Δεν δίνουν χρήματα όπου δεν θέλουν να δώσουν …

Δεν αντέχει ο προϋπολογισμός ήταν η απάντηση του πρωθυπουργού στους απεργούς δασκάλους, στο αίτημά τους για απόδοση του επιδόματος των 105 ευρώ εφ άπαξ και όχι σε δόσεις σε βάθος χρόνου τριών ετών. Η άρνηση του πρωθυπουργού δεν προέκυψε από μια προσωπική του ιδιοτροπία, την υπαγόρευσε ο κ. Αλογοσκούφης που ως αρμόδιος για τον προϋπολογισμό, υπουργός δήλωσε αδυναμία να πληρώσει ολόκληρο το επίδομα στους δασκάλους από το Ιανουάριο του 2007.
Όλα αυτά μοιάζουν λογικά ,όταν ισχύει το «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος». Όμως ο επί των Οικονομικών υπουργός εμφανίζεται γαλαντόμος από τη μια και σφιχτοχέρης από την άλλη.
Την ώρα που αρνείται την άμεση καταβολή του επιδόματος στους δασκάλους, προωθεί φωτογραφική διάταξη σε νομοσχέδιο που άκουσον – άκουσον που έδινε δικαίωμα συνταξιοδότησης με τρία μόνο χρόνια βουλευτικής θητείας, αντί της πλήρους τετραετούς που ισχύει σήμερα, με τη συμπλήρωση του υπολοίπου χρόνου που απαιτείται σε υπηρεσία διορισμένη, όπως αυτή του γενικού γραμματέα. Ανάλογη ρύθμιση που αφορούσε δημάρχους και κοινοτάρχες, προωθούσε το ίδιο νομοσχέδιο ,σύμφωνα με την οποία αρκούσε μόνο μια τετραετής θητεία, αντί των δύο που ισχύουν σήμερα, για την θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
Όλο αυτό το πακέτο των παροχών θα στοίχιζε στον έλληνα φορολογούμενο πολίτη πάνω από δύο εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Διαπιστώνει, με όλα αυτά, και ο πιο καλοπροαίρετος πολίτη ,ότι ενώ δεν έχουν ,όπως υποστηρίζουν, χρήματα να πληρώσουν το επίδομα των δασκάλων, τους περισσεύουν, για να ευλογήσουν πλουσιοπάροχα τα γένια τους.
Την ώρα που τα ασφαλιστικά ταμεία βουλιάζουν, κυρίως από κακή διαχείριση οι βουλευτές καλούνται να ψηφίσουν διάταξη νομοσχεδίου για συνταξιοδότηση τους με μια και όχι πλήρη θητεία.
Για τη σημερινή κατάσταση των ταμείων σοβαρή ευθύνη έχουν όσοι άσκησαν μέχρι τώρα την εξουσία τα τελευταία τριάντα χρόνια. Από πού να αρχίσει κανείς. Από το παρελθόν, που τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων υποχρεωτικά ήταν κατατεθειμένα στην τράπεζα της Ελλάδος άτοκα, και που να φτάσει, στο παρόν όπου το χρέος του δημοσίου στα ασφαλιστικά ταμεία ξεπερνά τα τρία δις ευρώ. Όταν οι κυβερνήσεις και δημόσιος τομέας συνολικά ταξίδευαν για χρόνια δωρεάν με την Ολυμπιακή, ως κοινοί τσαμπατζήδες, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στην χρεοκοπία της, με παράπλευρες απώλειες ένα φέσι στα ασφαλιστικά ταμεία που ξεπερνά ήδη τα 300 εκατομμύρια ευρώ. Όταν το επικουρικό του ΙΚΑ το ΕΤΕΑΜ στο οποίο εντάσσουν με το έτσι θέλω άλλα επικουρικά, την ώρα που το έχουν χωρίς πόρους, μια και τα χρήματα που του αποδίδονται τα παρακρατά το ΙΚΑ. Όταν τα χίλια μύρια ασφαλιστικά ταμεία επιβαρύνονται με τις στρατιές των εργαζομένων σε αυτά ,το κόστος της ασφάλισης αυξάνεται υπέρμετρα. Κατόπιν όλων αυτών που να βρεθούν χρήματα για τον ασφαλισμένο στο ΙΚΑ, που μετά από 40 χρόνια εργασίας του αποδίδεται σύνταξη 400 ευρώ το μήνα.
