Παιχνίδια με χειροπέδες...

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε καθημερινά το παιχνίδι με τις χειροπέδες. Κάθε λίγο και λιγάκι μας παρουσιάζουν έναν οφειλέτη του δημοσίου να μπαίνει στο δικαστήριο με χειροπέδες. Δεν συμβαίνει το ίδιο κατά την έξοδο. Οι χειροπέδες έχουν αφαιρεθεί και ο οφειλέτης την έχει βγάλει καθαρή…
Οι χειροπέδες δεν μπαίνουν τυχαία. Όλα γίνονται προς τέρψιν της κοινής γνώμης προκειμένου να νιώσει έστω και πρόσκαιρα δικαιωμένος στο πάγιο αίτημα των πολιτών να μπουν κάποιοι στη φυλακή…
Το show που στήνεται κυριολεκτικά για τα μάτια του κόσμου ουδέν αποδίδει. Η όλη διαδικασία δεν οδηγεί στο ζητούμενο, που δεν είναι άλλο από τον εξαναγκασμό των μεγαλοφειλετών να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία…
Με δεδομένη την αδυναμία του κράτους να εισπράξει τα βεβαιωμένα οφειλόμενα που προσεγγίζουν τα 60 δις ευρώ, φτάνουμε στο αποτέλεσμα οι τρύπες του προϋπολογισμού να κλείνουν με την εύκολη λύση, που δεν είναι άλλη, από την περαιτέρω αφαίμαξη μισθωτών και συνταξιούχων…
Αν αυτό το κράτος, αν αυτό το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, αν οι δημόσιοι λειτουργοί έκαναν με σοβαρότητα τη δουλειά τους θα είχε ήδη εισπραχθεί μεγάλο μέρος των οφειλομένων και η χώρα δεν θα είχε περιέλθει στη σημερινή δεινή θέση…
Από τη μια ξοδεύαμε περισσότερα από όσα είχαμε και από την άλλη ήταν και είναι δυστυχώς στο απυρόβλητο και μάλιστα συχνά με πολιτική προστασία, οι μεγαλοφειλέτες που χρησιμοποιούσαν ένα σαθρό νομικό σύστημα για να μην αποδίδουν τα οφειλόμενα. Βεβαίως υπάρχει το «αν» στον παραπάνω συλλογισμό, που υποθέτει και καταγράφει το γεγονός την πραγματικότητα που οδηγεί στο δυσάρεστο και δυσοίωνο αποτέλεσμα…
Τώρα οι βιαστές θέλουν σώνει και καλά να αναλάβουν την ψυχολογική υποστήριξη των θυμάτων τους. Να δούμε αν οι βιασθέντες θα ξυπνήσουν από το λήθαργο και θα απαντήσουν δυναμικά σε αυτούς που ασέλγησαν εναντίον τους. Η ώρα της κρίσης, δηλ. της κάλπης, πλησιάζει…

Οι θυσίες δεν έπιασαν τόπο...

Με άνευ σημασίας απώλειες ο νέος Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος εξασφάλισε την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Διακόσιοι πενήντα πέντε του είπαν ναι πράγμα που σημαίνει ότι έχει μιαν ευρύτατη πλειοψηφία που τον στηρίζει για τρείς και πλέον μήνες προκειμένου να υπογράψει τα όσα προστάζουν οι Βρυξέλλες…
Ο Λ. Παπαδήμος στη δεύτερη του παρέμβαση λίγο πριν από την ψηφοφορία, υπεραμύνθηκε της πορείας εντός της ευρωζώνης και έθεσε τρία σοβαρά προβλήματα που θα προκύψουν αν η Ελλάδα επανέλθει σε ένα εθνικό νόμισμα. Υψηλός πληθωρισμός, διόγκωση του χρέους και τέλος δραματική απώλεια της αξίας των περιουσιακών στοιχείων των πολιτών…
Σε όλα αυτά αν προσθέσει κανείς και τη διαπίστωση του Ράιχενμπαχ ότι το ελληνικό δημόσιο χάνει εξήντα δις από τους κάθε λογής αετονύχηδες ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρηματίες γίνεται φανερό, ότι κάποιοι έχουν κατακλέψει το δημόσιο που τώρα καλούνται να πληρώσουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Το δυστύχημα είναι ότι ήρθαν οι ξένοι να μας το πούνε…
Τόση είναι η ανικανότητα του πολιτικού συστήματος που έχει αφήσει ανείσπρακτα εξήντα δις που λιμνάζουν εδώ και δωδέκα χρόνια με αποτέλεσμα να μην είναι πάνω από οκτώ δις αυτά που μπορούν να εισπραχθούν σήμερα. Μέχρι και το ΕΤΑΚ του 2009 δεν κατάφεραν ακόμη να εισπράξουν. Την ίδια ώρα στέλνουν ραβασάκια με επτά νέους φόρους που επιπίπτουν επί της κεφαλής μισθωτών και συνταξιούχων…
Και να έπιαναν οι θυσίες που έχουν υποστεί οι πολίτες και κυρίως οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι χαμηλόμισθοι τόπο, θα έλεγε κανείς χαλάλι τους. Όμως τα ελλείμματα δεν λένε να μας αφήσουν, μια και το 2011 κλείνει κι αυτό με ταμείο μείον πάνω από ένα δις ευρώ. Οι θυσίες λοιπόν δεν έπιασαν τόπο. Γιατί παρ όλα αυτά ακούσαμε την κ. Μέρκελ να μας λέει ότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους…
Όλα αυτά δείχνουν ότι οι πολίτες ρίχνουν το υστέρημά τους σε ένα άδειο πηγάδι…

Προγραμματικές υποσχέσεις...

Ο κ. Λουκάς Παπαδήμoς έκανε χθες τις προγραμματικές του δηλώσεις που έμοιαζαν περισσότερο με διάλεξη σε αμφιθέατρο, παρά με ομιλία για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στο ελληνικό κοινοβούλιο. Είπε ακόμη ο νέος Πρωθυπουργός, ότι θα τηρήσει απαρέγκλιτα τα όσα προστάζουν οι δανειστές μας, προκειμένου να εισπράξουμε την 6η δόση. Είπε επίσης, ότι θα καταρτίσει τη νέα δανειακή σύμβαση, με βάση τις βουλές των Βρυξελλών και τον προϋπολογισμό του 2012 που επαγγέλλονται ότι θα είναι πλεονασματικός. ‘Όλα αυτά την ώρα που το τελευταίο δεκάμηνο τα έσοδα τρέχουν με αρνητικό πρόσημο 4,4% αντί του συν 8,5%, που υπολόγιζαν στον προϋπολογισμό του τρέχοντος έτους…
Δεν μάθαμε όμως ποιος και πως θα πληρώσει το λογαριασμό. Γιατί η κατάργηση των οργανισμών μειώνει τα έξοδα του κράτος σε ένα ποσοστό, γιατί υπάρχει το κόστος των επιδομάτων ανεργίας και οι νέες συνταξιοδοτήσεις. Υπάρχουν στον ορίζοντα και οι αποκρατικοποιήσεις. Σε ποιες τιμές και σε ποιες αξίες. Σήμερα για παράδειγμα η μετοχική αξία της ΔΕΗ είναι στο ένα δέκατο των βασικών περιουσιακών της στοιχείων. Εκτός αν πιστεύουν ότι θα προκαλέσουν ανάπτυξη ανοίγοντας κλειστά επαγγέλματα των φορτηγατζήδων και των ταξιτζήδων…
Μια βόλτα στις πιάτσες των μεν και των δε είναι αρκετή για να δει κανείς την σημερινή κατάσταση και να καταλάβει τι θα συμβεί αν βγουν αφειδώς νέες άδειες. Θεωρητικά δεν μπορεί να είναι κάνεις εναντίον του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων, όμως οφείλουν οι ασκούντες την εκτελεστική εξουσία να δουν την πραγματικότητα και με βάση αυτή να πάρουν τις ανάλογες αποφάσεις…
Βεβαίως η νέα-παλιά κυβέρνηση θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από το σύνολο σχεδόν του κοινοβουλίου. Κι ας λέει ο Α. Σαμαράς ότι το σχήμα, που θα δώσει δεν έχει σχέση με συγκυβέρνηση. Μα ποιος άλλος χαρακτηρισμός μπορεί να δοθεί σε μια κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν οι δύο αντιπρόεδροι του μέχρι χθες κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Και βεβαίως ο πρόεδρος της Ν.Δ. παρ όλα τα περί του αντιθέτου ισχυρίζεται, επικυρώνοντας τη νέα δανειακή σύμβαση, είτε το θέλει είτε όχι, θα νομιμοποιήσει τόσο το μνημόνιο, όσο και το μεσοπρόθεσμο, δίνοντας συγχωροχάρτι σε όσα παράνομα και αντισυνταγματικά έπραξαν τότε με την επικύρωσή τους…
Με αυτή την έννοια η τέως αξιωματική αντιπολίτευση εμφανίζεται να πατάει σε δύο βάρκες. Κι αυτό την κάνει ιδιαίτερα ανασφαλή εναλλακτική λύση…

Η νέα κυβέρνηση των 50 μελών...

