο για την Ελλάδα καύσωνα. Δάση, όπως αυτό της Πάρνηθας, του Πηλίου και της Αγιάς στη Λάρισα, έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Τα πύρινα μέτωπα ήταν εκατοντάδες και αυτό δημιούργησε σύγχυση στη δράση, τόσο των επίγειων, όσο και των εναέριων δυνάμεων κατάσβεσης.
Είναι προφανές ότι δεν ήταν δυνατόν να καλυφθούν οι πάμπολλες ανάγκες από τα 22 πυροσβεστικά αεροσκάφη και τους 9.000 πυροσβέστες.
Όμως, όταν η Ελλάδα μαστίζεται από σαράντα και πλέον βαθμούς Κελσίου για πολλές ημέρες, η Πολιτεία όφειλε να επιστρατεύσει ακόμη και το στρατό, για να επιτηρεί τα δάση.
Όλες αυτές τις ημέρες θα έπρεπε οι Δήμοι να έχουν διατάξει σε θέσεις μάχης τα υδροφόρα τους οχήματα, οι εθελοντές να έχουν τις διευκολύνσεις που χρειάζονται, παρατηρητήρια, εξοπλισμό και κάθε τι, για να μπορούν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο.
Έπρεπε η χώρα να έχει κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης όλες αυτές τις ημέρες και να γίνεται μια συστηματική ενημέρωση της κοινής γνώμης προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί γύρω από τους κινδύνους πυρκαγιάς.
Ακόμη και οι πολίτες σε διάφορες περιοχές, θα έπρεπε να επιστρατευθούν και να κάνουν περιπολίες στο δάσος. Μια πανστρατιά μόνο θα μπορούσε μαζί με τις πυροσβεστικές δυνάμεις να συγκρατήσει την πύρινη λαίλαπα.
Αντί όλων αυτών η Πολιτεία ολιγώρησε, ακόμη και στην έγκαιρη πρόσληψη των γνωστών εποχικών δασοπυροσβεστών.
Μας διαβεβαίωναν από τον περασμένο χειμώνα, ότι έχουν θωρακίσει επαρκώς την Ελλάδα, από πλευράς δασοπροστασίας, και ότι έχουν άψογη οργάνωση για την αντιμετώπιση και της πρώτης φλόγας που θα ανάψει, στη διάρκεια του καλοκαιριού. Όλα αυτά αποδείχθηκαν μεγάλα λόγια.
Όταν ένας φοιτητής στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου μαθαίνει ότι οι βασικές αρχές του μάνατζμεντ είναι τρεις λέξεις, προγραμματισμός, συντονισμός και έλεγχος, είναι απορίας άξιο, πως η ελληνική δημόσια διοίκηση στο έτος 2007, δεν έχει καταφέρει να αφομοιώσει αυτή την βασική αρχή.
Αυτό είναι και το ζητούμενο στη σημερινή δημόσια ζωή. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι οι πολιτικοί που επισκέφθηκαν τα μέτωπα της φωτιάς συνάντησαν την αποδοκιμασία των πολιτών, κάτι που δείχνει ότι ελέγχονται συνολικά για τις πράξεις και τις παραλήψεις τους, στη διαχείριση των κοινών.
Η αναποτελεσματικότητα δράσης οδηγεί στην γενικότερη απαξίωση της πολιτικής και των θεσμών.
Η τέχνη της μετατόπισης των ευθυνών σε τρίτους, στο κακό παρελθόν και στον κακό καιρό, δεν πείθει πια τους πολίτες και η αδυναμία οργάνωσης και συντονισμού οδηγεί σε φιάσκο κάθε προσπάθεια αντιμετώπισης ενός προβλήματος, ή ενός φυσικού φαινομένου.
Όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Η αρχή βρίσκεται στην απορυθμισμένη λειτουργία του δημόσιου τομέα και το τέλος στο γεγονός ότι οι πολιτικοί επιμένουν να φτιάξουν ομελέτα χωρίς να σπάσουν αυγά.
Αξίζει τον κόπο λοιπόν να ανασυρθεί η λέξη «επανίδρυση» του κράτους, από τα κομματικά κιτάπια και να γίνει πράξη το συντομότερο. Διαφορετικά με αυτή την ξεχαρβαλωμένη κρατική μηχανή, ακόμη περισσότερα δεινά μας περιμένουν.

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2007

Οι πολύωρες διακοπές ρεύματος και οι ευτυχείς της ΔΕΗ

Ευχαριστημένοι από τη ΔΕΗ είναι μόνο όσοι κάθονται στις καρέκλες και ρυθμίζουν τις τύχες της. Αν ρωτήσει κανείς τους απλούς πολίτες-πελάτες της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού θα πάρει άλλη απάντηση. Αλλά ποιος ενδιαφέρεται γι αυτούς τους δόλιους, που μέσα στην κάψα των 45ο Κελσίου είναι χωμένοι στα σπίτια τους, σαν τους τυφλοπόντικες και περιμένουν λίγη δροσιά να φανεί μόνο από το κλιματιστικό τους. Και είναι τόσο ικανοποιημένοι που διπλασιάζουν τον παχυλό μισθό τους, γιατί οι ήδη υπέρογκες αμοιβές τους δεν καλύπτουν τα αδηφάγο διάθεσή τους, για να τα κονομήσουν από το δημόσιο. Τις δύσκολες ημέρες που περάσαμε ακόμη και τα τηλέφωνα της ΔΕΗ δεν απαντούσαν, για να δώσουν μια πληροφορία στους ταλαίπωρους καταναλωτές, για το πόσες ώρες θα κρατούσε το μίνι μπλακ άουτ της περιοχής τους. Στα ικανοποιητικά αποτελέσματα πρέπει να προστεθεί και η απουσία επενδυτικού έργου των τελευταίων ετών, με λογικό αποτέλεσμα η κατ έτος αυξανόμενη κατανάλωση να ξεπεράσει την σταθερή παραγωγή. Οι έξυπνοι μάνατζερ νόμισαν ότι οι ελλείψεις θα καλυφθούν με το κόλπο τις εισαγωγής ρεύματος από τις γειτονικές χώρες, που δεν έπιασε μια και οι προμηθευτές δήλωσαν αδυναμία να εξυπηρετήσουν την απρογραμμάτιστη Ελλάδα. Ψιθύριζαν ακόμη, ότι η Αλβανία θα προμηθεύσει τη ΔΕΗ δωρεάν ρεύμα και έτσι θα πετύχουν το τερπνό μετα του ωφελίμου. Και εδώ την πάτησαν γιατί τις δύσκολες ώρες, η Αλβανία είπε γιόκ στην Ελλάδα. Στο σκηνικό των αδυναμιών αυτών ήρθε να προστεθεί και το πεπαλαιωμένο υλικό που με τις υψηλές θερμοκρασίες τα έφτυσε, με αποτέλεσμα την ώρα που οι πολίτες-καταναλωτές θέλουν όσο ποτέ άλλοτε το ρεύμα, να μην το έχουν στη διάθεσή τους. Παρ όλα αυτά οι αρμόδιοι δηλώνουν ευχαριστημένοι, γιατί οι θερμοκρασίες μολονότι ξεπέρασαν αυτές της Σαουδικής Αραβίας, εν τούτοις, κατά πως λένε, τα πήγαμε καλά. Όμως το σκουριασμένο σύστημα δεν κατάφερε ούτε τις δυνατότητες συνεργασίας με τους ιδιώτες να αξιοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια και κυρίως να προχωρήσουν οι επενδύσεις για την λειτουργία νέων εργοστασίων παραγωγής ρεύματος. Η παραγωγή ενέργειας δεν φθάνει στους καταναλωτές όπως το μάνα εξ ουρανού. Θέλει προγραμματισμό σε σχέση με τις ανάγκες της κατανάλωσης, σοβαρό χωροταξικό σχεδιασμό, γιατί ο ηλεκτρισμός παράγεται στο βορά και καταναλώνεται στο νότο, δημιουργώντας στη μεταφορά του απώλειες, κινδύνους και πρόσθετο κόστος. Τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες για οικιακή χρήση έχουν για την ώρα δυσβάσταχτο κόστος για τους καταναλωτές. Γίνεται φανερό ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με των φρόνιμων τα παιδιά που πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, αλλά με χωμένους στα πολυτελή γραφεία που ελάχιστα ασχολούνται με τους πολίτες-καταναλωτές και πιο πολύ με τους εαυτούς τους και τις υπέρογκα υψηλές αμοιβές τους.
Κι από την άλλη το κράτος χρησιμοποίησε την χρηματιστηριακή δίοδο στην περίπτωση της ΔΕΗ, όχι για να πάρει χρήματα και να κάνει επενδύσεις, αλλά για να εισπράξει και να βουλώσει τρύπες του προϋπολογισμού.
Αλλά και τα οικονομικά της ΔΕΗ πάνε από το κακό στο χειρότερο. Τα κέρδη της εταιρίας έχουν περιοριστεί σημαντικά σύμφωνα με τον τελευταίο ισολογισμό. Οι αλλεπάλληλες αλλαγές στις διοικήσεις και οι καταγγελίες που εκτοξεύτηκαν από τους απερχόμενους, δημιούργησαν εικόνα εταιρίας με κακή διαχείριση και πολλά αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Η μεγαλύτερη ελληνική βιομηχανία της χώρας έχει ανάγκη από μια σοβαρή αναδιάταξη. Κι αυτήν οφείλει να προωθήσει χωρίς άλλη καθυστέρηση η κυβέρνηση.

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2007

Οι στόχοι της Άγκυρας και η ελληνική αντίδραση

Με προχθεσινή απόφαση του, το τουρκικό Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο αμφισβητεί την Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου, προβάλλοντας έωλα νομικά επιχειρήματα, δείχνοντας έτσι για μια ακόμη φορά το αληθινό πρόσωπο της Άγκυρας και το πως βλέπει την βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Ένα εικοσιτετράωρο πριν ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής είχε δεχθεί την δραματική έκκληση στην Κωνσταντινούπολη , του Πατριάρχη Βαρθολομαίου που του ζητούσε να θέσει στον Ταγίπ Ερντογάν το ζήτημα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Επισήμως δεν έγινε γνωστό αν το θέμα αυτό τέθηκε από τον έλληνα πρωθυπουργό στον τούρκο ομόλογο του.
Είναι όμως άξιο προσοχής ότι στην ελληνική υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, η απάντηση υπήρξε για μια ακόμη φορά αρνητική. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το Ερεβάν που βρέθηκε για επίσημη επίσκεψη, με αυστηρό μήνυμά του κάλεσε τη γείτονα χώρα να αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο προκειμένου να ανταποκριθεί στους ενταξιακούς όρους και προϋποθέσεις που θέτει η Ε.Ε.
Η Τουρκία όχι μόνο δεν έκανε μεγάλα βήματα, όπως αυτό της απόσυρσης των 35.000 στρατιωτών από το κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου, δεν έχει προχωρήσει ούτε καν στην άρση του casus belli, με το οποίο απειλεί την Ελλάδα σε περίπτωση που η τελευταία επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια από τα έξι που είναι σήμερα στο Αιγαίο.
Για το λόγο αυτό άλλωστε η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει το Δίκαιο της Θάλασσας, που θεσμοθετεί το δικαίωμα των 12 μιλίων στα χωρικά ύδατα, δίκαιο που έχει ήδη ενσωματώσει η Ε.Ε.
Αντί αυτού ζητάει από την Ελλάδα και διοχετεύει τώρα τις απαιτήσεις της, όχι μόνο μέσω της διπλωματικής οδού, αλλά τώρα και μέσω του Τύπου, να μειώσει τον εναέριο χώρο της από τα 10 στα έξι μίλια και ταυτόχρονα να παραιτηθεί από το δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια και να αποδεχθεί τα ισχύοντα έξι, ως τελικό όριο με βάση το οποίο θα οριοθετηθεί η υφαλοκρηπίδα. Παράλληλα ζητάει να αποστρατικοποιηθούν τα νησιά του Αιγαίου και να συγκροτηθεί μια ελληνοτουρκική επιτροπή που θα εξετάσει βραχονησίδες και νησιωτικά συμπλέγματα προκειμένου να αποφανθεί ποια ανήκουν στην Ελλάδα και ποια στην Τουρκία.
Ούτε λίγο ούτε πολύ ζητάει να μοιράσουμε το Αιγαίο σε στεριά, θάλασσα και αέρα. Είναι προφανές ότι της Τουρκίας το αυτί δεν ιδρώνει. Δεν καταλαβαίνει, ούτε τι σημαίνει σεβασμός στο διεθνές δίκαιο, ούτε τι σημαίνει καλή γειτονία με μια χώρα της οποίας θα είναι ο αυριανός εταίρος, αν και εφόσον διαβεί τον μακρύ δρόμο, που την χωρίζει από την Ε.Ε.
Κάποιοι στην Αθήνα διατείνονται ότι το βαθύ κράτος στην Τουρκία εμποδίζει την κυβέρνηση Ερντογάν να κάνει κάποια βήματα προσέγγισης με την Ελλάδα. Αυτή η θεωρία δεν παρουσιάζει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Είναι εικασίες ορισμένων, που δεν αποδεικνύονται με κάποια χειροπιαστά αποτελέσματα.
Στα όσα απαράδεκτα και αβάσιμα που βάζει στο καλάθι η Τουρκία, η Ελλάδα πέραν από τα δικαιώματα της που απορρέουν από το Δίκαιο της Θάλασσας οφείλει να θέσει ένα ακόμη θέμα, αυτό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης που θα βάλει και με το νόμο την Άγκυρα στη θέση της.

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2007

Η Ελλάδα εν μέσω αγωγών φυσικού αερίου δίοδος στην Ε.Ε.

