Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Αδιέξοδες συνομιλιες στο κυπριακό

Νέες απαιτήσεις προβάλει τώρα η Άγκυρα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του κυπριακού που οδηγούν τις συνομιλίες σε πλήρες αδιέξοδο. Όχι μόνο δεν έδειξε καμιά διάθεση για έναν έντιμο συμβιβασμό, αλλά αντίθετα προώθησε μέσω του τουρκοκύπριου ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στο Πρόεδρο Χριστόφια ένα απαράδεκτο κείμενο που ευθέως υπονομεύει την παρουσία του ελληνισμού στην Κύπρο. Καθιστά κυρίαρχη την Τουρκία στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Μεγαλονήσου και ταυτόχρονα επιδιώκει την τουρκοποίηση και του ελεύθερου τμήματος της Κύπρου.
Ούτε λίγο ούτε πολύ ζητάει από την Κυπριακή Δημοκρατία να αποδεχθεί την ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση των ογδόντα εκατομμυρίων Τούρκων σε ολόκληρο το νησί. Θεώρει η Άγκυρα ότι θα πρέπει να έχουν οι Τούρκοι τα ίδια δικαιώματα με τους Έλληνες που διακινούνται ελεύθερα στην Κύπρο λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης από τώρα, πριν δηλαδή και αν βεβαίως, περάσουν το κατώφλι της Ευρώπης.
Παράλληλα ανεβάζουν τις απαιτήσεις τους στο θέμα της μελλοντικής συγκυβέρνησης ζητώντας 40-50% της εξουσίας μολονότι πληθυσμιακά οι τουρκοκύπριοι είναι το 18%.
Ζητούν επίσης τα δύο συνιστώντα κρατίδια να μπορούν να συνάπτουν χωριστές διεθνείς συμβάσεις, γεγονός που παραπέμπει σε δύο διαφορετικά κράτη,
Επιμένουν τέλος στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην ίδρυση ενός νέου συνεταιρικού κράτους. Επαναφέρουν το θέμα του βέτο για τον Πρόεδρο και των Αντιπρόεδρο που θα προέρχονται από την ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή κοινότητα που θα εναλλάσσονται για τρία και δύο χρόνια αντίστοιχα στη μία και την άλλη θέση.
Αυτά τα δεδομένα οδηγούν σε ναυάγιο τις συνομιλίες που ήδη διεξάγονται εδώ και δεκαοκτώ μήνες.
Ήδη το τέλος των τριήμερων εντατικών συνομιλιών Χριστόφια – Ταλάτ ουδέν απέδωσε. Παραμένει με ερωτηματικά ο λόγος της τηλεφωνικής παρέμβασης σε Χριστόφια-Ταλάτ τόσο της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον όσο και του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Γκι Μουν.
Το να ενθαρρύνουν τις δύο πλευρές να συζητήσουν να συζητούν σε τίποτα δεν ωφελεί αν οι απόψεις και οι στόχοι είναι εκ διαμέτρου αντίθετες.
Η ελληνοκυπριακή πλευρά επιδιώκει έναν έντιμο συμβιβασμό και ένα ομόσπονδο κράτος με βιώσιμο και λειτουργικό σύστημα διακυβέρνησης. Έχει κάνει ήδη συμβιβασμούς για τους όποιους και επικρίνεται έντονα ο Πρόεδρος Χριστόφιας στο εσωτερικό μέτωπο όπως αυτός της εκ περιτροπής Προεδρίας και η αποδοχή της παραμονής πενήντα χιλιάδων εποίκων για να εισπράξει την τουρκική αδιαλλαξία με το έγγραφο των απαράδεκτων προτάσεων στο ανώγειο της.
Με αυτή την έννοια οι συνομιλίες όπως όλα δείχνουν δεν οδηγούνται πουθενά και γίνονται για τα προσχήματα. Η Τουρκία μετά τον «καλό» Ταλάτ θα φέρει στο προσκήνιο μετά τις εκλογές στα κατεχόμενα τον προσεχή Απρίλιο τον «κακό» Έρογλου που είναι κόπια του Ραούφ Ντενκτάς αρχιτέκτονα του βίαιου διαχωρισμού στην Κύπρο κι αυτό το γεγονός προσθέτει προσχήματα για μια ακόμη άκαρπη λήξη των συνομιλιών. Ο Έρογλου πολύ απλά λέει ότι πιστεύει σε μια συμφωνημένη διχοτόμηση που την χαρακτηρίζει και την πλέον βιώσιμη λύση.