Το νέο κυβερνητικό σχήμα υπό τον Λουκά Παπαδήμο αποδείχθηκε ότι είναι τελικά το… παλιό, δηλαδή μια κυβέρνηση Παπανδρέου χωρίς τον Παπανδρέου. Σε αυτό το σχήμα αν προστεθεί και ολίγη από Νέα Δημοκρατία, καθώς και ένα καρύκευμα από ΛΑΟΣ, φτιάχνεται το μείγμα των πενήντα μελών της νέας κυβέρνησης…
Με αυτή την έννοια θα μπορούσε να πει ο λαός ότι «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς». Είναι φανερό ότι ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη. Στην ορκωμοσία, οι 48 έδειχναν περιχαρείς, λες και δεν είχαν συναίσθηση, ούτε της κρισιμότητας της κατάστασης, ούτε των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας…
Με πληθώρα υπουργών έκανε το ντεμπούτο της η νέα κυβέρνηση, προϊόν συμβιβασμών και ισορροπιών ανάμεσα στα τρία κόμματα που συμμετέχουν σε αυτήν. Ένα απίθανο πάντρεμα των μεν με τους δε, που έκανε φανερό, ότι τα κόμματα, που συμμετέχουν στην μεταβατική αυτή κυβέρνηση, ήθελαν να τακτοποιήσουν τους δικούς τους και ελάχιστα τους ενδιέφερε να τοποθετήσουν τους πιο άξιους, προκειμένου να διαχειριστούν τη σημερινή ιδιαίτερα δυσμενή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας…
Οι κομματικοί μηχανισμοί θα ενεργοποιηθούν πάραυτα και δεν θα αφήσουν τον Λουκά Παπαδήμο να κάνει οποιοδήποτε βήμα χωρίς την έγκρισή τους. Το πλέον αντιφατικό αφορά τη Νέα Δημοκρατία που θέλει να κρατήσει τα έδρανα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ενώ ήδη συμμετέχει στην κυβέρνηση με τους δύο αντιπροέδρους του κόμματος και με τον διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Προέδρου της Ν.Δ. Το απόλυτο θέατρο του παραλόγου…
Η χθεσινή θετική εικόνα που αποκόμισαν οι πολίτες από την πρώτη δήλωση του νέου Πρωθυπουργού, ανατράπηκε από την τελική σύνθεση της κυβέρνησης. Τα ίδια πρόσωπα που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την τραγική κατάσταση στρογγυλοκάθισαν και πάλι στους υπουργικούς τους θώκους, προκειμένου να συνεχίσουν το θεάρεστο καταστροφικό τους έργο…
Οι 49 και το ένα ακόμη μέλος της κυβέρνησης, που πρόκειται να ορκιστεί προσεχώς, δείχνουν σπατάλη στην κορυφή και αποτελούν κάκιστο παράδειγμα για τους πολίτες μιας χώρας που καλεί τους χαμηλόμισθους να σφίξουν το ζωνάρι τους πολύ πέρα από τις δυνατότητές τους. Όταν μεγάλες χώρες έχουν 18-20 υπουργούς, πως δικαιολογούνται οι 50 της ελληνικής κυβέρνησης; Απλώς δείχνουν ότι το σαθρό, αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα είναι το σαράκι που τρώει τα σωθικά της χώρας…

Τα παιδία παίζει...

Επιτέλους καραγκιοζλίκια τέλος. Υπό την πίεση της κοινωνίας και δυστυχώς των ξένων επιτηρητών αποφάσισαν να επιλέξουν πρωθυπουργό και νέα κυβέρνηση. Ποιος θα το πίστευε. Η Ελλάδα γύρισε πολλές δεκαετίες πίσω. Στου Όθωνα τα χρόνια, στου Χαρίλαου Τρικούπη τα χρόνια και πάει λέγοντας…
Ων ουκ έστι ο αριθμός των προσώπων που ακούστηκαν αυτές τις πέντε ημέρες ως υποψήφιοι για την τρίμηνη πρωθυπουργία. Διαρροές από εδώ, διαρροές από εκεί μπέρδεψαν έλληνες και ξένους δημοσιογράφους που έχουν κατακλύσει την Αθήνα περιμένοντας να βγει ο άσπρος καπνός από το προεδρικό μέγαρο…
Και μετά τις διαρροές οι διαψεύσεις. Οι μεν κατηγορούσαν τους δε ρίχνοντας την ευθύνη της κωλυσιεργίας ο ένας στον άλλο. Η πολιτική ανωριμότητα στο απόγειό της. Είναι να απορεί κανείς και να διερωτάται σε πια πρόσωπα έχει εναποθέσει το μέλλον του ο ελληνικός λαός…
Δυστυχώς πληρώνει ο ελληνικός λαός της επιλογές του. Τις οικογένειες που κυβερνούν τη χώρα εδώ και πολλές, πολύ σωστά ο φιλόσοφος Σ. Ράμφος τις συνέδεσε με τα σόγια και τις φάρες του παρελθόντος που συνδέονται με δεσμούς αίματος, θυμίζοντας μεσαιωνικό σύστημα διοίκησης…
Η χώρα μας ζει αυτές τις ημέρες τον απόλυτο ευτελισμό του πολιτικού συστήματος. Το προσωπικό και το κομματικό συμφέρον βρέθηκε υπεράνω του γενικού και του εθνικού. Η αδυναμία ήταν των προσώπων να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων απόλυτα εμφανής…
Για το αύριο της πατρίδας μας που βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο, αλήθεια ποιος από αυτούς νοιάζεται ; Όλο αυτό το παρωχημένο πολιτικό σύστημα, μας έμαθε όλα αυτά τα χρόνια, να επιδιώκουμε το βόλεμα μας και τίποτα άλλο. Σε αυτόν τον έλληνα ποντάρουν για να διατηρούνται στην εξουσία…
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν και πότε θα ξυπνήσουμε, αν θα βάλουμε σε πρώτο πλάνο το συλλογικό αντί του ατομικού συμφέροντος. Αν θα πούμε πρώτα η Ελλάδα και αν θα τους πετάξουμε στην Καιάδα, μια ώρα αρχύτερα, συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα την καταστροφή που έχουν προκαλέσει στην πατρίδα μας. Έχουν πια καταστεί αναξιόπιστοι και περίγελοι τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών…
Από εμάς εξαρτάται…

Κατώτεροι των περιστάσεων...

Ενώ αναζητούνται τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τη νέα κυβέρνηση, αναρωτιέται κανείς που είδε χθες τα μούτρα των Παπανδρέου και Σαμαρά, τι είδους συνεργασία θα κάνουν οι δύο αυτό το κρίσιμο τετράμηνο για τη χώρα. Υπό την πίεση της απώλειας της έκτης δόσης και την δαμόκλειο σπάθη της άτακτης χρεοκοπίας να επικρέμαται δυστυχώς επί της κεφαλής μας, τα δύο κόμματα της συμφοράς αποφάσισαν να συνεργαστούν…
Τώρα που θα το πάνε το καράβι από εδώ και πέρα ουδείς γνωρίζει. Είναι πάντως πλέον ή βέβαιο ότι ο ένας θα βάζει τρικλοποδιές στην άλλο ελπίζοντας να εισπράξει ένα κάποιο εκλογικό αποτέλεσμα στην αναμέτρηση του προσεχούς Φεβρουαρίου. Πατρίδα και πολίτες σε αυτή την τετράμηνη προεκλογική διελκυστίνδα, θα βρεθούν σε δεύτερη μοίρα…
Οι μονομάχοι θα έχουν στο λάφυρο της εξουσίας στραμμένο το βλέμμα τους. Μόνο που οι όροι του παιχνιδιού έχουν αλλάξει και οι μονομάχοι δεν λένε να το καταλάβουν. Παίζουν με παρωχημένους όρους τις τύχες της χώρας. Γιατί βεβαίως οι "εταίροι" μας δεν μπορούν να μας πετάξουν έξω από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μπορούν όμως να κλείσουν την στρόφιγγα της δανειοδότησης που σημαίνει και επίσημη χρεοκοπία…
Η κακοπιστία τους και τα οικονομικά παιχνίδια που παίζονται στην πλάτη μας είναι δεδομένη. Αυτό δημιουργεί εύλογες απορίες και είναι οι ελληνικές κινήσεις που είναι εξόχως αντιφατικές που οδήγησαν τη χώρα σε θέση ματ, όπως θα έλεγε κανείς με όρους ενός παιχνιδιού στο σκάκι…
Υπέγραψαν κείμενα συμφωνιών που δεν διάβασαν, κατέφυγαν σε μεθόδους αφαίμαξης πενιχρών εισοδημάτων, έλεγαν επανειλημμένα ψέματα στους πολίτες, παραβίασαν τους συνταγματικούς κανόνες και παράλληλα κατέστησαν αναξιόπιστοι και περίγελοι διεθνώς…
Το δυστύχημα γι αυτή τη χώρα, που βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα δραματική κατάσταση, είναι ότι το πολιτικό προσωπικό της δεν είναι απλώς κατώτερο των περιστάσεων, είναι εντελώς ανίκανο και ανάξιο να διαχειριστεί τα αυτονόητα. Και είναι φυσικό, πέρα από την ανικανότητα, υπάρχει και η έλλειψη οποιασδήποτε εμπειρίας ζωής, αφού κάποιοι έγιναν πρωθυπουργοί και άλλοι διεκδικούν τον θώκο, χωρίς να έχουν εργασθεί ή διαχειριστεί ανθρώπινο δυναμικό σε χώρους επαγγελματικής δράσης…
Με αυτή την έννοια είναι εντελώς ανάξιοι και κατώτεροι των περιστάσεων…

Παίζουν στα ζάρια το αύριο μας...