Αν προσθέσει κανείς και τις 300.000 αναπηρικές , αλήθεια που βρέθηκαν τόσο ανάπηροι στη χώρα μας , μήπως έγινε κανένας πόλεμος και δεν τον πήραμε είδηση, έχει ανάγλυφη την εικόνα από την μια όσων εργάζονται σκληρά και τους αποδίδουν ελάχιστα, και από την άλλη όσων έχουν παροχές από το δημόσιο ,χωρίς να έχουν καταβάλει κανένα αντίτιμο. Η αναδιανεμητική αυτή πολιτική δεν έχει καμιά σχέση με το ανταποδοτικό και το δίκαιο. Βολεύει όσους οι πελατειακές σχέσεις εξυπηρετούν και εξυπηρετείται κυρίως το σύστημα εξουσίας, που εισπράττει τη μερίδα του λέοντα.
Και μετά έρχονται οι κομματικοί μηχανισμοί και τα στελέχη τους να μας πουν ερμηνείες ανόητες για το μήνυμα των εκλογών. Αυτό που είδαμε όλοι όσοι δεν φοράμε κομματικές παρωπίδες. Οι πολίτες δυσφορούν , δυσανασχετούν , εξοργίζονται από όσα βλέπουν , δεν αντέχουν άλλο τον ξύλινο πολιτικό λόγο και την συσσωρευμένη ανοησία και γι αυτό τους γυρίζουν την πλάτη…

Η διαχείριση των 20 δις από τους κερδισμένους

Τελικά όλοι νίκησαν ή μήπως όλοι έχασαν και δεν τολμούν να το ομολογήσουν; Όπως είναι γνωστό οι αριθμοί έχουν πολλές αναγνώσεις. Ο καθένας διαλέγει όποια του ταιριάζει. Το ΠΑΣΟΚ είδε αίφνης ότι αλλάζει το πολιτικό σκηνικό. Όταν η Νέα Δημοκρατία να κερδίζει ,απ ότι όλα δείχνουν, περισσότερες νομαρχίες από αυτές που πήρε στις εκλογές του 2002, από που προκύπτει αλήθεια αλλαγή του πολιτικού σκηνικού; Μετά από αυτές τις ανακολουθίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης, γίνεται ιδιαίτερα αισθητή η απουσία του Παρασκευά Αυγερινού στο επιτελείο του Γ. Παπανδρέου, μια και υπήρξε ο γκουρού του ΠΑΣΟΚ στην έγκαιρη και αλάνθαστη εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Από την πλευρά της η Ν.Δ. που διατυμπάνιζε προεκλογικά ότι η αναμέτρηση έχει μόνο αυτοδιοικητικό χαρακτήρα, ανακάλυψε εκ των υστέρων πολιτικά μηνύματα, που κατ αυτήν είναι εντολή για συνέχιση με σταθερά βήματα τις μεταρρυθμίσεις. Τέλος τα δύο αριστερά κόμματα επικέντρωσαν την προσοχή τους σε επί μέρους καλές επιδόσεις, ο ΣΥΝ του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα και το ΚΚΕ στη βελτίωση ποσοστών σε προνομιακές γι αυτό περιοχές. Όσο για το κόμμα του Γ Καρατζαφέρη δείχνει ιδιαίτερα ικανοποιημένο, γιατί πέτυχε την πολυπόθητη αναγνώριση, από τους τέσσερις του κοινοβουλίου ,που μέχρι χθες άκουγαν ΛΑΟΣ κι έλεγαν, τι είναι αυτό.
Από πολιτική πάντως κουβέντα καλά πήγαμε. Τα ποσοτικά χαρακτηριστικά κάλυψαν τα ποιοτικά που κάποιος μελετητής θα μπορούσε να δει σε αυτή την αναμέτρηση , που ολοκληρώνεται σήμερα. Πόσοι για παράδειγμα πολίτες γύρισαν την πλάτη στις εκλογές της 15^ης Οκτωβρίου. Πόσοι θεωρούν ότι όλοι είναι ίδιοι. Πόσοι έφτασαν με βαριά καρδιά στην κάλπη και μέχρι την τελευταία στιγμή δεν είχαν αποφασίσει που θα κατευθύνουν την ψήφο τους.
