Ωρα να μετρηθούν όσοι θέλουν λύση και όσοι μένουν στο πρόβλημα

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι δημοσκοπήσεις, γιατί διαφορετικά κάποιοι προφανώς βολεμένοι είναι ικανοί να μας πείσουν ότι δεν χρειάζεται να γίνει τίποτε στα πανεπιστήμια, μια και όλα βαίνουν καλώς. Υπέρ των μεταρρυθμίσεων, σύμφωνα με έρευνα της GPO, τάσσεται το 87,1% των πολιτών, γεγονός που αποτελεί απάντηση σε κάθε διαμαρτυρόμενο που χρησιμοποιεί επιθετικές μικροομάδες για να αποδείξει το αντίθετο. Αλλά και εναντίον των καταλήψεων τάσσεται, σύμφωνα με την ίδια έρευνα το 67,4%, που σημαίνει ότι η κοινωνία δεν συμφωνεί με τα κλειστά πανεπιστήμια. Τέλος την σχετική πλειοψηφία συγκεντρώνει και ο νόμος πλαίσιο, που κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή με ποσοστό 48,3%. Τη Ν.Δ. επίσης προτιμά το 39,6% για τον χειρισμό των θεμάτων της παιδείας, σε σχέση με το 32,7% του ΠΑΣΟΚ, ενώ στην ίδια έρευνα η ψαλίδα ανοίγει περισσότερο υπέρ της κυβέρνησης και φτάνει στο 2,9% σε σχέση με 2,2% που ήταν στην προηγούμενη μέτρηση.
Τι σημαίνουν όλα αυτά τα ευρήματα της έρευνας; Απλά ότι η κοινή γνώμη στην πλειοψηφία της έχει διαφορετική άποψη από αυτήν των διαμαρτυρομένων, που εμφανίζονται κάθε τρεις και λίγο στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Περίπου κατόπιν εορτής εμφανίστηκαν και οι προτάσεις του ΣΥΝ που μόνο θεωρητικώς αναφέρονται στα πανεπιστήμια, μια και στην πράξη καταγράφουν σκέψεις για αλλαγές στο χώρο της μέσης εκπαίδευσης.
Οι προτάσεις του ΣΥΝ, όπως η ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο, δηλ. χωρίς εξετάσεις, θα λέγαμε ότι διεκδικούν κάποιο διεθνές βραβείο, μια και όλοι γνωρίσουμε ότι αποτελούν ουτοπία και δικαιολογούνται μόνο επειδή προέρχονται από ένα κόμμα του 3%. Όσο για το άλλο σκέλος που αναφέρεται στην γενναία χρηματοδότηση της θα έλεγε κανείς καμιά αντίρρηση, αρκεί να μην καταλήγουν τα χρήματα του φορολογούμενου πολίτη σε πόρσε όπως συνέβη στο Πάντειο. Τα χρήματα που θα δοθούν στα πανεπιστήμια πρέπει να υπόκεινται στο δημόσιο έλεγχο και τα αποτελέσματα της δράσης των ΑΕΙ να παρουσιάζονται στο κοινοβούλιο κάτι που προβλέπεται άλλωστε από το νομοσχέδιο.
Ανάμεσα σε αυτούς που αντιδρούν στις αλλαγές, υπάρχει και μια κατηγορία, που λέει να το συζητήσουμε το θέμα περισσότερο και προτείνουν πάγωμα της ψήφισης του νομοσχεδίου από το κοινοβούλιο. Δεν τους αρκούν οι συζητήσεις που ήδη έγιναν και θέλουν μιαν ατέρμονη κουβέντα με κρυφό στόχο να οδηγήσουν τις αλλαγές στις καλένδες.
Στο δημόσιο λένε αν δεν θέλεις να γίνει κάτι, τότε πέρασε το θέμα σε μια επιτροπή. Είναι βέβαιο ότι δεν θα δοθεί ποτέ καμιά λύση.
Το νομοσχέδιο από χθες βρίσκεται για συζήτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής. Εκεί κόμματα και φορείς μπορούν να υποβάλουν τις προτάσεις τους, για αλλαγές και βελτιώσεις. Όσοι θέλουν να γίνει κάτι στην πολύπαθη παιδεία, οφείλουν να προσέλθουν και να καταθέσουν τις αντιπροτάσεις τους. Οι προφάσεις εν αμαρτίαις μπορεί να είναι πολλές. Όμως η κοινωνία παρακολουθεί τις συμπεριφορές και καταγράφει τις θετικές παρεμβάσεις. Η άρνηση δεν δίνει λύσεις στα προβλήματα. Κατά τα άλλα όσοι πιστοί προσέλθετε που λένε.