Τι να πούμε τι… Περί χαρτοπαικτών μπλοφαδόρων πρόκειται και όχι σοβαρών και υπεύθυνων πολιτικών. Το διακύβευμα όμως τα χρήματά τους αλλά η ίδια η πατρίδα μας. Την παίζουν στα ζάρια. Στην πλάτη του ελληνικού λαού κάνουν παιχνίδια, κολπάκια και ελιγμούς με προφανή σκοπό ο ένας να κρατηθεί πάσι θυσία στην εξουσία και ο άλλος να εισπράξει εδώ και τώρα τα μεγαλύτερα δυνατά εκλογικά κέρδη…
Οι βουλευτές ως πιόνια στην πολιτική σκακιέρα από τη μια χειροκροτούν κι από την άλλη σιωπούν. Κάποιοι διαφώνησαν μπροστά στις κάμερες, αλλά όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού έσπευσαν στο μαντρί, γιατί ως γνωστόν γνωρίζουν καλά ότι έξω καραδοκεί ο λύκος…
Το ΠαΣοΚ και ο αρχηγός του θέλουν το δεκανίκι των υπολοίπων αλλά κρατούν το μέλι της εξουσίας ολότελα δικό τους. Από την άλλη πλευρά η Ν.Δ. και ο αρχηγός της ζητούν στην ουσία μια υπηρεσιακή κυβέρνηση που θα κάνει σε ένα μήνα εκλογές και ταυτόχρονα της ζητούν να υπογράψει τη νέα δανειακή σύμβαση…
Όμως οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν ήδη ανατραπεί. Οι απαιτήσεις των δανειστών είναι σκληρότερες από χθες και μια κυβέρνηση συνεργασίας δεν μπορεί να διεκπεραιώσει τις τεράστιες υποχρεώσεις σε χρόνο μηδέν. Με λίγα λόγια δεν μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο…
Βεβαίως μπορεί στην ενδοχώρα να ακούμε όλα αυτά και να τρίβουμε τα μάτια μας ελπίζοντας ότι ζούμε ένα εφιαλτικό όνειρο, στον διεθνή μας όμως περίγυρο μας θεωρούν τρελούς, αυτοκαταστροφικούς, ανεύθυνους, ανίκανους και τέλος απατεώνες…
Εδώ και ένα χρόνο είχα υποστηρίξει από τηλεοράσεως την αποψη του σχηματισμού μιας κυβέρνησης, από πρόσωπα εγνωσμένου κύρους που θα την στήριζαν τα δύο μεγάλα ή και περισσότερα κόμματα, η οποία αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος θα έπαιρνε τα ενδεικνυόμενα μέτρα προκειμένου η χώρα να βγει από τα τραγικά της αδιέξοδα…
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Και τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα. Σήμερα λόγω της απειλής της άμεσης πτώχευσης, είναι ανέφικτα η άμεση προσφυγή στις κάλπες. Την ύστατη αυτή ώρα μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, χωρίς την παρουσία πολιτικών προσώπων που δεν είναι αποδεκτά από τους πολίτες θα ήταν μια κάποια λύση. Μια κυβέρνηση με χρονικό ορίζοντα 5-6 μηνών που θα καταλαγιάσει την οργή της κοινής γνώμης που έχει συσσωρεύει απέναντι στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα…
Μια τέτοια έντιμη πολιτική συζήτηση δεν έχει γίνει από τους πολιτικούς αρχηγούς. Καρέκλες και σκοπιμότητες κράτησαν έξω από κάθε συζήτηση μια ρεαλιστική λύση…

Είναι θέμα ψυχιάτρου...

Το θέμα δεν είναι οικονομικό ούτε πολιτικό είναι καθαρά ιατρικό. Είναι θέμα ενός ψυχιάτρου που πρέπει να εξετάσει το ναπολεόντειο σύνδρομο σε συνδυασμό με φαντασιώσεις που προσομοιάζουν με ιστορικές καρικατούρες όπως ο Τσαουσέσκου, ο Σαντάμ Χουσεΐν και ο Καντάφι. Φαίνεται ότι τα μέλη των πολιτικών οικογενειών που θεωρούν τη χώρα περίπου ιδιοκτησία τους, δεν ανέχονται αμφισβήτηση από κανέναν. Πιστεύουν ότι η εξουσία τους είναι θεόπεμπτη και γι αυτό συνδιαλέγονται μόνο με τον εαυτό τους…
Βεβαίως δείχνουν να αγνοούν την τύχη των ανωτέρω φίλων τους. Αδιαφορούν για το λαϊκό αίσθημα και απεχθάνονται τους πολίτες, που τους θεωρούν υπηκόους της δυναστείας τους. Οι οικογένειες αυτές που κατακάθονται στον σβέρκο ενός λαού πιστεύουν ότι η εξουσία πρέπει να διαμοιράζεται ανάμεσά τους, εμποδίζοντας κάθε τρίτο και ανεπιθύμητο πρόσωπο να υπεισέλθει στο άβατο του ιερατείου της νομενκλατούρας…
Για την οικογενειοκρατία κάθε τρίτο πρόσωπο είναι εχθρός. Εναλλάσσονται στην εξουσία και καλύπτουν ο ένας τον άλλο σε κάθε παραστράτημά του. Γι αυτό και δεν παραπέμπουν στη δικαιοσύνη κανένα μέλος της κλειστής αυτής ομάδας εξουσίας, που έβαλε βαθειά το δάκτυλό του στο μέλι, γιατί ισχύει το γνωστό, ότι κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει…
Με αυτή την έννοια ανενόχλητοι οδήγησαν την χώρα τους στο χείλος της καταστροφής, αποκρύπτοντας επιμελώς τα στοιχεία εκείνα που έδειχναν το μέγεθος της κατρακύλας…
Ο συνδυασμός του ψυχικά ανισσόροπου, τζογαδόρου και ανεπαρκούς τύπου, που έχει πρότυπο «προσωπικότητες» που προσομοιάζουν με τον Καντάφι, είναι ότι χειρότερο μπορεί να διανοηθεί ένας σώφρων άνθρωπος. Αν όλα αυτά αφορούν ένα πρόσωπο ολίγον ενδιαφέρει. Αν αφορούν έναν ολόκληρο λαό, τότε έχουμε να κάνουμε με μια αληθινή και όχι εικονική τραγωδία…

Πολιτική αγυρτεία...

Ακούγοντας κανείς την κενή περιεχομένου επιχειρηματολογία των ανθρώπων της εξουσίας υπέρ του δημοψηφίσματος που τους κάνει να αγνοούν ακόμη και τις επιταγές του Συντάγματος, είναι να απορεί κανείς πως και με πιο τρόπο βρέθηκαν όλοι αυτοί στο ελληνικό κοινοβούλιο. Εδώ εντοπίζεται η ευθύνη όλων μας που με την ψήφο μας τους στείλαμε στο κοινοβούλιο. Θα πει κανείς μας είπαν ψέματα λέγοντας λεφτά υπάρχουν…
Αυτό και μόνο άραγε μας παρέσυρε για να τους ψηφίσουμε ή το γεγονός ότι πολλοί από εμάς «εξυπηρετηθήκαμε» ή ελπίζαμε να «εξυπηρετηθούμε» με την ικανοποίηση κάποιου αιτήματός μας που στα καθ ημάς ονομάζεται ρουσφέτι. Γιατί το πελατειακό κράτος που έστησαν λειτουργούσε με αυτό το κόλπο. Σε εξυπηρετούσα με το ρουσφέτι, που ήταν από διορισμός στο δημόσιο, μέχρι τακτοποίηση κάποιας παρανομίας, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία, κι εσύ μου έδινες την ψήφο σου…
Αυτή η ενοχική σχέση που αναπτύχθηκε εδώ και δεκαετίες, έφτιαξε ένα κομματικό κράτος, αναποτελεσματικό, ανοιχτό στους «ημετέρους» και κλειστό για τους υπόλοιπους πολίτες που ήταν ξένοι στην ίδια τους τη χώρα. Κράτος που λειτουργούσε με το ρεγάλο, κοινώς το λάδωμα, κράτος που λειτουργούσε με δανεικά. Έδινε αφειδώς επιδοτήσεις κατασπαταλώντας κοινοτικούς πόρους, που δόθηκαν για ανάπτυξη, σε δικαιούμενους και μη, απονεύρωσε την περιφέρεια, και έσπρωχνε τους πολίτες στην Αθήνα για να παρέχουν υπηρεσίες. Το πελατειακό πολιτικό σύστημα αποβιομηχάνισε τη χώρα και την άφησε γυμνή, βορά στις αδηφάγες αγορές…
ΟΙ υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας, αναζητούν τώρα πανικόβλητοι τρόπους διαφυγής και υπεκφυγής των τεράστιων ευθυνών τους. Ο Γ. Παπανδρέου χθες το βράδυ μιλώντας στους υπουργούς του, αναφέρθηκε σε δέσμη οικονομικών και μιντιακών συμφερόντων που τον πετροβολούν, ενώ παράλληλα το περιβάλλον του επιχειρεί να στήσει σκηνικό καταγγελιών για κάποιους βουλευτές που ύψωσαν το ανάστημα τους για δήθεν αποστασία τύπου 1965. Το δυστύχημα είναι ότι μόνο γυναίκες για την ώρα ύψωσαν το ανάστημά τους…
Ο Γ. Παπανδρέου αποδείχθηκε ο μοιραίος άνθρωπος αυτής της χώρας. Η ανεπάρκεια του τον κάνει να φαντασιώνεται ανύπαρκτους εχθρούς εντός και εκτός των τειχών, να καταφεύγει σε τυχοδιωκτικές μεθόδους και εκβιασμούς της κοινωνίας θέτοντας ερωτήματα του τύπου δανειακή σύμβαση ή δραχμή που σε αγοραίο λεξιλόγιο μεταφράζονται ως πολιτική αγυρτεία…

Επικίνδυνος...