Πόσοι εκτός από τους πολιτικούς, είχαν την περασμένη Κυριακή και έχουν σήμερα την αίσθηση ότι οι εκλογές αυτές είναι η γιορτή της δημοκρατίας;
Ακούσαμε από τον Πρωθυπουργό και στη συνέχεια από τον αρμόδιο υπουργό να δηλώνουν ότι το 82% των κοινοτικών κονδυλίων του Δ’ ΚΠΣ που αφορούν την περίοδο 2007-2013 και ξεπερνούν τα 20 δις ευρώ, θα κατευθυνθούν στην περιφέρεια και θα έχουν αποδέκτες τις νομαρχίες και τους δήμους.
Ποιος όμως έχει μέχρι τώρα ελέγξει τους υπερχρεωμένους δήμους, ποιος έχει ελέγξει τα πολλά κρούσματα κακοδιαχείρισης, ποιος έχει ελέγξει τα διαφυγόντα έσοδα, ποιος έχει ελέγξει τη διαφθορά που παρουσιάζεται ιδιαίτερα εκτεταμένη στην τοπική αυτοδιοίκηση;
Μηχανισμοί με σπασμένους κρίκους ανάμεσά τους,αφήνουν μεγάλα περιθώρια για αυθαιρεσίες και κάθε λογής λαθροχειρίες. Η τοπική αυτοδιοίκηση από κύτταρο δημοκρατικής διάρθρωσης της κοινωνίας, τείνει να εξελιχθεί σε ένα μικρό κράτος δυσκίνητο, γραφειοκρατικό και με τα γνωστά χαρακτηριστικά της νεοελληνικής διαφθοράς ανάγλυφα αποτυπωμένα.
Είναι απορίας άξιο πως θα διαχειριστούν τον πακτωλό των χρημάτων οι νέοι δημοτικοί άρχοντες την ώρα που οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν καταφέρει να διατηρούν καθαρές τις πόλεις τους και δεν έχουν αξιοποιήσει υπάρχοντα κοινοτικά και άλλα κονδύλια, για να οργανώσουν ένα σοβαρό πρόγραμμα ανακύκλωσης.
Και το ερώτημα που τίθεται σήμερα δεύτερη Κυριακή των εκλογών, είναι γιατί ψηφίσαμε και τι ψηφίζουμε σήμερα. Για την πασαρέλα των αυθαίρετων πολιτικών συμπερασμάτων ή για να αναδείξουμε πρόσωπα από τις τοπικές κοινωνίες ικανά να δώσουν ένα χρώμα πιο ανθρώπινο στις πόλεις, τις γειτονιές και τα χωριά της Ελλάδας;
Όμως πέρα από τις ευθύνες των κομματικών ηγεσιών και των τοπικών εκφάνσεων τους , υπεύθυνοι είμαστε όλοι μας για τις επιλογές μας κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Το τηλεοπτικό παιχνίδι με τους αναγνωρίσιμους που βγήκαν με τα τσαρούχια, που λέγαμε παλιότερα, κάποτε πρέπει να σταματήσει. Οφείλουν οι πολίτες ιδιαίτερα στις τοπικές κοινωνίες να αναδεικνύουν τους καλύτερους, τους ικανότερους ,τους έντιμους ,τους σοβαρούς ανθρώπους. Γιατί οι εκλογές του χαβαλέ και του καναπέ δεν αποτελούν υπεύθυνη αντιμετώπιση των κοινών. Μας οδηγούν σε κενό αέρος…

Αδιάφορη ή καθοριστική η σημερινή ψήφος;

Σήμερα είναι η ημέρα του πολίτη … Έτσι λέγαμε παλιότερα … Πολλοί όμως είναι εκείνοι που δεν πιστεύουν, ότι κάτι τέτοιο ισχύει και στις μέρες μας. Θεωρούν ότι κι αν αλλάξουν χέρια πολλές οι λίγες δημοτικές και νομαρχιακές αρχές, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα από την δύσκολη καθημερινότητά τους. Δεν περιμένουν πολλά, δεν ελπίζουν σε πολλά. Θα έλεγε κανείς ότι οι σημερινές εκλογές είναι μειωμένων προσδοκιών. Το απέδειξε άλλωστε θα μπορούσαν να υποστηρίξουν και η υποτονική προεκλογική περίοδος. Μειωμένο το ενδιαφέρον. Σε αυτό το περιβάλλον αν προστεθεί το γεγονός ,ότι δεν υπάρχει ντέρμπι, μια και οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν έδειξαν καθαρά τους νικητές των κρίσιμων δήμων και νομαρχιών, τότε αντιλαμβάνεται κανείς ,γιατί το κοινό περίπου γύρισε την πλάτη σε αυτές τις εκλογές.
