Τα αίτια και οι αφορμές της αποπομπής Τσιτουρίδη

Όσοι παίζουν μπιλιάρδο, γνωρίζουν ότι ο παίκτης κτυπάει μια μπίλια, η οποία με την σειρά της θα κινηθεί προς μία άλλη και η τρίτη θα κατευθυνθεί στην τρύπα. Ετσι θα επιτευχθεί ο στόχος, που θέλει τις μπίλιες του αντιπάλου μέσα στη τρύπα και όχι πάνω στην τσόχα.
Κάπως έτσι κινήθηκε και ο πρωθυπουργός το Σάββατο το πρωί. Το δημοσίευμα της «Καθημερινής» για τα έργα και τις ημέρες του Ευγένιου Παπαδόπουλου, την «χρυσή» κατά τα άλλα εποχή του Χρηματιστηρίου, ήταν η αφορμή και η ευκαιρία για τον αποκεφαλισμό του Σάββα Τσιτουρίδη που είχε καταφέρει στο κυβερνητικό στρατόπεδο να πετάξει πολλές φορές την μπάλα έξω από το δικό του τερέν, για να αποφύγει τα δυσάρεστα γι αυτόν με μεγάλη επιτυχία και γιατί όχι μαεστρία. Οι παροικούντες στην Ρηγίλλης, γνώριζαν ότι η τοποθέτηση του Αγάπιου στο ΤΕΑΔΥ, όπως και άλλων διοικητών που κατηγορούνται για αγορές δομημένων ομολόγων υψηλού ρίσκου και μεγάλων προμηθειών, δεν ήταν προσωπικές επιλογές του Σάββα. Η συγκεκριμένη επιβλήθηκε σε αυτόν, όχι φυσικά αξιοκρατικά, αλλά λόγω της συγγένειας του ένα ιστορικό στέλεχος της παράταξης. Γι αυτό και στην κομματική ενδοχώρα, δεν ήταν εύκολο να κατηγορήσει κανείς ευθέως τον μέχρι χθες υπουργό Απασχόλησης για την επιλογή του Αγάπιου Σημαιοφορίδη. Μολονότι τυπικά υπεύθυνος για τον διορισμό των διοικήσεων των Ασφαλιστικών Ταμείων είναι ο υπουργός Απασχόλησης, εν τούτοις στα κόμματα εξουσίας είναι γνωστό ότι οι θέσεις μοιράζονται με την παρέμβαση της Χαριλάου Τρικούπη παλιότερα και τώρα της Ρηγίλλης. Έτσι η ευθύνη για τα έργα και τις ημέρες των προσώπων, που διευθύνουν τα Ταμεία, στην προκειμένη περίπτωση διαχέεται στην κομματικό μηχανισμό και όχι στα πρόσωπα. Και αυτό, ήταν ένα ακόμη ατού στη φαρέτρα του Σ. Τσιτουρίδη, μέχρι προχθές, στις επιθέσεις που δεχόταν ακόμη και από πολλούς μέσα στο ίδιο του το κόμμα.
Πάντα και σε όλα υπάρχει και η αχίλλειος πτέρνα, το ευαίσθητο σημείο που ο καθένας έχει και μπορεί να χρησιμοποιηθεί την κατάλληλη στιγμή ως απάντηση, σε όσους νομίζουν ότι μιλώντας για συλλογική ευθύνη, μπορούν να παρακάμψουν την προσωπική τους πολιτική ευθύνη.
Και αυτή δεν ήταν άλλη από το πρόσωπο του Ειδικού Γραμματέα άνθρωπο της επιλογής του τέως υπουργού, που οι έρευνες για το παραδικαστικό κύκλωμα τον έμπλεξαν, όπως το δίχτυ του ψαρά, την υπόθεση διακίνησης μεγάλων ποσών στην περίοδο 1999-2001 που στήθηκε το μεγάλο «πάρτι» του Χρηματιστηρίου.
Ένα θέμα, που πολλοί από τη Νέα Δημοκρατία υποστηρίζουν ότι η κυβερνητική παράταξη δεν το χειρίστηκε με την ανάλογη που προεκλογικά υποσχέθηκε αυστηρότητα, φτάνοντας στο σημείο να μιλούν ακόμη και για συμψηφισμούς. Η σύνδεση με αυτή την εποχή επηρέασε τον Κ. Καραμανλή με αποτέλεσμα να προχωρήσει στην άμεση αποπομπή του Σ. Τσιτουρίδη. Η αναφορά στη δήλωσή του, ότι οι υπουργοί έχουν ευθύνη για τους συνεργάτες που επιλέγουν, ήταν χαρακτηριστική.
Ο πρωθυπουργός έκανε και την αυτοκριτική του στο θέμα των ομολόγων λέγοντας ότι «πληγώσαμε πολλούς», κάτι που αποτελεί και μια προειδοποίηση για πολλά κυβερνητικά στελέχη που έχουν ξεχάσει από το «σεμνά και ταπεινά», έως το μεταρρυθμιστικό έργο που έχουν μπροστά τους έως τις εκλογές.
Κι επειδή τίποτα δεν είναι δεδομένο και όλα θα παίζονται, όπως σε κάθε ντέρμπι στο παρά πέντε, καλό είναι οι βολεμένοι στις καρέκλες να το συνειδητοποιήσουν έγκαιρα, πριν είναι αργά.

Τα «μπάζα»,το «άβατο» και οι λοιποί πολίτες

Για «άβατο» των Εξαρχείων μίλησε ο Βύρων Πολύδωρας. Σε επιχειρησιακή ανικανότητα αναφέρθηκε από την πλευρά του ο Πέτρος Ευθυμίου. Κατηγορήστε εκείνους που εξέθρεψαν για 30 χρόνια αυτή τη βία ανταπάντησε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης. Κατόπιν όλων αυτών τα αστυνομικά τμήματα θωρακίζονται, περίπου όπως οι πρεσβείες και θα κληθούν άλλοι αστυνομικοί φρουροί για να τα προστατεύσουν. Σε μια χώρα που έχει τους περισσότερους αστυνομικούς αναλογικά σε όλη την Ευρώπη, το να φυλάει η αστυνομία την … αστυνομία προκαλεί ενίοτε γέλια και συχνά κλάματα. Συνολικά οι αστυνομικοί στη χώρα μας φτάνουν τις 50.000 αλλά και ο αριθμός αυτός δεν επαρκεί για να φυλάξει τα αστυνομικά τμήματα που κινδυνεύουν.
Όπως έλεγε χθες κάτοικος της Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια, έχουν γίνει στόχος, επειδή μένουν κοντά στο αστυνομικό τμήμα. Αντί για πρόσθετη προστασία λόγω αυτής της γειτνίασης αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.
Η ηγεσία της αστυνομίας μετά από όλες αυτές τις επιθέσεις το έριξε στις συσκέψεις, άρα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι μια και … οι συσκεπτόμενοι συνήθως δεν σκέπτονται.
Φρόντισαν πάντως χθες να στήσουν ένα δίχτυ προστασίας ύψους δέκα μέτρων απέναντι από το αστυνομικό τμήμα του Ζωγράφου που βρίσκεται η πανεπιστημιούπολη για να αποφεύγουν επιθέσεις με μολότοφ από την αντίπερα όχθη. Είπαμε ότι το πανεπιστημιακό άσυλο πρέπει να προστατεύει ακόμη και όσους κατάφορα παραβιάζουν τον ποινικό νόμο… Όσο για το νέο νόμο που θέλει μια απλή πλειοψηφία να αποφασίζει για την άρση του ασύλου, φαίνεται ότι και αυτός στην πράξη δεν εφαρμόζεται, επιβεβαιώνοντας έτσι το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ, που μετα την ψήφισή του, αποφάσισε ότι δεν θα τον εφαρμόσει. Είναι προφανές ότι το όλο το σκηνικό θυμίζει ακυβέρνητη Πολιτεία.
Και φτάνουμε στον πολίτη που βλέπει τους πολιτικούς να καβγαδίζουν περί του τις πταιει την ίδια ώρα που βλέπει το αυτοκίνητό του να καίγεται, επειδή κάποιου δεν του καλάρεσε, γιατί ήταν μεγάλο άρα καπιταλιστικό ή το κατάστημα του να καταστρέφεται επειδή κατά κακή του τύχη βρέθηκε δίπλα σε αστυνομικό τμήμα.
Τα παλικάρια με τις κουκούλες που καίνε μέρα νύχτα ανενόχλητοι έχουν θέσει και κάποιους όρους για να κάνουν πίσω και να επανακάμψουν στο «άβατο» των Εξαρχείων. Ανάμεσα στα άλλα ζητούν για τους φυλακισμένους αφαίρεση τριών επιπλέον χρόνων ποινής αφού προηγουμένως έχουν υπολογισθεί τα 3/5 της ποινής και έχουν επίσης αφαιρεθεί οι ημέρες εργασίας. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι θα καταδικάζεται κάποιος σε 20 ετών φυλάκιση και θα βγαίνει σε λιγότερο από πέντε χρόνια.
Κι επειδή βρισκόμαστε στην εποχή του παραλόγου και όλα μπορούν να συμβούν, ακόμη και να διατηρούνται, εδώ και χρόνια με την ανοχή των πρυτανικών αρχών και βεβαίως της Πολιτείας, που δεν είναι άμοιρη ευθυνών, ολόκληρες πυριτιδαποθήκες εντός των πανεπιστημιακών τειχών , μπορεί η κυβέρνηση να κάνει αποδεκτά ακόμη και αυτά τα αιτήματα αρκεί να ησυχάσουν τα οξυμένα πνεύματα.
Εξάλλου και τα παρασκευαστήρια των μολότοφ έχουν διατηρηθεί ανέπαφα εντός των πανεπιστημιακών χώρων, υπό την προστασία του ιερού ασύλου εν ονόματι της ηρεμίας και της άκρας του τάφου σιωπής που ζητούν, όσοι κατέχουν πανεπιστημιακή ή υπουργική εξουσία μια και οι άνθρωποι διαχειριστές είναι, δεν πήραν τα οφίτσια για να βάλουν τα φυσεκλίκια και να κάνουν πόλεμο με τους αντάρτες των πόλεων.
Όσο για τους πολίτες που συχνά την πληρώνουν. Τι να πει κανείς. Ας πρόσεχαν. Η ζωή στις πόλεις είναι ενίοτε επικίνδυνη. Αλλιώς δεν έχουν παρά να πάρουν τα όρη και τα άγρια βουνά. Διαφορετικά θα γνωρίζουν ότι κινδυνεύουν. Γιατι «είμαστε για τα μπάζα» κατά τη ρήση του Βύρωνα Πολύδωρα…

