Η αντιμετώπιση των πυρκαγιών

Φαίνεται ότι οι πυρκαγιές δεν ολοκλήρωσαν ακόμη το καταστροφικό τους έργο. Και είναι λογικό. Δεν έχει περάσει το καλοκαίρι. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς, βρισκόμαστε στη μέση και ουδείς γνωρίζει τη μας περιμένει ακόμη. Μετά το καύσωνα και με τις θερμοκρασίες να παραμένουν υψηλές, ήρθαν οι ισχυροί άνεμοι που βοηθούν την εξάπλωση των πυρκαγιών.
Και δυστυχώς είχαμε προχθές και τρεις νεκρούς. Πολλοί υποστηρίζουν οι άνθρωποι αυτοί χάθηκαν, επειδή τους έστειλαν σε μια χαράδρα από την οποία δεν είχαν δίοδο διαφυγής. Οι οργανωτικές αδυναμίες της πυρόσβεσης είναι παραπάνω από εμφανείς. Αυτό δεν εμποδίζει κάποιους να χρησιμοποιούν το θάνατο των ανθρώπων αυτών, για να επικαλεσθούν την αυτοθυσία των πυροσβεστών που είναι δεδομένη, παραβλέποντας τα λάθη και τις ευθύνες εκείνων που τους έστειλαν στη μοιραία πυρόσβεση.
Όμως και χθες πέρα από τις πυρκαγιές σε Λάρισα, Φωκίδα, Χανιά και Τρίκαλα, είχαμε και τη μεγάλη πυρκαγιά στο καταπράσινο νησί των Σποράδων, τη Σκιάθο, που ξεκίνησε από μια φλεγόμενη χωματερή.
Όλοι οι ασχολούμενοι με το περιβάλλον κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις πυρκαγιές που προκαλούνται από τις χωματερές. Παρ όλα αυτά μικροσυμφέροντα και μικροπολιτικές εμποδίζουν να αναπτυχθούν συστήματα σύγχρονης ανακύκλωσης και Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων, που να ανταποκρίνονται στα σημερινά δεδομένα της διαχείρισης των σκουπιδιών.
Γιατί όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, «εμπρηστές» είναι κατά βάση οι χωματερές, τα καλώδια της ΔΕΗ και ο καύσωνας που μπορεί εύκολα να ανάψει την πρώτη φλόγα, που πολλές φορές είναι η αφορμή, για να φουντώσει τη φωτιά.
Είναι προφανές ότι οι πυρκαγιές είναι εδώ και θα τις έχουμε μπροστά μας απειλητικές ολόκληρο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Είναι επίσης γνωστό ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά σε οργανωτικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει συχνά η έγκαιρη επέμβαση, που θα σβήσει τη φωτιά, πριν αυτή επεκταθεί και καταστεί ανεξέλεγκτη.
Γιατί, υπήρξαν τρεις ημέρες με πάμπολλες πυρκαγιές, λόγω του καύσωνα, αλλά στη συνέχεια δεν είχαμε έξαρση ικανή να δικαιολογήσει την αδυναμία των πυροσβεστικών δυνάμεων να επεμβαίνουν έγκαιρα για την κατάσβεσή τους.
Είναι προφανές ότι και τα μέσα δεν στάθηκαν ικανά να βοηθήσουν αποτελεσματικά και η οργάνωση δεν υπήρξε επαρκής και τέλος οι ηγεσίες αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων.
Όμως, παρά τις αυταπόδεικτες αδυναμίες, δεν είδαμε αλλαγές ικανές να μας κάνουν περισσότερο ασφαλείς από την πύρινη λαίλαπα. Τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα. Αυτό, που ανησυχεί ιδιαίτερα, είναι το γεγονός ότι υπάρχει σύγχυση για το τι μέλλει γενέσθαι. Αν δηλ. λείπουν και πόσοι πυροσβέστες. Πόσοι εποχικοί χρειάζονται, πόσα και ποιο είδος αεροπλάνων, τι ελικόπτερα, πια οχήματα. Τι αντιπυρικές ζώνες, που πρέπει να τοποθετηθούν οι κρουνοί και που οι δεξαμενές. Πολλά γράφονται και περισσότερα ακούγονται, δημιουργώντας δυσκολία να ξεχωρίσει κανείς τα υπεύθυνα από τα ανεύθυνα, τις πολιτικές αντιπαραθέσεις από της αξιόλογες επισημάνσεις. Καταλήξαμε στα θέματα αυτά, που έχουν αντικειμενικές παραμέτρους, να θεωρούμε απόλυτο αυτό που υποστηρίζει το κόμμα μας, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι συχνά και το σωστό. Με αυτή την έννοια είναι ανάγκη, όλοι να γίνουμε ωριμότεροι να δούμε κατάματα τα προβλήματα και να τα αντιμετωπίσουμε πέρα και έξω από πολιτικές σκοπιμότητες