Στο συνολικό αριθμό των νομαρχιών που θα εξασφαλίσουν τα δύο μεγάλα κόμματα επικεντρώνεται τώρα το πολιτικό μήνυμα της σημερινής εκλογικής αναμέτρησης. Τα exit pol υπόσχονται να μας αποκαλύψουν στις 19.00 από τα κανάλια τους νικητές των βασικών δήμων και νομαρχιών, ενώ για σιγουριά οι σώφρονες οφείλουν να αναμένουν έως την 11η νυκτερινή όπου, εκτός οριακών περιπτώσεων ,θα φανούν νικητές και ηττημένοι.
Στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση υπάρχουν πολλές κατηγορίες ψηφοφόρων. Οι πιστοί στο κόμμα της προτίμησης τους, που το ρίχνουν σε αυτόν που έχει υποδείξει η παράταξή τους. Οι ολίγον δυσαρεστημένοι που σταυρώνουν τον αντάρτη και οι πολύ δυσαρεστημένοι που το ρίχνουν δαγκωτό στον αντίπαλο. Οι τελευταίοι ρίχνουν εκδικητική ψήφο. Τώρα πιο μήνυμα θα λάβουν οι μεν και οι δε ενδιαφερόμενοι, είναι άλλο θέμα. Ή μάλλον για τους αποδέκτες τα κόμματα, δεν είναι κανένα θέμα. Λίγη κουβέντα από τα τηλεοπτικά παράθυρα και πάει, πέρασε κι αυτό.
Είναι λοιπόν φρόνιμο και σοβαρότερο να κλείσουμε τα μάτια στις σειρήνες των κομματικών κελευσμάτων και να ψηφίσουμε με σοβαρά αυτοδιοικητικά κριτήρια. Ο νέος δήμαρχος και ο νέος νομάρχης δεν θα διαχειριστούν ούτε τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, ούτε το ασφαλιστικό, ούτε την ακρίβεια ούτε την ανεργία. Θα διαχειριστούν τα απλά και καθημερινά της πόλης μας.
Οι νυν δήμαρχοι και νομάρχες κρίνονται για το έργο της τετραετίας. Αν τα κατάφεραν καλά, δικαιούνται την επανεκλογή τους. Αν όχι η προτίμηση πρέπει να δοθεί στον επόμενο. Ποιόν επόμενο; Αυτόν που μας τάζει λαγούς με πετραχήλια; Βεβαίως όχι … Τον σοβαρότερο. Αυτόν που εμφανίζεται νοικοκύρης. Γιατί από νοικοκυριό έχει ανάγκη η τοπική αυτοδιοίκηση που είναι βουτηγμένη στα χρέη και δεν έχει καταφέρει με συνέπεια ούτε την καθαριότητα να φροντίσει.
Τι ζητάμε από τους νέους άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης; Καθαρές πόλεις. Πεζοδρόμια προσβάσιμα από ΑμΕΑ, αλλά και τους άλλους πολίτες. Δρόμους χωρίς φονικές λακκούβες. Πράσινο και στο τελευταίο ελεύθερο κομμάτι γης. Λειτουργικά εμπορικά κέντρα και διευθέτηση της κυκλοφορίας γύρω από αυτά. Χώρους πάρκινγκ. Φροντίδα για τους νέους από τα σχολικά κτίρια μέχρι τους χώρους των αθλητικών δραστηριοτήτων. Στοργή για την τρίτη ηλικία.
Αν τα καταφέρουν σε αυτούς τους βασικούς τομείς τότε άξιος ο μισθός τους που λένε.
Στα νομαρχιακά μπλέκονται εκχωρημένες αρμοδιότητες από την κεντρική διοίκηση ,που αρχίζουν από τα επίκαιρα λόγω καταιγίδων αντιπλημμυρικά και φτάνουν στις αμαρτωλές πολεοδομίες και τα περίφημα ΚΤΕΟ.