Στη συνάντηση Καραμανλή-Ερντογάν είχαν στραφεί τα βλέμματα όλων προχθές στην Κωνσταντινούπολη, όμως η είδηση προέκυψε από μιαν άλλη συνάντηση που ακολούθησε, στο περιθώριο της Συνόδου Αρχηγών Κρατών του Οργανισμού Συνεργασίας του Ευξείνου Πόντου. Πρωθυπουργός και Πρόεδρος Πούτιν αμέσως μετά την συνάντησή τους, ανακοίνωσαν τη συμφωνία τους για έναν δεύτερο αγωγό φυσικού αερίου, που θα συνδέει τη Ρωσία μέσω Βουλγαρίας και Ελλάδας με την Ιταλία και τις χώρες της Ευρώπης. Όπως είναι γνωστό αυτή την περίοδο κατασκευάζεται αγωγός φυσικού αερίου, που θα διέρχεται μέσω Τουρκίας την Βόρεια Ελλάδα και από εκεί, με υποθαλάσσιο αγωγό, θα καταλήγει στην Ιταλία. Ο αγωγός αυτός θα μεταφέρει στην Ευρώπη φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν του οποίου την εκμετάλλευση έχει αναλάβει αμερικανική εταιρία.
Είναι επίσης γνωστή η δημόσια παρότρυνση της Ουάσινγκτον προς την Αθήνα, μέσω της υπουργού των Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις να μην προμηθεύεται η χώρα μας μόνο από τη Ρωσία, φυσικό αέριο.
Παρά τις πιέσεις αυτές, η ελληνική πλευρά προχώρησε τόσο στη συνεργασία με Ρώσους και Βουλγάρους για την κατασκευή του αγωγού πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Δεύτερο βήμα υπήρξε το προχθεσινό, που εξέπληξε πολλούς, μια και οι διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν, πραγματοποιήθηκαν με απόλυτη μυστικότητα.
Ο νέος αυτός αγωγός διευκολύνει τη Ρωσία, που μπορεί τώρα να διοχετεύει το φυσικό αέριο παρακάμπτοντας την Τουρκία. Το γεγονός αυτό ενόχλησε ιδιαίτερα την Άγκυρα, που βλέπει να παρακάμπτεται από τη Ρωσία μετά τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, και στη μεταφορά φυσικού αερίου με τον αγωγό που θα κατευθύνεται στην Ευρώπη μέσω Βουλγαρίας και Ελλάδας.
Ο νέος αυτός αγωγός, έβγαλε εκτός συζητήσεων και έναν ακόμη, που είχε σχεδιαστεί να περάσει από Βουλγαρία, πΓΔΜ, και Αλβανία. Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Πούτιν προτίμησε την Ελλάδα ως εταίρο στη διακίνηση των υδρογονανθράκων, αντί των βορείων γειτόνων της χώρας μας, δείχνει μια προτίμηση στρατηγικού εταίρου που αξίζει ιδιαίτερης προσοχής.
Ενδεικτικό του κλίματος είναι το γεγονός ότι η Άγκυρα ανέβαλε τα προγραμματισμένα για τις 14 Ιουλίου εγκαίνια του ελληνοτουρκοϊταλικού αγωγού φυσικού αερίου στα Ίψαλα, από Καραμανλή και Ερντογάν.
Πέρα όμως από την αναμενόμενη αντίδραση των Τούρκων, που βλέπουν να χάνουν τον στρατηγικό τους ρόλο τα Δαρδανέλια, υπάρχει και το θέμα της αντίδρασης από την πλευρά της Ουάσινγκτον, που για την ώρα δεν έχει εκδηλωθεί δημοσίως, είναι όμως αναμενόμενη μια και πλήττονται, οι αμερικανικές εταιρίες, που δραστηριοποιούνται στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Στη σκακιέρα της διεθνούς πολιτικής σκηνής Ελλάδα μπορεί και πρέπει να παίξει σημαντικό ρόλο. Αρκεί οι πολιτικές δυνάμεις να τον αναλάβουν και να μην παραμένουν παθητικοί παίκτες σε ένα παιχνίδι που στις μέρες μας παίζεται με σκληρούς όρους και θέλει δυνατούς και αποφασιστικούς παίκτες. Οι εμπορικές συμφωνίες που βγάζουν την ελληνική οικονομία από το σημερινό της τέλμα, είναι καλοδεχούμενες και οφείλουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις να τις υποστηρίξουν. Αντί να μένουμε να κλαίμε τις βιοτεχνίες ετοίμων ενδυμάτων που μετακόμισαν στη Βουλγαρία, είναι καιρός να δούμε σε ποιους άλλους τομείς μπορεί η χώρα μας να δραστηριοποιηθεί, γιατί και ευκαιρίες υπάρχουν και μυαλά στην Ελλάδα. Αρκεί να αξιοποιηθούν.

Τρίτη 26 Ιουνίου 2007

Η νέα Ευρώπη με τις αλά καρτ υποχρεώσεις των κρατών-μελών

Το κρίσιμο ερώτημα εντοπίζεται στο πόσο νερό έβαλαν στο κρασί τους οι Ευρωπαίοι ηγέτες, που τάσσονται υπέρ της ενοποίησης, στην Σύνοδο Κορυφής της περασμένης εβδομάδας, που κατέληξε σε έναν αμφιλεγόμενο, ως προς το αποτέλεσμα, μεταμεσονύχτιο συμβιβασμό. Γιατί αν το αποτέλεσμα, σε αυτό το οικοδόμημα που λέγεται ενωμένη Ευρώπη, μοιάζει με το κρασί που το νερό το έκανε να μη θυμίζει τίποτα από τη γνωστή γεύση του οίνου, τότε τα πράγματα στις Βρυξέλλες δεν πήγαν καλά, παρά την ικανοποίηση που εξέφρασε ο άξονας Βερολίνου-Παρισίων.
Σε ότι αφορά τα διαδικαστικά των διαπραγματεύσεων, η τακτική που ακολούθησαν οι Πολωνοί και το δίδυμο των αδελφών Κατσίνσκι, θύμιζε περισσότερο θέατρο Ιονέσκο, παρά σοβαρή συζήτηση των εταίρων της γηραιάς ηπείρου. Με το «ναι» του ενός διδύμου και το «όχι» του εταίρου, ξενύχτησαν οι ευρωπαίοι ηγέτες, το βράδυ της Παρασκευής προς το Σάββατο και μόνο η αίσθηση και ο φόβος του γεγονότος ότι κινδύνευαν όλοι να γίνουν ρεζίλι των σκυλιών, τους έκανε να τρέχουν μέχρι την τελευταία στιγμή πίσω από τους ιδιόρρυθμους αδελφούς Κατσίνσκι μέχρι να ανταποκριθούν και οι δύο θετικά.
Αποτέλεσμα η Ευρώπη αλά κάρτ είναι γεγονός. Οι εξαιρέσεις επεκτάθηκαν και σε άλλους τομείς, πέραν των όσων ισχύουν ως τώρα στην Ε.Ε. και ο Τόνυ Μπλέρ ξεκαθάρισε για λογαριασμό του Γκόρντον Μπράουν, που τον διαδέχεται από αύριο στη Ντάουνινγκ Στριτ, ότι η Χάρτα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των Ευρωπαίων θα έχει δεσμευτικό χαρακτήρα για όλους, πλην των Άγγλων. Παρέχεται επίσης η δυνατότητα σε ορισμένα κράτη-μέλη να μη συμμετέχουν και βεβαίως να μην δεσμεύονται από τις αποφάσεις στο Συμβούλιο υπουργών, για θέματα Δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων, ενώ άλλα την ίδια ώρα θα μπορούν να ενισχύουν τη συνεργασία τους. Και αυτή η εξαίρεση φωτογραφίζει τη Μ. Βρετανία που πέτυχε να γίνουν δεκτά χωρίς αντιρρήσεις όλα της τα αιτήματα.
Κατά τα άλλα η «Μεταρρυθμιστική Συνθήκη» έτσι ονομάστηκε η «Συνταγματική Συνθήκη», που ήδη ενταφιάσθηκε στον χώρο των Βρυξελλών, θα ισχύσει μετα από μία δεκαετία, κι ως τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, που λένε, με Ύπατο Αρμοστή για την εξωτερική πολιτική την άμυνα και την ασφάλεια και όχι υπουργό Εξωτερικών της Ε.Ε., με Πρόεδρο και όχι Προεδρεύοντα ανά εξάμηνο, με ομόφωνες αποφάσεις σε θέματα όπως η κοινή εξωτερική πολιτική, η άμυνα και η ασφάλεια, η κοινωνική πολιτική, οι ίδιοι πόροι της Ε.Ε. η αναθεώρηση των συνθηκών και με σημαντική ενίσχυση των εθνικών κοινοβουλίων που μπορούν να ζητούν από την Κομισιόν να επανεξετάζει κάποια πρόταση που θεωρούν ότι καταπατεί τις εθνικές δικαιοδοσίες.
Κατά τα άλλα οι Πολωνοί πέτυχαν το 65% των ειδικών πλειοψηφιών που χρειάζεται για τη λήψη αποφάσεων στα συμβούλια υπουργών να κατέβει στο 61% και η νέα αυτή στάθμιση ψήφων να τεθεί σε λειτουργία από το 2014 αντί του 2009 που προέβλεπε η «Συνταγματική Συνθήκη». Οι Πολωνοί πάντως μπορούν, αν καταφέρουν να συνασπίσουν και μερικούς ακόμη, να διατηρήσουν τις 27 ψήφους έναντι των 29 της Γαλλίας, Γερμανίας και Μ. Βρετανίας μέχρι το 20017 με προφανή σκοπό να ελέγξουν τις χρηματοδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων μετά το 2014.
Αυτή είναι η νέα Ευρώπη που κυριαρχεί το σύνδρομο των πρώην ανατολικών, που έχουν γαντζωθεί στο άρμα των ΗΠΑ, των Βρετανών και των περί αυτών, που είναι οι τοποτηρητές των συμφερόντων της Ουάσινγκτον και των παλαιών μελών που προσπαθούν να συγκρατήσουν το σημερινό σκορποχώρι. Μια Ευρώπη χωρίς ορίζοντα την πολιτική ενοποίηση, μια Ευρώπη με αβέβαιο μέλλον…

Κυριακή 24 Ιουνίου 2007

Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει ο παρατεταμένος καύσωνας

Οι υψηλές θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών με πρωτόγνωρο το γεγονός ότι διατηρούνται για πολλές ημέρες, θέτουν για μια ακόμη φορά επί τάπητος το θέμα του περιβάλλοντος που ζούμε. Γιατί οι πολύ υψηλές θερμοκρασίας παρουσιάζονται στα σημεία της πόλης που υπάρχει το περισσότερο τσιμέντο και αντίστοιχα λιγότερο πράσινο. Αν δει κανείς έναν αναλυτικό χάρτη θερμοκρασιών θα διαπιστώσει ότι την ίδια ώρα η Δυτική Αττική παρουσιάζει υψηλότερες θερμοκρασίες από την Βορειοανατολική με προνομιούχους φυσικά όσους ζουν στις παραλίες από τη Γλυφάδα και κάτω. Η διαφοροποίηση αυτή συνδέεται με την μείωση του πρασίνου στην Αττική κατά 18% τα τελευταία 17 χρόνια την αύξηση των αυτοκινήτων κατά 35% σε μια δεκαετία και τέλος το γεγονός ότι διπλασιάστηκε η πόλη τα τελευταία 37 χρόνια. Βεβαίως το θέμα δεν αφορά μόνο την Αθήνα. Η αστυφιλία παίρνει σε παγκόσμια κλίμακα ανησυχητικές διαστάσεις. Υπολογίζεται ότι στα επόμενα δέκα χρόνια στο 4% της έκτασης της γης θα κατοικεί το 50% του πληθυσμού του πλανήτη. Αυτό το γεγονός συνεπάγεται πολλές και εκτεταμένες δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Στην Ελλάδα ένα ακόμη θέμα που επιβαρύνει το περιβάλλον είναι οι ανεξέλεγκτες παράνομες χωματερές που περιορίστηκαν σημαντικά τον τελευταίο καιρό υπό την απειλή των υψηλών προστίμων της Ε.Ε. Παραμένουν όμως από τις 2.600 που υπήρχαν 770 οι οποίες θα πρέπει να κλείσουν έως το 2008, διαφορετικά οι Βρυξέλλες θα βομβαρδίσουν την Αθήνα με τσουχτερά πρόστιμα.
Στο βεβαρημένο περιβάλλον της Αττικής που έχει να αντιμετωπίσει τον καύσωνα των ημερών έρχονται να προστεθούν και τα υψηλά ποσοστά διοξινών που προκαλούνται από σκουπίδια που καίγονται σε ανεξέλεγκτες χωματερές. Τα 18.000 στρέμματα χωματερών που κάηκαν μεταξύ 2000-05 απέδωσαν διοξίνες στην ατμόσφαιρα με εκατονταπλάσιες ποσότητες πάνω από το επιτρεπόμενο όριο.
Οι διοξίνες προκαλούν προβλήματα στο ανοσοποιητικό και το νευρικό σύστημα, γυναικολογικά προβλήματα και καρκίνο. Όλα αυτά γιατί μένουμε στη λογική ότι τα σκουπίδια δεν μας ενοχλούν όταν βρίσκονται στην πόρτα του … γείτονα.
Η παρατεταμένες υψηλές θερμοκρασίες επανέφεραν το νέφος στην Αττική με αποτέλεσμα να υπάρχει υπέρβαση των ορίων του όζοντος.
Όλα αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι επιτακτική η ανάγκη να υπάρξει σχέδιο και αυστηρό χρονοδιάγραμμα για την επέκταση της ανακύκλωσης και της σύγχρονης επεξεργασίας των απορριμμάτων με στόχο να καταλήγουν στους ΧΥΤΑ και μόνο οι μικρότερες δυνατές ποσότητες.
Να κηρύξουν πόλεμο Κεντρική Διοίκηση και Τοπική Αυτοδιοίκηση στις μαφίες των σκουπιδιών που έχουν γίνει κράτος εν κράτει και εμποδίζουν κάθε προσπάθεια ορθολογικής διαχείρισης των απορριμμάτων. Να μπει τέλος στη δράση των νονών που κινούνται μέσα από θεσμοθετημένα όργανα και εισπράττουν τεράστια ποσά συντηρώντας το σημερινό απαράδεκτο καθεστώς.
Το πράσινο που λείπει λόγω της τσιμεντοποίησης της πόλης, να γίνει πρώτη φροντίδα των Δημοτικών αρχών σε πεζοδρόμια, πλατείες και ακάλυπτους χώρους, και να υπάρξει εκτεταμένη ενημέρωση στους πολίτες για τις δυνατότητες που έχουν να μειώσουν την θερμοκρασία στα σπίτια τους βάζοντας αναρριχητικά φυτά και πράσινο σε κάθε σπιθαμή γης, στις ταράτσες τους και τα μπαλκόνια τους.
Οι πόλεις χωρίς πράσινο με τις νέες κλιματικές συνθήκες μετατρέπονται σε θάλαμο δηλητηριωδών αερίων κι αυτό δείχνει να μην ανησυχεί υπέρμετρα ούτε την Πολιτεία και δυστυχώς ούτε τους πολίτες.
Τα προβλήματα της κοινωνίας δεν πρέπει να περιορίζονται μόνο στις αυξήσεις και στις θέσεις που δημιουργούνται στο δημόσιο τομέα.
Μια ώριμη κοινωνία οφείλει να βάζει πιεστικά προς όσους ασκούν εξουσία και θέματα που αφορούν την υγεία των πολιτών και την ποιότητα της ζωής τους. Και η σημερινή κατάσταση που πάει από το κακό στο χειρότερο είναι ανάγκη να ενεργοποιήσει όλους μας.