Το πράσινο, στη ζωή μας

Η απώλεια του δάσους της Πάρνηθας ευαισθητοποίησε πολλούς κατοίκους της Αττικής, που βλέπουν ότι ζώντας σε αυτή την πόλη, ούτε την αναπνοή τους μπορούν να εξασφαλίσουν. Οι ειδικοί δηλώνουν, ότι χωρίς το οξυγόνο που μας προσέφερε η Πάρνηθα, είναι σαν να επιβαρύναμε την ατμόσφαιρα με τα διπλάσια Ι.Χ., σε σχέση με αυτά που κυκλοφορούν σήμερα. Η καταστροφή αυτή, δημιουργεί την άμεση ανάγκη να αναλάβουν πρωτοβουλίες χωρίς άλλη καθυστέρηση, Πολιτεία αλλά και πολίτες προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης όλων μας.
Η Πολιτεία πέρα από τα μέτρα που εξήγγειλε για το καμένο δάσος της Πάρνηθας, οφείλει σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση να πρασινίσει κάθε γωνιά γης. Από το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, μέχρι το τελευταίο κομμάτι ελεύθερης γης, που έχει απομείνει στην Αττική.
Αλλά και οι πολίτες οφείλουν να πάρουν την τσάπα στα χέρια τους και να μην αφήσουν κανένα σημείο του σπιτιού τους χωρίς πράσινο. Από τον μικρό κοινόχρηστο κήπο, μέχρι το μπαλκόνι και την ταράτσα. Όπως όλοι οι ειδικοί συμφωνούν, δεν θα βελτιωθούν μόνο οι χώροι από πλευράς οξυγόνου, θα περιοριστεί σημαντικά και η θερμοκρασία των σπιτιών τις ημέρες του καύσωνα.
Οι μεγάλες γυάλινες επιφάνειες που χρησιμοποιούνται σε πολλές πολυκατοικίες, σε μια ηλιόλουστη πόλη, όπως είναι η Αθήνα, αυξάνουν σημαντικά την κατανάλωση ενέργειας μια και χρειάζονται περισσότερα κλιματιστικά και μεγαλύτερη ισχύ για να μειώσουν την θερμοκρασία του χώρου.
Αν δοθούν κίνητρα και φυτευτούν οι ταράτσες, θα προκύψει μια μέση μείωση θερμοκρασίας 3ο Κελσίου, για κάθε κτίριο. Η κατασκευή όμως ενός βιοκλιματικού κτιρίου, θα μηδενίσει σχεδόν την κατανάλωση ενέργειας και πέρα από την συνολική οικονομία θα περιορίσει σημαντικά τη ρύπανση του περιβάλλοντος.
Κεντρική Διοίκηση και Δήμοι αν χρησιμοποιήσουν ψυχρά υλικά, τόσο στις πλάκες των πεζοδρομίων, όσο και στην επίστρωση της ασφάλτου, θα μειώσουν τη θερμοκρασία στους χώρους αυτούς, κατά 4Ο Κελσίου.
Αλλά και στους ελεύθερους χώρους, όπου υπάρχουν να φυτέψουν δένδρα χωρίς πολλές συζητήσεις και καθυστερήσεις.
Από το παλιό αεροδρόμιο και τον παλιό ιππόδρομο μέχρι το Γουδί και την Λ. Αλεξάνδρας. Οι υπάρχουσες δικαστικές αποφάσεις με νόμιμο τρόπο να ανατραπούν, για να ανοίξει ο δρόμος της δημιουργίας του τεράστιου πάρκου-πνεύμονα στο χώρο του γηπέδου του Παναθηναϊκού και των ετοιμόρροπων εργατικών πολυκατοικιών. Ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα στις μεγαλουπόλεις ευεργέτες δεν είναι όσοι κτίζουν, αλλά όσοι γκρεμίζουν για να αποδώσουν τη γη ελεύθερη στο πράσινο.
Ακόμη προτείνεται από τους ειδικούς ο έλεγχος στις οικοδομές της ανατολικής και βόρειας Αττικής κι αυτό σημαίνει νέες προδιαγραφές για τις κατοικίες και αστυνόμευση για να μην ξεφυτρώνουν εν μια νυκτί δεκάδες αυθαίρετα, καθώς επίσης και περιορισμός στην κίνηση των Ι.Χ. με παράλληλη ενθάρρυνση της χρήσης Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
Για όλα αυτά οφείλουμε να πιέσουμε όλοι οι πολίτες και να κάνουμε παράλληλα ότι μπορούμε, για να βελτιώσουμε τις συνθήκες διαβίωσης μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.

Προεκλογική περίοδος χωρίς ουσία

Ο καβγάς με θέμα την διαχείριση των Δημόσιων Οικονομικών, εμποδίζει κάθε πολιτική συζήτηση, για προγράμματα αφορούν τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας . Κι όπως όλα δείχνουν, σε αυτό το μοτίβο θα κινηθεί η αντιπαράθεση των δύο μονομάχων μέχρι τις εκλογές. Στο ερώτημα αν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, περιορίζονται μόνο στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, η απάντηση είναι φυσικά αρνητική.
Βεβαίως τα οικονομικά και η διαχείριση τους αποτελούν μείζον θέμα, μια και παρά τις υποσχέσεις το νοικοκυριό του κράτους παραμένει ζητούμενο. Από τη μια σπατάλη, για άχρηστα άνευ αντικειμένου εκατοντάδες ΝΠΔΔ, κι από την άλλη «ανίδεες» ή «πονηρές» διοικήσεις Οργανισμών, που νομίζουν ότι διαχειρίζονται του παππού τους τα αμπελοχώραφα, χωρίς να υπόκεινται σε ουσιαστικό έλεγχο οι πράξεις και οι παραλήψεις τους.
Όλα αυτά μέσω των καταγγελιών, που εκτοξεύονται από τη μια και την άλλη πλευρά, σκανδαλίζουν την κοινή γνώμη, που ακούει καθημερινά να μιλούν για απώλειες των περιουσιών των ασφαλιστικών ταμείων και παράλληλα να λένε όχι, σε κάθε εύλογο αίτημα για αυξήσεις, που θα ανακουφίσουν τις ασθενέστερες εισοδηματικά ομάδες του πληθυσμού.
Κάθε σκεπτόμενος πολίτης αναρωτιέται πως είναι δυνατόν το κράτος να έχει και να σπαταλά από τη μια και να μην έχει να δώσει τα στοιχειώδη από την άλλη.
Όμως πέρα από τα οικονομικά και τη διαχείρισή τους, υπάρχουν και άλλα σοβαρά προβλήματα, στα οποία τα κόμματα εν όψει εκλογών καλούνται να παρουσιάσουν τις θέσεις τους και να δώσουν σαφείς και συγκεκριμένες απαντήσεις για το τι μέλλει γενέσθαι.
Και πρώτο από όλα το ασφαλιστικό. Η κυβέρνηση Σημίτη επιχείρησε να το ακουμπήσει με την έκθεση Σπράου και πριν Αλέκτωρ λαλήσει τρεις, την πέταξε στο καλάθι των αχρήστων για να αποφύγει το διαφαινόμενο υψηλότατο πολιτικό κόστος.
Η κυβέρνηση Καραμανλή, δεν το άνοιξε μέχρι τώρα και δηλώνει ότι θα το συζητήσει την επόμενη τετραετία, με δεδομένο το γεγονός ότι η Ε.Ε., μετά την άρση της επιτήρησης, ζήτησε ορθά κοφτά το ασφαλιστικό να μπει στο τραπέζι για συζήτηση, χαρακτηρίζοντάς το, θέμα πρώτης προτεραιότητας.
Το ΠΑΣΟΚ μιλάει για νέα φορολογία, με την οποία θα καλύψει μέρος των ελλειμμάτων, χωρίς να απαντάει στο ερώτημα τι θα αλλάξει και τι θα αφήσει στη θέση του.
Υπάρχει επίσης ένα ακόμη μεγάλο θέμα, που παραμένει για ρύθμιση στο μέλλον, μια και το λεγόμενο πολιτικό κόστος το πηγαίνει συνεχώς πίσω.
Κι αυτό αφορά τον μέγα ασθενή, τη Δημόσια Διοίκηση. Η διαφθορά εναλλάσσεται με την αδιαφορία και την εχθρική αντιμετώπιση του πολίτη. Ο Δημόσιος τομέας αντί να απλοποιείται στη δομή του και να μειώνεται σταδιακά, από πλευράς προσωπικού, διογκώνεται, μια και όλες οι κυβερνήσεις υποκύπτουν στον πειρασμό και προσλαμβάνουν «ημετέρους» χρησιμοποιώντας απίθανους τρόπους, προκειμένου να παρακάμψουν το ΑΣΕΠ.
Σε αυτά και άλλα πολλά προβλήματα όπως αυτό της παιδείας, που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, φαίνεται ότι δεν θα δοθούν δεσμευτικές απαντήσεις, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, που άτυπα διανύουμε, μια και ο καβγάς και οι ύβρεις, έχουν πάρει τη θέση της επιχειρηματολογίας και του διαλόγου λόγου, για προγράμματα και πολιτικές.