Κεμαλιστές και ισλαμιστές σε διάταξη μάχης

Η μάχη ανάμεσα στους κεμαλιστές και τους ισλαμιστές στην Τουρκία καλά κρατεί. Η πρώτη απόπειρα για την εκλογή του ισλαμιστή Αμπντουλάχ Γκιούλ στην Προεδρία της Δημοκρατίας απέβη άκαρπη μια και συγκέντρωσε δέκα ψήφους λιγότερες 357 από όσες απαιτούνται για την εκλογή. Η αντιπολίτευση στην Τουρκία στην προσπάθεια της να εμποδίσει αυτή την εκλογή απείχε της ψηφοφορίας και προβάλει θέμα ακύρωσης της διαδικασίας επικαλούμενη παρατυπία που αναφέρεται στον αριθμό των παρόντων βουλευτών.
Η διαδικασία της εκλογής θα επαναληφθεί την προσεχή Τετάρτη και αναμένεται κι αυτή να αποβεί άκαρπη , ενώ η αντιπολίτευση οδεύει προς το Συνταγματικό Δικαστήριο με σκοπό να ακυρώσει την πρώτη ψηφοφορία, με προφανή σκοπό να αποτρέψει την άνοδο ενός ισλαμιστή, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά, στο ύπατο αξίωμα του Τουρκίας.
Οι στρατηγοί στην Άγκυρα που ελέγχουν την πολιτική ζωή της Τουρκίας και θεωρούνται οι θεματοφύλακες του κεμαλισμού, βλέπουν με ανησυχία αυτή την εξέλιξη και όπως δημόσια έχουν δηλώσει δεν θα ήθελαν να δουν τη σύζυγο του Προέδρου της χώρας να εμφανίζεται δημόσια φορώντας την ισλαμική μαντίλα. Μπορεί αυτό να απέτρεψε τον Ερντογάν από του να υποδείξει τον εαυτό του στην Προεδρία, όμως τώρα προωθώντας τον δικό άνθρωπο, τον Α. Γκιούλ, δεν έκανε τίποτα άλλο από του να υποδείξει ένα πρόσωπο κατ εικόνα και ομοίωσή του.
Η εκλογή του Προέδρου της Τουρκίας αναμένεται να ολοκληρωθεί με την τρίτη ψηφοφορία, όπου απαιτούνται οι μισές ψήφοι από τις 550 του κοινοβουλίου. Η τρίτη αυτή ψηφοφορία, που θα πραγματοποιηθεί στις 9 Μαΐου θα ολοκληρώσει τη διαδικασία εκλογής προέδρου, εκτός και αν το Συνταγματικό Δικαστήριο αποφασίσει διαφορετικά, πράγμα που σημαίνει ότι στην Τουρκία θα υπάρξει εμπλοκή, που ενδεχομένως να οδηγήσει και σε πρόωρες εκλογές. Είναι προφανές, ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν επιδιώκει με μια ακόμη κίνηση, που αφορά ένα κάστρο του κεμαλισμού να κερδίσει μια ακόμη παρτίδα, στη διαμάχη του με το βαθύ κράτος της Τουρκίας.
Βεβαίως αυτή η κίνηση, όπως και οι άλλες που προηγήθηκαν με αφορμή την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, ενέχει πολλούς κινδύνους, που αφορούν τόσο τον ίδιο, όσο και το κόμμα του. Το αύριο της Τουρκίας θα παίζεται για το επόμενο διάστημα σε ένα τεντωμένο σκοινί.
Οι εξελίξεις στη γειτονική μας χώρα, μπορούν να επηρεάσουν άμεσα και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η δραστηριότητα των τουρκικών πολεμικών στο Αιγαίο αυτή την περίοδο, που έχει υπέρμετρα ενισχυθεί και δεν περιορίζεται στις παραβάσεις και τις παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου, αλλά επεκτείνεται και σε υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, σημαίνει, όπως ήδη είναι γνωστό, ότι τα εσωτερικά προβλήματα της Τουρκίας, γίνονται συχνά αφορμή για επιθετικότητα απέναντι στην Ελλάδα. Και αυτό είναι ένα γεγονός, που οφείλει να προβληματίσει την ελληνική πλευρά, που δεν πρέπει επ ουδενί να παρακολουθεί τα γεγονότα ως απλός και αδιάφορος θεατής.

Η απραξία, ο χειρότερος σύμβουλος για την κυβέρνηση

Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται δύο μήνες από τότε που άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι των ομολόγων με αποτέλεσμα από τότε να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης και να μονοπωλεί κάθε βράδυ τα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων. Κι αν ήταν μόνο τα τηλεοπτικά παράθυρα λίγο θα ήταν το κακό. Το θέμα των ομολόγων έχει παραλύσει τη λειτουργία του κυβερνητικού μηχανισμού, μια και όλοι δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο, παρά με το τι θα γίνει με τα δομημένα και πως θα λυθεί ο γόρδιος δεσμός που δεν είναι άλλος από την απόδοση των απολεσθέντων χρημάτων στα ασφαλιστικά ταμεία.
Με αυτή την έννοια το κυβερνητικό έργο στην πράξη έχει ανασταλεί και οι υπουργοί αντί για δράση, προτιμούν την κουβέντα περί του τι μέλλει γενέσθαι.
Οι εκλογές και η ημερομηνία τους αναστατώνουν και μεταφέρουν τις όποιες δραστηριότητες από τα υπουργικά γραφεία στα πολιτικά, ενώ κάθε κουβέντα για ανασχηματισμό τρομάζει, μια και η απώλεια του υπουργικού θώκου στο παρά πέντε της λήξης της κυβερνητικής θητείας, σημαίνει περίπου καταστροφή για τους υποψηφίους.
Ανασχηματισμός πάντως δεν φαίνεται στον ορίζοντα, μολονότι άγνωστες είναι οι βουλές του Κυρίου, σε αυτή την περίπτωση. Το αν τη βγάζει ο Σάββας ως υπουργός μέχρι τις εκλογές, αυτό εξαρτάται από το πότε θα προσδιοριστούν. Αν πάνε για Οκτώβρη μπορεί να μείνει. Αν η κυβερνητική θητεία θα τραβήξει μέχρι τέλους, τότε τα πράγματα θα είναι διαφορετικά για τον υπουργό Απασχόλησης.
Ανεξάρτητα από την τύχη του Σ. Τσιτουρίδη το κυβερνητικό έργο δεν προχωράει αυτή την ώρα κι αν θέλει η κυβέρνηση να προσθέσει κάτι ακόμη στα πεπραγμένα της, οφείλει να κινηθεί χωρίς άλλη καθυστέρηση, γιατί ο χρόνος περνάει και σε δύο μήνες, θα πάνε για τα μπάνια τους και τότε θα μας πουν, ραντεβού το Σεπτέμβρη. Οπότε όλοι θα ροκανίζουν το χρόνο με απραξία, για να μην ενοχλήσουν κανένα ψηφοφόρο μέχρι τις εκλογές.
Σε αυτό το συγκεχυμένο τοπίο χρειάζονται άμεσες δυναμικές και δραστικές πρωτοβουλίες, αν θέλει η κυβέρνηση να κρατηθεί μπροστά από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Ήδη η διαφορά έχει περιοριστεί και πρωτοπορία κρατιέται αφενός από την πολύ καλή εικόνα που παρουσιάζει ο πρωθυπουργός και αφετέρου από την αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πείσει και να εισπράξει πολιτικά οφέλη από τις κυβερνητικές απώλειες.
Οι διαφορετικές απόψεις που εκφράζονται από διάφορα κυβερνητικά στελέχη στο θέμα των ομολόγων, δείχνουν ένα καράβι στο οποίο οι αξιωματικοί δεν εκτελούν τις εντολές του καπετάνιου.
Έτσι η άποψη Τσιτουρίδη περί συλλογικής ευθύνης αποκτά περιεχόμενο και αν στη Ν.Δ. δεν θέλουν να έχουν την τύχη του Sea Diamond θα πρέπει να ομονοήσουν και να αποδώσουν τις ευθύνες εκεί που υπάρχουν. Να αφήσουν την παρατήρηση του θάμνου, για να δουν τη θέα του δάσους.

