Την καμπάνα από το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αναμένει η Ελλάδα μέχρι την Άνοιξη, για παραβίαση της κοινοτικής οδηγίας 89/48 περί αναγνώρίσης επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων κολεγίων, που συνεργάζονται με πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού. Η υπόθεση μετά από προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δικάστηκε τον περασμένο Ιανουάριο. Η Ελλάδα, όπως είναι γνωστό, δεν αναγνωρίζει τα διπλώματα που χορηγήθηκαν από άλλο κράτος – μέλος της Ε.Ε. στο πλαίσιο σπουδών, βάσει συμφωνιών δικαιόχρησης για αρμοδιότητες που έχει αναθέσει στο Συμβούλιο Αναγνώρισης Ισοτιμίας Τίτλων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Γι αυτό και δεν τα λαμβάνει υπόψη για αναγνώριση προσόντων, όσων επιθυμούν να απασχοληθούν στο δημόσιο τομέα ή να εγγραφούν στο αντίστοιχο με το επάγγελμά τους Επιμελητήριο.
Τα χειρότερα έρχονται τον προσεχή Οκτώβριο, όταν η Ελλάδα θα κληθεί να εφαρμόσει τη νέα πιο αυστηρή οδηγία της Ε.Ε. για το ίδιο θέμα, την 36/05.
Πράγμα που σημαίνει ότι τα πάσης φύσεως κολέγια, θα εκδίδουν από το φθινόπωρο πανεπιστημιακούς τίτλους και με τη βούλα.
Όσοι σήμερα αντιδρούν στην νομοθετική ρύθμιση του θέματος και μέσω της αλλαγής του άρθρου 16 του Συντάγματος εθελοτυφλούν, γιατί εντός των προσεχών μηνών, χωρίς όρους και προϋποθέσεις θα νομιμοποιηθούν τίτλοι αμφιβόλου ποιότητος και επιστημονικού αντικρίσματος.
Το γεγονός ότι σήμερα τα κολέγια αυτά υπάγονται στην αρμοδιότητα του υπουργείου Εμπορίου, τα βγάζει εκτός κάθε ελέγχου από τον καθ ύλη αρμόδιο φορέα, που είναι το υπουργείο Παιδείας.
Η αδυναμία διαλόγου των πολιτικών δυνάμεων αυτή την περίοδο, παρά το γεγονός ότι τα προβλήματα σε όλες τις βαθμίδες της παιδείας δεν μπορούν να περιμένουν, δείχνει ότι το εφήμερο πολιτικό κέρδος, βρίσκεται υπεράνω του γενικού και συνολικού καλού που υπηρετεί τελικά ολόκληρη την κοινωνία.
Όσοι επενδύουν στην αδιαλλαξία και τα κλειστά πανεπιστήμια, δεν θέλουν στην ουσία καμιά αλλαγή και αρκούνται στην παραγωγή πτυχίων αμφιβόλου ποιότητας, κι ας λένε ότι κόπτονται για ένα πανεπιστήμιο της γνώσης.
Είναι οι ίδιοι που ανέχονται την συναλλαγή της φοιτητικής πρυτανικής ψήφου με το πενταράκι του αδιάβαστου, είναι αυτοί που βολεύονται με το ακαδημαϊκό έτος των 80 αντί των 200 ημερών, είναι εκείνοι που επικροτούν το κτίσιμο της πόρτας του πρύτανη ή την μόνιμη κατάληψη ολόκληρου κτιρίου από εξωπανεπιστημιακούς στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο.
Το άρθρο 16 υπό προϋποθέσεις μπορεί να αλλάξει και να τακτοποιήσει προβλήματα που θα τα βρούμε μπροστά μας. Διαφορετικά από το παράθυρο θα υπάρξουν, μέσω Ε.Ε., αναγνωρίσεις πτυχίων, που θα γίνουν για τίτλους αμφίβολων σπουδών. Και η μεν αγορά θα λύσει το θέμα, γιατί μπορεί να διακρίνει τους τίτλους σφραγίδες από τους αυθεντικούς. Το δημόσιο όμως, που κρίνει τυπικά και όχι ουσιαστικά, θα υποβαθμίσει προφανώς και περαιτέρω τις κακές υπηρεσίες που παρέχει τώρα στους πολίτες.