Προτεραιότητα, η προστασια του δάσους

Πολλοί νέοι άνθρωποι κατέκλυσαν την Κυριακή το απόγευμα την πλατεία Συντάγματος, με κοινό αίτημα την προστασία του δάσους. Η μαζική προσέλευση των νέων σε μια διαδήλωση που οργανώθηκε από το διαδίκτυο, χωρίς κομματικές ταμπέλες και καπέλα, δείχνει ότι οι πολίτες μπορούν να διεκδικήσουν, τα απλά και αυτονόητα που κάποιοι τους στερούν, χωρίς κομματικούς κηδεμόνες.
Στη διαδήλωση αυτή δεν υπήρξαν ομιλίες, ούτε οργανωμένα μπλοκ κομματικών παρατάξεων. Οι διαδηλωτές αυθόρμητα φώναζαν «αίσχος» που είχε αποδέκτες τους «300» του Κοινοβουλίου, που εφησυχάζουν και δεν έκαναν κάτι για να προστατεύσουν το δάσος.
Από τη διαδήλωση δεν έλειπαν και τα παιδιά που είχαν κι αυτά σχεδιάσει κάτι στα μικρά πλακάτ, που κρατούσαν στα χέρια τους. Αυτοί που απουσίαζαν και αυτό σημαίνει πολλά, ήταν άνθρωποι των μεγαλυτέρων ηλικιών.
Το αίτημα πάντως των διαδηλωτών ήταν ένα και απλό: «Όπου υπήρχε δάσος, να ξαναγίνει δάσος». Από τα συνθήματα δεν έλειπε το χιούμορ και οι ειρωνεία, για όσους λένε μεγάλα λόγια μετά από κάθε πυρκαγιά και τα ξεχνούν την επομένη, φροντίζοντας να αποδεσμεύουν μεγάλες εκτάσεις που ήταν δάσος, προκειμένου να τις παραδώσουν στα χέρια των εργολάβων.
Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός, ότι έλειπαν από αυτή την αυθόρμητη διαδήλωση, οι τηλεοπτικοί αστέρες που μόνο στο γυαλί ευαισθητοποιούνται, οι καλλιτέχνες, οι λεγόμενοι διανοούμενοι και φυσικά οι πολιτικοί.
Ήταν όμως άλλοι σημαντικοί Έλληνες. Οι απλοί πολίτες που είναι ευαισθητοποιημένοι και αντιδρούν σε αυτή την καταστροφή.
Μια μέρα πριν πραγματοποιήθηκαν εννέα συναυλίες, σε μεγάλες πόλεις των πέντε ηπείρων, που σκοπό είχαν να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες για τη διάσωση της Γης, από την επερχόμενη κλιματική αλλαγή.
Γι αυτές τις συναυλίες υπήρξε και σοβαρός αντίλογος. Καλλιτέχνες που πήραν μέρος και κοινό που τις παρακολούθησε, μολύνουν το περιβάλλον, οι πρώτοι με τις μετακινήσεις τους και τις εγκαταστάσεις για τις συναυλίες τους και οι δεύτεροι αφήνοντας πίσω τους μετά τις εκδηλώσεις αυτές όγκους σκουπιδιών, που έρχονται σε αντίθεση με τον σκοπό για τον οποίο πραγματοποιήθηκαν οι συναυλίες.
Από τις επτά δεσμεύσεις που προβλέπονται στο “Live Earth”, οι καλλιτέχνες και οι πολίτες που πήραν μέρος σε αυτές, παραβίασαν ήδη, αυτήν που αφορά την εκπομπή του διοξειδίου του άνθρακα και την οικονομία ενέργειας σε κάθε ατομική δραστηριότητα. Βεβαίως, για να μην λέει κανείς μόνο τα αρνητικά, οι ιδιαίτερα δημοφιλείς καλλιτέχνες που πήραν μέρος στις συναυλίες, συγκέντρωσαν στις τηλεοπτικές μεταδόσεις των συναυλιών, πάνω από δύο δισεκατομμύρια τηλεθεατών, που σημαίνει ότι κάποιο μήνυμα πέρασε σε αυτούς τους ανθρώπους. Το θέμα είναι να μην ξεχαστούν την επομένη των συναυλιών, όλα αυτά που πρέπει να κάνουν οι κοινωνίες συνολικά και οι πολίτες ατομικά, για να προστατέψουν το περιβάλλον.
Το ίδιο ισχύει και στα καθ ημάς. Μια και μόνο διαμαρτυρία δεν αρκεί. Οφείλουν οι πολίτες, αλλά και οι δραστήριοι νέοι του διαδικτύου, να κατακλύζουν τα SMS και τα e-mail των πολιτικών όλων των κομμάτων, με την υπενθύμιση της υποχρέωσης τους, να προστατεύουν το δάσος. Αλλά και καθημερινά, όπου συναντήσουν πολιτικούς, τώρα λόγω των επικείμενων εκλογών θα βγουν από τα γραφεία τους, να τους πιπιλάνε τα αυτιά για το δάσος και να τους υπενθυμίζουν την υποχρέωσή τους να το προστατεύσουν.
Με διαρκή πίεση, μπορεί κάτι να διασωθεί από την … εργολαβική σκαπάνη.