Οι φυλακές, οι φυλακισμένοι και το σωφρονιστικό μας σύστημα

Χώροι στους οποίους αποθηκεύουν ανθρώπινες ψυχές, έχουν χαρακτηρισθεί οι ελληνικές φυλακές. Για σωφρονιστικό σύστημα, που αποδίδει στην κοινωνία ανθρώπους ικανούς να επανενταχθούν, αφήνοντας πίσω τους την όποια παραβατική συμπεριφορά, ούτε λόγος. Αφορμή την σκέψεων αυτών η πρόσφατη εξέγερση σε δέκα φυλακές της χώρας.
Τα λεγόμενα σωφρονιστικά καταστήματα, οι φυλακές καθ ημάς, έχουν σκοπό υποτίθεται να συνετίσουν όσους παρέβησαν τους κανόνες δικαίου και παράλληλα να αποτελέσει η ποινή τους παράδειγμα προς αποφυγή, για τους υπόλοιπους πολίτες. Είναι κοινός τόπος στις μέρες μας, ότι στις φυλακές σήμερα κάθε άλλο πάρα το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα επιτυγχάνεται. Μπαίνει κάποιος για μια μικροπαράβαση του ποινικού κώδικα και βγαίνει έτοιμος για να διαπράξει μεγαλύτερες κακουργηματικές πράξεις. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί στις φυλακές συνωστίζονται πολύ περισσότεροι απ όσοι χωράνε, γιατί κάποιες από αυτές είναι πολύ παλιές και οι συνθήκες διαβίωσης είναι κάτι παρά πάνω από άθλιες, γιατί μπερδεύονται οι βαρυποινίτες με άλλους που βρίσκονται εκεί για μικρές παραβάσεις ή είναι απλώς προφυλακισμένοι, γιατί τα δικαστήρια λόγω φόρτου υποθέσεων αργούν να αποφασίσουν και τα γιατί βεβαίως, δεν έχουν τέλος.
Τι κάνει η Πολιτεία για όλα αυτά; Υπόσχεται καλύτερες ημέρες μόλις φτιαχτούν τα επτά νέα σωφρονιστικά καταστήματα που κτίζονται σε όλη την Ελλάδα. Παράλληλα επιδιώκει, για την ώρα χωρίς αποτέλεσμα, να στείλει πακέτο τους αλλοδαπούς φυλακισμένους, που πλησιάζουν τους μισούς, στις χώρες προέλευσής τους, για να εκτίσουν το υπόλοιπο της ποινής τους.
Σήμερα στη μεγαλύτερη φυλακή, που βρίσκεται στον Κορυδαλλό, εκτίουν την ποινή τους ή βρίσκονται προφυλακισμένοι 2.200, σε ένα χώρο που έχει φτιαχτεί για 600 ανθρώπους. Τι σωφρονισμός να γίνει εκεί μέσα, πώς να ελεγχθεί όλος αυτός ο κόσμος και ποια ανθρώπινη αντιμετώπιση μπορεί να έχει. Δεν υπάρχει δυνατότητα απασχόλησης όλων αυτών των ανθρώπων, ούτε βεβαίως δυνατότητα μιας κάποιας επαγγελματικής εκπαίδευσης, μολονότι προβλέπεται από το σωφρονιστικό σύστημα.
Είναι κοινό μυστικό ότι στις φυλακές διακινούνται από σκληρά ναρκωτικά μέχρι κάθε λογής απαγορευμένες ουσίες. Ποιος να ελέγξει ποιόν με τόσους που μπαινοβγαίνουν. Από τους δικηγόρους και τους συγγενείς μέχρι αυτούς που προμηθεύουν τα φαγώσιμα για τόσες εκατοντάδες ανθρώπους ή τα πρόσωπα που διακινούνται, από και προς τα δικαστήρια.
Οι νέες δικαστικές φυλακές, που χρειάζεται να ολοκληρωθούν τάχιστα, αποτελούν τη λύση σε πολλά επίπεδα. Από την οριστική εγκατάλειψη κτιρίων των φυλακών που βρίσκονται μέσα στις πόλεις, όπως συμβαίνει με τον Κορυδαλλό και την Κέρκυρα, μέχρι την αξιοπρεπή και όχι εν μέσω ποντικιών διαβίωση των κρατουμένων. Επίσης χρήσιμο είναι τάχιστα να χωριστούν οι κρατούμενοι βαρυποινίτες με αυτούς που κρατούνται για ελαφρές ποινές και να δοθούν κίνητρα δημιουργικής απασχόλησης τους μια και ισχύει ακόμη και στις μέρες μας ότι η αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας.
Όσο για κάποια από τα αιτήματα ορισμένων εξεγερμένων, για μείωση της ποινής των ισοβιτών σε 12 χρόνια, αυτό είναι ανέφικτο μια και οι δικαστές δεν μοιράζουν ισόβια για ψύλλου πήδημα.

Ανάγκη να προβληματίσει ο θάνατος στην Κέρκυρα

Ο θάνατος ενός μαθητή στην Κέρκυρα, στη διάρκεια σχολικής εκδρομής είναι μια ευκαιρία για να δει η Πολιτεία και όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, καθηγητές, γονείς, μαθητές, το θέμα των δραστηριοτήτων αυτών των μαθητών, οι οποίες από αλλού ξεκίνησαν και αλλού κατέληξαν. Οι τριήμερες της δευτέρας Λυκείου και οι πενθήμερες της τρίτης Λυκείου ξεκίνησαν από εκπαιδευτικές εκδρομές, για να καταλήξουν σε τουριστικές, που καθοδηγούνται από επιτήδειους που κινούνται με σκοπό το κέρδος. Το κύκλωμα περιλαμβάνει γραφεία που τις οργανώνουν, μαθητές που προσεγγίζονται με το αζημίωτο για να τους προτιμήσουν και νυχτερινά κέντρα στα οποία μεθοδευμένα οι μαθητές.
Όλα είναι μεθοδευμένα και οργανωμένα. Από την περιοχή που επιλέγεται για την εκδρομή, τα ξενοδοχεία που θα προτιμηθούν, έως το που θα πιουν τον καφέ τους οι μαθητές και βεβαίως το σημαντικότερο, που θα κάνουν τη νυχτερινή τους έξοδο.
Στο όλο παιχνίδι εμπλέκονται και μαθητές στους οποίους δωρίζουν ακόμη και δίκυκλα, προκειμένου να κατευθύνουν τους συμμαθητές τους σε περιοχές που έχουν προεπιλεγεί, από πρόσωπα που εμφανίζονται ως τουριστικοί πράκτορες, αλλά στην πραγματικότητα στήνουν ταξιδιωτικά γραφεία μιας χρήσης. Αυτοί οι πράκτορες του ποδαριού επιλέγουν τα ξενοδοχεία, όχι βεβαίως τα καταλληλότερα, αλλά αυτά που δίνουν μεγαλύτερη προμήθεια για να καλύψουν και τις ανάγκες που λέγονται μίζες και βεβαίως τη νυχτερινή διασκέδαση των μαθητών, που αποδίδει και την μερίδα του λέοντος σε έσοδα.
Η όλη καλοστημένη μηχανή, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις στην Ελλάδα βολεύει και εξυπηρετεί ορισμένους, όχι όμως και το κοινωνικό σύνολο.
Στις εκδρομές αυτές δημιουργούνται συνεχώς προβλήματα, κάποτε και με τραγικό αποτέλεσμα. Χρειάζεται άμεσα παρά τις διαβεβαιώσεις των αρμοδίων του υπουργείου Παιδείας, ότι όλα βρίσκονται υπό αυστηρό έλεγχο, μια αναθεώρηση των εκδρομών αυτών με σκοπό να αποκτήσουν εκπαιδευτικό και μόνο περιεχόμενο, αφήνοντας την ευθύνη της διασκέδασης στους γονείς και κηδεμόνες του κάθε παιδιού.
Πράγμα που σημαίνει ότι οφείλουν να κατευθύνουν τα παιδιά σε τόπους με ιστορία, παράδοση που δεν είναι εύκολα προσιτοί για τους μαθητές με σκοπό να γνωρίσουν μια Ελλάδα που ενδεχομένως δεν έχουν δει. Θα μπορούσαν τα παιδιά για παράδειγμα από τη Θράκη, να επισκεφτούν την Πελοπόννησο και περιοχές, όπως η Ολυμπία, για να συνδυάσουν την εκδρομή με εικόνες από το παρελθόν της Ελλάδας. Ή αντίστροφα μαθητές από την Πελοπόννησο να κατευθυνθούν στη Θράκη, όπου υπάρχουν περιοχές απίστευτου φυσικού κάλλους, όπως το Δέλτα του Έβρου ή το δάσος Δαδιάς με τα σπάνια είδη αρπακτικών πουλιών. Το ψυχαγωγικό μέρος των εκδρομών αυτών θα πρέπει να πάψει να αποτελεί μέρος του «εκπαιδευτικού προγράμματος» και ταυτόχρονα τεράστιος πονοκέφαλος, για τα όποια παρατράγουδα, του υπουργείου Παιδείας. Έχει πολλά άλλωστε προβλήματα να επιλύσει το αρμόδιο υπουργείο, αντί να φορτώνεται ένα τέτοιο και πολύ δυσβάστακτο που έχει σαν αποτέλεσμα να θρηνούμε θύματα στη διάρκεια αυτών των εκδρομών.