Σάββατο 23 Ιουνίου 2007

Πύργος της Βαβέλ η Σύνοδος Κορυφής

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πιο περίπλοκη σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. και αυτό γιατί οι «27» πλέον χώρες της Ενωμένης Ευρώπης καλούνται να λύσουν το γόρδιο δεσμό που λέγεται Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη. Με 18 χώρες – μέλη της Ε. Ε, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, να έχουν ήδη υιοθετήσει εδώ και δύο χρόνια τη Συνταγματική Συνθήκη της οποίας την πορεία ανέκοψε το αρνητικό δημοψήφισμα στη Γαλλία και το δεύτερο που ακολούθησε στην Ολλανδία. Οι «27» συζητούν τώρα να εγκρίνουν τις βασικές αρχές μιας νέας συμφωνίας, που η Γερμανική Προεδρία ονόμασε Μεταρρυθμιστική Συνθήκη. Πέρα από τη Γαλλία, που επιδιώκει κάποιες αλλαγές με σκοπό να περάσει αυτή τη φορά μέσω κοινοβουλίου και όχι με δημοψήφισμα τη συμφωνία που θα προκύψει, αρνητές μιας ενιαίας συνθήκης είναι οι Άγγλοι, ενώ για διαφορετικούς λόγους αντιτάσσονται και οι Πολωνοί.
Ο Τόνυ Μπλερ στην τελευταία του εμφάνιση σε Σύνοδο Κορυφής, πριν από την αποχώρησή του από την Πρωθυπουργία, επιδιώκει να ξηλώσει από τη Συνταγματική Συνθήκη ολόκληρο το κεφάλαιο των θεμελιωδών δικαιωμάτων στο οποίο περιλαμβάνονται και επίμαχα θέματα για ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η προστασία της εργασίας και το δικαίωμα της απεργίας. Ακόμη, ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας θεωρεί ότι δεν πρέπει να υπάρχει υπουργός Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρνείται κάθε συζήτηση για ενιαία φορολογία, ενώ παράλληλα θεωρεί ότι πρέπει να διατηρηθεί το βέτο, στα θέματα δικαιοσύνης, εσωτερικών υποθέσεων, εξωτερικής πολιτικής, άμυνας και ασφάλειας.
Η άλλη πλευρά που εκφράζει σημαντικές αντιρρήσεις είναι η Πολωνία και το δίδυμο των αδελφών Καζίνσκι που βρίσκονται στην προεδρία και την πρωθυπουργία της χώρας. Εδώ οι αντιδράσεις αφορούν το περίπλοκο σύστημα λήψης αποφάσεων, που έχει καθιερωθεί να εκφράζει πλειοψηφικά το 55% των κρατών και το 65% του πληθυσμού της Ε.Ε. Κατά τους Πολωνούς ηγέτες το σύστημα αυτό δεν εξυπηρετεί τη νέα αυτή χώρα της Ε.Ε. και προτείνουν άλλους πολυπλοκότερους τρόπους στη λήψη των αποφάσεων, γεγονός που δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην υπάρχουσα διαδικασία των ψηφοφοριών. Βεβαίως πίσω από αυτούς τους βασικούς αντιρρησίες, κρύβονται και αρκετοί άλλοι που ενδέχεται να χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία που τους δίνεται στο Συμβούλιο Κορυφής για να εκφράσουν τις διαφορετικές τους απόψεις.
Η γερμανική Προεδρία έχει καταθέσει ήδη μια 11σέλιδη πρόταση. Με σκοπό να κινήσει και πάλι τη παγωμένη, εδώ και δύο χρόνια, διαδικασία του Ευρωσυντάγματος. Ήδη για να μην υπάρχουν αρνητικές σημειολογικές αναφορές, έχουν διαγραφεί οι λέξεις Σύνταγμα, ευρωπαϊκό έμβλημα, σημαία και κοινός ύμνος. Όμως πέρα από αυτά που αναφέρονται στις αντιρρήσεις Αγγλίας – Πολωνίας υπάρχουν και σε εκκρεμότητα και άλλα θέματα για συζήτηση, όπως η επικράτηση του ευρωπαϊκού νόμου πάνω στον εθνικό, η μεταφορά εξουσιών από τα κράτη-μέλη στις Βρυξέλλες και ο ρόλος των εθνικών κοινοβουλίων. Όπως γίνεται φανερό για να υπάρξει συμφωνία θα πρέπει να αφυδατωθεί πλήρως το αρχικό κείμενο της Ευρωπαϊκής Συνθήκης. Μένει επίσης να συμφωνηθεί το θέμα των ψηφοφοριών και των πλειοψηφιών καθώς και των περιπτώσεων του βέτο, προκειμένου να αποφασίσει ο σημερινός πύργος της Βαβέλ των «27», για το αύριο της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που δεν θα οδηγείται σε καμιάς μορφής ομοσπονδοποίηση που θα είναι στην ουσία μια μεγάλη ενιαία αγορά ελεύθερης διακίνησης αγαθών, χωρίς καμία πολιτική εμβάθυνση και πορεία προς την ενοποίηση. Μια Ευρώπη θα κληθεί μόνο να αντιμετωπίσει χωρίς όπλα τις επιθέσεις της παγκοσμιοποίησης από γίγαντες με ονοματεπώνυμο όπως είναι η Κίνα και η Ινδία.

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2007

Επιχείρηση κλεισίματος των διόδων της φοροδιαφυγής

Σε ένα τοπίο κάθε άλλο από ξεκάθαρο, όπως αυτό της φορολογίας επιχειρεί η κυβέρνηση να βάλει μια τάξη, γνωρίζοντας εκ των προτέρων, ότι το εγχείρημα και δύσκολο είναι και ότι κατεστημένες νοοτροπίες και πρακτικές θα επιστρατευθούν για να το αφυδατώσουν στην πράξη. Ο κύριος όγκος της φοροδιαφυγής περνάει μέσα από την παροχή υπηρεσιών, τις πωλήσεις αγαθών και όχι από τους μισθωτούς ή τους συνταξιούχους.
Η κυβέρνηση και ορθά επαναφέρει τις αποδείξεις που θα αναγνωρίζει η εφορία και ένα ποσοστό 40%, θα εκπίπτει από το φορολογητέο εισόδημα. Είναι ένα κίνητρο για τον φορολογούμενο να ζητάει αποδείξεις, για επισκευές που κάνει στο σπίτι του και στο αυτοκίνητό του.
Πέρα από αυτό, ήταν καιρός η Εφορία να βάλει στο στόχαστρο τα κέντρα διασκέδασης που γδύνουν αφενός τους πελάτες και αφετέρου βρίσκονται εδώ και χρόνια για κάποιον ανεξήγητο λόγο στο απυρόβλητο των φορολογικών αρχών. Βεβαίως υπάρχουν και άλλα επαγγέλματα που έχουν ροπή στη φοροδιαφυγή και θα μπουν κι αυτά με τη σειρά τους στο στόχαστρο της εφορίας.
Τώρα λεπτό θέμα και δύσκολο στην εφαρμογή του είναι το μέτρο των «κινήτρων» που θεσπίζονται για όσους καταγγέλλουν εκβιασμούς από ελεγκτές του υπουργείου Οικονομικών. Κι αυτό γιατί πολλοί επιχειρηματίες ψιθυρίζουν, αλλά δεν τολμούν να καταγγείλουν για ευνόητους λόγους, ότι τα δύο πρόσωπα που αντικατέστησαν τον ένα που έκανε τους ελέγχους μαζί με τον προϊστάμενο και τον διευθυντή, σε κάποιες περιπτώσεις, έκαναν ομάδα και ζητούσαν ένα ποσό για να καλύψουν όλους, προκειμένου να κλείσουν τα βιβλία με ένα συμβολικό πρόστιμο.
Έτσι και το δημόσιο δεν εισπράττει και ο φορολογούμενος πληρώνει μαύρο χρήμα, για να γλιτώσει από τη δαγκάνα της εφορίας.
Σε μια προσπάθεια να αποκαλύπτονται αυτά τα κρούσματα των επίορκων εφοριακών, το υπουργείο Οικονομικών θεσπίζει επίσης εξονυχιστικό έλεγχο του πόθεν έσχες των εφοριακών και των τελωνειακών.
Ακόμη οι αποφάσεις των επιχειρήσεων που πρόκειται να ελεγχθούν θα λαμβάνονται σε κεντρικό επίπεδο, για να προληφθούν φαινόμενα εκβιασμού σε τοπικό επίπεδο από επίορκους ελεγκτές.
Η ανά τριετία αξιολόγηση των ελεγκτών και η απαγόρευση, για κάποιο χρονικό διάστημα από την συνταξιοδότηση τους, να εργασθούν ως φορολογικοί σύμβουλοι επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα, είναι επίσης μέτρα προς την ορθή κατεύθυνση.
Η παρακολούθηση από την κεντρική υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών της είσπραξης των ληξιπροθέσμων οφειλών κάθε Εφορίας, περιορίζει την παντοδυναμία των εφόρων, ενώ η διοικητική επίλυση της διαφοράς μεταξύ Εφορίας και ελεγχόμενης επιχείρησης, περιορίζει και τον τελικό χρόνο είσπραξης των οφειλομένων και δημιουργεί αποσυμφόρηση στα Διοικητικά Δικαστήρια.
Τέλος η δημιουργία του Εθνικού Συμβουλίου για την Αντιμετώπιση της Φοροδιαφυγής με τη συμμετοχή όλων των κοινωνικών εταίρων και εκπροσώπων των πολιτικών κομμάτων, δημιουργεί συνθήκες διαφάνειας σε ένα χώρο όπως αυτός των εσόδων του κράτους και τους καθιστά συνυπεύθυνους, ως ένα βαθμό, στη διαδικασία της είσπραξής τους.
Θα ήταν ευχής έργο τα μέτρα αυτά να αποδώσουν καρπούς, αλλά επειδή το «ελληνικό δαιμόνιο» πάντα τα καταφέρνει, χρειάζεται κι άλλα να γίνουν ίσως σε ένα επόμενο στάδιο.

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2007

Χρειάζονται γενναίες αποφάσεις στην αστυνομία

Το ξύλο σίγουρα δεν βγήκε από τον παράδεισο, όταν πέφτει μέσα σε αστυνομικό τμήμα. Η υπόθεση της καταγραφής σε βίντεο του ξυλοδαρμού δύο κρατουμένων πέρασε τα σύνορα και μέσω τηλεοπτικών καναλιών και ιστοσελίδων, έκανε την Ελλάδα ρεζίλι διεθνώς. Πάντως το πόσο «αχρείοι» κατά Πολύδωρα είναι κάποιοι εντός των τειχών της αστυνομίας, είναι ένα θέμα που οφείλει να το δει κατάματα η κοινωνία, γιατί όπως όλα δείχνουν το περιστατικό δεν είναι το μοναδικό που συμβαίνει, ανεξάρτητα από την χρονική συγκυρία που δόθηκε, με προφανή πολιτική σκοπιμότητα, στη δημοσιότητα. Η αστυνομία των 52.000 ανδρών κα γυναικών που αφήνει 30 κουκουλοφόρους να σπάνε με την άνεσή τους, μέρα μεσημέρι μπροστά στα μάτια των διερχομένων πολιτών, βιτρίνες καταστημάτων και τράπεζες, δείχνει μια όψη αδράνειας, που την είδαμε να επαναλαμβάνεται συχνά τον τελευταίο καιρό και από την άλλη «υπερδραστηριότητας», όταν κάποιοι όχι μόνο ξυλοκοπούν με υπέρμετρο ζήλο κρατούμενους, αλλά ταυτόχρονα μαγνητοσκοπούν τα κατορθώματα τους με άνεση και βέβαιοι ότι αυτές οι ποινικά κολάσιμες ενέργειές τους δεν θα έχουν, καμιά συνέπεια. Έχουμε άλλωστε και πολλά στατιστικώς αποδεικνυόμενα ζωντανά παραδείγματα, μια και από τις 63 υποθέσεις που πήγαν στα πειθαρχικά συμβούλια, μόνο σε τρεις περιπτώσεις υπήρξαν καταδικαστικές αποφάσεις.
Είναι προφανές, ότι οι ποινές στα πειθαρχικά συμβούλια γενικώς του δημόσιου τομέα πέφτουν με το σταγονόμετρο και αυτό κάνει κάθε επίορκο να παίρνει περισσότερο θάρρος και να διευρύνει την όποια παράνομη δραστηριότητά του. Η ατιμωρησία δεν συνετίζει, ούτε εκείνον πράττει κατά τα κέφια του, ούτε αποτελεί παράδειγμα και για τους υπολοίπους που θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν ανενόχλητοι ότι τους αρέσει.
Μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας να «είδαν» αυτό το θέμα και να παρέλειψαν ως όφειλαν να προσεγγίσουν μια άλλη περίπτωση, που τηλεοπτικά παρουσιάζει ως θύμα έναν αστυνομικό εκτός υπηρεσίας, που εντόπισαν σε έκθεση κουκουλοφόροι και τον μαύρισαν στο ξύλο, όμως η δεύτερη περίπτωση δεν αναιρεί επ ουδενί την ύπαρξη της πρώτης, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβαίνει στην εποχή μας.
Είναι γεγονός ότι κατά καιρούς έχει ρίξει λάδι στη φωτιά ο Β. Πολύδωρας με δηλώσεις του, που δημιουργούν οξύτητες, όμως αυτή η ιστορία του ξυλοδαρμού που δεν είναι η μοναδική. Έχει μια πλευρά την αυθαιρεσία κάποιων οργάνων και μια άλλη που αφορά την ιεραρχία, που δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα. Ή μάλλον τα συγκάλυψε σαν να μην τρέχει τίποτα.
Ίσως είναι μια αφορμή να σκεφθεί η κυβέρνηση σοβαρά αυτή τη φορά, την κατάργηση του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, μοναδικού άλλωστε στην Ευρώπη και την ένταξη των Σωμάτων Ασφαλείας στο υπουργείο Εσωτερικών με την παράλληλη ανάδειξη αρχηγού και ανωτάτων αξιωματικών προσώπων που θα είναι ικανοί αναδιοργανώσουν εκ βάθρων και να ελέγξουν πλήρως την Αστυνομία. Που θα έχουν την ευθύνη των πράξεων τους και δεν θα κρύβονται σαν τα παιδιά μετά από μια αταξία πίσω από τον βαλλόμενο πανταχόθεν πολιτικά προϊστάμενο τους. Ένα υπεύθυνο και αποτελεσματικό αστυνομικό σώμα, που θα ξεκαθαρίσει την Αθήνα από τους κουκουλοφόρους και θα αστυνομεύει σοβαρά περιορίζοντας κατά το δυνατόν τις ληστείες και τις κλοπές, έχει ανάγκη σήμερα η χώρα και όχι τσάμπα μάγκες που εξαντλούν το αντριλίκι τους σε ανυπεράσπιστους κρατουμένους.