Ο άνθρωπος δεν παίζεται. Τι επινόησε για να εγκλωβίσει έναν ολόκληρο λαό. Το δημοψήφισμα… Με το εκβιαστικό δίλημμα ή ψηφίζεται τη νέα δανειακή σύμβαση και ότι συνεπάγεται, ή γυρίζουμε στη δραχμή…
Είναι δυνατόν! Όταν η πρώτη δανειακή σύμβαση κατατέθηκε αλλά δεν ψηφίστηκε ποτέ από το ελληνικό Κοινοβούλιο να έρχεται η νέα δανειακή σύμβαση για επικύρωση με δημοψήφισμα! Το δημοσκοπικό 15%, ναι το 15%, κύριε Παπούλια να θέλει σώνει και καλά με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στις καρέκλες του και προκειμένου να το πετύχει να καταφεύγει σε φτηνούς εκβιασμούς; Θα το ανεχθείτε Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας; Όταν όλα τα κόμματα λένε όχι και ζητούν εκλογές; Θα πάτε κόντρα στο λαϊκό αίσθημα;
Κι εσείς κυβερνητικοί βουλευτές θα σηκώσετε το βάρος αυτού του εκβιαστικού διλήμματος, θα ταυτισθείτε με τις μεθόδους του υποκόσμου για να μην χάσετε το βουλευτιλίκι σας; Ο άνθρωπος θυσιάζει τη χώρα για τον πρωθυπουργικό του θώκο. Είναι ανεκδιήγητος. Εξαπάτησε αιφνιδιάζοντας ακόμη και τους ευρωπαίους φίλους του. Έχει τη λογική του φίλου του Καντάφι…Δεν τον ενδιαφέρει αν θα καταστραφεί η χώρα, αρκεί να παραμείνει στην εξουσία…Μοιάζει με κακομαθημένο παιδί που δεν ανέχεται να μοιραστεί το παιχνιδάκι του. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση το παιχνιδάκι είναι η ίδια η Ελλάδα και η τύχη της… Το αύριο της…
Τώρα πρέπει να ξεσηκωθεί όλη η Ελλάδα… Να ξεκουμπιστεί και να φύγει εδώ και τώρα… Το ΟΧΙ στα εκβιαστικά διλήμματα, το ΟΧΙ στην πολιτική απάτη είναι δεδομένα…Το όχι αφορά την κυβέρνηση και όχι το ευρώ και την Ευρώπη… Όλες αυτές οι τυχοδιωκτικές ενέργειες τον καθιστούν άκρως επικίνδυνο…

Εγκληματικες πράξεις και παραλήψεις μιας δεκαετίας

Αν δει κανείς πίσω του μια δεκαετία θα διαπιστώσει μια σειρά εγκληματικών λαθών μας οδήγησαν στη σημερινή τραγική κατάσταση. Δεν είναι μόνο τα πλαστά στοιχειά με τα οποία ενταχθήκαμε στο ευρώ, είναι και οι διορθωτικές κινήσεις που δεν έγιναν, μετά την είσοδό μας στην ευρωζώνη, για να επουλώσουν τις ανοιχτές πληγές της οικονομίας…
Ακολούθησε η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος στους Ολυμπιακούς Αγώνες, που όλα έγιναν με απευθείας αναθέσεις, χωρίς σχέδιο και προγραμματισμό με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμιά αξιοποίηση των εγκαταστάσεων την επόμενη μέρα. Ακόμη δεν μας είπαν πόσα δις στοίχησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004.Δεκαπέντε,είκοσι,εικοσιπέντε ή τριάντα δις; Κράτος σπάταλο, κράτος ξέφραγο αμπέλι…
Στη συνέχεια είχαμε το πάρτι αυξήσεων και προσλήψεων στο δημόσιο που ανέβασε το χρέος κατά 100 δις και το έλλειμμα του 2009 στα 24 δις. Αριθμοί ασύλληπτοι για τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας. Κανείς άφρων δεν σκέφθηκε ότι θα έρθει η ώρα που ο ελληνικός λαός θα κληθεί να πληρώσει το λογαριασμό; Φαίνεται ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, που το ενδιαφέρον του είχε στενό ορίζοντα, έβλεπε μόνο τα εφήμερα, την επανεκλογή προσώπων δηλαδή, και όχι την επόμενη μέρα…
Ήρθε τέλος και η διετία που διανύουμε να αποτελειώσει ότι είχε μείνει όρθιο. Το ένα λάθος μετά το άλλο. Την ώρα που μας έλεγαν λεφτά υπάρχουν μιλούσαν με το ΔΝΤ. Την ώρα που εξήγγειλαν παροχές γνώριζαν ότι δεν υπάρχουν τέτοιες δυνατότητες. Την ώρα που μας δάνειζαν οι αγορές με χαμηλό επιτόκιο λέγαμε όχι, και δεν καταδεχθήκαμε ούτε καν να συζητήσουμε με άλλες χώρες που μας έδιναν χρήματα…
Δεν πήραν στην ώρα τους κανένα μέτρο με αποτέλεσμα την επόμενη μέρα να χρειάζονται πολύ περισσότερα…Υπογράφαμε μνημόνια και μεσοπρόθεσμα εν γνώσει μας ότι δεν θα τηρήσουμε τα υπεσχημένα. Γίναμε περίγελοι και αναξιόπιστοι διεθνώς…
Αποτέλεσμα να μας λέει ο γερμανός κ. Σόιμπλε ότι ήδη παραδώσαμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας, και να μας χρησιμοποιεί ως κακό παράδειγμα στους ιταλούς λέγοντας, προσέξτε μην καταντήσετε σαν την Ελλάδα. Αλήθεια οι τριακόσιοι όταν ακούνε αυτά τα λόγια τι αισθάνονται; Απλώς σκέφτονται ότι: Εγώ καλά στρογγυλοκάθομαι στο βουλευτικό μου έδρανο;

Αιδώς Αργείοι...

Η φετινή 71η επέτειος του ελληνικού ΟΧΙ στην επέλαση του άξονα προς την πατρίδα μας στιγματίστηκε από το κύμα της οργής και της αγανάκτησης που κατέκλυσε τους χώρους των παρελάσεων στις ελληνικές πόλεις…
Η αντίδραση της κυβέρνησης, αλλά και ορισμένων άλλων κομμάτων δείχνει τον πανικό του πολιτικού συστήματος στις μαζικές αντιδράσεις που επ ουδενί δεν μπορούν να καταχωρηθούν σε ένα ή δύο αριστερά κόμματα. Βεβαίως η ιστορική μνήμη που διατηρείται μέσω μιας εκδήλωσης που κατά τόπους ενεργοποιεί τη μαθητιώσα νεολαία είναι και χρήσιμη και διδακτική…
Από την άλλη πλευρά οι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου, που δεν αναγνωρίζονται πλέον από τους πολίτες ,μια και θεωρούνται επίορκοι, δεν είχαν την νομιμοποίηση να ανέβουν στις εξέδρες και να εμφανιστούν ως οι ηγέτες μιας χώρας τους οποίους δεν αναγνωρίζουν πλέον οι πολίτες…
Θα πουν βεβαίως κάποιοι ότι τους εκλέξαμε εμείς για να μας κυβερνήσουν για τέσσερα χρόνια. Η απάντηση είναι πολύ απλή. Μας είπαν ότι λεφτά υπάρχουν, μας εγγυήθηκαν συντάξεις και μισθούς, μας υποσχέθηκαν ότι δεν θα βάλουν νέους φόρους…
Μας κορόιδεψαν και έκαναν τα ακριβώς αντίθετα. Και όχι μόνο αυτό οδήγησαν τη χώρα σε μια ιδιότυπη κατοχή. Με πιο δικαίωμα, με πια νομιμοποίηση. Με πια εντολή από τον κυρίαρχο ελληνικό λαό παρέδωσαν τα κυριαρχικά του δικαιώματα σε τρίτους. Στις δημοκρατίες έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για να καθορίζει τις τύχες του τον έχει ο ελληνικός λαός…
Δεν προκαλεί παρά θλίψη η απουσία παρελάσεων μια μέρα σαν κι αυτή. Όμως τα γεγονότα που συνέβησαν τα δύο τελευταία χρόνια στη χώρα μας ξεπερνούν κάθε όριο φαντασίας. Η κατρακύλα δεν έχει σταματημό. Η πολίτες βλέπουν να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Και οι «άρχοντες» νόμισαν ότι θα παρακολουθούσαν την παρέλαση με την άνεσή τους, χωρίς να υπάρξουν αντιδράσεις από τους αγανακτισμένους πολίτες…
Θα έλεγε κανείς αιδώς Αργείοι…

Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο...