Ο Σαρκοζί προ των πυλών της γαλλικής Προεδρίας

Πολλά και ιδιαίτερα χρήσιμα συμπεράσματα μπορεί ο πολιτικός αναλυτής να εξάγει από τα αποτελέσματα του χθεσινού πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο πολίτης της Γαλλίας αντικατοπτρίζονται και στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Ο Νικολά Σαρκοζί που βρέθηκε πρώτος με 31,11% φαίνεται ότι θα κάνει και το photo finis στο δεύτερο γύρο την μεταπροσεχή Κυριακή. Προεκλογικά κινήθηκε σε θέσεις που βρέθηκαν πολλές φορές κοντά σε αυτές του ακροδεξιού Ζαν-Μαρί Λεπέν.
Τα μεγάλα εσωτερικά προβλήματα, όπως η ανεργία των νέων, που φτάνει το 20% και το θέμα των μεταναστών που στη Γαλλία έχει δημιουργήσει τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, ήταν αυτά που συζητήθηκαν πολύ στην διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.
Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ του Σοσιαλιστικού κόμματος, που πήρε τη δεύτερη θέση με 25,84% μπορεί να εισέπραξε μια προίκα περίπου 10% από τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα που υποσχέθηκαν να την υποστηρίξουν στο δεύτερο γύρο, όμως φαίνεται ότι δεν είναι αρκετά αυτά για να την οδηγήσουν στην Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας για την προσεχή πενταετία. Κι αυτό γιατί δεν ελπίζει στην υποστήριξη του 10,6% του Ζαν-Μαρί Λεπέν, ενώ οι κεντρώοι του Φρανσουά Μπαϊρού και το 18,5% θα ψηφίσουν σε μεγάλο ποσοστό Σαρκοζί. Έτσι, όπως όλα δείχνουν ο Νικολά Σαρκοζί θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Για να συμβεί αυτό με σιγουριά ο υποψήφιος της κεντροδεξιάς οφείλει τώρα να κάνει τις διορθωτικές του κινήσεις και να ικανοποιήσει το κοινό των κεντρώων, που έχουν ως τώρα απογοητευθεί από το ακροδεξιό φλερτ του Νικολά Σαρκοζί.
Ένα κοινό που εμφανίζεται πολύ μεγάλο μετά από αρκετά χρόνια στη Γαλλία.
Το μεγάλο ζητούμενο τώρα, είναι πως θα το διαχειριστεί ο Μπαϊρού μια και όλα δείχνουν ότι θα επιδιώξει να το περάσει στην εκλογική αναμέτρηση του προσεχούς Ιουνίου για την ανάδειξη του νέου Κοινοβουλίου.
Με αυτή την έννοια θα διαπραγματευθεί με το στρατόπεδο Σαρκοζί που επιθυμεί διακαώς αυτές τις ψήφους. Το γεγονός πάντως ότι για να ψηφίσει προσήλθε το 84,5% των ψηφοφόρων, από τη μια ανέτρεψε τις προβλέψεις που μιλούσαν για μεγάλη αποχή και από την άλλη χαρακτηρίστηκε νίκη της δημοκρατίας με δεδομένο ότι στη Γαλλία η ψήφος δεν είναι υποχρεωτική και αρκετοί μιλούσαν για κουρασμένο εκλογικό σώμα.
Δύο θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος που άπτονται των γαλλικών εκλογών είναι οι θέσεις των υποψηφίων για το ευρωσύνταγμα και η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Στο θέμα του ευρωσυντάγματος ο Ν. Σαρκοζί θέλει ένα απλοποιημένο κείμενο που θα περάσει χωρίς δημοψήφισμα από το νέο Κοινοβούλιο έως το 2009, ενώ η Τουρκία θέλει να εντάσσεται σε μια Ένωση Μεσογειακών κρατών. Η τελευταία αυτή θέση είναι εκτός πραγματικότητας, μια και λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο την Ε.Ε. αφενός και τα μέλη της που μετέχουν σε αυτήν και είναι μεσογειακές χώρες. Είναι προφανές ότι αυτές οι θέσεις θα σμιλευτούν με την καγκελάριο Α. Μέρκελ που κι αυτή δεν βλέπει με καλό μάτι την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Το μέλλον της Τουρκίας στην Ευρώπη όπως είναι γνωστό αφορά άμεσα την Ελλάδα, που έχει στηρίξει την πολιτική της απέναντι στην γειτονική μας χώρα, σε αυτή την προοπτική. Καλό και χρήσιμο πάντως θα ήταν η Ελλάδα να μην περιμένει να αποφασίσουν οι άλλοι για λογαριασμό της και κινηθεί από τώρα δραστήρια και δυναμικά.

Η πρόκληση για την περιφέρεια με το Δ’ ΚΠΣ και τα 36,5 δις ευρώ

Δουλειές με φούντες ξαφνικά για την κυβέρνηση. Δεν της φθάνουν οι εργάσιμες ημέρες για να συζητηθούν τα προβλήματα και γι αυτό αξιοποίησε την Κυριακή, ημέρα αργίας, για μια σύνοδο Περιφερειαρχών στο Μαξίμου, με θέμα την αξιοποίηση των κονδυλίων του Δ’ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης.
Πρόκειται συνολικά για ένα ποσό 36,5 δισεκατομμυρίων ευρώ από τα οποία τα 24,4 δισεκατομμύρια ευρώ προέρχονται από κοινοτικούς πόρους και τα υπόλοιπα από εθνικούς και καλύπτουν την περίοδο 2007-2013. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να κατευθύνει το 82% των κονδυλίων αυτών στην περιφέρεια, σε έργα ανάπτυξης, που θα αποδώσουν παραγωγικές επενδύσεις και θα αυξήσουν τις θέσεις εργασίας.
Ο πρωθυπουργός με δηλώσεις του, αμέσως μετά το τέλος της συνάντησής του με τους Περιφερειάρχες, παρουσία των υπουργών Εσωτερικών και Οικονομίας, δεσμεύτηκε για ένα αποτέλεσμα μετρήσιμο τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά, σε παραγωγικές επενδύσεις.
Το θέμα της ανάπτυξης της περιφέρειας υπήρξε υπόσχεση τόσο της σημερινής κυβέρνησης, όσο και της προηγούμενης με το αιτιολογικό ότι η Αττική ευνοήθηκε τα προηγούμενα χρόνια με σημαντικά κονδύλια λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν ήταν λίγες οι φορές που από την περιφέρεια ακούστηκαν έντονες αντιρρήσεις και υπήρξαν αντιδράσεις εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Τα 30 περίπου δις ευρώ που αποτελούν το συνολικό οικονομικό πακέτο για την περιφέρεια, την περίοδο 2007-2013 είναι ένα σημαντικό κονδύλι και μια τελευταία ευκαιρία μιας τέτοιας μεγάλης επενδυτικής προσπάθειας. Η ανάπτυξη πολλών περιοχών της Ελλάδας εκτός Αττικής, θα δώσουν ευκαιρίες στους κατοίκους της υπαίθρου για ανάπτυξη και προκοπή στον τόπο τους.
Με αυτή την έννοια είναι κρίσιμο, το που και πως θα δοθούν αυτά τα χρήματα, αν θα πιάσουν τόπο και αν αυτές οι επενδύσεις θα δημιουργήσουν πραγματικές θέσεις εργασίας, μια και οι επιδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων είναι επιταγές με ημερομηνία λήξης, που όλα δείχνουν ότι χρονικά θα συμπέσουν με την ημερομηνία ολοκλήρωσης του Δ΄ ΚΠΣ.
Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε επίσης μετά τη χθεσινή συνάντησή του με τους 13 περιφερειάρχες ένα μικρό και ευέλικτο σχήμα που θα διαχειριστεί τα δισεκατομμύρια που θα εισρεύσουν στη χώρα μας την προσεχή επταετία. Προ καιρού είχε ανακοινωθεί η δημιουργία πέντε υπερπεριφεριών που επρόκειτο να διαχειριστούν αυτά τα σημαντικά ποσά. Αυτό το σχήμα δεν προχώρησε και αποτελεί ερωτηματικό, αν η σημερινή γραφειοκρατική και συχνά επικαλυπτόμενη σε αρμοδιότητες Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ικανή να απορροφήσει παραγωγικά και να αξιοποιήσει δημιουργικά αυτά τα κονδύλια.
Σε μια εποχή που αναζητούνται, τόσο τα πρόσωπα, όσο και τα σχήματα, που θα αξιοποιήσουν το δημόσιο χρήμα σε παραγωγικές επενδύσεις, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς το προαναγγελθέν αποτέλεσμα. Θα ήταν φρόνιμο και χρήσιμο να υπάρξει μια σοβαρή αναδιοργάνωση στην τοπική αυτοδιοίκηση προ της διοχέτευσης προς αυτήν των κονδυλίων του Δ΄ ΚΠΣ με σκοπό την ασφαλή αξιοποίησή τους και το μετρήσιμο, όπως υποστήριξε ο πρωθυπουργός, κοινωνικό και οικονομικό αποτέλεσμα. Γιατί η εμπιστοσύνη στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος στις μέρες μας έχει τεθεί υπό σοβαρή αμφισβήτηση.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αλλάζει το άρθρο 16