Στην ελεύθερη Κύπρο το εσωτερικό μέτωπο εμφανίζεται διασπασμένο, ενώ γεγονότα όπως αυτό της κλοπής της σορού του τέως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου και της δολοφονίας του εκδότη και ιδιοκτήτη ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης δημιουργούν πολλά ερωτήματα που εύκολα συνδέονται συνειρμικά με το κυπριακό και την αδιέξοδη πορεία του, έστω κι αν κάποια στιγμή οι έρευνες οδηγηθούν σε διαφορετικά αποτελέσματα.

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Αναξιοπιστίας αποτελέσματα...

Βεβαίως τα ελλείμματα και πως αυτά θα μειωθούν κυριαρχούν στην επικαιρότητα. Το περιθώριο της τριετίας αντί της τετραετίας στενεύει περαιτέρω τα περιθώρια των ελιγμών της κυβέρνησης και κάνει επιτακτική την ανάγκη να ληφθούν μέτρα σκληρά που θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα και δεν θα είναι ασπιρίνες για κάποιον που πάσχει από βαριά καρδιόπαθεια. Η παρουσία του κλιμακίου της κομισιόν στην Αθήνα που απαιτεί εξοικονόμηση 10 δις για το 2010 και άλλων 15 για τα επόμενα δύο χρόνια κάνει τα πράγματα ακόμη δυσκολότερα.
Σε ότι αφορά τους πολίτες το θέμα που δεσπόζει είναι οι περίφημες πλέον αποδείξεις σε συνδυασμό με το αφορολόγητο που θα ισχύσει από το 2010.
Η καταιγίδα αυτή των οικονομικών προβλημάτων στην παρούσα περίοδο μας εμποδίζει να δούμε και άλλα σημαντικά θέματα που οφείλουν να απασχολήσουν την ελληνική κοινωνία.
Όπως αυτά που χαρακτηρίζονται εθνικά. Η υπόθεση των Σκοπίων έχει τελματώσει και το βέτο του Βουκουρεστίου με το οποίο έχει μεν ρίξει το μπαλάκι στην αντίπερα όχθη αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί κανείς να εφησυχάζει.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το με το κυπριακό. Εδώ έχουμε συνομιλίες μεταξύ Χριστόφια – Ταλάτ που διεξάγονται εδώ και ενάμισι χρόνο άλλα όπως όλα δείχνουν δεν οδηγούνται σε κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Η τουρκική πλευρά δεν μετακινείται από τις πάγιες αδιάλλακτες θέσεις της και επιδιώκει στην ουσία την βελτίωση του απορριφθέντος από τους ελληνοκύπριους σχεδίου Ανάν υπέρ της δικής της πλευράς. Παράλληλα η Άγκυρα που κατευθύνει τους τουρκοκύπριους σε κάθε τους κίνηση στο τραπέζι των συνομιλιών επιμένει στις αδιάλλακτες θέσεις της και έχει εξαπολύσει ένα μπαράζ επικοινωνιακών δράσεων με σκοπό να πείσει την διεθνή κοινότητα ότι οι Τούρκοι επιδιώκουν λύση, αλλά η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν συνεργάζεται έχοντας μεγιστοποιήσει τις απαιτήσεις της λόγω της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν φαίνεται να κάνει αντίστοιχα βήματα στην διεθνή πολιτική σκακιέρα με αποτέλεσμα η Άγκυρα να επιβάλλει την δική της θέση. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το άμεσο μέλλον; Μια αποδοχή από την πλευρά των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση περιεχόμενο λύσης που θα περιλαμβάνει μόνιμες παρελκύσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, άρα αποδοχή μιας λύσης κομμένης και ραμμένης στα μέτρα της Άγκυρας.