Τρίτη 19 Ιουνίου 2007

Ο ρόλος και η συμπεριφορά των ΜΜΕ σε άτομα με αναπηρία

Χθες και σήμερα πραγματοποιείται στην Αθήνα το Δεύτερο Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Άτομα με αναπηρία και ΜΜΕ». Πέρα από το γεγονός ότι πρόκειται για μια αξιέπαινη πρωτοβουλία της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, το θέμα από μόνο του παρουσιάζει στην ουσία του ξεχωριστό ενδιαφέρον, μια και οι προβληματισμοί που αναπτύσσονται από ομιλητές και συνέδρους το διήμερο αυτό, έχουν σκοπό να ευαισθητοποιήσουν τους ανθρώπους της επικοινωνίας, απέναντι στα άτομα με αναπηρίες.
Από τη μια έχει ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν οι δημοσιογράφοι τα θέματα, που αφορούν τα άτομα με αναπηρία και από την άλλη η γενική εικόνα της κοινωνίας απέναντι στα άτομα αυτά, που καλούνται να αλλάξουν, με την δύναμη των ΜΜΕ. Γιατί το γεγονός ότι το 60% της κοινής γνώμης, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, πιστεύει ότι η στάση των ΜΜΕ και η παρουσίαση των θεμάτων που αφορούν άτομα με αναπηρίες έχει βελτιωθεί και είναι γενικά θετική, δείχνει ότι οι άνθρωποι με αυτά τα προβλήματα αντιμετωπίζονται και στις μέρες μας με συναισθήματα οίκτου και ελέους.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν διαφέρουν από εμάς και δεν πρέπει να εμφανίζονται, ούτε ως ήρωες, ούτε ως άτομα που αξίζουν μόνο την συμπόνια των υπολοίπων.
Οι αριθμοί που ακούστηκαν στο Συνέδριο είναι τέτοιοι που δημιουργούν πρόσθετους προβληματισμούς. Στην Ελλάδα υπάρχουν σήμερα 700.000 άτομα με αναπηρίες. Σε αυτούς προστίθενται κάθε χρόνο 3.500 από ατυχήματα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν συνολικά 36 εκατομμύρια άτομα με αναπηρίες. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη από ένα πάρκο ειδικών προδιαγραφών για να κυκλοφορούν. Οφείλει η κοινωνία να έχει στη διάθεσή τους ολόκληρη την πόλη.
Πολύ απλά η κάθε πόλη οφείλει να γίνει φιλική προς τα άτομα αυτά τα οποία δικαιούνται να κινούνται ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους χωρίς προβλήματα.
Η τηλεόραση μολονότι έχει θεωρητικά κυρίαρχο ρόλο στην ενημέρωση, εν τούτοις στο σχετικό ερώτημα για το ποιος ενημερώνει καλύτερα για τα θέματα που αφορούν άτομα με αναπηρία, πρώτο ήρθε το ραδιόφωνο με ποσοστό 55%, ακολουθούν οι εφημερίδες με 50% και πολύ πιο πίσω βρίσκεται η τηλεόραση με μόλις 41%. Αυτό σημαίνει ότι η μικρή οθόνη συμβάλλει λιγότερο από τα άλλα μέσα στην ενημέρωση σε θέματα ατόμων με αναπηρία.
Εδώ ο δημοσιογραφικός κόσμος επωμίζεται μεγάλες ευθύνες. Ο ρόλος του δημοσιογράφου δεν εξαντλείται στα θέματα που εξασφαλίζουν υψηλή τηλεθέαση. Είναι ευρύτερα κοινωνικός και οφείλει να ευαισθητοποιείται και να ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη προς τη σωστή κατεύθυνση, σε ένα θέμα που αφορά ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας. Το ίδιο και οι δημοσιογραφικές ενώσεις που έχουν υποχρέωση να αποδείξουν στην πράξη την πνευματικότητα των σωματείων τους. Η λογική της κολακείας και της συμπόνιας δεν είναι αυτή που έχουν ανάγκη τα άτομα με αναπηρίες.
Περιμένουν από την κοινωνά να τα αγαλλιάσει ανυπόκριτα και να τα εντάξει στο επαγγελματικό, το κοινωνικό και το φιλικό τους περιβάλλον χωρίς προκαταλήψεις και εξαιρέσεις. Και για να γίνουν όλα αυτά Πολιτεία και ΜΜΕ έχουν πολύ δουλειά να κάνουν. Γιατί οι κατεστημένες νοοτροπίες δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη.

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2007

Η μονομαχία στην άτυπη προεκλογική περίοδο

Τα Σαββατοκύριακα οι πολιτικοί αρχηγοί τα αφιερώνουν στους ψηφοφόρους της επαρχίας. Όταν ανηφορίζει ό ένας, κατηφορίζει ο άλλος. Έτσι χθες ο Πρωθυπουργός κατέβηκε στο Ηράκλειο και ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ανέβηκε στα Γιαννιτσά. Ο πρώτος με αφορμή το συνέδριο που επιβάλλει προσυνεδριακές ομιλίες και ο δεύτερος προκειμένου να επικοινωνήσει με το λαό, μια και το προγραμματικό συνέδριο του κόμματός του πραγματοποιήθηκε προ μηνός. Τι επιδιώκουν οι δύο αρχηγοί στην ιδιότυπη αυτή κούρσα που κάνουν σε όλη την Ελλάδα; Ο Κ. Καραμανλής να διευρύνει την ψαλίδα και να πετύχει μια άνετη νίκη στις προσεχείς εκλογές, που μόνο ο ίδιος γνωρίζει στην πραγματικότητα πότε θα διεξαχθούν και ο Γ. Παπανδρέου να δει επιτέλους την πλάστιγγα των ποσοστών, που δίνουν οι συχνές δημοσκοπήσεις, να εμφανίσει έστω και ένα μικρό προβάδισμα προς την πλευρά του ΠαΣοΚ. Τώρα θα πει κανείς δύο μονάδες συν πλην είναι στα όρια του στατιστικού λάθους, πράγμα που σημαίνει ότι η προσεχής αναμέτρηση θα είναι ως την τελευταία στιγμή αμφίρροπη. Αυτό όμως δεν ικανοποιεί τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, γιατί στα άλλα στοιχεία στον καταλληλότερο για Πρωθυπουργό και στην παράσταση νίκης ο Κ. Καραμανλής και η Νέα Δημοκρατία προηγούνται μακράν κάθε στατιστικού λάθους. Και επειδή όπως όλα δείχνουν τα ομόλογα, που μονοπώλησαν την επικαιρότητα εδώ και τρεις μήνες, δεν περιόρισαν τη δύναμη την κυβέρνηση, το ΠαΣοΚ ξεκίνησε τον τραχύ αγώνα ανά την Ελλάδα, με σκοπό να πείσει την κινούμενη άμμο των λεγόμενων και άστεγων κομματικά κεντρώων να προτιμήσουν αυτή τη φορά το Κίνημα αντί της Ν.Δ. Στις ομιλίες τους πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι οι αρχηγοί αποφεύγουν σαν τον διάολο το λιβάνι δύο λέξεις. Ο Κ. Καραμανλής τη λέξη «επανίδρυση», σύνθημα των προηγούμενων εκλογών της Ν.Δ. και ο Γ. Παπανδρέου τη λέξη «σοσιαλισμός». Ο τελευταίος δεν είπε τη λέξη «σοσιαλισμός» ούτε μια φορά στις ομιλίες του στο πρόσφατο προγραμματικό συνέδριο, ενώ ο Πρωθυπουργός παίζει τώρα στον πολιτικό του λόγο τη λέξη «μεταρρύθμιση» που είναι ηπιότερη της «επανίδρυσης» του κράτους, δεν φοβίζει τους βολεμένους και δεν απειλεί με τσουνάμι τη δημόσια διοίκηση. Όταν κάποιος κατέχει την εξουσία, είναι μέσα στο κράτος, δεν είναι το ίδιο με εκείνον που είναι στην αντιπολίτευση δηλ. στην απ έξω. Ο κατέχον δεν επανιδρύει, μεταρρυθμίζει. Εξάλλου οι μεταρρυθμίσεις σηκώνουν πολύ νερό. Κι αυτό εξυπηρετεί πολιτικούς και πολιτικές. Αίφνης μεταρρύθμιση μπορεί να χαρακτηρισθεί η αποκρατικοποίηση του ΟΤΕ. Άλλο αν επιβάλλεται εξ ανάγκης, γιατί το ταμείο είναι μείον κι αν δεν πουληθούν τα φιλέτα των ΔΕΚΟ δεν βγαίνει ισοσκελισμένος για την χρονιά ο προϋπολογισμός. Μεταρρύθμιση και όχι φυσικά επανίδρυση είναι ο νέος Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, που ρυθμίζει τα της λειτουργίας του Πρώτο Βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης, χωρίς όμως να ανατρέπει κατεστημένα και βολεμένους, που δεν έχουν καταφέρει στις περισσότερες περιπτώσεις ούτε την πόλη τους να διατηρήσουν καθαρή. Το κράτος δυστυχώς, παρά τα όσα λέγονται και ακούγονται, παραμένει βαρύ και ασήκωτο, για κάθε δημιουργικό πολίτη. Δεν είναι φιλικό ούτε στο νέο επιστήμονα, με την ουσιαστική έννοια της λέξης, ούτε προς κάθε άνθρωπο, που θέλει με υγιείς όρους να μπει στην περιπέτεια του επιχειρείν. Αν δεν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη, ταλαιπωρείσαι σε κάθε σου βήμα. Κι αυτά τα χρόνια νοσήματα της δημόσιας ζωής, οι πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν βρει ακόμη τη συνταγή να τα θεραπεύσουν. Γι αυτό και ο ενδιάμεσος χώρος, παραμένει ιδιαίτερα δύσπιστος, γιατί φοβάται τους «Δαναούς και δώρα φέροντας».

