Η απραξία, ο χειρότερος σύμβουλος για την κυβέρνηση

Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται δύο μήνες από τότε που άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι των ομολόγων με αποτέλεσμα από τότε να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης και να μονοπωλεί κάθε βράδυ τα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων. Κι αν ήταν μόνο τα τηλεοπτικά παράθυρα λίγο θα ήταν το κακό. Το θέμα των ομολόγων έχει παραλύσει τη λειτουργία του κυβερνητικού μηχανισμού, μια και όλοι δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο, παρά με το τι θα γίνει με τα δομημένα και πως θα λυθεί ο γόρδιος δεσμός που δεν είναι άλλος από την απόδοση των απολεσθέντων χρημάτων στα ασφαλιστικά ταμεία.
Με αυτή την έννοια το κυβερνητικό έργο στην πράξη έχει ανασταλεί και οι υπουργοί αντί για δράση, προτιμούν την κουβέντα περί του τι μέλλει γενέσθαι.
Οι εκλογές και η ημερομηνία τους αναστατώνουν και μεταφέρουν τις όποιες δραστηριότητες από τα υπουργικά γραφεία στα πολιτικά, ενώ κάθε κουβέντα για ανασχηματισμό τρομάζει, μια και η απώλεια του υπουργικού θώκου στο παρά πέντε της λήξης της κυβερνητικής θητείας, σημαίνει περίπου καταστροφή για τους υποψηφίους.
Ανασχηματισμός πάντως δεν φαίνεται στον ορίζοντα, μολονότι άγνωστες είναι οι βουλές του Κυρίου, σε αυτή την περίπτωση. Το αν τη βγάζει ο Σάββας ως υπουργός μέχρι τις εκλογές, αυτό εξαρτάται από το πότε θα προσδιοριστούν. Αν πάνε για Οκτώβρη μπορεί να μείνει. Αν η κυβερνητική θητεία θα τραβήξει μέχρι τέλους, τότε τα πράγματα θα είναι διαφορετικά για τον υπουργό Απασχόλησης.
Ανεξάρτητα από την τύχη του Σ. Τσιτουρίδη το κυβερνητικό έργο δεν προχωράει αυτή την ώρα κι αν θέλει η κυβέρνηση να προσθέσει κάτι ακόμη στα πεπραγμένα της, οφείλει να κινηθεί χωρίς άλλη καθυστέρηση, γιατί ο χρόνος περνάει και σε δύο μήνες, θα πάνε για τα μπάνια τους και τότε θα μας πουν, ραντεβού το Σεπτέμβρη. Οπότε όλοι θα ροκανίζουν το χρόνο με απραξία, για να μην ενοχλήσουν κανένα ψηφοφόρο μέχρι τις εκλογές.
Σε αυτό το συγκεχυμένο τοπίο χρειάζονται άμεσες δυναμικές και δραστικές πρωτοβουλίες, αν θέλει η κυβέρνηση να κρατηθεί μπροστά από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Ήδη η διαφορά έχει περιοριστεί και πρωτοπορία κρατιέται αφενός από την πολύ καλή εικόνα που παρουσιάζει ο πρωθυπουργός και αφετέρου από την αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πείσει και να εισπράξει πολιτικά οφέλη από τις κυβερνητικές απώλειες.
Οι διαφορετικές απόψεις που εκφράζονται από διάφορα κυβερνητικά στελέχη στο θέμα των ομολόγων, δείχνουν ένα καράβι στο οποίο οι αξιωματικοί δεν εκτελούν τις εντολές του καπετάνιου.
Έτσι η άποψη Τσιτουρίδη περί συλλογικής ευθύνης αποκτά περιεχόμενο και αν στη Ν.Δ. δεν θέλουν να έχουν την τύχη του Sea Diamond θα πρέπει να ομονοήσουν και να αποδώσουν τις ευθύνες εκεί που υπάρχουν. Να αφήσουν την παρατήρηση του θάμνου, για να δουν τη θέα του δάσους.