Προοδευτικές κορώνες με συντηρητικό περιτύλιγμα

Ζούμε σε μια εποχή που γυρίζουν τα πάνω κάτω. Πριν μερικές δεκαετίες όταν μιλούσε κάποιος για συντηρητικούς εννοούσε αυτούς που κατά βάση ψήφιζαν δεξιά κόμματα, σε αντιπαραβολή με τους προοδευτικούς που οι προτιμήσεις τους είχαν αριστερή κατεύθυνση. Σήμερα το ποιος είναι προοδευτικός και ποιος συντηρητικός δεν ταυτίζεται απόλυτα με τις πολιτικές του πεποιθήσεις.
Υπάρχουν πολλοί κατά δήλωση αριστεροί πολίτες αλλά και κόμματα με συντηρητικές απόψεις και αρκετοί δεξιοί και με προοδευτικές θέσεις.
Όταν ένα κόμμα αριστερό κατά τα άλλα, εθελοτυφλεί και δεν βλέπει τα χάλια των πανεπιστημίων και με φοιτητές που επηρεάζει λέει όχι σε οποιαδήποτε αλλαγή στο χώρο της παιδείας, ζητώντας χωρίς κανένα έλεγχο μόνο εισροή κονδυλίων, τι προοδευτικό προσφέρει άραγε στην κοινωνία; Είναι ή δεν είναι μια συντηρητική άποψη η αρνητική στάση σε κάθε αλλαγή με την παράλληλη απουσία προτάσεων από ένα κόμμα της αριστεράς; Όταν ακόμη και οι ίδιοι που αντιδρούν, δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους προκειμένου να παρουσιάσουν κάποιες ρεαλιστικές προτάσεις και γι αυτό καταφεύγουν σε ανεδαφικές και αποσπασματικές ρητορικές θέσεις, που σκόρπια ψελλίζουν περιφερόμενοι από κανάλι σε κανάλι αναιρώντας έτσι κάθε λογική στις αντιρρήσεις τους.
Οι αλλαγές στα πανεπιστήμια είναι αναγκαίες όσο ποτέ μια και το σαθρό σημερινό περιβάλλον αποδιοργανώνει την κοινωνία και εμποδίζει την ανάπτυξη. Τα κενά περιεχομένου πτυχία που έχουν βολέψει κάποιους φοιτητές που νομίζουν ότι ο κομματικός συνδικαλισμός και η συνδιαλλαγή για την ψήφιση των νέων πρυτανικών αρχών, είναι σπουδές και συνιστούν εικόνα παροχής γνώσεων, είναι μια απαράδεκτη εικόνα στην οποία οι αληθινά προοδευτικοί πολίτες όπου κι αν βρίσκονται πολιτικά οφείλουν να απορρίψουν.]
Όπως οφείλουν να απορρίψουν και τις πρακτικές συμβούλου σήμερα νεοεκλεγέντα δημάρχου, κατά τα άλλα προοδευτικού, σύμφωνα με την τρέχουσα ορολογία, που ενώπιον της κάμερας παραδέχθηκε πλήρωνε την ψήφο των φοιτητών και τσέπωνε μαζί με τον ξενοδόχο χρήματα που έδινε το πανεπιστήμιο για την στέγαση απόρων νέων από την επαρχία που ήρθαν στην Αθήνα για να σπουδάσουν. Κι όχι μόνο αυτό, το σύστημα το πολιτικό που τότε εκπροσωπούσε ως φοιτητής, φρόντισε να τον προσλάβει σε νομαρχία και στη συνέχεια να τον προωθήσει σε νευραλγική θέση κοντά σε νεοεκλεγέντα δήμαρχο. Αν όλα αυτά είναι εικόνα προόδου τότε ποια είναι αλήθεια η οπισθοδρόμηση;
Η κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας είναι παλαιά μέθοδος πολιτική, μια και οι λέξεις χρησιμοποιούνται με σκοπό και στόχο να πείσουν όσους είναι ευκολόπιστοι ότι η μέρα είναι νύχτα και η νύχτα μέρα.
Το θέμα είναι αν τελικά οι άνθρωποι που θέλουν την πρόοδο, όχι στα λόγια βεβαίως, αλλά στα έργα, θα αντιδράσουν και θα απαιτήσουν από αυτούς που χρηματοδοτούμε συλλογικά και ατομικά, να γίνουν υπεύθυνοι και να πάψουν να τρώνε τις σάρκες τους ζητώντας κι από εμάς να κάνουμε το ίδιο. Αν εφησυχασμένοι παραμείνουμε απαθείς, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.