Κυριακή 17 Ιουνίου 2007

Το αιματοβαμμένο και με εμφύλιο τώρα, παζλ της Μέσης Ανατολής

Στην πιο δραματική του μορφή έχει περιέλθει το παλαιστινιακό. Δεν τους έφτανε η διαμάχη και οι πόλεμοι με τους ισραηλινούς, που δεν έχουν τέλος εδώ και εξήντα χρόνια, από τότε που ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ, ζουν τώρα έναν αιματηρότατο εμφύλιο, που ισοπεδώνει ότι έχει μείνει όρθιο στην πολύπαθη αυτή περιοχή. Οι δύο σημαντικότερες οργανώσεις η Φατάχ που ίδρυσε ο Γιασέρ Αραφάτ, και η Χαμάς έχουν στρέψει τα όπλα η μια εναντίον της άλλης, με αποτέλεσμα να διχοτομηθούν τα παλαιστινιακά εδάφη. Η Λωρίδα της Γάζας έχει περιέλθει στον έλεγχο της Χαμάς και η Δυτική Όχθη στον έλεγχο της Φατάχ. Ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής αρχής Μαχμούτ Αμπάς που ηγείται της Φατάχ, απέπεμψε την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό Ισμαήλ Χανίγιε, που προέρχεται από την Χαμάς και διόρισε νέα κυβέρνηση υπό την πρώην υπουργό Οικονομικών. Η Χαμάς είχε κερδίσει τις τελευταίες εκλογές και παρά τις αντιδράσεις των ΗΠΑ, γιατί θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση, σχημάτισε κυβέρνηση αρχικά μόνη της και στη συνέχεια σε μια προσπάθεια συμβιβασμού με την διεθνή κοινότητα σε συνεργασία με την Φατάχ. Όμως και η προσπάθεια συμβιβασμού που έγινε με τη μεσολάβηση της Σαουδικής Αραβίας, έπεσε στο κενό με αποτέλεσμα τον αιματηρό εμφύλιο των τελευταίων ημερών. Η Φατάχ υποστηρίζεται από τις μετριοπαθείς αραβικές χώρες, όπως η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία, ενώ τη Χαμάς στηρίζουν η Συρία και το Ιράν. Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι ιρανοί είναι σιίτες, ενώ οι οπαδοί της Χαμάς σουνίτες. Οι θρησκευτικές διαφορές εδώ δεν στάθηκαν εμπόδιο σε αυτή την συμμαχία.
Όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι η καρδιά του προβλήματος του μεσανατολικού, είναι το παλαιστινιακό. Παρ όλα αυτά στο παρασκήνιο γίνονται διάφορες αθέατες από την δημοσιότητα κινήσεις, με σκοπό να υπάρξει προσέγγιση με τα δύο σκληρότερα κράτη της περιοχής από την πλευρά του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον προσεγγίζει την Τεχεράνη, που επηρεάζει τους σιίτες του Ιράκ, που είναι η μεγαλύτερη κοινότητα με σκοπό να κλείσει ένα δεύτερο μέτωπο, μετά από αυτό των κούρδων, προκειμένου να στρέψει την προσοχή της στην τρίτη πλευρά, που είναι οι σουνίτες από τους οποίους προερχόταν και ο Σαντάμ Χουσεϊν. Το Ισραήλ που έχει πετύχει την αναγνώριση του από την Αίγυπτο και την Ιορδανία προσεγγίζει τώρα τη Συρία και συζητάει την επιστροφή των υψωμάτων του Γκολάν, που κατέχει από τον πόλεμο του 1967 ζητώντας ως αντάλλαγμα, από τη Δαμασκό, να σταματήσει να ενισχύει τις εξτρεμιστικές οργανώσεις που δρουν στα παλαιστινιακά εδάφη και στο Λίβανο. Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση της Βηρυτού προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την σημερινή συγκυρία και την συμπάθεια της διεθνούς κοινότητας, ένα χρόνο μετά την καταστροφή του Νοτίου Λιβάνου, από τις πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ και να κτυπήσει στρατιωτικά τις εξτρεμιστικές παλαιστινιακές οργανώσεις που έχουν εμφιλοχωρήσει και αναπτυχθεί στα μεγάλα στρατόπεδα των παλαιστινίων προσφύγων που έχουν δημιουργηθεί στο βόρειο τμήμα της χώρας. Παράλληλα ένα δεύτερο πρόβλημα που υπάρχει στη Βηρυτό είναι η επιρροή στη χώρα αυτή της Συρίας και τα όσα συμβαίνουν με τις δολοφονίες πολιτικών προσώπων που τείνουν να γίνουν πληγή, για τη δημόσια ζωή του Λιβάνου.
Ο γόρδιος δεσμός της Μέσης Ανατολής δεν λέει να λυθεί και οι μονομερείς επεμβάσεις είναι αυτές που ρίχνουν νερό στο μύλο της τρομοκρατίας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να έχουν την στρατιωτική ισχύ, δεν έχουν όμως, ούτε το κύρος, ούτε την αξιοπιστία για να μεσολαβήσουν προκειμένου να υπάρξουν ειρηνικές διευθετήσεις ανάμεσα στους αντιμαχόμενους.
Μόνο η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να προσφέρει τέτοιου είδους καλές υπηρεσίες. Διαφορετικά θα παρακολουθούμε κάθε ημέρα και περισσότερη βία στην περιοχή και το αίμα που θα χωρίζει τους ανθρώπους θα κάνει δυσκολότερη την οποιαδήποτε επαναπροσέγγιση.

Σάββατο 16 Ιουνίου 2007

Ο άνεμος προσφέρεται ως πηγή ενέργειας, αλλά και ζωής

Ημέρα του ανέμου η χθεσινή και οι περισσότεροι την περάσαμε, όπως και τις περισσότερες ημέρες που είναι αφιερωμένες σε ένα θέμα ή γεγονός, χωρίς αυτό να μας πει τίποτα σημαντικό. Τι σημαίνει όμως για τι χώρα μας ο άνεμος; Πως μπορεί να αξιοποιηθεί; Είναι μια ακόμη πηγή ενέργειας, που έχει τα εξής πλεονεκτήματα: Δεν ρυπαίνει και μπορεί σε ένα εκτεταμένο πλέγμα νησιών που διαθέτει η χώρας μας, να εξασφαλίσει ενέργεια ικανή να ρευματοδοτήσει μεγάλες περιοχές.
Κάποιοι έχουν εκφράσει αντιρρήσεις για το γεγονός, ότι οι έλικες και οι πυλώνες που τοποθετούνται σε ψηλά μέρη προσβάλλουν το περιβάλλον. Το ερώτημα είναι αν αυτές οι εγκαταστάσεις που δεν ρυπαίνουν, είναι προτιμότερες από τα ρυπογόνα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος που κινούνται με τη χρήση πετρελαίου.
Ήδη από την πλευρά της πολιτείας, έχουν μελετηθεί και έχουν παρουσιαστεί χάρτες με τις περιοχές στις οποίες μπορούν να εγκατασταθούν οι ανεμογεννήτριες, με σκοπό να προσβάλλουν λιγότερο το φυσικό κάλλος της κάθε περιοχής και παράλληλα να αποδώσουν ενέργεια ικανή να περιορίσει τη χρήση άλλων ρυπογόνων μεθόδων παραγωγής ενέργειας.
Η χώρα μας έχει πολλές δυνατότητες ανάπτυξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Μια από τις σημαντικότερες είναι και αυτή αξιοποίησης των ανέμων. Άλλες είναι τα φωτοβολταϊκά συστήματα και εκείνα των υδάτινων πόρων. Με την αξιοποίηση όλων αυτών των δυνατοτήτων μπορεί σύντομα η Ελλάδα να καλύψει το 20% της παραγωγής ενέργειας από αυτές τις πηγές, που υποχρεούται από αντίστοιχη οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήδη τα φωτοβολταϊκά συστήματα στη Βόρεια Ευρώπη που δεν έχει την ηλιοφάνεια της Μεσογείου εγκαθίσταται με ταχύτατους ρυθμούς, ενώ οι ανεμογεννήτριες παράγονται πια σε μικρά σχήματα πωλούνται στα καταστήματα και τοποθετούνται στα σπίτια, με ευκολία ανάλογη αυτής των δορυφορικών κεραιών. Η παραγωγή ηλεκτρισμού από τους ίδιους τους καταναλωτές είτε με φωτοβολταϊκά είτε με ανεμογεννήτριες μπορεί να μειώσει τόσο το κόστος του ρεύματος για κάθε νοικοκυριό, όσο και τη συνολική χρήση ρυπογόνων υλικών, μαζούτ ή λιγνίτη για την παραγωγή του.
Πέρα από τους οικονομικούς λόγους, η σημερινή κατάσταση του περιβάλλοντος επιβάλλει μια νέα προσέγγιση τόσο στην κατανάλωση όσο και στις μεθόδους παραγωγής ενέργειας.
Πολίτες και πολιτεία οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η αλλαγή πλεύσης πρέπει να γίνει τώρα και όχι αύριο.
Δεν μπορεί κάποιος, που φέρνει ένα νέο άνθρωπο στον κόσμο, να στερείται για τις σπουδές του ή να αγωνίζεται να του φτιάξει ένα σπίτι και να μην σκέπτεται σε πιο περιβάλλον θα ζήσει το παιδί του.
Γι αυτό και η αξιοποίηση του ανέμου, ακόμη και από τους ιδιώτες είναι εφικτή, είναι οικονομική και τέλος είναι φιλική στο περιβάλλον.
Οι νέες τεχνολογίες μπορούν να φτιάξουν ακόμη και ανεμογεννήτρια για την παραγωγή ρεύματος για οικιακή χρήση. Τα μέσα υπάρχουν και πρέπει να αξιοποιηθούν. Το περιβάλλον πρέπει να γίνει για όλους υπόθεση πρώτης προτεραιότητας.

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2007

Ο Αλ Γκορ γοήτευσε και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου

«Μπορώ να υπηρετήσω τον πλανήτη μας με άλλο τρόπο» δήλωσε προχθές στην Αθήνα ο τέως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Αλ Γκορ αναφερόμενος στην απουσία του από τα πολιτικά πράγματα των Ηνωμένων Πολιτειών, για να προσθέσει «το αποδεικνύει η παγκόσμια σταυροφορία για τη σωτηρία όχι μόνο των εαυτών μας, αλλά των παιδιών μας και των εγγονών μας». Ο Αλ Γκορ μετα την επώδυνη εμπειρία που είχε στις προεδρικές εκλογές του 2000, όπου κέρδισε τον Τζωρτζ Μπους, αλλά έχασε την Προεδρία, ανέλαβε μια διεθνή σταυροφορία για την προστασία του περιβάλλοντος. Ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. Με επιστημονική τεκμηρίωση παρουσιάζει, σε διαλέξεις που θα ζήλευαν οι καλύτεροι καθηγητές πανεπιστημίων, τις αρνητικές εξελίξεις που υπάρχουν στον πλανήτη από την υπερθέρμανση και τη μεταβολή του κλίματος.
Χωρίς κείμενο και σημειώσεις, με τη βοήθεια μιας οθόνης που εικονογραφούσε με ευρηματικό τρόπο την ομιλία του, ο Αλ Γκορ παρουσίασε τους κινδύνους που περιμένουν τον πλανήτη, αν λιώσουν οι πάγοι της Ανταρκτικής κι αποψυχθεί ο παγωμένος άνθρακας της Σιβηρίας.
Ο Αλ Γκορ με στοιχεία απέδειξε ότι αν δεν αντιμετωπισθεί σε πλανητικό επίπεδο η κρίση μέσα στα προσεχή δέκα χρόνια, μετά δεν θα υπάρξει νέα ευκαιρία. «Αυτές είναι οι Θερμοπύλες της δικής μας γενιάς» πρόσθεσε, «αυτή είναι η δική μας ώρα να αντιδράσουμε», συνέχισε και ζήτησε άμεση δράση, γιατί αλλιώς θα φτάσουμε σε σημείο χωρίς επιστροφή. Αν δεν εισακουστούν οι προειδοποιήσεις αυτές πρόσθεσε, θα συμβεί ότι και με την 11η Σεπτεμβρίου, που ανάλογες επισημάνσεις αγνοήθηκαν δηλ. η καταστροφή θα είναι δεδομένη.
Ο τέως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επεσήμανε, ότι αν μέρος των δαπανών για τον απαράδεκτο πόλεμο, όπως τον χαρακτήρισε, στο Ιράκ, πήγαινε στην προστασία του περιβάλλοντος, η κατάσταση θα ήταν πολύ καλύτερη.
Ο Αλ Γκορ κάλεσε τις ΗΠΑ να υπογράψουν τη συνθήκη του Κιότο, να παραταθεί η διάρκεια της και πέραν του 2012 και πρόσθεσε: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες όχι μόνο δεν πρέπει να στέκονται εμπόδιο, αλλά μπορούν και πρέπει να ηγηθούν της παγκόσμιας προσπάθειας για τη σωτηρία του πλανήτη».
Έφτασε στο σημείο να προτείνει στις 500 ημέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές στις ΗΠΑ, το ζήτημα του κλίματος να γίνει το υπ’ αριθμόν ένα θέμα της προεκλογικής ατζέντας.
Οι ΗΠΑ σήμερα μολύνουν τον πλανήτη περισσότερο απ’ ότι ολόκληρη η Λατινική Αμερική και η Αφρική. Ενώ στα χνάρια της ακολουθούν και οι αναπτυσσόμενες υπερδυνάμεις όπως η Κίνα και Ινδία.
Ο άνθρωπος που υπήρξε η σκιά μιας χαρισματικής προσωπικότητας, όπως αυτή του Προέδρου Κλίντον για μια οκταετία, αποδεικνύεται ένας θαυμάσιος ρήτορας, που αξιοποιεί τώρα το πολιτικό του παρελθόν, για μια υπόθεση μεγάλη και σοβαρή, που βρίσκεται πάνω και πέρα από τα όρια ενός κράτους ή μιας περιοχής.
Το να είναι ένα πρόσωπο χρήσιμο είναι το ζητούμενο και στην ελληνική κοινωνία. Γιατί συνήθως στην χώρα μας, όλοι γαντζώνονται στην πολιτική και δεν απαγκιστρώνονται από αυτήν, παρά μόνο όταν ο βιολογικός τους κύκλος κλείνει, παραγνωρίζοντας ότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους...