Τελικά από ότι όλα δείχνουν, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα δώσει τη λύση στο θέμα του άρθρου 16. Ήδη ο Γενικός Εισαγγελέας αποφάνθηκε ότι η άρνηση της αναγνώρισης των πτυχίων, που χορηγούν ξένα Πανεπιστήμια που συνεργάζονται με ελληνικά κολέγια συνιστά παραβίαση του κοινοτικού Δικαίου και εισηγήθηκε την καταδίκη της χώρας μας. Εφόσον το Ευρωδικαστήριο δεχθεί, κάτι που συνηθίζει, την πρόταση του Εισαγγελέα, τότε έως το καλοκαίρι η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να αναγνωρίσει τα πτυχία των κολεγίων.
Η εξέλιξη αυτή, επιβεβαιώνει όσους εδώ και καιρό υποστηρίζουν ότι η αναθεώρηση του άρθρου 16 είναι μονόδρομος για τη χώρα μας, αποδεικνύοντας ότι οι αντιρρησίες δεν είχαν ούτε πραγματικά επιχειρήματα, ούτε γνώριζαν το νομικό καθεστώς που ισχύει για τα κράτη – μέλη της Ε.Ε.
Σε περίπτωση που η Ελλάδα αρνηθεί να εφαρμόσει την κοινοτική οδηγία 89/48, βάσει της οποίας και αναμένεται να καταδικαστεί, θα προκαλέσει πρόστιμο ανάλογο με αυτό του Κουρουπητού στην υπόθεση των παράνομων χωματερών της Κρήτης. Η νέα οδηγία, που θα δοθεί στην Ελλάδα, θα την υποχρεώνει να την ενσωματώσει στο εθνικό της δίκαιο, έως τον προσεχή Οκτώβρη. Αυτό σημαίνει ότι στο εξής οι απόφοιτοι των κολεγίων, που είναι συνδεδεμένα με πανεπιστήμια του εξωτερικού, θα έχουν στο εξής ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με τους αποφοίτους των ελληνικών ΑΕΙ και θα μπορούν να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, αλλά και να διεκδικήσουν επιδόματα. Στην Ελλάδα υπάρχουν γύρω στα σαράντα κολέγια τριετούς φοιτήσεως, που συνεργάζονται με ξένα πανεπιστήμια. Η διάρκεια των σπουδών και η αντιστοιχία των πτυχίων Μπάτσελορ ή Μάστερ αυτόματα θα θέτει όπως και το θέμα της διάρκειας και του επιπέδου τους και για τα κρατικά πανεπιστήμια, που για τετραετή ή πενταετή φοίτηση παρέχουν πτυχία επιπέδου προπτυχιακών σπουδών δηλαδή Μπάτσελορ.
Ανεξάρτητα, από τις κινητοποιήσεις των περασμένων μηνών και την άρνηση για διάλογο, τόσο των πανεπιστημιακών αρχών, όσο και των οργανωμένων φοιτητικών παρατάξεων, γίνεται ιδιαίτερα επιτακτική τώρα η ανάγκη να εναρμονίσει η Ελλάδα τις σπουδές με τις αντίστοιχες του εξωτερικού. Καθίσταται σαφές, γιατί οι αλλαγές σε πολλά θέματα που αφορούν την οργάνωση και τη λειτουργία των πανεπιστημίων δεν μπορούν άλλο να περιμένουν και ο χρόνος που χάθηκε από κάποιους δήθεν προοδευτικούς, αλλά στην πραγματικότητα άγονα αντιδραστικούς πανεπιστημιακούς πρέπει να κερδιθεί, για να μπορούν οι νέοι μας να διακινούν τις γνώσεις τους ανεμπόδιστα στον ευρωπαϊκό χώρο των 500 εκατομμυρίων κατοίκων.
Είναι θλιβερό, για τον τόπο μας, να χρειάζεται πάντα η παρέμβαση της ευρωπαϊκής ένωσης και η απειλή μιας καταδίκης, όπως άλλωστε συνέβη στο παρελθόν τόσο με τις εκατοντάδες παράνομες χωματερές και τα πρόστιμα που επιβλήθηκα,ν αλλά και το χρονοδιάγραμμα που τέθηκε για το κλείσιμό τους, όσο και για την περίπτωση των σφαγείων και της κεντρικής αγοράς του Ρέντη, όπου και εκεί η Ευρώπη μας επέβαλε την καθαριότητα στο σπίτι μας. Κάτι τέτοιο φαίνεται να συμβαίνει και τώρα με τα θέματα της παιδείας. Ήταν εμφανής και προφανής η ανάγκη για αναβάθμιση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και εναρμόνισής της με τα όσα ισχύουν στον ευρωπαϊκό χώρο. Ήταν επίσης πρόκληση οι αποφάσεις των πρυτάνεων των ευρωπαϊκών χωρών για μια ενιαία ευρωπαϊκή παιδεία, που θα επιτρέψει στο μέλλον μέσα από κοινά προγράμματα σπουδών, την μετακίνηση των φοιτητών για ορισμένα έτη των σπουδών τους σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια προοπτική που για πολλούς νέους που επιδιώκουν να κινηθούν στον ευρύτερο στίβο της Ευρώπης, είναι και πρόκληση και ευκαιρία για να αναδείξουν το ταλέντο τους ή το υψηλό γνωστικό τους επίπεδο.
Κάποιοι όμως που θέλουν τη χώρα μας Ψωροκώσταινα, επιμένουν σε βαλκανικά μοντέλα σπουδών και πτυχίων, που έχουν για μοναδικό αντίκρισμα μια θεσούλα και πολλές φορές από το παράθυρο στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Έχουμε δυστυχώς να επιλέξουμε ανάμεσα σε αυτούς, που θέλουν μια Ελλάδα με πολίτες δυναμικούς, που θα αλωνίζουν στη μεγάλη αγορά της Ευρώπης και τους άλλους, που προτιμούν μια Ελλαδίτσα φτωχή και καταφρονεμένη.

21η Απριλίου: σαράντα χρόνια πριν και σήμερα

Συμπληρώνονται σήμερα σαράντα χρόνια από την ημέρα της εκδήλωσης του πραξικοπήματος στην Ελλάδα, που οδήγησε τη χώρα στην δικτατορία των συνταγματαρχών. Κάθε δημοκρατικός πολίτης καταδικάζει το ανελεύθερο καθεστώς που επιβλήθηκε με την δύναμη των όπλων και κράτησε τη χώρα στο σκοτάδι για επτά ολόκληρα χρόνια. Το να καταδικάζουμε φραστικά τη δικτατορία όμως δεν αρκεί, οφείλουμε ταυτόχρονα να κάνουμε ότι μπορούμε για να περιφρουρήσουμε την δημοκρατία. Γιατί το δημοκρατικό πολίτευμα έχει την ανάγκη όλων μας.
Στα διακόσια και πλέον χρόνια ζωής του σύγχρονου ελληνικού κράτους και τα τριάντα τρία τελευταία αδιάλειπτης δημοκρατικής ζωής, είναι μοναδικά για την Ελλάδα. Στο παρελθόν η δημοκρατία αποτελούσε διάλειμμα δικτατορικής διακυβέρνησης.
Βεβαίως υπάρχουν και πολλοί που νομίζουν, ότι δημοκρατία σημαίνει ασυδοσία ή έλλειψη σεβασμού της ελευθερίας του διπλανού μας. Κάποιοι άλλοι που εκμεταλλεύονται την επιείκεια που υπάρχει στην κοινωνία και την χρησιμοποιούν, είτε για αθέμιτο πλουτισμό, είτε για να μην εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην Πολιτεία. Ορισμένοι παριστάνοντας και τους προοδευτικούς, τους ακούμε να λένε ότι δεν θα εφαρμόσουν τους νόμους του κράτους που ψήφισε το Κοινοβούλιο και πρότεινε, όπως ορίζεται από το Σύνταγμα, η κυβέρνηση που επέλεξε ο ελληνικός λαός. Αυτές οι ακρότητες επιχειρούν να νοθεύσουν την αρχή της δημοκρατίας, που θέλει τη νόμιμα εκλεγμένη πλειοψηφία να κυβερνά και την μειοψηφία να ελέγχει πράξεις και παραλήψεις των κυβερνώντων, σε ένα πλαίσιο αρχών και κανόνων κράτους δικαίου. Δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη είναι αλληλένδετα στοιχεία μιας σύγχρονης κοινωνίας.
Στις μέρες μας παρατηρούμε φαινόμενα δυσάρεστα, που έχουν να κάνουν με την διαχείριση του δημοσίου χρήματος. Και στα δύο μεγάλα κόμματα που άσκησαν ή ασκούν την εξουσία, παρατηρούνται φαινόμενα διασπάθισης του δημοσίου χρήματος. Ο ένας κατηγορεί τον άλλο και επιχειρείται με συμψηφιστικές λογικές να καλύψει η μια και η άλλη πλευρά κενά και αδυναμίες.
Αυτά τα φαινόμενα απογοητεύουν τους πολίτες και τους οδηγούν στην αποστασιοποίηση. Οι πολλοί δεν επιθυμούν να εμπλακούν με τα κοινά και εμφανίζονται απρόθυμοι ακόμη και να πάνε στις κάλπες για να ψηφίσουν.
Η δημοκρατία είναι ένα εύθραυστο πολίτευμα. Είναι ένα πολίτευμα που απευθύνεται σε όλους και αφορά όλους. Ζητάει επίσης την συμμετοχή όλων.
Το γεγονός ότι κάποιοι σήμερα επωφελούνται από την χαλαρότητα που η δημοκρατία προσφέρει και χρησιμοποιούν δημόσιες θέσεις για προσωπικό πλουτισμό, δεν σημαίνει ότι αποτελούν άλλοθι για να αμφισβητήσει κάποιος το αγαθό της ελευθερίας που προσφέρει στους πολίτες το δημοκρατικό καθεστώς.
Παρά την απογοήτευση κάποιων από ορισμένα δυσάρεστα φαινόμενα του καιρού μας, επειδή στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ο πολίτης έχει τη δύναμη και την δυνατότητα να αντιδράσει. Και αυτή δεν είναι άλλη από την ψήφο του. Μπορεί κάλλιστα να αποδοκιμάσει όσους εμπλέκονται σε πάσης φύσεως και μορφής σκάνδαλα και να επιδοκιμάσει τους έντιμους και όσους εργάζονται χωρίς φανφάρες. Να αποδοκιμάσει επίσης μερικούς τηλεοπτικούς αστέρες της πολιτικής, που πολύ μιλούν επιδιώκοντας να καλύψουν έτσι εαυτούς και αλλήλους. Να αποδοκιμάσει τέλος ορισμένα τζάκια και να προκρίνει να το εκπροσωπήσουν καθαρά και όχι απλώς λαμπερά πρόσωπα. Γιατί ότι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός. Έτσι με την συμμετοχή μας μπορούμε αν το θέλουμε αναβαθμίζοντας και ανανεώνοντας το κοινοβούλιο να δώσουμε νέα πνοή στους δημοκρατικούς θεσμούς.