Η συμφωνία για το κούρεμα του χρέους κατά 50% δημιουργεί εύλογα ερωτήματα σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη αυτής της χώρας. Τι να σημαίνει άραγε: Σωθήκαμε ή μπήκαμε πιο βαθειά στο βούρκο; Γιατί να πιστέψουμε την κυβερνητική θριαμβολογία που μίλησε για λύση του προβλήματος του ιστορικού χρέους; Αυτό το επικοινωνιακό τέχνασμα το είχαμε ήδη προαναγγείλει στο προχθεσινό μας σχόλιο…
Όταν υπέγραψαν το Μνημόνιο τα ίδια μας είπαν. Οι ίδιες υποσχέσεις δόθηκαν και στο Μεσοπρόθεσμο που ακολούθησε. Αλλά και η συμφωνία της 21ης Ιουλίου χαιρετίστηκε ως η οριστική λύση. Σήμερα με δηλώσεις και διαγγέλματα μας είπαν ότι αυτή η συμφωνία θα μας οδηγήσει όχι στον παράδεισο, αλλά σε μια οδυνηρή δεκαετία στο τέλος της οποίας το ποσοστό επί του ΑΕΠ θα φτάσει στο 120% δηλαδή εκεί που ήταν το 2009…
Το θαύμα θα επισυμβεί στο άδηλο μέλλον. Για την ώρα πάντως δεν γνωρίζουμε τι λένε τα λεγόμενα ψιλά γράμματα της συμφωνίας. Τι σημαίνει για παράδειγμα η εποπτεία. Μέχρι χθες μας έλεγαν ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Σήμερα τα ξημερώματα ακούσαμε τον Γ. Παπανδρέου να υποστηρίζει σθεναρά την εποπτεία και να λέει ότι ο ίδιος την ζήτησε από την Γερμανίδα Καγκελάριο…
Τι να πιστέψει κανείς στα τόσα ψέματα που μας ξεφουρνίζουν. Έχουν πάμπολλες φορές αυτή την διετία αναιρέσει το λόγο τους. Έχουν καταστεί αναξιόπιστοι και περίγελος των πάντων. Οι συνεχείς αποδοκιμασίες που δέχονται σε όποιον δημόσιο χώρο κι αν βρεθούν δεν τους λέει τίποτα. Ονομάζουν παρακρατικούς τους διαμαρτυρόμενους και νομίζουν ότι με τους αφορισμούς τους ξεμπλέκουν. Κούνια που τους κούναγιε…
Το κύμα αγανάκτησης που κατακλύζει σήμερα την κοινωνία και αφορά το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του και το σύστημα της κλεπτοκρατίας , που παραμένει ατιμώρητο, δεν θα εκφυλιστεί όπως κάποιοι νομίζουν και σύντομα θα τους δείξει, στους βολεμένους της εξουσίας, ότι λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο…

Η χαμένη τιμή της κατά τα άλλα ενωμένης Ευρώπης

Ως αθώες περιστερές εμφανίζονται οι ευρωπαίοι σε σχέση με τα ελληνικά χρέη. Στο αμείλικτο ερώτημα, γιατί όλα αυτά τα χρόνια δάνειζαν την Ελλάδα οι ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ έβλεπαν ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει το φάσμα της αδυναμίας εξυπηρέτησης του χρέους της, δεν ακούσαμε καμιά πειστική απάντηση…
Για όλα φταίει ο δανειζόμενος μας είπαν και άρχισαν να μας πετροβολούν. Έτσι μας φόρεσαν όλες τις ευθύνες και … ξέχασαν ότι η ελληνική σπατάλη τους βοήθησε το 2008 και το 2009 να κρατήσουν ζωντανές τις γραμμές παραγωγής τους στην αυτοκινητοβιομηχανία και τις άλλες μονάδες τους…
Δεν μας είπαν γιατί δανειοδοτούσαν το δήμο της Κάτω Αγουλινίτσας χωρίς να βλέπουν την εμφανή αδυναμία του να αποπληρώσει το χρέος του αρκούμενη στην εγγύηση του δημοσίου που το κομματικό κράτος παρείχε αφειδώς…
Οι ευθύνη του δανειστή στην προκειμένη περίπτωση κατά τους ευρωπαίους εταίρους μας είναι άραγε ανύπαρκτη; Αυτή η υποκριτική τακτική των ευρωπαίων εταίρων μας δείχνει πόσο επιπόλαια λειτουργεί το όλο σύστημα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος…
Όλα αυτά γράφονται για να δούμε και από μια διαφορετική σκοπιά τα όσα διαδραματίζονται αυτή τη δραματική νύχτα για την Ελλάδα την ώρα που το δίδυμο Μέρκελ – Σαρκοζί μιλούν για εμάς χωρίς εμάς, με τους διεθνείς τοκογλύφους, για το γνωστό κούρεμα, το ύψος του, τα μετρητά, τα νέα ομόλογα και τις εγγυήσεις που θα δοθούν από τους ευρωπαίους για το υπόλοιπο του δανείου…
Αυτή είναι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και βεβαίως η προσέγγιση του επιπέδου της διαβίωσης όλων των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποτίθεται ότι ήταν οι πυλώνες της κατά τα άλλα ενωμένης Ευρώπης. Τώρα ζούμε την Ευρώπη των αρπακτικών, των τραπεζιτών και όσων βγάζουν χρήματα από το laptop τους παράγοντας μηδέν προϊόντα και υπηρεσίες…

Δεν μας σώζουν ανήθικοι άνθρωποι...

Η Ελλάδα βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας της. Το επόμενο εικοσιτετράωρο πολλά θα κριθούν. Η συμφωνία θα έχει δύο σκέλη. Η ξένοι θα αναλάβουν με το haircut να τακτοποιήσουν το θέμα του χρέους και οι Έλληνες τα ελλείμματα των προϋπολογισμών. Ανέξοδα όλα αυτά; Όχι βεβαίως. Πλεονασματικοί προϋπολογισμοί σημαίνουν κράτος που λειτουργοί νοικοκυρεμένα. Όχι αυτό το διάτρητο κομματικό κράτος που έφτιαξε το άθλιο πολιτικό σύστημα για να εξυπηρετεί «ημετέρους» και όχι τον πολίτη…
Κι επειδή είμαστε αναξιόπιστοι και περίγελοι διεθνώς μας στέλνουν και τους επιτρόπους να εποπτεύουν την καθημερινή λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών. Τι ντροπή. Που κατάντησαν την δημοκρατική λειτουργία αυτής της χώρας 37 χρόνια μετά την μεταπολίτευση; Στον πλήρη ευτελισμό της…
Και επιμένουν μετά από όλα αυτά να θέλουν να μας σώσουν. Αντί να τα μαζέψουν και να μας αδειάσουν τη γωνιά διαγκωνίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα κατηγορώντας ο ένας τον άλλο. Λες και ο Γ. Παπανδρέου δεν ήταν βουλευτής και υπουργός από το 1981 και μετά λες και οι προηγούμενοι δεν ασέλγησαν κι αυτοί με τη σειρά τους πάνω στην κατά τα άλλα μεταπολιτευτική δημοκρατία…
Το διαχρονικό αίτημα για ελευθερία και δημοκρατία που εκφράστηκε με την πτώση της χούντας, δεν ταυτίζεται φυσικά ούτε με το κομματικό κράτος, ούτε με την διαφθορά και την διαπλοκή, ούτε βεβαίως με τις κομματικές συμμορίες που λυμαίνονται εδώ και τρεις δεκαετίες τον δημόσιο τομέα…
Τώρα για να μας «σώσουν» μας ζητούν να εκχωρήσουμε την εθνική μας κυριαρχία και να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια Ελλάδα που θα ανήκει στους ξένους…
Η χώρα έχει πάρει μιαν άκρως επικίνδυνη πορεία. Κι επειδή κανένας τόπος δεν σώθηκε από ανήθικους ανθρώπους είναι καιρός να αφυπνισθούμε πριν είναι πολύ αργά. Γιατί δεν είμαστε στο παρά πέντε της ολικής καταστροφής. Είμαστε στο και πέντε κι όποιος δεν το βλέπει κακό του κεφαλιού του…

Εδαμάσθη το ιστορικο χρέος!!!

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται το επικοινωνιακό παιχνίδι του Γ. Παπανδρέου με σκοπό να εμφανιστεί το επικείμενο κούρεμα στο 50% του χρέους, ως η σωτηρία της Ελλάδας. Ο… σωτήρας μας ήρθε στην Αθήνα από τις Βρυξέλλες με μοναδικό σκοπό να οργανώσει το επικοινωνιακό αυτό παιχνίδι…
Κατόπιν τούτου επιστρατεύθηκαν επικοινωνιολόγοι, αλλά και γνωστά παπαγαλάκια των ΜΜΕ που είναι σε θέση μάχης και έτοιμοι να διαλαλήσουν στα παράθυρα το πακέτο με τον κωδικό haircut…
Ο Γ. Παπανδρέου ανάλογα με την αποδοχή που θα έχει στην κοινή γνώμη το επικοινωνιακό αυτό παιχνίδι θα καθορίσει και τα επόμενα του βήματα. Είτε θα κινηθεί στο μοτίβο έσωσα την Ελλάδα άρα συνεχίζω το θεάρεστο έργο μου, είτε και είναι πλέον φανερό από τις δηλώσεις Βενιζέλου, θα θέσει θέμα αυξημένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και αυξημένης εθνικής ευθύνης με προφανή σκοπό να εξασφαλίσει τις 180 ψήφους του κοινοβουλίου…
Βεβαίως υπάρχει και το ενδεχόμενο των εκλογών που θα προκύψουν μόνο αν υπάρξουν διαρροές εκ των έσω, μια και ο Γ. Παπανδρέου δεν φαίνεται να έχει καμιά πρόθεση να εγκαταλείψει τον πρωθυπουργικό θώκο…
Το επικοινωνιακό σενάριο αναφέρει ότι την Τετάρτη μετα την δεύτερη και φαρμακερή για την Ελλάδα Σύνοδο Κορυφής Παπανδρέου και Βενιζέλος θα επιστρέψουν ως νικητές και τροπαιούχοι στην Αθήνα. Θα επιχειρήσουν να πουλήσουν το αποτέλεσμα σαν μια εθνική επιτυχία, ρίχνοντας το σύνθημα νενικήκαμεν, καταφέραμε να δαμάσουμε το ιστορικό χρέος…
Περιμένοντας να δούμε το λογαριασμό που θα πληρώσουμε, δεν μένει παρά για την ώρα να τους στρώσουμε…κόκκινα χαλιά…

Μόνη λύση οι εκλογές...