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2007

Η επενδυτική δραστηριότητα και οι προτάσεις του ΕΒΕΑ

Είναι άξιο απορίας πως τα καταφέρνουν οι έλληνες στο εξωτερικό και πόσο δύσκολα γίνονται τα πράγματα, όταν κάποιος επιδιώξει να αναπτύξει μια νέα επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα. Δεν είναι μόνο τα εκατομμύρια των συμπατριωτών μας που έχουν ριζώσει και δραστηριοποιούνται με επιτυχία σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είναι και οι 2.500 επιχειρήσεις που στήθηκαν μέσα σε 15 χρόνια και αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς στα Βαλκάνια. Σε αυτά τα χρόνια λειτούργησαν 1.500 καταστήματα τραπεζών ελληνικών συμφερόντων. Σημαντικό είναι επίσης το ποσό, που έχει επενδυθεί στις χώρες των Βαλκανίων, που φτάνει τα 12 δις ευρώ.
Παραμένει πάντα ζητούμενο και μεγάλο ερωτηματικό, γιατί αυτά που καταφέρνει ο έλληνας έξω από τον τόπο του, δεν μπορεί να τα πετύχει μέσα στην πατρίδα του. Τι φταίει άραγε, το επενδυτικό κλίμα, οι άνθρωποι ή το περιβάλλον; Σε αυτά τα ερωτήματα υπάρχουν απαντήσεις πολλές και ποικίλες.
Κάποιοι πιστεύουν ότι φταίνε οι επιχειρηματίες, κάποιοι το κράτος που δεν είναι φιλικό στους επενδυτές και κάποιοι αποδίδουν ευθύνες στους συνδικαλιστές φρενάρουν επενδύσεις πιέζοντας τις κυβερνήσεις να λένε όχι σε κάθε τι που μεταφέρει δραστηριότητες από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα.
Προχθές στη βράβευση των πετυχημένων επιχειρήσεων ο Πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος αναφέρθηκε σε μερικές αδυναμίες του δημόσιου τομέα, που εμποδίζουν την είσοδο νέων κεφαλαίων στην επιχειρηματική δραστηριότητα.
Πρώτο απ όλα ο Πρόεδρος του ΕΒΕΑ έβαλε το ασφαλιστικό και μίλησε για ένα δίκαιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Πρόκειται για ένα καυτό θέμα που όλες οι κυβερνήσεις αποφεύγουν να το ακουμπήσουν και για να το ξεπεράσουν καταφεύγουν σε ημίμετρα. Όμως και η Ε.Ε. μας ζητάει να το προσεγγίσουμε σύντομα και κυρίως με σοβαρότητα.
Το ΕΒΕΑ που συμβαίνει να είναι και σύμβουλος της κυβέρνησης και έχει 80.000 μέλη από τον χώρο του εμπορίου των υπηρεσιών και της βιομηχανίας, ζητάει να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα, και να επικεντρωθούν οι επενδύσεις στους τομείς της έρευνας, της καινοτομίας και των νέων τεχνολογιών. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι χώρες σαν την Ελλάδα, όπως είναι η Ιρλανδία και η Φινλανδία επένδυσαν σε νέες τεχνολογίες και κατάφεραν να απογειώσουν τις οικονομίες τους.
Στα βαρίδια που λέγονται συντεχνίες, αναφέρθηκε ο Κ. Μίχαλος και πιο συγκεκριμένα στο θέμα της ανάληψης του management των μεγάλων λιμανιών από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Όπως είναι γνωστό μια απόπειρα που έγινε στο πρόσφατο παρελθόν, δεν προχώρησε, γιατί οι συντεχνίες την εμπόδισαν με πολυήμερες απεργίες.
Ο κόσμος του εμπορίου και της βιομηχανίας ζητάει επίσης και ένα αξιόπιστο εκπαιδευτικό σύστημα. Κι εδώ οι προσπάθειες είναι αποσπασματικές γιατί προσκρούουν στις αντιδράσεις που έχουν προμετωπίδα μαθητές και φοιτητές, υποκρύπτουν όμως πολλά και μεγάλα συντεχνιακά συμφέροντα των καθηγητών.
Τέλος υπάρχει η λερναία Ύδρα, που δεν είναι άλλη από την γραφειοκρατία που εμποδίζει κάθε σοβαρό επιχειρηματία από την Ελλάδα και το εξωτερικό να μπει στην περιπέτεια που λέγεται έναρξη επενδυτικής δραστηριότητας στην χώρα μας. Το κακό είναι ότι όλοι γνωρίζουμε τα προβλήματα. Το πρόβλημα εστιάζεται σε εκείνους, που θα έχουν την τόλμη και το πολιτικό θάρρος να τα λύσουν.

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2007

Οι κινήσεις των ΗΠΑ σε Βαλκάνια και Α. Ευρώπη

Στη διάρκεια των θερμών εναγκαλισμών με Aλβανούς πολίτες ο Πρόεδρος Μπους, ροκ σταρ κατά τους N.Y. Times, έχασε το ρολόι του. Μολονότι ο Λευκός Οίκος δεν παραδέχθηκε ότι συνέβη κάτι τέτοιο, η κάμερα που κατέγραψε σε μονοπλάνο την πορεία Μπους προς τον αλβανικό λαό, επιβεβαιώνει το γεγονός που παρατήρησαν αναλύοντας το πλάνο ισπανοί δημοσιογράφοι. Πέρα όμως από αυτά τα ευτράπελα, η όλη περιοδεία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια και οι Ηνωμένες Πολιτείες υλοποιούν τώρα τα στρατηγικά τους σχέδια στην περιοχή των Βαλκανίων, λίγα χρόνια μετά το τέλος των πολέμων που άλλαξαν τον χάρτη της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η θερμή υποδοχή του Αμερικανού Προέδρου σε Αλβανία και Βουλγαρία αναπτέρωσε το πεσμένο ηθικό των ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ και χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Οι αμερικανοί απερίφραστα υποστηρίζουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και υπόσχονται στους Σέρβους προσεχή ένταξη στο ΝΑΤΟ αλλά και στην Ε.Ε. Μετά την Τουρκία η Ουάσινγκτον εμφανίζεται να πλασάρει στις Βρυξέλλες και άλλες χώρες ως μελλοντικά μέλη της Ε.Ε. Πέρα από τη Σερβία υπόσχεται ένταξη στην Ε.Ε. στην Αλβανία και τα Σκόπια.
Αγκάθι που αφορά άμεσα όμως την Ελλάδα, είναι η επικείμενη ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Με πιο όνομα θα ενταχθούν τα Σκόπια στην Ε.Ε. είναι το θέμα που καίει, μια και η ενδιάμεση συμφωνία, που ήδη έχει παραταθεί και είναι εν ισχύει προβλέπει ότι με την προσωρινή ονομασία η πΓΔΜ μπορεί να ενταχθεί σε διεθνείς Οργανισμούς.
Το γεγονός αυτό το γνωρίζουν οι σκοπιανοί που δηλώνουν τώρα ότι θα μπουν στην Βορειοατλαντική Συμμαχία με την διεθνή τους ονομασία για να αποτρέψουν ένα πιθανό ελληνικό βέτο στο προσεχές συμβούλιο του ΝΑΤΟ. Πάντως οι ΗΠΑ για να καθησυχάσουν τις ελληνικές ανησυχίες, έστειλαν στην Αθήνα τον υφυπουργό Εξωτερικών Νίκολας Μπερνς , ο οποίος δήλωσε ότι αργεί να έρθει στο τραπέζι των συζητήσεων η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και προέτρεψε τις δύο χώρες να συζητήσουν και απευθείας το θέμα της ονομασίας.
Στη Βουλγαρία ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έκλεισε τον κύκλο των επισκέψεων του στην περιοχή. Η Σόφια ανήκει στις πρόθυμους συμμάχους των ΗΠΑ. Στη χώρα αυτή στήνονται τρία αμερικανικά στρατόπεδα που θα φιλοξενήσουν 2.000 αμερικανούς στρατιώτες. Οι ΗΠΑ δένουν τη μια μετά την άλλη τις βαλκανικές χώρες, επιδιώκοντας να στήσουν ένα νέο τείχος έναντι της Ρωσίας, που θα ξεκινάει από τις Βαλτικές χώρες και θα καταλήγει στην Αλβανία.
Οι νέες χώρες της Ε.Ε. αποδείχθηκαν για τις ΗΠΑ οι πιο πιστοί σύμμαχοι. Γι αυτό και οι ΗΠΑ επιχειρούν να τις προσεγγίσουν παρακάμπτοντας πολλές άλλες χώρες της παλιάς Ε.Ε. Η δημιουργία νέων κρατών στην Βαλκανική έδωσε στις ΗΠΑ την ευκαιρία να αναπτύξουν νέες συμμαχίες στήνοντας ένα δίχτυ προστασίας για τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.
Η εμπλοκή αυτή δεν γίνεται με το αζημίωτο. Η αντιπαροχή επικεντρώνεται σε στρατιωτικές διευκολύνσεις και συμμετοχή με στρατιωτικό προσωπικό σε επιχειρήσεις, όπως αυτές του Αφγανιστάν και του Ιράκ.
Είναι προφανές ότι τα στρατηγικά συμφέροντα της Αμερικής εξυπηρετούνται στις μέρες μας με την στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ, τόσο στην ανατολική Ευρώπη, όσο και στα Βαλκάνια. Το θέμα είναι πως αντιμετωπίζει η Ελλάδα κινήσεις που πλήττουν εθνικά συμφέροντα όπως αυτό της ονομασίας των Σκοπίων και τι αναχώματα ορθώνει, για να για να αποκρούσει τις κάθε λογής πιέσεις.

Τρίτη 12 Ιουνίου 2007

Ξαφνική ένταση με πρωτοφανείς ύβρεις

Το έπαθλο, η εξουσία έχει μεταβάλει σε άγρια θηρία πολιτικούς που μέχρι πρόσφατα παρουσίαζαν ένα πρόσωπο ήπιο, μειλίχιο και ευγενικό. Στη διάρκεια των τελευταίων ημερών οι τόνοι δεν ανέβηκαν απλώς, οι εκφράσεις μεταβλήθηκαν σε ύβρις με αποτέλεσμα να παρακολουθούμε άναυδοι ένα πολιτικό διάλογο που δεν τιμά, ούτε ταιριάζει σε μια δημοκρατική κοινωνία που σέβεται πρόσωπα και θεσμούς. Αν οι πολιτικοί επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους το προνόμιο της υπέρβασης των ορίων της ευπρέπειας, τότε πως θα πρέπει να αντιμετωπίζουν την πολιτική και τους πολιτικούς οι πολίτες. Το κακό παράδειγμα των δημοσίων προσώπων, επιβαρύνει την αρνητική εικόνα που έχουν ήδη πολλοί πολίτες για τους πολιτικούς. Και βέβαια υπάρχουν οι φανατικοί υποστηρικτές των κομμάτων που δεν καταλαβαίνουν από αυτά και χαίρονται ακούγοντας τον δικό τους να χρησιμοποιεί υβριστικούς χαρακτηρισμούς για τους αντιπάλους του. Υπάρχει όμως και μια κατηγορία πολιτών, που καθημερινά διευρύνεται που δυσανασχετεί με την απαράδεκτη φρασεολογία που χρησιμοποιούν οι μεν για τους δε, για να χαρακτηρίσουν πράξεις ή παραλείψεις τους, που αφορούν τη δραστηριότητα τους στα δημόσια πράγματα.
Αυτή η εικόνα και οι κλίκες που έχουν δημιουργηθεί στην ενδοχώρα των κομμάτων αποστρέφει κάθε σοβαρό άνθρωπο από οποιαδήποτε συμμετοχή του στα κοινά. Έτσι διαπιστώνει κανείς τα έντονα φαινόμενα διαφθοράς που παρατηρούνται στο στελεχιακό δυναμικό των κομμάτων, ως απόρια της ένταξης σε αυτά προσώπων, που μοναδικό στόχο έχουν να απομυζήσουν από τις θέσεις ευθύνης που τους προσφέρουν τα κόμματα εξουσίας. Το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές, με εξαίρεση την πρόσφατη του Παντείου, όσοι βάζουν λίγο ή πολύ το δάχτυλο στο μέλι δεν τιμωρούνται, ή αν τους πιάσουν πέφτουν για λόγους κομματικής σκοπιμότητας στα μαλακά έχει αποθρασύνει πολλούς, που τρέχουν πίσω από τα μεγάλα κόμματα με προφανή σκοπό να εισπράξουν από κάθε λογής περίεργες δραστηριότητες τα λάφυρα της εξουσίας. Έτσι κάποιοι πολιτικοί με τις πράξεις τους απαξιώνουν την πολιτική οδηγώντας τους πολίτες στην αποστροφή γι αυτήν, κάτι που δείχνει να μην αντιλαμβάνονται την ζημιά που προκαλούν στη δημοκρατία και τους θεσμούς. Βεβαίως θα πει κανείς ότι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή βρισκόμαστε σε μια οιωνοί προεκλογική περίοδο. Η απάντηση σε αυτή την άποψη είναι ότι είτε γίνουν το Φθινόπωρο, είτε την Άνοιξη οι εκλογές έχουμε δρόμο να διαβούμε μέχρι τότε. Όταν από τώρα να βρίζονται μεταξύ τους, τι θα γίνει όταν πλησιάζουμε στην ώρα της κάλπης;
Σε αυτό το πολιτικό τοπίο ο σκεπτόμενος πολίτης που σέβεται τον εαυτό του απαντά γυρίζοντας την πλάτη στην πολιτική και σκέπτεται ότι όλη αυτή η φασαρία γίνεται για κονόμα. Αυτή η αποστροφή καταγράφεται άλλωστε και στις δημοσκοπήσεις, όπου τα κόμματα εμφανίζουν τον χαμηλότερο βαθμό εκτίμησης από την πλευρά των πολιτών.
Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό οι προσεχείς εκλογές δεν δημιουργούν ούτε προσδοκίες, ούτε ελπίδες, ούτε αναμονή για κάτι νέο.
Μια από τα ίδια είναι κοινή αντίληψη πολλών, που θα προσέλθουν προσεχώς στις κάλπές. Αυτό το σκηνικό της παρακμής, ποιος το βλέπει, ποιος το αξιολογεί και το κυριότερο, ποιος ανησυχεί για την εκτεταμένη μορφή που έχει προσλάβει.
Κάποιοι οφείλουν να επανιδρύσουν την δημοκρατία που πλήττεται από ανέμους και θύελλες. Γι αυτό αναζητούνται πολιτικοί με όραμα…

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2007

Θρίλερ ή περιπέτεια οι προσεχείς εκλογές;