Ο στρατηγός, οι «γκρίζες ζώνες» και το Αιγαίο

Με καθαρές θέσεις, που προσδιορίζουν και τις τουρκικές επιδιώξεις στο Αιγαίο, εμφανίστηκε ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας στη διάρκεια της συνάντησης των ΑΓΕΕΘΑ, των Βαλκανικών χωρών στην Θεσσαλονίκη. Ο Γιασάρ Μπουγιούκανιτ ισχυρίστηκε, απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις δημοσιογράφων, ότι τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη δεν έχουν υποχρέωση να ενημερώνουν το FIR Αθηνών όταν εισέρχονται σε αυτό, με το αιτιολογικό ότι τέτοια ενημέρωση στην ελληνική Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, ισχύει μόνο για τα πολιτικά αεροσκάφη.
Η απάντηση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ ναυάρχου Π. Χηνοφώτη παρέπεμψε στους διεθνείς κανόνες εναέριας κυκλοφορίας, που δεν τηρεί η τουρκική πολεμική αεροπορία.
Περισσότερο σαφής ως προς τις τουρκικές επιδιώξεις στο Αιγαίο, υπήρξε ο τούρκος στρατηγός στη διάρκεια της κλειστής συνόδου, των αρχηγών ΓΕΕΘΑ των χωρών της Βαλκανικής. Αξίωσε να μην περιληφθεί το Αιγαίο στις αποφάσεις του νέου οργάνου για την ασφάλεια και την σταθερότητα της περιοχής, με το αιτιολογικό ότι υπάρχουν θέματα στην περιοχή, που δεν έχουν λυθεί.
Βεβαίως τα προβλήματα με την Τουρκία στο Αιγαίο, δεν εξαντλούνται στο FIR Αθηνών, μια και εδώ γίνονται παραβάσεις. Υπάρχουν όμως και οι παραβιάσεις που αφορούν τον εθνικό εναέριο χώρο, όπου εδώ ισχύουν τα εθνικά ελληνικά σύνορα, που συχνά τα τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα αγνοούν, με αποτέλεσμα να έχουμε τις συχνές αναχαιτίσεις από την ελληνική πλευρά και βεβαίως το δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή του σμηναγού Ηλιάκη.
Αλλά πέρα από τις παραβιάσεις των θαλασσίων συνόρων, είχαμε στο πρόσφατο παρελθόν και υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών, πάνω από ελληνικά νησιά καθώς και προσεγγίσεις σε μικρή απόσταση ελληνικών μεταγωγικών από οπλισμένα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, στις περιοχές της Λήμνου και του Αγίου Ευστρατίου.
Η όλη δραστηριότητα και δεν συνάδει με την καλή γειτονία και δεν δείχνει καλές προθέσεις, μολονότι η ελληνική πλευρά με συναινετική διαδικασία των δύο μεγάλων κομμάτων, παρέχει στην Τουρκία το διαβατήριο για την ευρωπαϊκή της πορεία.
Είναι προφανές ότι η Τουρκία με την συμπεριφορά της θέλει να καταστήσει ολόκληρο το Αιγαίο «γκρίζα ζώνη». Ξεκίνησε τις αμφισβητήσεις από τον εναέριο χώρο, στη συνέχεια πέρασε στο θαλάσσιο και τώρα μιλάει για «γκρίζες» περιοχές στα ελληνικά νησιά.
Η ελληνική πλευρά σε όλη αυτή την επιθετικότητα, απαντά με χαμηλούς τόνους και σιγοψιθυρίζει ότι η τουρκική αυτή στάση προέρχεται, από το βαθύ κράτος και τους στρατιωτικούς και ότι οι δηλώσεις αυτές γίνονται για εσωτερική κατανάλωση, λόγω των επικείμενων εκλογών στην Τουρκία.
Βεβαίως η ελληνική πλευρά επιμένει, ότι η μόνη διαφορά αφορά μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αλλά δεν μας λέει,ότι για να συμβεί αυτό, πρέπει πρώτα να ορισθούν τα όρια της αιγιαλίτιδας ζώνης που η Ελλάδα με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας μπορεί να τα φτάσει στα 12 μίλια, όπως επίσης και γιατί δεν κάνει χρήση του δικαιώματός της, να ορίσει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, που φτάνει την κάθε μορφής εκμετάλλευση έως και 200 μίλια, ή στη μέση οδό.
Αντι αυτών έχει ήδη αποσυρθεί από έρευνες για πετρέλαιο σε πολλές περιοχές, παίζοντας έτσι το παιχνίδι της Άγκυρας, που θέλει το Αιγαίο μιαν απέραντη «γκρίζα ζώνη».

Οι επιθέσεις, οι αστυνομικοί και τα μέτρα

Ένας ακόμη αστυνομικός φρουρός της οικίας του Προέδρου του Αρείου Πάγου αφοπλίστηκε προχθές το βράδυ στη Γλυφάδα, από δύο κουκουλοφόρους αγνώστους, χωρίς ευτυχώς αυτή τη φορά να το πληρώσει με τη ζωή του.
Το γεγονός ότι παρέδωσε τον οπλισμό του δίχως να προβάλλει αντίσταση αποδείχθηκε σωτήριο γι αυτό το νέο άνθρωπο. Οι δύο οπλισμένοι κουκουλοφόροι εμφανίστηκαν αποφασισμένοι να του πάρουν τον οπλισμό. Του δήλωσαν ξεκάθαρα ότι αν αντιδράσει θα τον σκοτώσουν. Ο ειδικός φρουρός όταν του αφαίρεσαν τον οπλισμό έτρεξε πίσω τους και εκλιπαρώντας τους ζητούσε να του επιστρέψουν όπλα και αλεξίσφαιρο, λέγοντας ότι είναι μεροκαματιάρης και νέος στην αστυνομία και ότι θα έχει επιπτώσεις στην καριέρα του η απώλεια του οπλισμού του.
Όλα τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν, ότι η ενέργεια αυτή δεν συνδέεται με το κοινό έγκλημα κι ότι αντίθετα πρόκειται για μια πράξη που είναι άμεσα συνδεδεμένη με την τρομοκρατία.
Εξάλλου πέρα από τον οπλισμό και την μελλοντική του χρήση, η κίνηση είχε συμβολικό χαρακτήρα μια και ο αστυνομικός δεν φρουρούσε τον οποιονδήποτε, αλλά τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Από την ενέργεια αυτή προκύπτουν δύο θέματα. Το ένα αφορά την εκπαίδευση των ειδικών φρουρών και το άλλο την επιχειρησιακή αναβάθμιση της οργάνωσης των τρομοκρατών. Και στο πρώτο θέμα όλα δείχνουν ότι η Ολυμπιακή εμπειρία δεν άφησε πίσω της παρά μόνο μηχανήματα παρακολούθησης πανάκριβα, που για πολλούς και διαφόρους λόγους παραμένουν αναξιοποίητα, ενώ αντίθετα η εκπαίδευση των ανθρώπων παραμένει σε χαμηλό επίπεδο. Στο δεύτερο η εικόνα που παρουσιάζεται είναι εξ ίσου δυσμενής μια και οι νέες γενιές τρομοκρατών οργανώνονται και εξοπλίζονται καθημερινά και ουδείς γνωρίζει πως θα δράσουν στο προσεχές μέλλον.
Υπάρχει όμως και ένα τρίτο θέμα που αφορά τα μέτρα που αναμένεται να ληφθούν μετά και από αυτή την επίθεση, με δεδομένο ότι ο φρουρός δεν μπόρεσε να προστατέψει τον εαυτό του, πράγμα που σημαίνει, ότι αν κάποιος έβαζε στόχο τον ίδιο τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ρ. Κεδίκογλου, δεν θα είχε και μεγάλη δυσκολία να τον πετύχει. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα θωρακιστούν τα φυλάκια για να είναι απρόσβλητα από επιθέσεις πράγμα που σημαίνει, ότι το θέμα τώρα δεν είναι η φύλαξη του πιθανού στόχου, αλλά η θωράκιση του φρουρού, ενώ παράλληλα θα δημιουργηθούν περιπολίες πεζών αστυνομικών για να φυλάνε τους φρουρούς. Τέλος σχεδιάζεται να φτιάξουν περιμετρικές ζώνες, από τις οποίες θα αποκλείονται ολόκληρα τετράγωνα από την διέλευση πεζών και οχημάτων. Αν συμβεί αυτό για τους 3.000 περίπου φυλασσόμενους στόχους, σημαίνει ότι οι πολίτες θα βρεθούν μπροστά σε ένα δαιδαλώδες σχήμα, που θα τους κάνει το βίο αβίωτο καθημερινά, για να κινηθούν στην πόλη, είτε με το αυτοκίνητό τους, είτε πεζοί. Να θυμίσουμε σε όσους συσκέπτονται, αλλά συχνά δεν σκέπτονται ότι η Αθήνα δεν είναι Βαγδάτη.