Καυτό καλοκαίρι μια και το Συνέδριο έδειξε εκλογές το φθινόπωρο

Είναι σαφές και μετά την χθεσινή ομιλία του Πρωθυπουργού στο κλείσιμο του 7^ου Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας, ότι οι εκλογές βρίσκονται προ των πυλών. Ο Κ. Καραμανλής παρά τις φραστικές αναφορές σε χρονοδιάγραμμα τετραετίας στην όλη δομή της ομιλίας του, δεν άφηνε κανένα σχεδόν περιθώριο παράτασης της παρούσης κυβερνητικής θητείας πέραν του φθινοπώρου.
Στην ομιλία του έδωσε το στίγμα της τακτικής του απέναντι στο ΠαΣοΚ, απέφυγε κάθε αναφορά στο πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου, μίλησε για ευπρέπεια στο διάλογο και αποκήρυξε τις ύβρεις και τις συκοφαντίες, ενώ δεν παρέλειψε και πάλι να καυτηριάσει τις απόπειρες κοινωνικού διχασμού.
Ο Πρόεδρος της Ν.Δ. στη δεύτερη ομιλία του αναφέρθηκε και πάλι επιγραμματικά, στο έργο της κυβέρνησης, επικεντρώνοντας ειδικότερα το ενδιαφέρον του, στους βορειοηπειρώτες και τους ποντίους. Προανήγγειλε παράλληλα νομοθετική ρύθμιση για τον προσεχή Οκτώβριο, που αφορά την ψήφο στον τόπο κατοικίας των Ελλήνων του εξωτερικού.
Αυτή την αποστροφή της ομιλίας του, ίσως κάποιοι την ερμηνεύσουν ως απόδειξη των προθέσεων του Πρωθυπουργού να εξαντλήσει την τετραετία. Όμως η ολομέλεια της Βουλής του προσεχούς Οκτωβρίου θα μπορούσε κάλλιστα να είναι της νέας Βουλής, που θα προκύψει από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ομιλία του Κ. Καραμανλή στο κλείσιμο των εργασιών του Συνεδρίου, παρουσιάζει η προτεραιότητα που έδωσε για την δεύτερη τετραετία της Ν.Δ. στην υπερψήφιση των συνταγματικών αλλαγών και συγκεκριμένα, αυτή που αφορά του άρθρο 16.
Είναι γνωστό ότι πέρα από το πρόβλημα των 180 ψήφων, που χρειάζεται αυτή η αλλαγή στο Σύνταγμα, η υπόθεση των μη κρατικών πανεπιστημίων είχε προκαλέσει τον περασμένο χειμώνα τις πολύμηνες κινητοποιήσεις των καθηγητών και των φοιτητών των ΑΕΙ.
Παράλληλα ο Κ. Καραμανλής προχώρησε περισσότερο, προαναγγέλοντας συνέχιση των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων.
Ακόμη ο Πρωθυπουργός, αναφερόμενος στις κυβερνητικές προτεραιότητες της επόμενης τετραετίας, έκανε λόγο για το ασφαλιστικό, χωρίς να δώσει το στίγμα ως προς το περιεχόμενο των αλλαγών σε αυτό, με δεδομένο ότι οι απόπειρες που έγιναν στο παρελθόν, συνάντησαν τις έντονες αντιδράσεις τόσο των συνδικάτων, όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Τέλος έκανε λόγο για τη διαμόρφωση μιας νέας διοικητικής δομής της χώρας, χωρίς και σε αυτό το θέμα να αναφερθεί σε λεπτομέρειες.
Δύο στοιχεία της ομιλίας του, αυτό της αυτοκριτικής για την σημερινή προβληματική λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και το δεύτερο που αφορούσε τον πολίτη και τις υπηρεσίες που προσφέρονται σε αυτόν από τον δημόσιο τομέα, προδιαθέτουν εκτεταμένες αλλαγές που σχεδιάζονται από το επιτελείο της Ν.Δ., μετά τις εκλογές, μόλις εξασφαλιστεί την δεύτερη τετραετία.
Ο φόβος της αντίδρασης των οργανωμένων συμφερόντων, που εξυπηρετούνται από ένα κράτος που βρίσκεται σε παραλυσία, εμποδίζει την κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως υποστήριζε σε κατ ιδίαν συνομιλία του σοβαρό στέλεχος, που υπηρετεί σε αποκεντρωμένη διοικητική μονάδα, να ανοίξει τα χαρτιά της για τα μέτρα που προτίθεται να πάρει την επόμενη τετραετία.
Δύο λοιπόν είναι τα χειροπιαστά συμπεράσματα μετά τις ομιλίες Καραμανλή στο 7^ο Συνέδριο του κόμματος. Το ένα ότι θα έχουμε εκλογές το Σεπτέμβριο ή στις αρχές του Οκτώβρη και το δεύτερο ότι η Ν.Δ. επιμένει στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, ενώ οι διοικητικές θα γίνουν με χαμηλούς τόνους για να μην αντιδράσουν οι βολεμένοι, που έχουν για αξίωμα «μη μου τους κύκλους τάραττε».

Το διπλωματικό ατόπημα και η υποχρέωση για εξηγήσεις

Οι εκλογές, απ ότι όλα δείχνουν, θα διεξαχθούν το φθινόπωρο. Αυτό σημαίνει ότι το σκοπιανό δεν θα βρεθεί στο επίκεντρο της επικαιρότητας, γιατί τα δύσκολα θα έρθουν τον προσεχή Νοέμβριο, μια και τότε στο ΝΑΤΟ θα συζητηθεί η είσοδος της χώρας αυτής στη Βορειατλαντική συμμαχία . Έτσι και οι δύο μονομάχοι θα αποφύγουν τις προεκλογικές δεσμεύσεις, που δεν είναι άλλες από ένα veto, στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Με δεδομένο επίσης ότι και στο κυπριακό δεν αναμένονται εξελίξεις, εξάλλου στο θέμα αυτό το πάνω χέρι το έχει πάρει ήδη από την είσοδό της στην Ε.Ε. η Λευκωσία, τα λεγόμενα εθνικά θέματα δεν αναμένεται να βρεθούν στην πρώτη γραμμή της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξελίξεις γύρω από σκοπιανό. Κάποιες τις προκαλεί η Ελλάδα, με την αχαρακτήριστη συμπεριφορά ορισμένων διπλωματών.
Το ατόπημα προήλθε από την κ. Ντόρα Γκροσομανίδου που έχει τοποθετηθεί επικεφαλής του Διπλωματικού γραφείου στα Σκόπια. Η εν λόγω κυρία σε συνέντευξή της, που δημοσιεύθηκε σε πληρωμένο ένθετο από την γειτονική μας χώρα, στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», αναφέρει μεταξύ άλλων, ότι η Ελλάδα «οφείλει να αντιμετωπίσει τη νέα πραγματικότητα, ότι η FYROM έχει αναγνωριστεί με το συνταγματικό της όνομα, από τα μισά και πλέον μέλη του ΟΗΕ».
Με δυο κουβέντες η επικεφαλής της Ελληνικής πρεσβείας στα Σκόπια, υποστηρίζει δημόσια περίπου την θέση των σκοπιανών, που ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητούν από την ελληνική πλευρά να αναγνωρίσει αυτή την πραγματικότητα.
Στην ίδια συνέντευξή της η ελληνίδα διπλωμάτης αναφέρει, ότι η Ελλάδα έχει ήδη αποδεχθεί την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια» κάτι που η χώρα μας δεν το έχει επίσημα κάνει, μια και το όλο θέμα βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της διαβούλευσης, με τον μεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς.
Η κ. Γκροσομανίδου ανακλήθηκε ήδη στην Αθήνα για να δώσει εξηγήσεις μια και κατηγορείται για «ακρισία».
Όμως, η συμπεριφορά αυτή της ελληνίδας του εκπροσωπεί την χώρα μας στα Σκόπια, προκαλεί απορίες και εύλογα ερωτηματικά. Και αυτά αφορούν κυρίως το υπουργείο Εξωτερικών και τις επιλογές που κάνει, για τις διάφορες θέσεις κλειδιά στις πρωτεύουσες που παρουσιάζουν ειδικό ενδιαφέρον για τα ελληνικά συμφέροντα. Στην προκειμένη περίπτωση σε μια περιοχή, όπως είναι τα Σκόπια, οι επιλογές και ιδιαίτερα προσεκτικές έπρεπε να είναι και οι άνθρωποι που μετακινούνται σε αυτές, να γνωρίζουν το θέμα σε βάθος, αλλά και το ρόλο που καλούνται να παίξουν.
Η τοποθέτηση ανθρώπων χωρίς τα παραπάνω κριτήρια, οδηγεί σε αποτελέσματα που προκαλούν λύπη και αλλά και οργή σε πολλούς ανθρώπους που βλέπουν ακόμη και έλληνες διπλωμάτες να πλειοδοτούν στις θέσεις και την επιχειρηματολογία των Σκοπίων.
Οι διπλωμάτες εξάλλου, οφείλουν να έχουν την έγκριση της κεντρικής υπηρεσίας, πριν κάνουν δηλώσεις και μάλιστα για τόσο λεπτά και σοβαρά θέματα, που παραμένουν σε εκκρεμότητα εδώ και αρκετά χρόνια.
Για το θέμα αυτό το υπουργείο Εξωτερικών οφείλει να δώσει δημόσιες εξηγήσεις στον ελληνικό λαό. Γιατί μπορεί η προεκλογική περίοδος να επιβάλλει χαμηλούς τόνους, όμως το θέμα ούτε ασήμαντο είναι ούτε προσφέρεται για θάψιμο.