Σε θρίλερ εκτιμούν κάποιοι ότι θα εξελιχθούν οι προσεχείς εκλογές. Τη βεβαιότητα τους, ότι θα νικήσουν εκφράζουν στα δύο στρατόπεδα Ν.Δ. και ΠαΣοΚ, ενώ οι μικρότεροι σχηματισμοί βάλλουν νυχθημερόν κατά του δικομματισμού. Οι τόνοι έχουν ήδη ανέβει και αναμένεται όσο πλησιάζουμε στην ώρα των εκλογών τα ντεσιμπέλ να κτυπήσουν κόκκινο. Την προεκλογική δράση καθοδηγούν οι πάμπολλες μετρήσεις που για την ώρα συμφωνούν ότι προηγείται σταθερά του ΠαΣοΚ η Νέα Δημοκρατία. Σημαντικότερο στοιχείο των ευρημάτων αυτών, το γεγονός ότι ο Κ. Καραμανλής με ποσοστό 46,8%, σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της GPO, θεωρείται καταλληλότερος για πρωθυπουργός, έναντι 30,1% που συγκεντρώνει ο Γ. Παπανδρέου. Το ποσοστό αυτό θεωρείται σημαντικότερο από τη μία μόλις ποσοστιαία μονάδα που προηγείται η Ν.Δ. του ΠαΣοΚ στην πρόθεση ψήφου. Ακολουθούν με 7,1% το ΚΚΕ, με 4,4% ο ΣΥΝ και 4,9% ο ΛΑΟΣ. Αυτή τα ποσοστά απέχουν αρκετά από το 3%, που είναι το όριο του εκλογικού νόμου, για την είσοδο ενός κόμματος στο Κοινοβούλιο.
Όμως μια διαφορά της τάξεως του 1%, σε συνδυασμό με την παρουσία στη Βουλή τριών μικρότερων κομμάτων, δεν δίνει αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα. Αυτό σημαίνει κυβέρνηση συνεργασίας, κάτι που απεύχονται τα δύο μεγάλα κόμματα.
Πονοκέφαλος, όπως όλα δείχνουν για πολλούς, είναι το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη. Δεν είναι μόνο η Ν.Δ. που πλήττεται, είναι και άλλα κόμματα, όπως το ΚΚΕ που θεωρούν ότι ο πέμπτος στη Βουλή χαλάει τη μέχρι τώρα δοκιμασμένη συνταγή στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Από τον Περισσό είχαμε και μια κόντρα με αποδέκτη το ΠαΣοΚ, που κατηγορείται ότι επηρεάζει τα φιλικά του ΜΜΕ, με σκοπό να προβάλλουν υπέρμετρα το ΛΑΟΣ.
Αλλά και ο Γ. Καρατζαφέρης διαμαρτύρεται, λέγοντας ότι η Ν.Δ. κρύβεται πίσω από την αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές του Σ. Παπαθεμελή με την «Δημοκρατική Αναγέννηση» με μοναδικό σκοπό και στόχο να πλήξει το ΛΑΟΣ.
Κι ακόμη είμαστε στην αρχή. Πολλά θα ακούσουμε πλησιάζοντας προς την ημερομηνία των εκλογών.
Το χαρτί πάντως του Κ. Καραμανλή βρίσκεται στο ερώτημα που αναφέρεται στο ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός. Εδώ υπάρχει μόνιμη και διαρκής υπεροχή έναντι του Γ. Παπανδρέου, που φτάνει στο 16,7%.
Το γεγονός αυτό ερμηνεύεται στη Ν.Δ. σαν στοιχείο που ανατρέπει τη μικρή διαφορά στην πρόθεση ψήφου, όπως αυτή προκύπτει από τη νέα δημοσκόπηση.
Ένα άλλο αξιοσημείωτο στοιχείο, που προκύπτει από την έρευνα της GPO είναι η αυθόρμητη απάντηση στο θέμα της αντιμετώπισης της διαφθοράς. Η απάντηση κανένα από τα δύο κόμματα της εξουσίας, έρχεται πρώτη με 36,3% γεγονός που δείχνει την απογοήτευση μιας σημαντικής μερίδας της κοινής γνώμης από την αποτελεσματικότητα Ν.Δ. και ΠαΣοΚ.
Πεντακομματική Βουλή επιθυμούν οι πολίτες στην συντριπτική τους πλειοψηφία. Το 71,9% επιθυμεί να μπει ξανά στη Βουλή ο ΣΥΝ και το 68,1% ο ΛΑΟΣ. Ένα ακόμη στοιχείο που δείχνει, ότι θα πρέπει να συνηθίσουν τα κόμματα της εξουσίας στην ιδέα των οριακών κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών.
Για κάποιους οι προσεχείς εκλογές θα είναι θρίλερ και για ορισμένους άλλους περιπέτεια. Διαλέγετε και παίρνετε. Εξαρτάται πόσο προσωπικά το παίρνει ο καθένας…

Τρίτη 5 Ιουνίου 2007

Οι ευθύνες των Μεγάλων, αλλά και του καθενός για το περιβάλλον

Βεβαίως η καθιέρωση ημερών αφιερωμένων σε ένα θέμα που απασχολεί ή θα έπρεπε να απασχολεί όλους μας, έχει καταντήσει γεγονός σχεδόν βαρετό που ελάχιστα προσφέρει στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, που είναι η αντίστοιχη ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Δεν πρέπει να μας θυμίζουν για παράδειγμα την ανάγκη της ισότητας των δύο φύλλων, με την ημέρα της γυναίκας. Είναι θέμα καθημερινής πράξης. Ανεξάρτητα από αυτή την παράμετρο, η αφορμή που δίνει η σημερινή παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος, αξίζει να ευαισθητοποιήσει όλους τους πολίτες, όχι μόνο για ένα εικοσιτετράωρο, αλλά κάθε μέρα μια και οι καταστροφές που πραγματοποιούνται σε αέρα, γη και θάλασσα είναι σε πολλές περιπτώσεις μη αναστρέψιμες.
Όπως είναι γνωστό οι φθορές που υπέστησαν τα γλυπτά του Παρθενώνα τα τριάντα τελευταία χρόνια, λόγω της μόλυνσης του περιβάλλοντος, δεν τις είχαν υποστεί στα 2.500 χρόνια που βρίσκονται στον ιερό βράχο. Είναι ολόκληρο σύγχρονο μουσείο φτιάχνεται για να τα στεγάσει και μια γιγαντιαία επιχείρηση μεταφοράς τους έχει στηθεί, για να περισωθούν τα γλυπτά αυτά από την προϊούσα φθορά, που ο σύγχρονος πολιτισμός μας έχει επιφέρει.
Μπορεί σήμερα να είναι η ημέρα του Περιβάλλοντος, όμως αύριο οι ισχυροί του πλανήτη θα συζητήσουν γι αυτό και όπως όλα δείχνουν τίποτα το ελπιδοφόρο δεν πρόκειται να προκύψει. Κι αυτό, γιατί η πρόταση της γερμανικής προεδρίας στην αυριανή σύνοδο κορυφής της G8 που προβλέπει να μην αυξηθεί η μέση παγκόσμια θερμοκρασία άνω των δύο βαθμών Κέλσιου, με την μείωση κατά 50% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, δεν φαίνεται να υιοθετείται από την Ουάσινγκτον.

Ο Πρόεδρος Μπους που έχει αρνηθεί να υπογράψει τη Συμφωνία του Κιότο, που προβλέπει τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, επιχειρεί τώρα με ένα νέο ελιγμό να αλλάξει την ατζέντα δεσμεύσεων και υποχρεώσεων και τους μεγάλους ρυπαντές του περιβάλλοντος. Θέτει αόριστους στόχους και με πιστό σύμμαχο τον απερχόμενο πρωθυπουργό της Αγγλίας Τόνυ Μπλερ, επιδιώκει να στήσει μια σύνοδο για το κλίμα, στην Ουάσινγκτον στο τέλος του χρόνου, με τη συμμετοχή 15 χωρών που εκπέμπουν τις μεγαλύτερες ποσότητες ρίπων.
Είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ και ο Πρόεδρος τους, δεν δέχονται τις αποφάσεις που έχει ήδη λάβει η διεθνής κοινότητα στο σύνολο της και επιδιώκουν να τις ανατρέψουν σε μια εμφανή προσπάθεια να παρακάμψουν αποφάσεις και πρωτοβουλίες που προηγήθηκαν, με την συμμετοχή του ΟΗΕ.
Η αμερικανική νοοτροπία που θέλει τώρα να παίξει και το ρόλο του χωροφύλακα του περιβάλλοντος, θυμίζει τον βιαστή που προσφέρεται να προστατεύσει το θύμα του.
Πέρα όμως από τους μεγάλους που ρυπαίνουν και λογαριασμό δεν δίνουν, η υπόθεση της προστασίας του περιβάλλοντος είναι και ένα θέμα του καθενός μας. Από την αγωγή που δίνουν στο σχολείο μέχρι το καλό παράδειγμα των γονέων στα παιδιά τους. Είναι λοιπόν ατομική υπόθεσή, υπόθεση των Δήμων, των Νομαρχιών τις Περιφέρειας και βεβαίως της Πολιτείας. Όχι ως ευχολόγιο και λόγια του αέρα,αλλά ως καθημερινή πράξη ζωής.
Για να δούμε πότε θα ευαισθητοποιηθούμε…

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007

Ο νέος ΚΟΚ, τα πρόστιμα και οι ευθύνες της Πολιτείας

Μπορεί το δίδυμο Λιάπη-Πολύδωρα να κινήθηκαν χρησιμοποιώντας σύγχρονες μεθόδους επικοινωνίας και να βγήκαν χθες το πρωί στην Κατεχάκη για να μοιράσουν φυλλάδια για το νέο ΚΟΚ, όμως το παιχνίδι αυτό σε λίγο τελείωσε και οι τροχονόμοι βγήκαν παγανιά για να μοιράσουν κλήσεις. Τα πρόστιμα με το νέο ΚΟΚ που ισχύει από χθες, είναι ιδιαίτερα υψηλά και για μερικές παραβάσεις, που δεν θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τρίτου και μοιάζουν να μπήκαν, για καθαρά εισπρακτικούς λόγους.
Γιατί βεβαίως δεν τους έπιασε ξαφνική ο πόνος να προστατεύσουν τη ζωή των πολιτών. Αν είχαν τέτοιο σκοπό θα φρόντιζαν να συντηρούν τακτικά το οδικό δίκτυο, για να γίνει πιο φιλικό στους οδηγούς, θα βελτίωναν την σήμανση, που είναι σε πολλές περιπτώσεις δυσδιάκριτη, θα επικαιροποιούσαν τα όρια ταχύτητας και θα κατέβαζαν σε πρώτη φάση παράνομες και τυπικά νόμιμες, στην ουσία παράνομες διαφημιστικές πινακίδες.
Δεν είναι λίγοι οι ειδικοί, που έχουν εκφράσει ζωηρές αντιρρήσεις, για τα τσουχτερά πρόστιμα που θεσπίζει ο νέος ΚΟΚ. Όμως δεν ιδρώνει το αυτί κανενός αρμοδίου, μια και το δημόσιο αντιμετωπίζει τα θέματα αυτά με τη λογική, πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι.
Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε να εξαντλείται η αυστηρότητα των αστυνομικών οργάνων σε παραβάσεις ασήμαντες, ενώ αντίθετα να κινούνται χωρίς κανείς να αντιδρά άνετα κι ελεύθερα οδηγοί, που έχουν συμπεριφορά στο δρόμο εγκληματική.
Σε σχέση με τις διαφημιστικές πινακίδες, που αποσπούν την προσοχή των οδηγών, χρειάστηκε ένας ολόκληρος δικαστικός αγώνας συγγενών θυμάτων από τροχαία, για να αποδειχθεί από την δικαιοσύνη κάτι αυτονόητο για τον κοινό νου, όχι όμως και για την Πολιτεία, που επιτρέπει ή κάνει τα στραβά μάτια σε αυτό το όργιο, που βλέπουμε καθημερινά όλοι στους δρόμους.
Η Ελλάδα δεν τηρεί ούτε τις υποχρεωτικές οδηγίες της Ε.Ε., που απαγορεύουν την τοποθέτηση διαφημίσεων στους αυτοκινητόδρομούς της χώρας.
Αυτό το παιχνίδι που εκθέτει σε κίνδυνο τη ζωή οδηγών και επιβατών δεν παίζεται με το αζημίωτο, για τις δημοτικές αρχές και κάποιους από την δημόσια διοίκηση. Από την παράνομη αφισοκόλληση, που ορισμένοι δήμοι την «ανέχονται», μολονότι έχουν νομική κάλυψη να επιβάλλουν τσουχτερά πρόστιμα, έως την τοποθέτηση τους, επίσης κατά παράβαση του νόμου, από ιδιώτες κάθετα και όχι παράλληλα, όπως άλλωστε προβλέπεται από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο.
Αντί λοιπόν η Πολιτεία να δει τα άμεσα, που οφείλει να κάνει για να περιορίσει τα πολλά τροχαία που υπάρχουν στην Ελλάδα, αντί να εκπαιδεύσει τους νέους για την οδική εν γένει συμπεριφορά τους, αντί να γεμίσει τα κανάλια με τηλεοπτικά σποτ που να σοκάρουν, προκειμένου να συνετίσει κάθε άτακτο οδηγό, κάνει μια επιτροπή με συγκεκριμένες οδηγίες που δεν είναι άλλες, από την μεγάλη αύξηση των προστίμων.
Ακόμη και η διεθνής εμπειρία έχει αποδείξει ότι τα υψηλά πρόστιμα ουδέν, ή ελάχιστα απέδωσαν. Ποίος ακούει όμως τους κουτόφραγκους. Στην Ελλάδα εκείνοι που ζουν κλεισμένοι στους γυάλινους πύργους της εξουσίας, όλα τα ξέρουν και έχουν λύση για όλα. Μόνο που πολλές φορές οι λύσεις δεν είναι οι ενδεδειγμένες. Και όπως είναι φυσικό οδηγούν στα αντίθετα από τα αναμενόμενα ή τα διαφημιζόμενα αποτελέσματα.
Αλλά ποιος νοιάζεται γι αυτά. Ο Έλληνας σήμερα φωνάζει και αύριο ξεχνάει. Στην αμνησία και στην αμνηστία άλλωστε ποντάρουν πολλοί…

