Τα πεντηκοστά κρίσιμα γενέθλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η Ευρωπαϊκή Ένωση κλείνει σε ένα μήνα τα πενήντα της. Η Συνθήκη της Ρώμης που υπέγραψαν έξι ευρωπαϊκές χώρες η Δ. Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ολλανδία το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο στις 25 Μαρτίου 1957 έμελλε να αποτελέσει το εναρκτήριο λάκτισμα που οδήγησε στην σημερινή Ε.Ε. των 27 και αύριο ποιο ξέρει πόσων κρατών-μελών. Το όλο εγχείρημα και σπουδαίο και δύσκολο ήταν, μια και οι πρώτοι αυτοί εταίροι του 1957 είχαν βρεθεί πριν από 12 χρόνια σε αντίπαλα στρατόπεδα και είχαν ζήσει έναν αιματηρότατο παγκόσμιο πόλεμο.
Τα πενήντα χρόνια ζωής της Ε.Ε., που με τη φετινή έκτη κατά σειρά διεύρυνση, έχουν φτάσει τα μέλη της αισίως στα 27, προσφέρονται για μια εκτίμηση της μέχρι τώρα πορεία της.
Το ξεκίνημα της είχε καθαρά οικονομικό προσανατολισμό. Στην πορεία προέκυψαν και οι φιλοδοξίες της πολιτικής ενοποίησης. Οι αλλαγές στην παγκόσμια οικονομική αγορά και οι νέοι παίκτες Κίνα και Ινδία που εμφανίστηκαν, δημιούργησαν νέα δεδομένα και νέους πονοκεφάλους στο πάζλ του οικοδομήματος που ψάχνει σε πολλούς τομείς, όπως αυτός της εξωτερικής πολιτικής, τον κοινό βηματισμό του στο μωσαϊκό των πολλών και συχνά αντιτιθέμενων απόψεων. Στις μέρες μας υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν ότι τα βήματα που έχουν γίνει είναι πολλά και το οικοδόμημα αρκετά ανθεκτικό, και εκείνοι που φοβούνται μια κατάρρευση γιατί πιστεύουν ότι κτίζεται ένας πύργος της Βαβέλ. Η αλήθεια ίσως να μην είναι ούτε μαύρη ούτε άσπρη. Κάπου στο γκρι μπορεί να την αναζητήσει όποιος θέλει να προσεγγίσει την πραγματικότητα.
Η Ε.Ε. πέτυχε να ενώσει ειρηνική μιαν ήπειρο που έζησε πολλούς και αιματηρούς πολέμους στη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα. Να ρίξει τα σύνορα, να δημιουργήσει συνθήκες οικονομικής σταθερότητας για μικρούς και μεγάλους λαούς. Το ευρώ παρά τα προβλήματα ακρίβειας που δημιούργησε σε αγαθά χαμηλού κόστος και μολονότι μέχρι τώρα έχει υιοθετηθεί από 13 από τα 27 κράτη-μέλη, δημιούργησε συνθήκες σταθερότητας μια και περιόρισε τον πληθωρισμό και το κόστος των δανείων. Η συνεργασία των ευρωπαϊκών κρατών έγινε στενότερη και οι ευκαιρίες για τους πολίτες περισσότερες.
Από την άλλη πλευρά οι 27 δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν στο Ευρωσύνταγμα, γεγονός που κάνει δυσκολότερη τόσο την προσπάθεια μιας κοινής ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής, όσο και της διαχείρισης της κοινής πορείας ενός πληθυσμού που προσεγγίζει το μισό δισεκατομμύριο ψυχές. Και δεν είναι μόνο αυτοί οι προβληματισμοί. Το μέλλον της Ευρώπης, η αντιμετώπιση με όρους ανταγωνιστικούς της παγκοσμιοποίησης, τα όρια της οι μελλοντικές της διευρύνσεις, οι σχέσεις της με ΗΠΑ σε επίπεδο ισορροπιών αλλά και ηγεμονίας, καθώς και η σχέσεις με την Ρωσία, που αποτελεί όχι το σιτοβολώνα, αλλά τον αιμοδότη ενέργειας της Ευρώπης, είναι μερικά από τα σοβαρά θέματα που καλούνται οι δυσκίνητοι πια 27 να λύσουν. Μ αυτή την έννοια τα γενέθλια αυτά είναι κρίσιμα και χρήσιμα. Κρίσιμα για την αποφυγή εμφραγμάτων και χρήσιμα για ένα σοβαρό τσεκ απ που θα βοηθήσει τις επόμενες υγιείς κινήσεις.