Αφήστε ήσυχο το δάσος, θα αναγεννηθεί από μόνο του

Στο ερώτημα τι κάνουμε με το δάσος που κάηκε στην Πάρνηθα και σε άλλες περιοχές τις Ελλάδας, οι απαντήσεις ποικίλουν. Κι επειδή τώρα όλοι δηλώνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα ειδικοί, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε θέμα, καλό είναι να αφήσουν το τα καμένα δάση ήσυχα κι η φύση θα φροντίσει για την αποκατάσταση του πρασίνου, αρκεί να μην επέμβει ο άνθρωπος και τα …ζώα.
Όπως μας πληροφορεί ο καθηγητής Περιβάλλοντος Νίκος Μάργαρης, στην Πάρνηθα, στην περιοχή που κάηκε, υπάρχει ένας υποόροφος, που είναι οι ρίζες του σχίνου, της κουμαριάς και του πουρναριού. Αυτές οι ρίζες σύμφωνα με τον Ν. Μάργαρη που αποτελούν το 60% του φυτού είναι ζωντανές και θα ανθίσουν πολύ σύντομα. Αυτές οι ρίζες θα συγκρατήσουν και το νερό της βροχής με συνέπεια να μην υπάρχει κανένα θέμα αντιπλημμυρικών έργων.
Κατά την άποψη του καθηγητή τα πεύκα, με τη ρητίνη που υπάρχει στον κορμό τους από την οποία βγαίνει το νέφτι που είναι εύφλεκτο υλικό, έκαψαν τα έλατα στην Πάρνηθα. Στο Πήλιο που οι δασολόγοι φύτεψαν μετά την πρώτη πυρκαγιά πεύκα, οι φωτιές επανήλθαν και έκαψαν το δάσος δύο ακόμη φορές. Αντίθετα στο Άγιο Όρος, που η φωτιά πριν δέκα χρόνια κατέκαψε τα πάντα, το δάσος αναγεννήθηκε από την τέφρα του επειδή οι μοναχοί αρνήθηκαν να κάνουν αναδάσωση. Το μόνο μέτρο που πήραν, ήταν να απαγορεύσουν σε οποιονδήποτε να παρέμβει στο δάσος. Ούτε ζώα, ούτε κόψιμο κορμών, ούτε υλοτόμοι που σέρνουν τα καμένα δέντρα και καταστρέφουν τους βλαστούς της φυσικής ανάπλασης του δάσους. Στην Πεντέλη όταν κάποιοι έκαναν στο παρελθόν αναδασώσεις, σκάβανε για να φυτέψουν ένα δένδρο και την ίδια ώρα κατέστρεφαν εκατό μικρά φυτά που είχαν βλαστήσει από μόνα τους.
Στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας είχαν βάλει ελάφια και είχαν επίσης μεταφέρει κρι-κρι από την Κρήτη. Τα ελάφια πολλαπλασιάστηκαν και έτρωγαν τους φλοιούς των ελάτων. Σε ένα οικοσύστημα με ζαρκάδια και ελάφια χρειάζονται και λύκοι προκειμένου να υπάρξει η προβλεπόμενη από την φύση ισορροπία.
Δεν είναι μόνο η απουσία της οργάνωσης, που έγινε φανερή στη διάρκεια των πυρκαγιών για την έγκαιρη αντιμετώπισή τους, είναι και τα πολλά και ποικίλα σενάρια για την αναδάσωση που ακούγονται από διάφορες πλευρές.
Ένα από αυτά ακούστηκε από το υφυπουργό Οικονομίας και βουλευτή της περιοχής Π.Δούκα, που πρότεινε τα 25.000 στρέμματα του καμένου δάσους της Πάρνηθας να τα αναλάβουν για αναδάσωση 25 εταιρίες. Κι επειδή και ο Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Γ. Σουφλιάς, που ανέλαβε το θέμα μιλάει για αντιπλημμυρικά έργα και νέα δεντροφύτευση, μήπως θα ήταν χρήσιμο να απευθυνθούν στους ειδικούς και να αποφύγουν τους αλμπάνηδες. Γιατί στα καμένα, το δάσος περιμένουμε να ξαναδούμε και όχι τους κήπους της Βαβυλώνας. Το δάσος δεν είναι δημόσια έργα, για να τα αναλάβουν κάποιοι εργολάβοι. Δεν είναι κονόμα. Για την ώρα χρειάζεται φύλαξη από ζώα και ανθρώπους και τίποτα άλλο. Μπορούν άραγε αυτό το απλό, να το εξασφαλίσουν οι συναρμόδιοι υπουργοί Εσωτερικών, Δημόσιας Τάξης, Γεωργίας, Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων καθώς και οι Περιφερειάρχες, Νομάρχες, Δήμαρχοι, η Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας, η Πυροσβεστική και κάθε άλλος φορέας που εμπλέκεται στην Εθνική υπόθεση που λέγεται προστασία του Δάσους. Αν μπορούν να κάνουν το απλό ας το κάνουν κι ας αφήσουν την πολιτικολογία στην άκρη. Αν φυλάξουν τα καμένα θα προσφέρουν ένα κάποιο έργο. Τα πολλά λόγια είναι περιττεύουν …