Κυριακή 3 Ιουνίου 2007

Σαφάρι με εξορμήσεις εν όψει εκλογών

Η φράση του πρωθυπουργού «οι εκλογές στην ώρα τους» αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες από τον προσεχή Σεπτέμβριο μέχρι τον Μάρτιο του 2008, που λήγει η κυβερνητική θητεία. Βεβαίως ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία μεταδίδουν πληροφορίες επικαλούμενα πηγές που προέρχονται από κυβερνητικούς αξιωματούχους, σύμφωνα με τους οποίους οι εκλογές δεν θα αργήσουν. Τις προσδιορίζουν για τον προσεχή Οκτώβριο και επισημαίνουν ότι «τα υπουργεία έχουν παραλύσει». Ο Κ. Καραμανλής από την πλευρά του μιλώντας στο Διεθνές Ινστιτούτο Οικονομίας επεσήμανε ότι οι μεταρρυθμίσεις συνεχίζονται, που σημαίνει ότι οι υπουργοί δεν έχουν ακόμη πράσινο φως να ρίχτουν στην προεκλογική εκστρατεία μια και καλούνται να παράγουν έργο μέχρι την ημέρα της προκήρυξης των εκλογών.
Μολονότι δεν έχουν προκηρυχθεί οι εκλογές, εν τούτοις οι δύο μονομάχοι κινούνται σε ρυθμούς προεκλογικούς. Ο πρωθυπουργός βρέθηκε το σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη όπου εγκαινίασε το νέο Διεθνές Πανεπιστήμιο και σήμερα θα μιλήσει σε προσυνεδριακή συνάντηση των μελών της Ν.Δ. Οι εκτός Αθηνών εξορμήσεις των πολιτικών αρχηγών εμπεριέχουν άρωμα εκλογών και όλα δείχνουν ότι το καλοκαίρι θα οργώσουν την Ελλάδα με σκοπό την επικοινωνία τους με τους ψηφοφόρους.
Νέα Δημοκρατία και ΠαΣοΚ έχουν ανασυγκροτήσει τις τηλεοπτικές ομάδες τους, κάτι που είδαμε τόσο στο προγραμματικό συνέδριο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όσο και στις ομιλίες του πρωθυπουργού στη μακρινή Αυστραλία. Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον οι διεκδικητές της εξουσίας θα χρησιμοποιήσουν σύγχρονες μεθόδους που προσφέρουν τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας για να πείσουν την κοινή γνώμη για τον «καταλληλότερο» που θα αναλάβει τον ρόλο του πρωθυπουργού για την επόμενη τετραετία.
Οι παροχές στους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους θα βρεθούν στα πρώτα θέματα που θα κληθούν να δώσουν πειστικές απαντήσεις οι πολιτικοί αρχηγοί, ενώ ο μεγάλος βραχνάς γι αυτούς είναι οι νέοι, η ανεργία που ξεπέρασε το 20% σε συνδυασμό με τις άνυδρες σπουδές τους, που σε πολλές περιπτώσεις αποδεικνύονται ελπίδες, προσπάθειες και έξοδα χωρίς αντίκρισμα.
Οι νέες δουλειές που δεν έρχονται σε ένα κράτος που δεν είναι ελκυστικό για νέους επενδυτές, παραμένει ζητούμενο. Εδώ οι υποσχέσεις παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεκπλήρωτες. Όχι γιατί λείπει η διάθεση, αλλά γιατί το ελληνικό γραφειοκρατικό τέρας δεν ήταν δεν είναι κι απ ότι φαίνεται δεν θα είναι φιλικό σε νέους επενδυτές. Τρία είναι τα εμπόδια, που και σήμερα και χθες δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν οι κυβερνήσεις. Το ένα αφορά την γραφειοκρατία, που ανοίγει δρόμους μόνο αν κάποιος είναι διατεθειμένος να πληρώσει κάτω από το τραπέζι, προκειμένου να λυθεί ο γόρδιος δεσμός των συγκρουόμενων νόμων και αρμοδιοτήτων. Το άλλο αφορά το ασταθές φορολογικό σύστημα, που κάθε χρόνο αλλάζει εμποδίζοντας τον προγραμματισμό κάθε σοβαρού επιχειρηματία. Το τρίτο έχει να κάνει με τα εργασιακά που δεν είναι ανταγωνιστικά του ευρύτερου περιβάλλοντος.
Βεβαίως υπάρχουν και άλλα θέματα για τα οποία θα κληθούν να παρουσιάσουν τις θέσεις τους οι μονομάχοι της εξουσίας. Το ασφαλιστικό που καίει και θα κληθεί να δώσει λύση η επόμενη κυβέρνηση, υπό την πίεση της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ. Τα θέματα υγείας, που αρχίζουν από την περίθαλψη και τα φακελάκια και φτάνουν στις σπατάλες χωρίς έλεγχο των φαρμάκων. Τα θέματα παιδείας με την γνωστή εκκρεμότητα της αναθεώρησης του άρθρου 16 και βεβαίως η υλοποίηση του νόμου-πλαισίου, με δεδομένη την αντίθεση των συνδικαλισμένων καθηγητών και τη γνωστή ραθυμία που επιδεικνύουν οι πρυτανικές αρχές σε κάθε αλλαγή. Στο προεκλογικό παιχνίδι θα παίξουν και θέματα ασφάλειας των πολιτών, ενώ όπως όλα δείχνουν τα εθνικά, αν γίνουν οι εκλογές τον Οκτώβριο, θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα.
Στο νέο επικοινωνιακό σκηνικό οι πολίτες θα παρακολουθούν, αλλά δεν θα παρεμβαίνουν και η εικόνα θα φαίνεται πιο λαμπερή και πιο ζωντανή. Οι υποσχέσεις πολλές. Το ζητούμενο παραμένει η υλοποίηση και κυρίως ο τρόπος της υλοποίησης που συχνά αναιρεί την ίδια την υπόσχεση.

Σάββατο 2 Ιουνίου 2007

Ψυχροπολεμικό κλίμα στους G 8 λόγω κόντρας ΗΠΑ-Ρωσίας

Το Σαββατοκύριακο οι οκτώ πλουσιότερες χώρες του πλανήτη θα συναντηθούν στη Γερμανία και θα συζητήσουν πολλά και σοβαρά προβλήματα που απασχολούν την διεθνή κοινότητα. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος θα βρεθούν ανάμεσα στ άλλα οι αμερικανορωσικές σχέσεις και το περιβάλλον. Ήδη ο πρόεδρος Πούτιν στη διάρκεια της επίσκεψης του Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια στη Μόσχα, βρήκε την ευκαιρία και στη κοινή συνέντευξη Τύπου, κατηγόρησε την Ουάσινγκτον ότι θέλει να επιβάλει τη βούληση της παγκοσμίως, χωρίς να συμβαδίζουν οι ενέργειές της με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Τις ενέργειες αυτές των ΗΠΑ ο ρώσος ηγέτης τις χαρακτήρισε ευθέως και χωρίς περιστροφές ιμπεριαλισμό.
Ο πρόεδρος Πούτιν αναφέρθηκε σε αναγκαστικές απαντήσεις και όχι σε επιθετικές ενέργειες, με αφορμή τη δοκιμή του νέου πυραυλικού συστήματος «Ισκαντέρ», που έχει σκοπό να αποκαταστήσει τη διεθνή ισορροπία και ασφάλεια. Ο ρώσος Πρόεδρος είπε ακόμη ότι είχε προειδοποιήσει τους αμερικανούς όταν βγήκαν από το Σύμφωνο για την Αντιπυραυλική Άμυνα ότι θα δώσει ασύμμετρη απάντηση. Η Ρωσία κατά τον Β. Πούτιν μείωσε τις στρατιωτικές της δυνάμεις κατά 300.000 άνδρες και απομάκρυνε τις συμβατικές δυνάμεις της πέρα από τα Ουράλια.
Η κόντρα Ουάσινγκτον-Μόσχας εστιάζεται στην εγκατάσταση αντιπυραυλικής ασπίδας από τις ΗΠΑ σε Τσεχία και Πολωνία, καθώς και στην προώθηση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου παρά τις αντιρρήσεις της Ρωσίας.
Στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών του G8 που προηγήθηκε ΗΠΑ και Ρωσία είχαν την ευκαιρία να τα πουν έξω από τα δόντια. Το σαββατοκύριακο θα φανεί αν το υπολανθάνων ψυχροπολεμικό κλίμα θα αρχίσει να παίρνει συγκεκριμένη μορφή. Στο θέμα του Κοσόβου η Μόσχα έχει δηλώσει ότι θα προβάλει βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας και θα μπλοκάρει έτσι την πρόταση Αχτισάαρι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες από την πλευρά τους απειλούν με μαζικές αναγνωρίσεις που θα οδηγήσουν στην de facto δημιουργία του νέου κράτους, που διακαώς επιθυμούν να ιδρύσουν εντός της Βαλκανικής. Εξάλλου, η επίσκεψη του προέδρου Μπους τις επόμενες ημέρες στα Τίρανα και η συνάντησή του με τους ηγέτες των Σκοπίων και της Κροατίας δεν έχουν άλλο σκοπό παρά να καθησυχάσουν από τη μια και να υποσχεθούν δώρα, όπως αυτό της ένταξης στο ΝΑΤΟ από την άλλη, για να αντιμετωπίσουν τις τυχόν αντιδράσεις.
Από την άλλη πλευρά η ανακίνηση του θέματος περιβάλλον, από τον Πρόεδρο Μπους και η πρόταση του για μια συμφωνία των δεκαπέντε χωρών που ρυπαίνουν περισσότερο τον πλανήτη έως το 2012, μπορεί να κρίθηκε ως θετική από τους ευρωπαίους, δημιουργεί όμως εύλογα ερωτήματα, μια και οι ΗΠΑ, όπως είναι γνωστό, δεν έχουν υπογράψει τη σύμβαση του Κιότο, που προβλέπει μείωση των εκπομπών ρύπων, για τα επόμενα χρόνια.
Σε ένα διεθνές περιβάλλον που αναβιώνουν ψυχροπολεμικά στοιχεία, πολλά μπορούν να συμβούν, γι’ αυτό και είναι φρόνιμο, χώρες σαν την Ελλάδα να ισορροπούν και να μην γέρνουν με περισσή ευκολία προς την μία και μόνο πλευρά, αν θέλουν να εξυπηρετήσουν έτσι καλύτερα τα εθνικά τους συμφέροντα.

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

Πρόκληση η ανάπτυξη του παραλιακού μετώπου

Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν γύρω από Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας του Αγίου Κοσμά και την μελλοντική διάθεση του, για εκμετάλλευση σε ιδιώτες, αναδεικνύεται ένα ευρύτερο θέμα, που αφορά την πρόσβαση των πολιτών στις ακτές του Σαρωνικού από τον Πειραιά έως την Βάρκιζα. Μελέτη του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας παρουσιάζει τις χρήσεις του μετώπου της παραλίας και φανερώνει το μέγεθος της αυθαιρεσίας, που εδώ και χρόνια αφήνει ασυγκίνητους τους αρμόδιους φορείς. Στη μελέτη παρουσιάζονται χώροι νόμιμα, αλλά και παράνομα περιφραγμένοι, περιοχές ολόκληρες που βρίσκονται σε καθεστώς μίσθωσης και άλλες που πρόκειται να παραχωρηθούν σε ιδιώτες και τέλος τα κάθε λογής αυθαίρετα που στέκονται όρθια εδώ και πολλά χρόνια παρά τις πάμπολλες διοικητικές πράξεις που ζητούν την κατεδάφισή τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι για νυχτερινό κέντρο στην παραλία, στην περιοχή της Βούλας, υπάρχει απόφαση για την κατεδάφιση του από το 1995. Δεν έχει εκτελεστεί όμως μια και το μπαλάκι της κατεδάφισης κινείται ανάμεσα στην Νομαρχία και το Δήμο της περιοχής. Όλα αυτά δείχνουν ότι η γραφειοκρατία χρησιμοποιείται σαν πρόσχημα, για να μην υλοποιηθούν οι αποφάσεις. Είναι προφανές ότι το λαδωτήρι πέφτει σύννεφο. Τα χρήματα που διακινούνται στην παραλιακή δεν είναι λίγα και αυτό αποδεικνύεται από την αδυναμία του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης να επιβάλλουν το νόμο, αφήνοντας κάποιους ανεξέλεγκτους να αυθαιρετούν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Κάθε χρόνο διαβάζουμε για αποφάσεις που βάζουν λουκέτο σε μεγάλα νυχτερινά κέντρα και clubs, που μένουν μόνο στα χαρτιά, μια και με διάφορα τερτίπια οι ιδιοκτήτες τους καταφέρνουν να τα κρατάνε ανοιχτά. Η δαιδαλώδης νομοθεσία, η επικάλυψη αρμοδιοτήτων και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, επέτρεψαν στην παρανομία να γίνει καθεστώς, με την Δημόσια Διοίκηση να παρακολουθεί ως θεατής τα τεκταινόμενα στο παραλιακό μέτωπο, αδύναμη να επιβάλει το νόμο. Σε ότι αφορά το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εδώ πολλά λέγονται για χρηματισμούς, αλλά είναι δύσκολο να αποδειχθούν.
Είναι προφανές, ότι εδώ χρειάζεται μια γενναία απόφαση της κυβέρνησης στο πλαίσιο της ανάπλασης του παραλιακού μετώπου και της απόδοσης του στους πολίτες. Μια απόφαση που θα δώσει λύση στους ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων, για να μεταφερθούν σε άλλες περιοχές και θα συνδυάσει ήπιες εμπορικές χρήσεις στις μαρίνες και απόδοση της παραλίας στους πολίτες με ευθύνη των Δήμων, που αν δεν καταφέρουν να τις διατηρήσουν καθαρές και προσιτές για τους πολίτες ή αλλάξουν αυθαίρετα χρήση, να περιέρχονται στην εποπτεία κάποιου κρατικού φορέα.
Η ανάπτυξη του παραλιακού μετώπου θα φέρει τουρίστες στην περιοχή, θα ενισχύσει τα πολλά μικρά ξενοδοχεία, που έχουν πληγεί από την απομάκρυνση του αεροδρομίου, θα προσελκύσει εκ νέου τους κατοίκους της Αθήνας και θα δημιουργήσει ένα περιβάλλον ανάλογο με αυτό της Κυανής Ακτής στο οποίο στις αρχές του 20ου αιώνα εμφανίστηκαν οι πρώτες μορφές οργανωμένου τουρισμού της Ευρώπης.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι το πετρέλαιο της Ελλάδας είναι ο τουρισμός. Αρκεί τα συμφέροντα των λίγων, που έχουν καταλάβει την παραλία, να μην εμποδίζουν την αξιοποίηση της για τους πολλούς και την ανάπτυξη της χώρας που είναι σε τελευταία ανάλυση και το ζητούμενο για την Ελλάδα.