Θρησκευτικός τουρισμός και κρουαζιέρες

Πολύ συζήτηση γίνεται αυτές τις μέρες για την κρουαζιέρα στα βήματα του Αποστόλου Παύλου που έχει προγραμματίσει η Αρχιεπισκοπή Αθηνών, μέσω του ειδικού γραφείου της, που ασχολείται με τον θρησκευτικό τουρισμό. Κι αυτό γιατί η κρουαζιέρα έχει προγραμματισθεί να πραγματοποιηθεί με τα κρουαζιερόπλοια της εταιρίας που είχε και στην κατοχή της το Sea Diamond. Τα δύο θέματα που προέκυψαν από την δημοσιογραφική έρευνα, αφορούν την προτίμηση που δείχνουν οι υπεύθυνοι του γραφείου θρησκευτικού τουρισμού για την συγκεκριμένη εταιρία. Γι αυτό και την υποδεικνύουν στο υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης όπως επίσης και το γεγονός ότι τα έξοδα που ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο ευρώ έχει αναλάβει να τα καλύψει στην ουσία το δημόσιο μέσω του εν λόγω υπουργείου.
Για την κρατική αυτή επιχορήγηση ακούστηκαν αντιρρήσεις ακόμη και από ιεράρχες με το αιτιολογικό ότι αυτό το τεράστιο ποσό θα μπορούσε να διατεθεί, αντί για μια τουριστική κρουαζιέρα χιλίων εκλεκτών, για κάποιον άλλο σκοπό, όπως για παράδειγμα για να κτισθούν κάποιες αίθουσες ενός σχολείου.
Σε αυτή τη λογική επισημάνθηκε ότι όσοι πιστοί ενδιαφέρονται για προσκηνυματικό τουρισμό μπορούν με τα χρήματα τους να κινηθούν χρησιμοποιώντας τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Κρίθηκε με απλά λόγια μια περιττή πολυτέλεια αυτή η κρουαζιέρα, η οποία θα πληρωθεί από το δημόσιο, ενώ ταυτόχρονα επικρίθηκε η υπόδειξη του γραφείου θρησκευτικού τουρισμού για να προτιμηθούν τα κρουαζιερόπλοια της εταιρίας Louis.
Είναι προφανές ότι αυτές οι κρουαζιέρες της ελλαδικής εκκλησίας αποτελούν μια κίνηση που επιδιώκει να μιμηθεί τις διαθρησκευτικές με οικολογικό περιεχόμενο περιηγήσεις που οργανώνει εδώ και αρκετά χρόνια ανά διετία το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Σε αυτές, με αφορμή την ρύπανση του θαλασσίου περιβάλλοντος, που γίνεται στην εποχή μας με την αλόγιστη χρήση του φυσικού πλούτου, επιδιώκεται η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης γι αυτό και οι περιοχές που επιλέγονται αποτελούν χώρους που ο άνθρωπος με την συμπεριφορά του, έχει επιβαρύνει υπέρμετρα.
Σε αυτές τις περιοχές περιλαμβάνονται η Μαύρη Θάλασσα, ο Δούναβης, ο Αμαζόνιος κ.α. Οι πρωτοβουλίες αυτές του Οικουμενικού Πατριάρχη επαινέθηκαν σε διεθνές επίπεδο και είχαν σαν αποτέλεσμα να αποκληθεί ο κ. Βαρθολομαίος από τα ΜΜΕ πράσινος Πατριάρχης.
Ο διάπλους του Αμαζονίου ή του Δούναβη, αλλά και ο περίπλους της Μαύρης Θάλασσας με τη συμμετοχή θρησκευτικών ηγετών από πολλά δόγματα και θρησκείες, ήταν μια διπλού στόχου κίνηση. Από τη μια να προβληματίσει με τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, από το παράλληλο συνέδριο ειδικών για το περιβάλλον και από την άλλη να φέρει πιο κοντά τις θρησκείες και τα δόγματα σε ένα κοινό στόχο την ειρηνική συνύπαρξη όλων και την αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων. Με αυτή την έννοια οι προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριάρχη στις περιοχές που υπάρχουν προβλήματα, όπως αυτό του περιβάλλοντος, δεν έχουν σχέση με τις πολυδάπανες τουριστικού ενδιαφέροντος κρουαζιέρες, έστω κι αν αυτές περιβάλλονται με τον μανδύα των θρησκευτικών περιηγήσεων.

Η κοινωνία αποδοκιμάζει τους υπευθύνους της βίας στα γήπεδα

Η επάνοδος στα γήπεδα μετά την διακοπή των αγώνων, για δύο εβδομάδες λόγω των επεισοδίων που προηγήθηκαν και του θανάσιμου τραυματισμού ενός εικοσιπεντάχρονου παρά τα μέτρα και τις εξαγγελίες που προηγήθηκαν, δεν έπεισαν τους θερμόαιμους με αποτέλεσμα να υπάρξουν νέες βίαιες δραστηριότητες, αυτή τη φορά εντός των αγωνιστικών χώρων.
Βλέπουμε δηλ. την επανάληψη των ιδίων φαινομένων και έχουμε τα ίδια Παντελάκι μου, που λένε, τα ίδια Παντελή μου.
Όπως όλα δείχνουν τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν δεν άλλαξαν κάτι στο τοπίο που παράγει βία μέσα και έξω από τα γήπεδα.
Ενδεικτική είναι η αντίδραση της κοινής γνώμης απέναντι σε αυτά και ο καταλογισμός των ευθυνών που κατευθύνεται προς τις διοικήσεις των ομάδων. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της VPRC το 81% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι για τα επεισόδια ευθύνονται οι διοικήσεις των ομάδων, ενώ το ποσοστό γίνεται μεγαλύτερο και φτάνει στο 84% των πολιτών που ζητούν να τιμωρούνται αυστηρά οι ομάδες. Αξίζει να σημειωθεί ότι το τελευταίο ποσοστό που αναφέρεται στην τιμωρία των ομάδων, ήταν στο 63% τον περασμένο Ιανουάριο και εκτινάχθηκε 21 ποσοστιαίες μονάδες ψιλότερα, μετά τις συγκρούσεις που οδήγησαν στο θανατηφόρο αποτέλεσμα.
Η κοινή γνώμη συμφωνεί με ποσοστό 65% στην απόφαση να ανασταλεί η λειτουργία των συνδέσμων των φιλάθλων, ενώ διαφωνεί με 52% στην πρόταση να αυτοεξαιρεθούν οι ελληνικές ομάδες από τα Κύπελλα της Ευρώπης. Διαπιστώνει κανείς από τις απαντήσεις που δόθηκαν ότι η κοινή γνώμη και λογικά σκέπτεται και κατανέμει τις ευθύνες εκεί που πρέπει.
Το θέμα εντοπίζεται στην ικανότητα των αρχών να εφαρμόσουν τους νόμους και στην ύπαρξη της πολιτικής βούλησης στην αντιμετώπιση των πανίσχυρων διοικήσεων, που ακόμη και μετά την απόφαση για την διάλυση των συνδέσμων των φιλάθλων, επιχείρησαν με την προώθηση εισιτηρίων σε αυτούς να τους βάλουν έστω και άτυπα και πάλι στο παιχνίδι.
Η βία μέσα και έξω από τα γήπεδα είναι ένα γεγονός που οφείλει να αντιμετωπίσει με την δέουσα σοβαρότητα η Πολιτεία. Και δεν είναι μόνο το νομοθετικό πλαίσιο και η αυστηρότητα των νόμων, είναι και η εφαρμογή τους.
Αν η βία είναι ένα ακόμη συστατικό του θεάματος, που προσφέρεται για τηλεοπτική εκμετάλλευση, δεν σημαίνει ότι η Πολιτεία πρέπει να την αντιμετωπίζει με την απάθεια του τρίτου, που βλέπει και ακούει, αλλά κάνει ότι δεν καταλαβαίνει. Τα προχθεσινά επεισόδια απέδειξαν ότι ο θάνατος ενός ανθρώπου, κανέναν από αυτούς που πηγαίνουν στο γήπεδο με διάθεση να συγκρουσθούν, δεν συγκίνησε. Ίσως κάποιοι από αυτούς να θεωρούν και ηρωική πράξη τον θάνατο αυτού του νέου. Ίσως άλλοι να τον βλέπουν και σαν πρότυπο για μίμηση. Όμως πέρα από τα όποια μέτρα που η κοινωνία οφείλει να πάρει, η απουσία ιδανικών αυτών των νέων ανθρώπων, είναι το ουσιαστικό θέμα και η απάντηση βρίσκεται στην βελτίωση της παιδείας, αν θέλουμε να εξαλείψουμε αυτά τα απαράδεκτα φαινόμενα της εποχής μας.