Η πείρα κάποιων στελεχών στα δημόσια οικονομικά

Στην Ελλάδα συμβαίνουν πολλά θαύματα που δεν είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Από σεμνότητα ορισμένοι μας τα κρύβουν. Έτσι παρακολουθούμε για παράδειγμα την δυνατότητα μιας κυρίας, να διδάσκει ατελείωτες ώρες σε κρατικά ΙΕΚ μαθήματα, όπως «Θεωρία Πορσελάνης», «Οδοντοτεχνική Πορσελάνης», «Νοσηλευτική Χειρουργική», «Θεραπευτική Διαιτολογία» και ένα σωρό άλλα μαθήματα. Κι όλα αυτά με ένα απλό απολυτήριο Λυκείου.
Να τι καταφέρνουν οι προκομμένοι άνθρωποι. Με ένα χαρτί Λυκείου μπορεί κανείς να κάνει τόσα πράγματα και φυσικά με το αζημίωτο. Από όλη αυτή τη δραστηριότητα οι άνθρωποι που κοπιάζουν καθαρίζουν μερικά εκατομμύρια. Όχι ευρώ να μην υπερβάλουμε, εκατομμύρια δραχμούλες, γιατί όλα αυτά συνέβησαν την περίοδο 1997-2002. Ύστερα σου λένε ότι υπάρχει ανεργία κι ο κόσμος με ένα σωρό πτυχία, master και διδακτορικά δεν μπορεί να βρει δουλειά.
Εδώ στα ΙΕΚ ελλείψει καλυτέρων καταφεύγουν σε αποφοίτους Λυκείου για να διδάξουν όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά πράγματα. Κι αυτή η κυρία βλέποντας την απροθυμία των ειδικών να διδάξουν, είδε κι απόειδε και για να συμπληρώσει τα κενά της διδακτέας ύλης, επιστράτευσε στο ρόλο του καθηγητή, την αδελφή της και τον άντρα της αδελφής της, για να μην μείνουν τα παιδιά κούτσουρα και δεν συμπληρώσουν τις διδακτικές τους ώρες.
Για να καταλάβουν οι αδαείς που κάθονται και περιμένουν ως μάνα εξ ουρανού μια δουλειά, λες και αυτές πέφτουν ουρανοκατέβατες, η υπόθεση είναι πολύ απλή. Υπάρχει ο ΟΕΕΚ. Αυτό σημαίνει Οργανισμός Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης. Τι κάνει αυτός ο Οργανισμός; Εισπράττει χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τσοντάρει και η Ελλάδα από τους λεγόμενους Εθνικούς Πόρους με σκοπό οι άνεργοι να αποκτήσουν κάποια ειδικότητα που θα τους επανεντάξει ομαλά στην αγορά εργασίας.
Το χρήμα που πέφτει είναι αρκετό, γι αυτό και κάποιοι το χρησιμοποιούν για να πραγματοποιήσουν, με το δικό τους τρόπο φυσικά, αυτό που το ΠΑΣΟΚ στο πρόγραμμα του το αναφέρει, ως αναδιανομή του πλούτου.
Αν, λοιπον, λέμε αν, έχεις μπάρμπα στην Κορώνη, που λέγαμε και παλαιότερα, τώρα δεν χρειάζεται καν να τρέχουμε έως εκεί κάτω, σύζυγο τον αντιπρόεδρο του ΟΕΕΚ να έχεις φτάνει, μπορείς να γίνεις στα χαρτιά ακόμη και πιλότος ενός μαχητικού F-16.
Έτσι η σύζυγος, την περίοδο που δεν υπήρχαν «σπείρες που να λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα», δηλ. ανάμεσα στο 1997 και 2002, δίδαξε τόσα πολλά που το ευχαριστήθηκε και η ψυχή της που λένε. Κι επειδή ο σύζυγος πέτυχε στην πρώτη αποστολή του που ήταν να επιμορφώσει ανέργους, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τον αξιοποίησε στη συνέχεια και σε μια δεύτερη πόστο, στο Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας, όπου ανέλαβε ως Διευθύνων Σύμβουλος να λύνει και να δένει. Αγόραζε λοιπόν ομόλογα σήμερα ακριβά και αύριο τα πουλούσε φθηνά. Τι να κάνουμε έτσι είναι η αγορά. Κι επειδή κι εκεί τα πήγε καλά, τώρα που στο ΠΑΣΟΚ δεν έχουν την εξουσία και είναι στην αντιπολίτευση φρόντισαν να τον τακτοποιήσουν και του έδωσαν την Γενική Διεύθυνση του κόμματος.
Για πού τον προορίζουν, όταν και όποτε αναλάβουν την εξουσία, δεν μας είπαν. Θα τους προτείναμε να του βρουν μια θέση που να διαχειρίζεται χρήματα, πολλά χρήματα, γιατι όπως διαπιστώθηκε είναι άριστος διαχειριστής των οικονομικών. Όταν αυτά είναι των φορολογουμένων ακόμη καλύτερα. Τα φροντίζει με ιδιαίτερη υπευθυνότητα. Συγχαρητήρια, περιμένουμε με αγωνία εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες κάτι τέτοιους για να πιάσουν τα χρήματά μας τόπο…