Αν στριμώξουν περαιτέρω τη Λευκωσία Ε.Ε.,ΗΠΑ και Τουρκία είναι πολύ πιθανό ή να διακοπούν οι διαπραγματεύσεις ή το όποιο σχέδιο λύσης που θα επιβληθεί να μην γίνει αποδεκτό από τον κυπριακό λαό στο δημοψήφισμα που θα ακολουθήσει. Το νέο αδιέξοδο σημαίνει απεμπλοκή των υποχρεώσεων της Τουρκίας απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία, άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων, αλλά και αναγνώριση της ως κράτους μέλους της Ε.Ε. αλλά και μέσω της λεγόμενης άρσης της απομόνωσης των τουρκοκυπρίων αναβάθμιση του ψευδοκράτους στα κατεχόμενα.
Σε αυτή την υπερδραστηριότητα της τουρκικής διπλωματίας η ελληνική πλευρά εμφανίζεται αδύναμη να κινηθεί. Και είναι φυσικό αποτέλεσμα. Τα βαρίδια της οικονομίας εμποδίζουν την Αθήνα σε κάθε της κίνηση. Όπου σταθεί και όπου βρεθεί το κυρίαρχο θέμα που θέτουν στην Ελλάδα είναι το οικονομικό χάος και το κυριότερο τα ψευδή στοιχεία που επί χρόνια έστελναν οι ελληνικές κυβερνήσεις στις Βρυξέλλες.
Όταν σε έχουν πιάσει επ’ αυτοφόρω να κλέβεις άντε να πείσεις στη συνέχεια για τη σοβαρότητα σου. Αυτό το πρόβλημα θα σε ακολουθεί και χρειάζεται μεγάλη και διαρκής προσπάθεια για να το αποβάλεις.
Σε αυτό τον φαύλο κύκλο έχει περιπέσει η Ελλάδα και η έξοδος από αυτόν παραμένει το μεγάλο ζητούμενο.

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010

Αντιδράσεις για νεο εκλογικό νόμο

Με μισό μάτι βλέπουν βουλευτές όλων των παρατάξεων το γερμανικό μοντέλο που ο Πρωθυπουργός επιδιώκει να περάσει από τη Βουλή στις αρχές του νέου έτους.
Οι μονοεδρικές θίγουν συμφέροντα και επηρεάζουν κατεστημένες καταστάσεις. Το σχέδιο προβλέπει εκλογή 160 βουλευτών από ισάριθμες μονοεδρικές περιφέρειες, 135 με λίστα από τις υπάρχουσες 13 περιφέρειες και τέλος 5 από τους απόδημους.
Σύμφωνα με το σχέδιο το πρώτο κόμμα θα πριμοδοτείτε με σαράντα έδρες, ενώ η αναλογικότητα για τα μικρότερα κόμματα θα φτάνει στο 85%. Δηλαδή τα μικρότερα κόμματα μπορεί να χάνουν έδρες από τις μονοεδρικές αναμετρήσεις θα τις αναπληρώνουν όμως από τις 135 των ευρύτερων περιφερειών.
ΟΙ αλλαγές αυτές προκαλούν αναταράξεις στο κυβερνητικό κόμμα. Στην αντίπερα όχθη ο Αντώνης Σαμαράς έσπευσε μετά το Συμβούλιο Αρχηγών να δηλώσει ότι η Νέα Δημοκρατία δεν συμφωνεί με την καθιέρωση ενός μοντέλου εκλογικού νόμου κατά το γερμανικό πρότυπο. Αυτό σημαίνει ότι οι αλλαγές δεν πρόκειται να ισχύσουν για στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, ενώ κάλλιστα ενδέχεται να ανατραπούν από τη νέα Βουλή που θα προκύψει στις εκλογές του 2013.
Ήδη πάντως και ο φιλοκυβερνητικός Τύπος έχει επιστρατευθεί από κάποιους θιγόμενους και στην αρθογραφία του αναδεικνύει τα αρνητικά και υποβαθμίζει τα θετικά που θα προκύψουν από μια τέτοια αλλαγή.
Η απαλλαγή της πολιτικής ζωής από το μαύρο χρήμα είναι ο πρώτος στόχος και η κατάργηση της βαρονίας που προκύπτει από υπερπεριφέρειες όπως αυτή της Β’ Αθηνών ο δεύτερος μια και θα αποδυναμωθούν πρωτοκλασάτα στελέχη που κουβαλούν δεκάδες χιλιάδες σταυρούς.
