Ο σεβασμός στη Δημοκρατία, ζητούμενο της εποχής μας

Εξοργίζει πολλούς εχέφρονες πολίτες αυτής της χώρας, στο απέραντο φρενοκομείο υπάρχουν και τέτοιοι, η άποψη κάποιων πανεπιστημιακών που αναφέρουν ότι ο νόμος για την παιδεία που ψηφίστηκε χθες από το κοινοβούλιο δεν θα εφαρμοστεί.
Αυτό σημαίνει άρνηση των αρχών της δημοκρατίας, σημαίνει ότι ο καθένας που δεν συμφωνεί σε έναν κανόνα της Πολιτείας δηλώνει ότι δεν τον εφαρμόζει και από εκεί και πέρα, μπορεί να κάνει ότι του αρέσει.
Προχθές σε τηλεοπτικό κανάλι πανεπιστημιακός αναρωτήθηκε «μπράβοι της νύχτας είμαστε» που λέμε δεν θα εφαρμόσουμε νόμο του κράτους. Ενώ χθες ο Θ. Πάγκαλος, επίσης σε τηλεοπτική εκπομπή καταφέρθηκε εναντίον όσων δηλώνουν ότι δεν θα εφαρμόσουν το νόμο και πρόσθεσε, ότι αυτό αναπέμπει στο «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», δηλαδή εξήγησε στο δίκιο της συγκεκριμένης διαδήλωσης, που αναπέμπει στο συγκεκριμένο κόμμα, που σημαίνει κατάλυση της Δημοκρατίας, για να προσθέσει ότι τα δύο κόμματα της αριστεράς αγνοούν τη λειτουργία της δημοκρατίας.
Οι δηλώσεις αυτές του Θ. Πάγκαλου προκάλεσαν την παράλληλη αντίδραση ΚΚΕ και ΣΥΝ. Το μεν ΚΚΕ έμπλεξε στην ανακοίνωση του, την ελληνική επανάσταση, ναι του 1821, με το σημερινό σθεναρό μέτωπο των ολίγων συνδικαλισμένων καθηγητών εναντίον του νόμου-πλαισίου. Τι να κάνουμε, κάποιοι φαίνεται ότι επιμένουν να μπλέκουν τον Φάντη με το ρετσινόλαδο. Ο Α. Αλαβάνος από την πλευρά του, τον οποίο δεν δέχεται η Α. Παπαρήγα να συζητήσουν την κρίση στην παιδεία, προχώρησε λίγο περισσότερο, καλώντας τον Γ. Παπανδρέου να διαφοροποιηθεί από τις θέσεις του Θ. Πάγκαλου που σημαίνει με απλά λόγια, ότι ζήτησε από τον αρχηγό του κόμματος να τραβήξει το αυτί σε έναν βουλευτή που είπε ελεύθερα την άποψή του.
Αν αυτή είναι δημοκρατική συμπεριφορά αρχηγού κόμματος, που δεν σέβεται την ανεξαρτησία της γνώμης ενός εκλεγμένου από το λαό βουλευτή, ας το κρίνει κάθε εχέφρων πολίτης.
Ο Θ. Πάγκαλος όμως αναφέρθηκε και στις μειοψηφίες τόσο των πανεπιστημιακών, όσο και των φοιτητών που επιμένουν να κρατούν τα πανεπιστήμια κλειστά, προσθέτοντας ότι δεν μπορεί σήμερα να μπει στο πανεπιστήμιο, ούτε να περάσει απέξω, ενώ δεν έχει δυνατότητα να περπατήσει σε ορισμένες συνοικίες της Αθήνας.
Το ερώτημα που τίθεται ακούγοντας όλα αυτά να τα λέει ένας βουλευτής και πρώην υπουργός, που προέρχεται από την αριστερά, είναι που φτάσαμε και που πάμε. Γιατί βλέποντας επίσης από την τηλεόραση προχθές το πλάνο του γραμματέα της ΟΛΜΕ να κάνει εφόρμηση εναντίον των ΜΑΤ και να ηγείται της επίθεσης των ροπαλοφόρων, είναι αν κάποιοι έχουν νοσταλγήσει τον Δεκέμβριο του 1944, στο ίδιο σημείο, στο Σύνταγμα και επιδιώκουν να γυρίσουν με την ανεύθυνη συμπεριφορά τους, το ρολόι της ιστορίας εξήντα και πλέον χρόνια πίσω. Αν φλερτάρουν με φαντασιώσεις εμφυλιοπολεμικές που κατέστρεψαν τη χώρα περισσότερο από την γερμανική κατοχή.
Αν κάποιες συμπεριφορές, όσων αρνούνται την αρχή της πλειοψηφίας, είναι το πρότυπο και το μοντέλο τους, τότε δυστυχώς έχουν πάρει διαζύγιο με την δημοκρατία. Και είναι κρίμα, να παρασύρουν κάποιους νέους, εκμεταλλευόμενοι υπαρκτές αγωνίες τους, για το επίπεδο των σπουδών τους και το τι μέλλει γενέσθαι όταν θα αποφοιτήσουν οδηγώντας τους σε παρατεταμένες κινητοποιήσεις, που κρατούν τα πανεπιστήμια κλειστά εμποδίζοντας τη συνέχιση των σπουδών τους, που παραμένουν στάσιμες εδώ κι ένα χρόνο.