Ο καβγάς δεν γίνεται για το πάπλωμα αλλά για το κούρεμα του ελληνικού χρέους. Το ποσοστό που θα αποφασιστεί την προσεχή Τετάρτη κυμαίνεται από 35% έως 80%. Οι Γάλλοι προτιμούν να φτάσει στο 35%. Οι Γερμανοί το ανεβάζουν στο 60% και το ΔΝΤ στο 80%. Άντε βρες άκρη. Όλοι πάντως ξορκίζουν το πιστωτικό γεγονός που θα οδηγήσει στην αποτρόπαιη ενεργοποίηση των CDS…
Όλα δείχνουν ότι ο συμβιβασμός θα φτάσει το κούρεμα στο 50%, που στην πράξη, προκειμένου να σωθούν Τράπεζες και Ασφαλιστικά ταμεία, σημαίνει τελική μείωση χρέους σε ένα ποσοστό που δεν θα ξεπερνάει το 20%. Το ποσοστό αυτό κατεβάζει ελάχιστα τη σχέση χρέους επί του ΑΕΠ, πράγμα που σημαίνει ότι μας περιμένουν και άλλα επιπλέον επώδυνα μέτρα…
Η κυβέρνηση διαρρηγνύει για την ώρα τα ιμάτια της σε ότι αφορά την επιβολή νέων μέτρων προκειμένου να τιθασεύσει τους βουλευτές του ΠαΣοΚ που δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν κανένα νέο μέτρο. Όμως ήδη ο Γάλλος Πρόεδρος το προανήγγειλε από τις Βρυξέλλες ότι θα βοηθήσουν, αλά και η Ελλάδα οφείλει να πάρει νέα μέτρα…
Στο εσωτερικό μέτωπο από τη μια ξορκίζουν τις εκλογές, μια και ο Γ. Παπανδρέου δεν θέλει επ ουδενί να απολέσει τον πρωθυπουργικό, κι από την άλλη βάζουν θέμα την ψήφιση από 180 της νέας δανειακής σύμβασης. Με δεδομένο ότι δεν θα την ψηφήσουν περισσότεροι από 153 έως 155 επακόλουθο είναι να οδηγηθούμε στις κάλπες…
Είναι προφανές ότι επικρατεί κομφούζιο στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Υπάρχουν όλοι παρόντες. Από τους δελφίνους που περιμένουν σαν κοράκια την επόμενη μέρα, μέχρι εκείνους που τρέμουν τις κάλπες. Κι αυτό γιατί γνωρίζουν δεν μπορούν ούτε καν να εμφανιστούν ενώπιος ενωπίω στο εκλογικό σώμα…
Όσοι δηλώνουν, όπως ο κ. Καχριμάκης, ότι η χώρα θα οδηγηθεί στην κατάρρευση, αν πάμε σε πρόωρες εκλογές, θα πρέπει να τους υπενθυμίσουμε ότι στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Η κάλπη είναι η μόνη λύση στα σημερινή πολλαπλά αδιέξοδα. Επιτέλους ας δοθεί η δυνατότητα στον λαό να αποφασίσει τα του οίκου του…
Αν επιμένουν αντιδημοκρατικά να μας «σώζουν», όπως δηλώνουν καθημερινά, οδηγώντας μας ταυτόχρονα στην απόλυτη εξαθλίωση, τους θυμίζουμε ότι και κάποιοι άλλοι αποφάσισαν αυτόκλητα να μας σώσουν πριν από 44 χρόνια και οδήγησαν, πριν πέσουν κάτω από τα ανομήματα τους, στην κατάληψη του 40% της Μεγαλονήσου από την Τουρκία…
Εδώ οι «σωτήρες» του 2011 έχουν αναλάβει εργολαβικά αυτή τη φορά να οδηγήσουν την Ελλάδα στην απόλυτη καταστροφή…

Το μαρτύριο της σταγόνας...

Το μαρτύριο της σταγόνας θα συνεχισθεί και την επόμενη εβδομάδα μολονότι το Euro group ενέκρινε τελικά την καταβολή της 6ης δόσης. Οι γαλλογερμανοί δεν έχουν για την ώρα συμφωνήσει για το πως θα χειριστούν την ελληνική και κατά προέκταση την ευρωπαϊκή κρίση…
Μετέωρο παραμένει πάντως το ερώτημα αν είναι διαχειρίσιμο το ελληνικό χρέος. ΟΙ φωνές που υποστηρίζουν ότι δεν είναι διαχειρίσιμο πληθαίνουν. Όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε δραματικές για τη χώρα μας εξελίξεις…
Η κυβέρνηση παρακολουθεί με απάθεια τα όσα συμβαίνουν στο ευρωπαϊκό θέατρο του παραλόγου και ενημερώνεται για τις αποφάσεις, με δεδομένο ότι όλες οι διεργασίες συντελούνται ερήμην της ελληνικής πλευράς…
Οι έχοντες αναλάβει να μας «σώσουν» αρνούνται την προσφυγή στις κάλπες, θεωρώντας το δικαίωμα του πολίτη να αποφασίζει για την τύχη του καταστροφικό και …περιττή πολυτέλεια. Πλήρης η περιφρόνηση των δημοκρατικών κανόνων που θέλουν τον λαό να έχει με την ψήφο του τον πρώτο και κυρίαρχο ρόλο…
Γερμανοί τραπεζίτες μιλούν πλέον ανοιχτά για χρεοκοπία της Ελλάδας, ενώ η κυβέρνηση στην Ελλάδα προσπάθησε για μια ακόμη φορά ανεπιτυχώς να μας πείσει ότι μας σώζει με το μεσοπρόθεσμο που ψηφίστηκε χθες…
Η Ελλάδα έχει γίνει κλοτσοσκούφι και περίγελος διεθνώς με ευθύνη της κυβέρνησης που ουδέν πράττει για να αποτρέψει την δυσμενή αυτή για τη χώρα μας εικόνα…
Τρεις μήνες μετά τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου που υποτίθεται ότι θα έλυνε το πρόβλημα του ελληνικού χρέους, η κατάσταση έγινε τρισχειρότερη από πριν αποδεικνύοντας έτσι ότι και το μεσοπρόθεσμο απέτυχε παταγωδώς…
Δυστυχώς κάποιοι ευρωπαίοι μας οδηγούν ως πρόβατο στη σφαγή και την ίδια ώρα οι κυβερνώντες δεν κάνουν το παραμικρό προκειμένου να αποτρέψουν αυτή την εξαιρετικά δραματική εξέλιξη…

Υπόλογοι...

Εν μέσω θερμών διαδηλώσεων η Βουλή ψήφισε το νομοσχέδιο σκούπα που καταργεί ανάμεσα στ άλλα τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, με άμεση συνέπεια πλέον οι εργαζόμενοι να γίνουν έρμαιο στην αυθαίρετη απόφαση του κάθε εργοδότη. Με λίγα λόγια ανοίγει ο δρόμος της μαύρης εργασίας, της κινεζοποίησης των αμοιβών…
Το κοινωνικό κράτος κατεδαφίζεται. Ο εργασιακός μεσαίωνας είναι προ των πυλών…
Η απειλή ότι δεν θα καταβληθεί η 6η δόση, αν δεν υπερψήφιζαν οι 154 το πολυνομοσχέδιο, λειτούργησε για μια ακόμη φορά ως άλλοθι, για μια ψήφο που βυθίζει τους πολίτες σε μια πρωτόγνωρη απώλεια εισοδημάτων και δικαιωμάτων. Μερικοί βουλευτές ψιθύριζαν εδώ κι εκεί ότι ψήφισαν με το πιστόλι στον κρόταφο. Αν έτσι έγινε, είναι σαν να παραδέχονται ότι ο φόβος της απώλειας της βουλευτικής τους έδρας τους έκανε να πειθαρχήσουν. Που είναι άραγε η ελεύθερη έκφραση του βουλόμενου εκπροσώπου του Έθνους;
Μπορεί η συνείδηση τους να είναι ιδιαίτερα ελαστική, μπορεί να μην τους είπαν τίποτα όσοι συγκεντρώθηκαν έξω από το Κοινοβούλιο, μπορεί να έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους εντολείς τους ψηφοφόρους, όμως ας μην νομίζουν ότι όλες αυτές οι πράξεις τους θα περάσουν στη λήθη και δεν θα έχουν υψηλό γι αυτούς κόστος…
Γιατί θα πρέπει να απολογηθούν για τα ψέματα που μας είπαν το 2009, λέγοντας ότι λεφτά υπάρχουν, και μάλιστα ο Γ. Παπανδρέου στο παραλήρημά του μίλησε και για τρισεκατομμύρια, για το μνημόνιο που ψήφισαν, λέγοντάς μας ότι θα μας έσωζε, για το ασφαλιστικό και το εργασιακό που ακολούθησαν, για το κατάπτυστο μεσοπρόθεσμο, αλλά και για τα χαράτσια σε εισοδήματα και ακίνητα που ακολούθησαν, με τελικό κτύπημα το πολυνομοσχέδιο…
Πρέπει να απολογηθούν γιατί έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το Σύνταγμα και τους θεσμούς…
Και με αυτή την έννοια είναι επίορκοι και υπόλογοι στο λαό, το Έθνος και την ιστορία…