Η αδηφάγος δαιδαλώδης κρατική μηχανή έφαγε το δάσος

Στο ερώτημα, τις πταιει γι αυτή μεγάλη καταστροφή, η απάντηση δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε απλή. Βεβαίως, η ευκολία οδηγεί πολλούς στο συμπέρασμα των άμεσων στόχων, που δεν είναι άλλοι από τα πολιτικά πρόσωπα, που έχουν την ευθύνη του συντονισμού των υπηρεσιών που πρέπει να φροντίζουν, για την έγκαιρη κατάσβεση των καταστροφικών πυρκαγιών. Όμως, ακούγοντας από την τηλεόραση παράγοντες και παραγοντίσκους, που εμπλέκονται στην όλη υπόθεση της δασοπροστασίας, διαπιστώνει κανείς πόσοι φορείς εμπλέκονται και αλληλοκαλύπτονται σε αρμοδιότητες, με αποτέλεσμα να χάνεται η πραγματική ευθύνη στο δαιδαλώδες γραφειοκρατικό σύστημα, που ξέρει να καταπίνει οτιδήποτε, από την πιο μικρή παράλειψη, μέχρι την καταστροφή, όπως αυτή της Πάρνηθας.
Πόσοι άραγε οι είναι οι φορείς και οι αρμόδιοι;
Αρχίζουμε και λέμε. Ξεκινάμε από το πρώτο κύτταρο που είναι οι Δήμοι και οι Κοινότητες. Εισπράττουν μέσω του προγράμματος «Θησέας» όχι ευκαταφρόνητα ποσά για να κάνουν αντιπυρικά προγράμματα στις δασικές περιοχές που υπάγονται στο Δήμο ή στην Κοινότητα τους.
Δεν μένουμε όμως εδώ. Υπάρχουν και οι σύνδεσμοι Δήμων και Κοινοτήτων που κι αυτοί εμπλέκονται στην υπόθεση της προστασίας των δασών. Ακόμη στο επίπεδο το δημοτικό, δηλ. του Πρώτου Βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης, υπάρχει και φορέας που εισέπραξε αρκετά εκατομμύρια ευρώ, επίσης μέσω του «Θησέας» για την πυροπροστασία.
Φεύγοντας από τους Δήμους θα πάμε στο Δεύτερο Βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εδώ θα συναντήσουμε τους Νομάρχες, που κι αυτοί με τη σειρά τους έχουν αρμοδιότητες και υπηρεσίες που ασχολούνται με την προστασία του δάσους.
Η Υπερνομαρχία στην περίπτωση της Πάρνηθας ευτυχώς δεν εμπλέκεται. Ασχολείται με το άλσος του Πεδίου του Άρεως για να έχει κάτι να κάνει, χωρίς να έχει την αντίστοιχη υποδομή που την διαθέτει και την χρυσοπληρώνει ο Δήμος Αθηναίων.
Τα Δασαρχεία δεν υπάγονται πλέον στις Νομαρχίες. Πέρασαν στις αρμοδιότητες των Περιφερειαρχών. Κι αυτοί με τη σειρά τους την περασμένη εβδομάδα αναζητούσαν να βρουν ένα κάποιο ρόλο.
Υπάρχει και το αρμόδιο υπουργείο για το περιβάλλον, στο οποίο υπάγεται με αυτή την έννοια και το δάσος, που είναι το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Όμως σε επίπεδο κεντρικής Διοίκησης, η Πυροσβεστική υπάγεται στο υπουργείο Δημοσίας Τάξης, που απορρόφησε πριν λίγο καιρό τους δασοπυροσβέστες, που στο παρελθόν λειτουργούσαν υπό την εποπτεία του υπουργείου Γεωργίας. Όμως έχουμε και την υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας, υπό τον κ. Φούρλα που υπάγεται στο ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α. Αυτή δεν την είδαμε και δεν την ακούσαμε στην διάρκεια του χαμού, που έγινε από τις πυρκαγιές την περασμένη εβδομάδα.
Σε αυτό το δαιδαλώδες σύστημα είναι εύκολο να μετακυλύει ο ένας στον άλλο τις ευθύνες και στο τέλος να βγουν όλοι λάδι.
Η ευθύνη δεν προσωποποιείται και δεν έχει συγκεκριμένους αποδέκτες.
Είναι λοιπον στην πραγματικότητα το κράτος που φτιάξαμε, υπεύθυνο για την καταστροφή. Το γραφειοκρατικό, το δαιδαλώδες, το ρουσφετολογικό, το ρέπων στη διαφθορά, το ανοιχτό στη διαπλοκή, το σπάταλο, το υπέρβαρο, το ανάλγητο. Γιατί αν λειτουργούσε υπεύθυνα και σωστά, δεν θα χρειαζόταν κανένας υπουργός να παίξει το ρόλο του μαέστρου της ορχήστρας.
Κατά τα άλλα «ζούμε μέρες εθνικού πένθους», όπως πολύ σωστά είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το γεγονός ότι «η Αττική έχασε την ελπίδα της» όπως επίσης εύστοχα υπογράμμισε ο κ. Κάρολος Παπούλιας, είναι κάτι που αύριο οι πολλοί θα ξεχάσουν, μόλις οι κάμερες εγκαταλείψουν το καμένο δάσος. Όσο για το αν το περιβάλλον, θα γίνει, έστω και τώρα, «το πρώτο εθνικό μας θέμα», αυτό μοιάζει με ουτοπία. Στα λόγια όλοι θα πλειοδοτήσουν πολίτες και πολιτικοί, στην πράξη και οι μεν και οι δε θα αδιαφορήσουν…

Τα χειρότερα για το περιβάλλον έρχονται στο άμεσο μέλλον

Το περιβάλλον αποτελεί ένα θέμα που ακόμη στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται περισσότερο θεωρητικά και λιγότερο πρακτικά. Οι ακτιβιστές-οικολόγοι με διάφορες συμβολικές πράξεις προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη. Οι πράξεις αυτές, για αρκετούς, είναι μερικά πλάνα λίγο πριν από το τέλος των δελτίων ειδήσεων, κι αυτό είναι όλο.
Κατά γενική εκτίμηση τα θέματα οικολογικού ενδιαφέροντος δεν πουλάνε. Γι αυτό και είναι καταδικασμένα για την ώρα τουλάχιστον να φυτοζωούν στο περιθώριο της επικαιρότητας.
Γιατί μπορεί μέχρι τώρα, να ανεχόμαστε τις σωρούς των σκουπιδιών έξω από το σπίτι μας, μπορεί να κολυμπάμε παραβλέποντας τις πλαστικές σακούλες που κάποιοι πετάνε στη θάλασσα ή εγκαταλείπουν στις ακτές, μπορεί να μην σκεφτόμαστε ότι κάθε δένδρο που καίγεται περιορίζει το οξυγόνο που αναπνέουμε, όμως πολύ σύντομα αυτά που σήμερα παραβλέπουμε, θα τα βρούμε μπροστά μας και θα επηρεάσουν αρνητικά τη ζωή μας.
Γιατί σε βάρος του περιβάλλοντος δεν ασελγούν μόνο οι μεγάλοι και οι ισχυροί, το τραυματίζουμε όλοι μας με την ανεύθυνη συμπεριφορά μας.
Τις θάλασσες δεν τις μολύνουν μόνο κάποια σούπερ τάνκερ, που αδειάζουν το νερό για να ξεπλύνουν τις δεξαμενές τους από το πετρέλαιο, τις μολύνουμε κι εμείς όταν πετάμε σε αυτές ότι μας είναι άχρηστο.
Αλλά και στη στεριά δεν πάμε πίσω. Την ώρα που κατηγορούμε τις μεγάλες βιομηχανίες και τα πάσης φύσεως απόβλητά τους, που χωρίς επεξεργασία πετιόνται εδώ κι εκεί, εμείς αφήνουμε να γλιστρήσει έξω από το αυτοκίνητό μας από το άδειο πακέτο των τσιγάρων μας, μέχρι τα αλουμινένια κουτιά των αναψυκτικών και τα χαρτιά από τα παγωτά που καταναλώσαμε μέσα στο αυτοκίνητο. Η αλόγιστη χρήση των Ι.Χ. μεταβάλει τις πόλεις σε τεράστια θερμοκήπια. Κι αυτό γιατί μολύνει σε μόνιμη βάση τον αέρα που αναπνέουμε. Η Αττική χωρίς πράσινο θα μεταβληθεί σε θάλαμο δηλητηριωδών αερίων.
Τα σπίτια με πισίνες και κάθε λογής ανέσεις θα είναι σύντομα άχρηστα, σε ένα κατεστραμμένο περιβάλλον.
Προτιμότερο θα ήταν να αφήσουμε στα παιδιά μας ένα καθαρό περιβάλλον, παρά ένα σπίτι σε ένα χώρο που θα χρειάζεται κανείς συσκευή οξυγόνου για να ζήσει μέσα και έξω από αυτό.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι απλά μια υπόθεση λίγων οικολόγων. Αφορά όλους τους πολίτες. Οφείλουμε όλοι να σεβόμαστε το περιβάλλον και να φροντίσουμε να το παραδώσουμε στα παιδιά μας, στην κατάσταση που το παραλάβαμε από τους γονείς μας.
Γιατί η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι υπόθεση μόνο λίγων οικολόγων, ή κάποιου κόμματος που δηλώνει οικολογικό. Είναι υπόθεση όλων των κομμάτων και των προσώπων που τα συγκροτούν. Και οι πολίτες έχουν ευθύνη που δεν πιέζουν πολιτικούς και κόμματα, να πάρουν συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος.
Τα λόγια δεν αρκούν, κι από αυτά χορτάσαμε, τα έργα μετρούν, που δεν τα βλέπουμε. Πολίτες και πολιτικοί οφείλουν να εναρμονισθούν και να κινηθούν στην ίδια γραμμή πλεύσης, στον κοινό στόχο της σωτηρίας του περιβάλλοντος, που κινδυνεύει από όλους που ανεύθυνα το διαχειρίζονται.
Όλοι πρέπει τώρα να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Η καμένη γη μια θλιβερή πραγματικότητα