Με αυτή την έννοια, δηλ. αν θα στείλουμε στις αρχές της τοπικής αυτοδιοίκησης έντιμούς και σοβαρούς ανθρώπους ή αν θα προτιμήσουμε τους φαύλους με τα πολλά και ωραία λόγια ,χωρίς όμως αντίκρισμα, είναι κρίσιμη η σημερινή μας ψήφος. Εκτός αν αφήσουμε τους μηχανισμούς να αποφασίσουν για μας, δηλ. το σκληρό πυρήνα των κομματικών στελεχών, που παίζει στο πολιτικό παιχνίδι με άλλους όρους ,που αναφέρονται σε συμφέροντα και προσωπική ανέλιξη των επαγγελματικών στελεχών της κάθε παράταξης και όχι σε όσα απασχολούν την κάθε τοπική κοινωνία.
Και γι αυτό το αποτέλεσμα την ευθύνη την έχει ο καθένας από εμάς χωριστά…

Όταν οι αξίες καταπίπτουν η παιδεία δοκιμάζεται …

Όταν κάποιες διαχρονικές αξίες δεν μετράνε πια στις μέρες μας ,τότε κάτι δεν πάει καλά στην κοινωνία που ζούμε. Τις προηγούμενες ημέρες πληροφορηθήκαμε, μετά από σχετική καταγγελία, ότι διευθυντής σπουδών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και κριτής των νέων βιβλίων που δόθηκαν στα παιδιά ήταν ο ίδιος συγγραφέας βοηθημάτων για τους μαθητές του δημοτικού !!! Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου που ήταν μέλος της συγγραφικής ομάδας βιβλίων του δημοτικού για τη γλώσσα ,στη συνέχεια εξέδωσε βοηθήματα των βιβλίων που η ίδια είχε συγγράψει !!! Τα παιδιά μπορεί να εφοδιάζονται δωρεάν τα βασικά βιβλία , οι γονείς του όμως καλούνται να πληρώσουν σε τσουχτερές τιμές, που φτάνουν τα 100 ευρώ, τα κάθε λογής βοηθήματα. Και το ερώτημα που τίθεται είναι, γιατί οι συγγραφείς που έφτιαξαν τα βοηθήματα αυτά δεν έβαλαν τις όποιες επεξηγηματικές φράσεις που έκριναν σκόπιμες στα βιβλία που διανέμονται δωρεάν αφού είχαν συγγραφική πρόσβαση σε αυτά; Και που ακούστηκε βιβλία του δημοτικού να χρειάζονται βοηθήματα , τα λυσάρια , για να γίνουν κατανοητά από τους μαθητές; Τι είδους αλλαγές έγιναν στα νέα βιβλία που αντί να εκσυγχρονισθούν έγιναν περισσότερο δυσνόητα για τους μαθητές;
Και τέλος πόσο ηθικό είναι να γράφουν βοηθήματα πρόσωπα που άμεσα εμπλέκονται στη συγγραφή αυτών των βιβλίων;
Οι πρωταγωνιστές αυτών των δραστηριοτήτων που απαξιώνουν το λειτούργημα του εκπαιδευτικού, με αρκετό θράσος βγήκαν στα κανάλια και είπαν ότι αυτό που έκαναν δεν είναι παράνομο !!! Μπράβο τους , μια και προτάσσουν τον τύπο για να αποφύγουν να μιλήσουν επί της ουσίας …
Κατά τα άλλα το κράτος παρέχει δωρεάν παιδεία και το αρμόδιο υπουργείο φροντίζει τα στελέχη του, που εμπλέκονται στη διαδικασία της συγγραφής των νέων βιβλίων να είναι … άμεμπτα.
Κανένα πολιτικό πρόσωπο δεν αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί για την ηθική παραλυσία που εμφανίζεται στον χώρο του , και όταν κάποιος τους στριμώξει ανασηκώνουν τους ώμους ψελλίζοντας δεν ήξερα , δεν άκουσα, δεν είδα.