Κατάσταση πανικού

Η πλήρης αδυναμία συνεννόησης των κομμάτων και η κατάσταση πανικού στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση, αποτελούν τους πιο κακούς οιωνούς για τα επόμενα κρίσιμα εικοσιτετράωρα…
Από τη μια ένας χαμένος Γ. Παπανδρέου, που βρίσκεται γαντζωμένος στον πρωθυπουργικό θώκο, κι από την άλλη μια αντιπολίτευση που δεν ξέρει τη θέλει και τι πραγματικά επιδιώκει…
Στη χώρα επικρατεί χάος με τις απεργιακές κινητοποιήσεις να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο και να διαπερνούν όλους τους κλάδους των εργαζομένων…
Σε αυτή την δραματική εξέλιξη, λύση δεν είναι να πάνε αλά μπρατσέτα στις Βρυξέλλες, οι δύο διαφωνούντες πολιτικοί, ουτε φυσικά να κατεβάσουν τους τόνους τα ΜΜΕ…
Στον θολό αυτό ορίζοντα η μία λύση θα ήταν η άμεση προσφυγή στις κάλπες και η άλλη με προσωπικότητες εγνωσμένης αξίας και με εν λευκώ εξουσιοδότηση από τα δύο τουλάχιστον μεγάλα κόμματα να σώσουν τη χώρα…
Βεβαίως οι σημερινοί ηγετίσκοι δεν έχουν το πολιτικό θάρρος να πάρουν μια τέτοια γενναία απόφαση. Τη δεύτερη λύση την είχα προτείνει από τηλεοράσεως εδώ και ένα χρόνο. Μάταιος κόπος. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω…
Αυτή την ώρα της κορύφωσης του δράματος, το καράβι βολοδέρνει στα κύματα, χωρίς τον καπετάνιο στο τιμόνι, χωρίς πυξίδα, με προορισμό το άγνωστο χωρίς ελπίδα…

Σας ευχαριστω όλους...

Ευχαριστώ όλους τους φίλους για τα συγκινητικά τους σχόλια…
Ευχαριστώ για τις αναρτήσεις, στο Blog μου, ευχαριστώ όλα τα sites τα blog που είχαν την καλοσύνη να αναρτήσουν την ΑΠΑΝΤΗΣΗ μου, ευχαριστώ όσους μου τηλεφώνησαν, όσους μου έστειλαν μηνύματα, όσους στο δρόμο με συνάντησαν και μου είπαν δυο καλές κουβέντες…
Όλα αυτά με οπλίζουν με θάρρος και δύναμη για να συνεχίσω…
Για την ώρα από αυτό το μικρό βήμα της αμφίδρομης επικοινωνίας και αύριο ενδεχομένως από ένα κάποιο Ηλεκτρονικό ή Έντυπο Μέσο…
Σήμερα λόγω της απεργίας της ΕΣΗΕΑ δεν θα σχολιάσω την επικαιρότητα…
Από αύριο θα είμαι παρόν σε αυτό το εντελώς αδέσμευτο και πλήρως ανεξάρτητο προσωπικό μου βήμα…
Τ.Π.18.10.2011

Οι καρικατούρες της πολιτικής

Η κίνηση των τριών,Διαμαντοπούλου,Λοβέρδου και Ραγκούση, δεν μπορεί να επιλύσει ούτε το πρόβλημα των σκουπιδιών, που κατακλύζουν τους δρόμους, ούτε τα πολλαπλά χαράτσια που επιπίπτουν επί της κεφαλής μισθωτών και συνταξιούχων, ούτε να απαλύνει τον πόνο και το δράμα που ζουν οι πολίτες αυτής της χώρας.
Το παιχνίδι των τριών δελφίνων που φαινομενικά στηρίζουν Παπανδρέου στην πράξη όμως δηλώνουν παρών στην κούρσα της διαδοχής στο ΠαΣοΚ και τρέχουν να προλάβουν τον Βενιζέλο, δεν αφορά την χειμαζόμενη κοινωνία.
Ποιος ενδιαφέρεται για το ποιος θα είναι αύριο ο αρχηγός του ΠαΣοΚ, σε ένα ασήμαντο κόμμα τύπου ΕΔΗΚ του Γιάννη Ζίγδη;
Πάντως το γεγονός ότι επικαλούνται την κοινωνία εν ονόματι της οποίας δηλώνουν ότι κινούνται, αποτελεί ύβρη εναντίον των πολιτών που βρίσκονται σε απόγνωση.
Γιατί κάνεις δεν τους έχει νομιμοποιήσει να πράττουν όσα πράττουν σε βάρος της κοινωνίας.
Αποτελούν παρίες της κοινωνίας που τους έχει αποβάλει ήδη προ πολλού.
Θυμίζουν τους συνωμότες εναντίον του Χίτλερ για τη διαδοχή του στο Γ΄Ράιχ την ώρα που οι σύμμαχοι προέλαυναν προς το Βερολίνο.
Είναι ένα θλιβερό καταστροφικό παρελθόν, μια καρικατούρα της πολιτικής ,που δυστυχώς οι ίδιοι δείχνουν να μην συνειδητοποιούν και γι αυτό σφυρίζουν κλέφτικα…
Τάσος Παπαδόπουλος

Η απάντηση του Τάσου Παπαδόπουλου στους φίλους Αγανακτισμένους για τους λόγους της αποχώρησης του από Kontra Channel