Γενιά των ανεύθυνων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η δική μας η γενιά, που στο βωμό του χρήματος, του εύκολου κέρδους και της εφήμερης καλοπέρασης, θυσιάζει ότι πιο πολύτιμο έχει απομείνει στη ζωής της. Την ίδια της την ανάσα. Αφού έκαψαν με το δαδί ή την αδιαφορία το ίδιο κάνει, ότι υπήρχε στις πεδιάδες και τους γύρω λόφους τώρα έβαλαν στόχο τα δάση των βουνών, που τα καίνε κι αυτά, με τελικό στόχο να μην μείνει ούτε δένδρο όρθιο.
Αυτή η πρωτοφανής οικολογική καταστροφή, που διατρέχει ολόκληρη την Ελλάδα, με τις 300 και πλέον πυρκαγιές, που ξέσπασαν εν μέσω του πρωτοφανούς καύσωνα, φαίνεται ότι δεν συγκινεί παρά ελάχιστους, που αναλογίζονται και προβληματίζονται για την επόμενη μέρα χωρίς το δάσος. Στην Αθήνα ο μοναδικός πνεύμονας που απέμεινε, η Πάρνηθα, παραδόθηκε στις φλόγες. Από την φωτιά δεν κάηκε ένα απλό περιαστικό δάσος, αλλά ένας ολόκληρος εθνικός δρυμός.
Η φωτιά που ξεκίνησε από τα Δερβενοχώρια και επεκτάθηκε προς τον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας, επειδή όπως κατήγγειλε ο Δασάρχης, αλλά και πολλοί κάτοικοι της περιοχής, υπήρξε ολιγωρία της πυροσβεστικής και έλλειψη ενός στοιχειώδους συντονισμού επίγειων και εναέριων δυνάμεων κατάσβεσης. Από τις δηλώσεις των αρμοδίων αποκαλύπτεται το μέγεθος της ασυνεννοησίας των υπευθύνων. Πέρασαν πάνω από τρις ώρες μέχρι να κινητοποιηθούν οι δυνάμεις κατάσβεσης, με αποτέλεσμα η φωτιά να επεκταθεί σε ένα ευρύτερο μέτωπο. Ο αρχηγός της Πυροσβεστικής Ανδρέας Κόης, παραδέχθηκε μπροστά στην κάμερα ότι με εντολή του μετακινήθηκαν τέσσερα πυροσβεστικά αεροπλάνα από την Πάρνηθα στο Σχηματάρι για να σώσει τα σπίτια της περιοχής όπως ισχυρίσθηκε. Για να προσθέσει «περιμένουμε το Θεό να διατηρήσει τις καλές καιρικές συνθήκες». Πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι και στην προκειμένη περίπτωση οι υπεύθυνοι, αναπέμπουν τις αδυναμίες τους στο Θεό μια και οι ίδιοι τα έκαναν μούσκεμα.
Αλλά και ο αρμόδιος υπουργός της Δημόσιας Τάξης, που προτίμησε Πέμπτη το απόγευμα μια γιορτή για την επανίδρυση της Αγροφυλακής στην Άμφισσα, προφανώς προς άγρα ψήφων, την ώρα που ολόκληρη η Ελλάδα είχε παραδοθεί στις φλόγες, δήλωσε επανερχόμενος αργά το βράδυ από το γλέντι, ότι την πατήσαμε, γιατί φυλάγαμε τους πυλώνες, για να ανακαλέσει την επομένη, κάνοντας νέες διαπιστώσεις σύμφωνα με τις οποίες υπήρξε καλός συντονισμός και καλή προετοιμασία.
Αυτή η τελευταία δήλωση θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο που λέει η εγχείρηση επέτυχε, ο ασθενής απέθανε.
Βεβαίως δια γυμνού οφθαλμού μπορούσε κανείς να διαπιστώσει, ότι υπήρξε έλλειψη οργάνωσης και συντονισμού στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, αλλά αυτό δεν το είδαν και δεν το κατάλαβαν οι αρμόδιοι όλων των βαθμίδων. Είναι συνήθως ευχαριστημένοι για όλα, οι έχοντες και οι κατέχοντες μεγάλες καρέκλες. Για όλα φταίει ο κακός μας ο καιρός. Κρίμα την προετοιμασία που μας έλεγαν ότι έκαναν, ολόκληρο τον περασμένο χειμώνα. Αποδείχθηκε αναξιόπιστος ο μηχανισμός την κρίσιμη ώρα. Ένας δρυμός όπως αυτός της Πάρνηθας χρειάζεται εκατό χρόνια για να δημιουργηθεί και μόλις λίγες ώρες για να καταστραφεί.