Ας μην ξεχνάμε την αποτυχημένη απόπειρα του Κ. Σκανδαλίδη πριν μερικά χρόνια να σπάσει στα δύο την Β’ Αθηνών και της αποδοκιμασίας που έτυχε από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Αυτό σημαίνει ότι και τώρα το ΠΑΣΟΚ θα αναμετρηθεί με τον ίδιο του τον εαυτό. Οι πρώτοι που θα αντιδράσουν είναι τα λεγόμενα κορυφαία κυβερνητικά στελέχη. Η δύναμή τους που τους οδηγεί και στο υπουργικό χαρτοφυλάκιο προέρχεται από την πληθώρα των σταυρών που εξασφαλίζουν στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες. Συνήθως τα τρία τέταρτα των μελών του υπουργικού συμβουλίου προέρχεται από τις μεγάλες αυτές περιφέρειες.
Μέσω του γερμανικού μοντέλου θα συρρικνωθεί η δύναμη τους άρα και η δυνατότητα τους να επιβάλουν και τους κανόνες του παιχνιδιού. Όμως και κάποια εκδοτικά συγκροτήματα δεν βολεύει μια τέτοια εξέλιξη. Τα λεγόμενα πρωτοκλασάτα στελέχη που προβάλλονται σε καθημερινή βάση από τα τηλεοπτικά κανάλια δεν θα ανεχθούν εύκολα μείωση της προσωπικής τους ακτινοβολίας που προκύπτει από την προίκα των σταυρών προτίμησης.
Πως θα δεχθεί για παράδειγμα ο Ανδρέας Λοβέρδος που βγαίνει στη Β’ Αθηνών πανηγυρικά με 120.000 σταυρούς να στριμωχτεί στην περιοχή Αμαρουσίου - Χαλανδρίου.
Προβάλλεται επίσης μέσω πάντα του φιλοκυβερνητικού Τύπου ο ισχυρισμός ότι οι βουλευτές θα γίνουν ισόβαθμοι με τους Δημάρχους μια και θα εκλέγονται σε αντίστοιχες μικρές περιφέρειες. Αυτό δεν ισχύει γιατί οι δήμοι θα είναι 350 και οι μονοεδρικές 160. Όμως αυτό που αγνοούν ή κάνουν ότι αγνοούν είναι ότι βουλευτές θα ενσκήψουν με μεγαλύτερο ενδιαφέρον στα θέματα της μικρότερης περιοχής γιατί ο ανταγωνισμός θα επιβάλει παραγωγή συγκεκριμένου έργου και επίλυσης προβλημάτων αντί της ακατάσχετης πολιτικολογίας.
Βεβαίως θέμα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα επιλέγονται τόσο οι υποψήφιοι των μονοεδρικών όσο και η λίστα αυτών της επικρατείας. Εδώ εισέρχεται το θέμα της δημοκρατικής εσωκομματικής λειτουργίας. Αν όλα γίνουν προνόμιο του προέδρου του κόμματος θα έχουμε να κάνουμε με σχηματισμούς που θα λειτουργούν ελέω αρχηγού.
Το γεγονός πάντως ότι θα παίζει σημαντικό ρόλο για την κατάκτηση της έδρας η προσωπικότητα του υποψηφίου, θα οδηγεί βουλευτές και υποψηφίους σε διαρκή εγρήγορση.
Χρήσιμο ασφαλώς θα ήταν να λειτουργήσει το νέο σύστημα παράλληλα με τον Καποδίστρια 2 που θα διαμορφώσει το νέο διοικητικό χάρτη στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης.
Ο νέος εκλογικός νόμος θα περάσει από πολλές συμπληγάδες μέχρι και αν τελικά εφαρμοσθεί. Πάντως είναι αναγκαίο κάτι να γίνει σε μια προσπάθεια να αλλάξει η σημερινή δύσοσμη κατάσταση. Καιρός τα προσωπικά να πάνε πίσω και να υπερισχύσουν τα συλλογικά στα δημόσια πράγματα της χώρας.