Χθες το βράδυ βρέθηκα για τρεις ώρες στο Σύνταγμα. Συνομίλησα με τους Αγανακτισμένους σε πολλά πηγαδάκια για τα όσα δραματικά συμβαίνουν στην χώρα μας την τελευταία διετία. Ομολογώ ότι οι προβληματισμοί τους είναι και δικοί μου προβληματισμοί και νιώθω να ταυτίζομαι με τις αγωνίες τους…
Μιλώντας με τους συμπολίτες μου ως δημοσιογράφος νιώθω να εμπλουτίζω τις γνώσεις μου από την συσσωρευμένη πείρα όλων αυτών των ανθρώπων. Οι Αγανακτισμένοι είναι για μένα πηγή έμπνευσης και κατευθυντήρια δύναμη, που με παροτρύνει να εξακολουθήσω να εκφράζω ελεύθερα τις απόψεις μου…
Κυρίαρχο ερώτημα στην Πλατεία, όπως ήταν φυσικό και απορία, γιατί έφυγα από το Kontra Channel. Ομολογώ ότι με πόνο ψυχής εγκατέλειψα το Κανάλι. Όμως το έκανα, όταν διαπίστωσα ότι η επόμενη μέρα μου στο Kontra Channel δεν θα ήταν η ιδία με τις προηγούμενες…
Όταν τον Ιούνιο του 2010, δύο μήνες μετά την ψήφιση του Μνημονίου, συμφώνησα με την ιδιοκτησία να αναλάβω να στήσω από το μηδέν το Κανάλι, να το οργανώσω και να έχω την ευθύνη της λειτουργίας του. Το έκανα αφού συνέπεσαν οι απόψεις μου με την ιδιοκτησία στην όλη κατεύθυνση του Kontra Channel…
Η θέση αυτή αφορούσε την αντιμνημονιακή πολιτική, και την κοινή διαπίστωση ότι αυτή η κυβέρνηση, αλλά και το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, οδηγούν τη χώρα στην απόλυτη καταστροφή. Με βάση αυτή τη συμφωνία στήθηκε το Kontra Channel και με κοινή επιθυμία να δίνεται το βήμα στους πολίτες να μιλούν ελεύθερα και να εκφράζουν τις απόψεις τους…
Σε αυτή την πορεία κινήθηκε το Kontra Channel τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του. Η αποδοχή της κοινής γνώμης ήταν πρωτόγνωρη…
Το καλοκαίρι που μας πέρασε και μετά από κοπιώδη καθημερινή δεκαεξάωρη εργασία, επιχείρησα να κάνω χρήση μιας ολιγοήμερης άδειας, με σκοπό να γεμίσω τις μπαταρίες μου προκειμένου με μεγαλύτερη δύναμη να αντιμετωπίσω τον επόμενο χειμώνα γνωρίζοντας, ότι τα πράγματα στην πατρίδα μας θα γίνουν πολύ χειρότερα από την προηγούμενη χρονιά…
Πριν Αλέκτωρ λαλείσαι τρεις, δηλαδή την επομένη της αναχώρησης μου για τις ολιγοήμερες διακοπές, ο κ. Τέρενς Κουίκ χρησιμοποιώντας μιαν ασήμαντη αφορμή, έθεσε την ιδιοκτησία του Καναλιού προ του διλήμματος «ή αυτός ή εγώ». Ο «αυτός» είχε το όνομα Τάσος Παπαδόπουλος και το «εγώ» Τέρενς Κουίκ…
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι εκείνη την στιγμή ο κ. Κουίκ είχε μόνο την ευθύνη του κεντρικού Δελτίου Ειδήσεων του Καναλιού των 22.00 και καμία άλλη αρμοδιότητα…
Η ιδιοκτησία επιχείρησε αρχικά να συμβιβάσει τα πράγματα προτείνοντας την διχοτόμηση διοικητικά του Καναλιού, εκχωρώντας με πλήρη ανεξαρτησία στον κ.Τέρενς Κουίκ τις παραγωγικές διευθύνσεις, πλην της μεσημβρινής ζώνης στην οποία και συμμετείχα, και σε εμένα τις υπόλοιπες δραστηριότητες τους Σταθμού. Ο κ. Κουίκ δεν αποδέχθηκε αυτή την διευθέτηση και αποχώρησε από το Kontra Channel…
Ακολούθησε την 1η Σεπτεμβρίου του 2011 η ανακοίνωση της ιδιοκτησίας του Καναλιού που μεταξύ άλλων ανέφερε ότι « ο κ. Κουίκ απαιτούσε να του εκχωρηθεί η απόλυτη ευθύνη του τομέα της ενημέρωσης συμπεριλαμβανόμενης και της μεσημβρινής εκπομπής του Τάσου Παπαδόπουλου…Όπως ήταν φυσικό-συνεχίζει η ανακοίνωση-η ιδιοκτησία αρνήθηκε τον εκβιασμό και ο κ. Κουίκ αποχώρησε από το Κανάλι »…
Μετά την αποχώρηση του κ. Κουίκ, με προσωρινές λύσεις, μέχρι να βρεθεί η οριστική, προχώρησε το Δελτίο Ειδήσεων. Ταυτόχρονα η ιδιοκτησία δεν προχωρούσε σε μιαν ευρύτερη συζήτηση για την ανανέωση του προγράμματος εν όψει της νέας τηλεοπτικής περιόδου…
Ταυτόχρονα μου έγιναν νουθεσίες να υποστηρίξω την άποψη της άμεσης επανόδου της χώρας στη δραχμή, θέση που όχι μόνο εγώ, αλλά και σοβαροί οικονομικοί αναλυτές, την θεωρούν ως απόλυτα καταστροφική για την πατρίδα μας…
Πρόκειται για μια άποψη που υποστηρίζουν, στο εξωτερικό πρόσωπα που συνδέονται με κερδοσκόπους και στη χώρα μας προωθούν , μέσω παρασκηνίου, διάφοροι νεόκοποι τραπεζίτες προκειμένου να καλύψουν τα σπασμένα, από θαλασσοδάνεια μέχρι άκρως επισφαλείς και αποτυχημένες επενδυτικές κινήσεις…
Στην ανεξάρτητα και αδέσμευτη γραμμή που είχα συμφωνήσει με την ιδιοκτησία, επέμενα με τα σχόλια μου, μέχρι την τελευταία ημέρα της παραμονής μου στο Kontra Channel…
Στις 29 Σεπτεμβρίου μου ανακοινώθηκε από την ιδιοκτησία η επάνοδος του κ.Κουίκ στο Κανάλι και η αποδοχή όλων των όρων που είχαν χαρακτηρισθεί «εκβιαστικοί» με την ανακοίνωση της ιδιοκτησίας την 1η Σεπτεμβρίου του 2011…
Από την πλευρά μου δεν είχα καμία αντίρρηση για την επιστροφή του και ύστερα από πιέσεις της ιδιοκτησίας αποδέχθηκα να αναλάβει την Ενημέρωση, ελπίζοντας ότι ο χρόνος θα τον είχε βοηθήσει να κάνει ωριμότερες σκέψεις, γύρω από το θέμα της μελλοντικής συνεργασίας μας. Όμως κάτι τέτοιο στην πράξη δεν συνέβη…
Ο κ.Κουίκ συνέχισε τον πόλεμο εναντίον μου, μέσω συγκεκριμένου Blog, που είχε αναλάβει εργολαβικά να εξαπολύει τόνους λάσπης εναντίον μου, ενώ ταυτόχρονα άρχισε να συμπεριφέρεται στο Κανάλι ως εκδικητής που επανήλθε, ως νικητής και απόλυτος άρχων…Κάτω από αυτές τις συνθήκες η συνέχιση της συνεργασίας μου με το Κανάλι δεν έδειχνε δημιουργική, αλλά και ειρηνική…
Παράλληλα οι ενδείξεις δεν με έπειθαν ότι οι αρχές της ανεξάρτητης γραμμής θα μπορούσαν να τηρηθούν στο άμεσο μέλλον…
Ελπίζω να μην επαληθευθούν οι υποψίες μου…Εύχομαι να μην αλλάξει η ανεξάρτητη πολιτική γραμμή…Φοβάμαι ότι η συρρίκνωση των ωρών του ζωντανού προγράμματος, θα περιορίσει δραστικά την ενημέρωση και την επικοινωνία με τους τηλεθεατές, και θα μετατρέψει το Κανάλι σε ένα ατελείωτο telemarketing…
Εύχομαι στο μέλλον να διαψευσθούν οι φόβοι μου και το Κανάλι με τους ανθρώπους του, που αγάπησα, να συνεχίσει την πορεία που χαράξαμε προ δεκαπενταμήνου με την ιδιοκτησία…
Από την πλευρά μου, από αυτό το μικρό ελεύθερο βήμα, θα συνεχίσω να εκφράζω ελεύθερα τις απόψεις μου…
Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας στον ίδιο χώρο σε ελεύθερη ανάρτηση…
Όσοι λοιπόν πιστοί προσέλθετε σε αυτή τη νέα αμφίδρομη επικοινωνία μας…
Γιατί οι καιροί ου μενετοί …

Η διοχετευμένη λασπη οδήγησε τον δημιουργό του KONTRA CHANNEL Τάσο Παπαδόπουλο στην απόφαση του να παραιτηθεί από το κανάλι

Η επιστολή του Τάσου Παπαδόπουλου στους συναδέλφους του στο Kontra Channel την ημέρα της αποχώρησης του από το Κανάλι...

Αγαπητοί συνάδελφοι, 2.9.2011

Λυπάμαι που οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν με εμπόδισαν να σας δω και να σας αποχαιρετίσω.
Λυπάμαι που αναγκάζομαι να διακόψω μια δημιουργική προσπάθεια που αρχίσαμε μαζί πριν ένα χρόνο.
Δέχθηκα για πρώτη φορά στην καριέρα μου το τελευταίο δίμηνο μια πρωτοφαν ή επίθεση λάσπης.
Αυτοί που την εκτοξεύουν να είναι σίγουροι ότι δεν με αγγίζει.
Δυστυχώς κάποιοι νομίζουν ότι αναβαπτίσθηκαν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και τώρα ως μετανοούσες Μαγδαλινές μπορούν με βερμπαλισμούς και ρητορικές κορώνες να ξεγελάσουν τους γύρω τους.
Από την πλευρά μου κρατάω τις ηθικές αρχές και τις αξίες, που αποτελούν οδηγό της ζωής μου.
Μένω με την ανάμνηση μιας σημαντικής δημιουργικής προσπάθειας με όραμα για την οποία δουλέψαμε μαζί όλο αυτό το διάστημα.
Εύχομαι κάθε καλό στην κάθε μια και στον καθένα ξεχωριστά.
Εύχομαι επίσης καλή πορεία στα φουρτουνιασμένα νερά των ΜΜΕ στο KONTRA CHANNEL για το οποίο έδωσα την ψυχή μου το τελευταίο δεκαπεντάμηνο.
Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου.
Τάσος Παπαδόπουλος

Σχόλιο του Τάσου Παπαδόπουλου για τον θάνατο του μεγάλου έλληνα σκηνοθέτη Μ.Κακογιαννη

Σχόλιο του Τάσου Παπαδόπουλου για τον θάνατο του μεγάλου έλληνα σκηνοθέτη Μ.Κακογιαννη

Παρεμβασεις και αποψεις του δημοσιογραφου Τασου Παπαδοπουλου στην εκπομπη κοντρα live.

kontralive μια παρέμβαση που σοκάρει.

Στην εκπομπή του kontra channel kontra live με την Σοφία Μύτιλη και τον Τάσο Παπαδόπουλο μια παρέμβαση μέσω τηλεφώνου από μια μικρή τηλεθεάτρια που σοκάρει με την αυθεντικότητα της και της αλήθειες που λεει καλώντας των κόσμο να κατεβεί στο σύνταγμα ειρηνικά και να διαδηλώσει για το μελών όλων των μικρών παιδιών.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΟΥ ΚΟΝΤΡΑ CHANNEL

Αποσπάσματα από τις εκπομπές του τηλεοπτικού σταθμού kontra channel με παρεμβάσεις και απόψεις του δημοσιογράφου και διευθυντή του σταθμού Τάσου Παπαδόπουλου, και διαφορών καλεσμένων γύρω από τα θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη.
------------------------------------------------------------------------------