Το αποτέλεσμα μετράει και όχι οι εντυπώσεις

Για τρεις ημέρες παρακολουθήσαμε τις ομιλίες των βουλευτών σε μια εφ όλης της ύλης συζήτηση των πεπραγμένων τις κυβερνητικής πλειοψηφίας στη διάρκεια της τριετίας. Οι μεν της πλειοψηφίας υποστήριξαν, κάναμε πολλά, οι δε της μειοψηφίας, δεν κάνατε τίποτα. Οι ομιλίες κινήθηκαν, όπως άλλωστε συμβαίνει συνήθως στην πολιτική σε άσπρο και μαύρο φόντο.
Η αντιπολίτευση και συνήθως η μείζον μιλάει για καταστροφή και η κυβέρνηση για σπουδαίο έργο που πραγματοποιεί. Κι όταν κάτι αυταπόδεικτα δεν έχει προχωρήσει, η σημερινή πλειοψηφία επικαλείται το τι παρέλαβε και επιρρίπτει στο παρελθόν τις αδυναμίες επίλυσης των προβλημάτων του παρόντος.
Αυτή η ατμόσφαιρα, αυτή η εικόνα, δημιουργεί έντονη δυσφορία στους πολίτες που νιώθουν ότι πολλοί ρίχνουν την μπάλα στην εξέδρα και μετά λένε ότι τους φταίει ο διαιτητής.
Το κοινοβούλιο βρέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής δραστηριότητας το τριήμερο, όμως οι βουλευτές μιλούσαν ενώπιον κενών εδράνων, γεγονός διόλου ευχάριστο για τους δημοκρατικούς θεσμούς. Αυτή η τακτική της απουσίας υποβαθμίζει τον πολιτικό διάλογο στην αίθουσα του κοινοβουλίου.
Θα πει κανείς ότι η σύγχρονή τεχνολογία επιτρέπει την παρακολούθηση των ομιλιών από την τηλεόραση και γι αυτό δεν παρίστανται πολλοί βουλευτές στην αίθουσα. Κάτι τέτοιο μοιάζει με ποδοσφαιρικό ντέρμπι με άδειες κερκίδες. Η συζήτηση μομφής είναι από τις πιο σημαντικές για να πραγματοποιείται προ κενών εδράνων.
Οι ομιλητές από την μια και από την άλλη πλευρά, έπαιξαν σε σχέση με τους θεσμούς με την παράτυπη ανάταση της χειρός του Α. Σταύρου, που δεν μετείχε στην αρμόδια επιτροπή για την αναθεώρηση και επιχείρησε να ψηφίσει και από την άλλη με τα έγχρωμα ψηφοδέλτια στην περίπτωση της εκλογής στην Προεδρία της Δημοκρατίας του Χ. Σαρτζετάκη. Για να επιμείνουμε λίγο στους ποδοσφαιρικούς όρους, η πρώτη περίπτωση μπορεί να χαρακτηρισθεί φάουλ η δεύτερη πέναλτι.
Όμως πέρα από όλα αυτά, το ζητούμενο από το πολιτικό προσωπικό της χώρας παραμένει το αποτέλεσμα της δράσης που είναι μια πραγματικά ανθηρή οικονομία και ένα κοινωνικό κράτος αρωγός στον πολίτη. Ένα κράτος δικαίου και μια αισιόδοξη προοπτική κυρίως για το μέλλον των νέων μας.
Ένα κράτος που πληρώνει 10 δις ευρώ το χρόνο για τόκους, δεν έχει καμιά προοπτική ούτε σοβαρής ανάπτυξης, ούτε ουσιαστικών κοινωνικών παροχών.
Αγκομαχάει σαν παλιά ατμομηχανή με κάρβουνο στην ανηφόρα του Αχλαδόκαμπου. Με αυτή την έννοια το τριήμερο ήταν γεμάτο από άσφαιρες μπαλοθιές. Το δια ταύτα επιβάλει μάχη αληθινή από την κάθε πλευρά για να οδηγηθεί η χώρα στην ανάπτυξή. Γιατί το χαλί δεν χωράει από κάτω, άλλα σκουπίδια.