Στην Ελλάδα η παραπαιδεία κοστίζει στα νοικοκυριά όσο στο κράτος η παιδεία. Πράγμα που σημαίνει ότι το συνολικό κατά κεφαλή κόστος, φτάνει αυτό των χωρών που παρέχουν υψηλού επιπέδου εκπαίδευση. Θα έλεγε κανείς ότι οι νέοι είναι υπερφορτωμένοι σε όλα τα επίπεδα των σπουδών τους. Τα αποτελέσματα όμως είναι στις περισσότερες περιπτώσεις πενιχρά, μια και όσοι θέλουν να έχουν προσόντα ικανά να τους βοηθήσουν να σταθούν στον ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς, είναι υποχρεωμένοι να καταφύγουν για κάποιο μέρος των σπουδών τους στο εξωτερικό.
Η παθογένεια της παρεχόμενης παιδείας έχει και βαθιές ρίζες και πολλά πλοκάμια. Μερικοί μεταφράζουν το πρόβλημα σε αριθμούς και σε ποσοστά. Στα χρήματα δηλ. που παρέχονται από το κράτος για την παιδεία. Μακάρι το πρόβλημα να ήταν τόσο απλό, τόσο μονοδιάστατο. Είναι δυστυχώς πολύπλοκο και εμπλέκει πολλά και ποικίλα συμφέροντα. Παράλληλα χρησιμοποιείται στο όλο πολιτικό παιχνίδι.
Έτσι μοιάζει με κουβάρι μπερδεμένο που για να το ξεμπλέξει κάποιος είναι ανάγκη να χρησιμοποιήσει και το μαχαίρι. Ο διάλογος για το διάλογο και τα όσα προσχηματικά ακούγονται είναι κουβέντες χωρίς αρχή και τέλος.
Όσο οι συζητήσεις θα περιορίζονται στις πολυήμερες απεργίες με τους δασκάλους από τη μια να θέλουν να πετύχουν κάτι καλύτερο στα μισθολογικά τους και το υπουργείο από την άλλη να επιδιώκει απλώς την επανέναρξη των μαθημάτων , τόσο θα είναι αδύνατη κάθε σοβαρή συζήτηση για το αύριο της εκπαίδευσης.
Η παρεχόμενη παιδεία υπολείπεται σημαντικά σε πολλούς κλάδους και τομείς της αντίστοιχης άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Και το ερώτημα για το ποιος επιτέλους θα αναδιαρθρώσει σε βάθος το όλο σύστημα που πάσχει από την πρωτοβάθμια ως την τριτοβάθμια εκπαίδευση θα παραμένει μετέωρο…

Είμαστε πλούσιοι …το λέμε και το δείχνουμε…

Σβήσε με από το χάρτη, είπαν όσοι ήθελαν να εξαφανίσουν τα αρχεία της Επιτροπής Ανταγωνισμού και γι αυτό εκ του μακρόθεν με τον υπολογιστή του έκαναν delete.
Με ανάλογο τρόπο με ένα delete περιορίζεται τώρα και το… χρέος. Η αναθεώρηση ανά δεκαετία του τρόπου υπολογισμού του εθνικού εισοδήματος, επιτρέπει και με το νόμο η Κομισιόν που λένε, με σκοπό να αναθεωρήσουν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα στοιχεία του ΑΕΠ. Στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν λοιπόν προστέθηκε και μη φορολογητέα ύλη από παράνομες δραστηριότητες όπως είναι η πορνεία, τα ναρκωτικά και τα λαθραία τσιγάρα.
Έτσι η Ελλάδα, εν μια νυκτί ,αλλάζει στρατόπεδο και από φτωχός συγγενείς των ευρωπαίων καθίσταται ομοτράπεζος των πλουσίων . Δεν λείπει παρά ένα πούρο στο στόμα του αρμοδίου υπουργού στο Ecofin για να δείξει έτσι και εμπράκτως η Ελλάδα, ότι είναι μια πλούσια χώρα και δεν έχει πια ανάγκη τα ΚΠΣ των κουτόφραγκων για την ανάπτυξή της.
Με την αύξηση κατά 25% του ΑΕΠ , το έλλειμμα πέφτει κάτω από το όριο της Ε.Ε. που είναι το 3% από το 2006 και φτάνει στο 2,6% παρακαλώ, ενώ το 2007 κατά δήλωση Αλογοσκούφη αναμένεται να κατέβει έτι περαιτέρω και να βρεθεί στο 2,4%. Χαράς ευαγγέλια ...
