21η Απριλίου: σαράντα χρόνια πριν και σήμερα

Συμπληρώνονται σήμερα σαράντα χρόνια από την ημέρα της εκδήλωσης του πραξικοπήματος στην Ελλάδα, που οδήγησε τη χώρα στην δικτατορία των συνταγματαρχών. Κάθε δημοκρατικός πολίτης καταδικάζει το ανελεύθερο καθεστώς που επιβλήθηκε με την δύναμη των όπλων και κράτησε τη χώρα στο σκοτάδι για επτά ολόκληρα χρόνια. Το να καταδικάζουμε φραστικά τη δικτατορία όμως δεν αρκεί, οφείλουμε ταυτόχρονα να κάνουμε ότι μπορούμε για να περιφρουρήσουμε την δημοκρατία. Γιατί το δημοκρατικό πολίτευμα έχει την ανάγκη όλων μας.
Στα διακόσια και πλέον χρόνια ζωής του σύγχρονου ελληνικού κράτους και τα τριάντα τρία τελευταία αδιάλειπτης δημοκρατικής ζωής, είναι μοναδικά για την Ελλάδα. Στο παρελθόν η δημοκρατία αποτελούσε διάλειμμα δικτατορικής διακυβέρνησης.
Βεβαίως υπάρχουν και πολλοί που νομίζουν, ότι δημοκρατία σημαίνει ασυδοσία ή έλλειψη σεβασμού της ελευθερίας του διπλανού μας. Κάποιοι άλλοι που εκμεταλλεύονται την επιείκεια που υπάρχει στην κοινωνία και την χρησιμοποιούν, είτε για αθέμιτο πλουτισμό, είτε για να μην εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην Πολιτεία. Ορισμένοι παριστάνοντας και τους προοδευτικούς, τους ακούμε να λένε ότι δεν θα εφαρμόσουν τους νόμους του κράτους που ψήφισε το Κοινοβούλιο και πρότεινε, όπως ορίζεται από το Σύνταγμα, η κυβέρνηση που επέλεξε ο ελληνικός λαός. Αυτές οι ακρότητες επιχειρούν να νοθεύσουν την αρχή της δημοκρατίας, που θέλει τη νόμιμα εκλεγμένη πλειοψηφία να κυβερνά και την μειοψηφία να ελέγχει πράξεις και παραλήψεις των κυβερνώντων, σε ένα πλαίσιο αρχών και κανόνων κράτους δικαίου. Δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη είναι αλληλένδετα στοιχεία μιας σύγχρονης κοινωνίας.
Στις μέρες μας παρατηρούμε φαινόμενα δυσάρεστα, που έχουν να κάνουν με την διαχείριση του δημοσίου χρήματος. Και στα δύο μεγάλα κόμματα που άσκησαν ή ασκούν την εξουσία, παρατηρούνται φαινόμενα διασπάθισης του δημοσίου χρήματος. Ο ένας κατηγορεί τον άλλο και επιχειρείται με συμψηφιστικές λογικές να καλύψει η μια και η άλλη πλευρά κενά και αδυναμίες.
Αυτά τα φαινόμενα απογοητεύουν τους πολίτες και τους οδηγούν στην αποστασιοποίηση. Οι πολλοί δεν επιθυμούν να εμπλακούν με τα κοινά και εμφανίζονται απρόθυμοι ακόμη και να πάνε στις κάλπες για να ψηφίσουν.
Η δημοκρατία είναι ένα εύθραυστο πολίτευμα. Είναι ένα πολίτευμα που απευθύνεται σε όλους και αφορά όλους. Ζητάει επίσης την συμμετοχή όλων.
Το γεγονός ότι κάποιοι σήμερα επωφελούνται από την χαλαρότητα που η δημοκρατία προσφέρει και χρησιμοποιούν δημόσιες θέσεις για προσωπικό πλουτισμό, δεν σημαίνει ότι αποτελούν άλλοθι για να αμφισβητήσει κάποιος το αγαθό της ελευθερίας που προσφέρει στους πολίτες το δημοκρατικό καθεστώς.
Παρά την απογοήτευση κάποιων από ορισμένα δυσάρεστα φαινόμενα του καιρού μας, επειδή στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ο πολίτης έχει τη δύναμη και την δυνατότητα να αντιδράσει. Και αυτή δεν είναι άλλη από την ψήφο του. Μπορεί κάλλιστα να αποδοκιμάσει όσους εμπλέκονται σε πάσης φύσεως και μορφής σκάνδαλα και να επιδοκιμάσει τους έντιμους και όσους εργάζονται χωρίς φανφάρες. Να αποδοκιμάσει επίσης μερικούς τηλεοπτικούς αστέρες της πολιτικής, που πολύ μιλούν επιδιώκοντας να καλύψουν έτσι εαυτούς και αλλήλους. Να αποδοκιμάσει τέλος ορισμένα τζάκια και να προκρίνει να το εκπροσωπήσουν καθαρά και όχι απλώς λαμπερά πρόσωπα. Γιατί ότι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός. Έτσι με την συμμετοχή μας μπορούμε αν το θέλουμε αναβαθμίζοντας και ανανεώνοντας το κοινοβούλιο να δώσουμε νέα πνοή στους δημοκρατικούς θεσμούς.