Κι ένας αφελής θα ρωτούσε τον περισπούδαστο υπουργό αρμόδιο επί των δεινοπαθούντων μέχρι χθες οικονομικών, γιατί κ. Αλογοσκούφη δεν συμψηφίσατε το έλλειμμα που προέκυπτε από την απογραφή με το πλεόνασμα που προέκυψε από την αναθεώρηση του συστήματος υπολογισμού του ΑΕΠ για να καλύψετε έτσι τις όποιες λογιστικές διαφορές που βρήκατε το 2004 όταν πήρατε το ταμείο του κράτους στα χέρια σας;
Ήταν ανάγκη να γίνουμε ρεζίλι των σκυλιών στην Ε.Ε. και να μπούμε σε επιτήρηση από την Κομισιόν; Αφού οι προκάτοχοί σας, τις όποιες αλχημείες, αυτό που λέμε δημιουργική λογιστική στην εμφάνιση των οικονομικών αποτελεσμάτων, δεν τις έκαναν για να τα τσεπώσουν. Ο σκοπός ήταν θα λέγαμε ιερός. Ήθελαν να βάλουν την Ελλάδα στην ΟΝΕ. Και τα κατάφεραν.
Ήταν λοιπόν ανάγκη να περάσει η χώρα από την «ιερά εξέταση» της Κομισιόν. Να έχουμε τον αρμόδιο κοινοτικό επίτροπο Χ. Αλμούνια εφοριακό στο σπίτι μας, να μας μετράει τις μπουκιές που τρώμε στο τραπέζι μας.
Θα ισχυριστεί κάποιος με περισπούδαστη οικονομικοπολιτική σκέψη, Πως αλλιώς η Ν.Δ. θα έτριβε στα μούτρα του ΠΑΣΟΚ τα κόκκινα νούμερα της οικονομίας; Πως θα έπαιρνε πίσω ή θα υλοποιούσε στο βάθος χρόνου τα υπεσχημένα σε πολλές κατηγορίες εργαζομένων;
Αν τα κόμματα, για να πάρουν την εξουσία και οι πολιτικοί για να κρατήσουν την καρέκλα τους, προφασίζονται κάθε λογής αλχημείες ενεργώντας στην ουσία σε βάρος των συμφερόντων του πολίτη που περιμένει από αυτούς που ψηφίζει να δει μιαν άσπρη μέρα, τότε το μόνο που πετυχαίνουν είναι την πλήρη απαξίωση της πολιτικής και φυσικά των πολιτικών. Τα εφήμερα συμφέροντα των προσώπων και των φορέων που εκπροσωπούν, τίθενται υπεράνω των συμφερόντων των πολιτών που κατά τα άλλα εκπροσωπούν .
Αυτά τα φαινόμενα με τους χαρακτηρισμούς που τα κοσμούν οι ίδιοι οι πολιτικοί στις αλληλοκατηγορίες που εκτοξεύουν, όπως «καραγκιοζιλίκια» , «νούμερα» και «οικονομία τραβεστί» είναι παρακμιακά φαινόμενα σε μια εποχή εκχυδαϊσμού.
Γιατι ζούμε στην εποχή της σύγχισης, όπου η έννοια του καλού και του κακού είναι δυσδιάκριτη και το μικροβόλεμα τακτοποιεί και αδρανοποιεί αρκετούς που παρακολουθούν τη σήψη χασκογελώντας μπροστά την αποβλακωτική μικρή του οθόνη.
Υπάρχουν βεβαίως και οι μεγάλες δουλειές , το μεγάλο φαγοπότι, που αυτό αφορά αποκλειστικά τους λίγους , μια και αυτά τα παιχνίδια δεν παίζουν οι πολλοί.
Κατά τα άλλα ως πλούσιοι εταίροι των ευρωπαίων θα κληθούμε να λίαν συντόμως να αυξήσουμε τις εισφορές μας προς την Ε.Ε., ενώ η στρόφιγγα των χρηματοδοτήσεων από το2010 αναμένεται να μισοκλείσει μια και δεν θα είναι η Ελλάδα επιλέξιμη χώρα για περαιτέρω χρηματοδοτήσεις.
Κάποιος στο τέλος θα πληρώσει το μάρμαρο , για όλες αυτές τις «εξυπνάδες» κι αυτός δεν είναι άλλος ,από τον πολίτη αυτής της χώρας.