Οι απειλές της Άγκυρας εναντίον των Κούρδων του βορείου Ιράκ

Η κατάσταση στην νοτιοανατολική Τουρκία και το ενδεχόμενο μιας επέμβασης της Άγκυρας στο βόρειο Ιράκ, δεν φαίνεται να προβληματίζει ιδιαίτερα την Αθήνα. Ήδη ο στρατηγός Μπουγιούκανιτ μίλησε δημόσια και ανοιχτά λέγοντας, ότι ως στρατιωτικοί έχουμε την άποψη ότι πρέπει να γίνει εισβολή και ότι αυτή θα είναι χρήσιμη για τα στρατηγικά συμφέροντα της Άγκυρας. Ταυτόχρονα, ο Τούρκος αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, αναφερόμενος στους Κούρδους του βορείου Ιράκ, οι οποίοι αποτελούν και το στόχο της Άγκυρας, δήλωσε με νόημα ότι όλοι γνωρίζετε ποιοι τους ενθαρρύνουν δείχνοντας έτσι, χωρίς περιστροφές την Ουάσιγκτον. Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ, απαντώντας στις δηλώσεις αυτές, δια του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μίλησαν για συνομιλίες που οφείλουν να κάνουν όλες οι πλευρές, αποθαρρύνοντας έτσι την Άγκυρα από περαιτέρω σκέψεις για στρατιωτική δράση στην περιοχή.
Η Τουρκία έχει συγκεντρώσει στα νοτιοανατολικά σύνορά της πενήντα χιλιάδες στρατιώτες και όλα δείχνουν, ότι το στρατιωτικό κατεστημένο είναι έτοιμο να επιβάλει δια των όπλων τη δική του άποψη στο κουρδικό του βορείου Ιράκ. Βεβαίως, ο στρατηγός Μπουγιούκανιτ δήλωσε ότι η επιχείρηση εκτός συνόρων προϋποθέτει πολιτική απόφαση και ότι για να κινηθούν οι ένοπλες δυνάμεις χρειάζεται η σχετική πολιτική οδηγία από την κυβέρνηση. Πράγμα που δείχνει ότι επιθυμούν να μεταθέσουν τις ευθύνες της ολιγωρίας στην κυβέρνηση Ερντογάν.
Περαιτέρω, ο τούρκος στρατηγός επεσήμανε ότι η Τουρκία ήδη ζημιώθηκε στο παρελθόν από τον πρώτο πόλεμο στον Κόλπο, το δεύτερο και στο μεσοδιάστημα που υπήρξε κενό εξουσίας στο βόρειο Ιράκ, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα την ενίσχυση του PKK. Η τουρκική πλευρά και κυρίως οι στρατιωτικοί δείχνουν να ενοχλούνται από το σχέδιο συντάγματος του Ιράκ που δημιουργεί ένα τριμερές ομόσπονδο κράτος, που στην πραγματικότητα γι’ αυτούς οδηγεί σε μια χαλαρή συνομοσπονδία. Κατά τους στρατιωτικούς της Τουρκίας στην περιοχή του βορείου Ιράκ εκπαιδεύονται οι αντάρτες του PKK, στους οποίους παρέχεται και η αντίστοιχη ψυχολογική συμπαράσταση, ενώ η Ευρώπη από την άλλη πλευρά, θεωρείται χώρος άντλησης πολιτικής στήριξης. Αυτές οι θέσεις των Τούρκων στρατιωτικών, τις οποίες από ότι φαίνεται ως ένα βαθμό ενστερνίζονται και οι πολιτικοί της Άγκυρας, δείχνουν ότι η γειτονική μας χώρα, αν δεν υπήρχε το φρένο της Ουάσινγκτον θα είχε ήδη επιχειρήσει στρατιωτικά να λύσει μέσω βορείου Ιράκ το πρόβλημα των Κούρδων. Ένα πρόβλημα που αφορά πέραν του PKK ένα πληθυσμό περίπου 20 εκατομμυρίων ανθρώπων και που αποτελεί το μεγάλο βραχνά της τουρκικής πολιτικής. Αυτό σημαίνει ότι και στο κυπριακό, έδρασαν και συνεχίζουν να επιβάλουν την στρατιωτική τους παρουσία, με την ανοχή της Ουάσινγκτον. Η ελληνική πλευρά εμφανίζεται στην παραπάνω δραστηριότητα χωρίς σαφή και συγκεκριμένη πολιτική, παρ ότι το κουρδικό βρίσκεται μέσα στην ατζέντα της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας. Μια ατζέντα που φρόντισε η ελληνική εξωτερική πολιτική να ελαφρύνει υπέρμετρα, μολονότι κρίσιμα θέματα όπως το casus belli, οι συνεχείς παραβιάσεις και παραβάσεις στο Αιγαίο και οι γκρίζες ζώνες, παραμένουν ανοιχτά για την Τουρκία και απειλητικά, εναντίον την Ελλάδας.

Τα σκουπίδια, οι ΧΥΤΑ και η δεινοπαθούσα ανακύκλωση

Η διαχείριση των σκουπιδιών στην Ελλάδα, παραμένει ένα σοβαρό θέμα και οι εμβαλωματικές λύσεις που δίνονται κατά καιρούς για να παρατείνουν βραχύβια τη ζωή των υπερκορεσμένων νόμιμων ή παράνομων χωματερών δεν λύνουν το πρόβλημα, ούτε απαντούν στα θέματα της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος και στην μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα.
Στην Αττική τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα. Σε μερική λειτουργία βρίσκεται το ενδιάμεσο κύτταρο στην περιοχή της Φυλής. Τα απορριμματοφόρα ρίχνουν τα σκουπίδια σε αυτό, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ακόμη η στεγανοποίησή του. Το υπέδαφος της Δυτικής Αττικής τροφοδοτείται από όλο το χώρο της χωματερής με κάθε λογής ρυπαντές. Από επικίνδυνες ραδιενεργές ουσίες, μέχρι πετρελαιοειδή που εμπεριέχονται στα απορρίμματα. Σημαντικές ποσότητες υγρών που προέρχονται από τα σκουπίδια οδηγούνται μέσω φρεατίων στη θάλασσα με αποτέλεσμα την άμεση μόλυνση της περιοχής του Ασπρόπυργου.
Σε δικαστική εκκρεμότητα βρίσκονται οι άλλοι δύο ΧΥΤΑ που προβλέπονται για την Αττική και βρίσκονται στις θέσεις Γραμματικό και Κερατέα, ενώ στην ανακύκλωση η Ελλάδα καταλαμβάνει την προτελευταία θέση στον κατάλογο των «15» παλαιών κρατών-μελών της Ε.Ε.
Στη χώρα μας, πέρα από την ανακύκλωση που βρίσκεται πολύ πίσω, δεν έχουν εφαρμοσθεί και άλλες σύγχρονες μέθοδοι επεξεργασίας των απορριμμάτων, όπως η δημιουργία λιπάσματος ή μέθοδοι καύσης όπως αυτός της πυρόλυσης που δεν μολύνει το περιβάλλον.
Πέρα από την Αττική, στην υπόλοιπη Ελλάδα τρέχει ο χρόνος που έχει θέσει η Ε.Ε. για το κλείσιμο των παράνομων χωματερών και ένας Θεός ξέρει αν θα διακόψουν τη λειτουργία τους στην διάρκεια της προθεσμίας που τρέχει.
Γύρω από τα σκουπίδια έχει στηθεί ένας χορός μικρών και μεγάλων συμφερόντων που εμποδίζει την λήψη σοβαρών και σημαντικών αποφάσεων.
Το νοικοκυριό όμως δεν απουσιάζει μόνο από τις χωματερές. Σε σκουπιδότοπους έχουν μετατραπεί και πολλοί δρόμοι και πλατείες μικρών και μεγάλων πόλεων της χώρας. Οι Δήμοι μολονότι εισπράττουν ανταποδοτικό τέλος για την καθαριότητα, εν τούτοις δεν έχουν καταφέρει να αποδώσουν στους κατοίκους τους καθαρές πόλεις. Η ευθύνη δεν επιμερίζεται μόνο στις δημοτικές αρχές, εμπλέκει και τους πολίτες που στην πλειοψηφία τους αδιαφορούν για το περιβάλλον και πετάνε όπου βρουν, κάθε τι που τους είναι άχρηστο.
Το θέμα του περιβάλλοντος και του σεβασμού που οφείλουμε όλοι σε αυτό, δεν είναι υπόθεση μόνο των τοπικών αρχόντων, ούτε φυσικά της κεντρικής εξουσίας. Είναι υπόθεση όλων μας. Οφείλουμε να το σεβόμαστε και να το παραδώσουμε εξ ίσου καθαρό, αν όχι καθαρότερο, στις επόμενες γενιές.
Η αδιαφορία που επιδεικνύουν πολλοί από εμάς στο καθαρό περιβάλλον και η εκτεταμένη ρύπανση που παρατηρείται στη χώρα μας, που αρχίζει από τους δρόμους και τα πεζοδρόμια και επεκτείνεται στους τοίχους τις κολόνες και στα σήματα της τροχαίας, είναι εικόνα τριτοκοσμική που δεν συνάδει με μια σύγχρονη κοινωνία.
Το θέμα πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι άμεσα συνδεδεμένο με το επίπεδο της παιδείας μας. Όμως όταν ακόμη και στα υπό κατάληψη πανεπιστήμια δεν έχει μείνει τοίχος για τοίχος ανέπαφος. Όταν καινούργιοι τοίχοι βάφονται με συνθήματα και οι καταληψίες αδιαφορούν για την εικόνα της επόμενης ημέρας ενός κτιρίου που κατά τα άλλα διδάσκεται η γνώση, τότε γιατί να περιμένει κανείς καλύτερη συμπεριφορά στους δρόμους και στους τοίχους, όπου ο καθένας ανενόχλητα τους ρυπαίνει αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον. Το θέμα είναι σύνθετο και δεν αφορά μόνο το που καταλήγουν τα σκουπίδια. Ξεκινά από την πρωτογενή διαχείρισή τους, δηλ. το πώς τα αντιμετωπίζουμε ως υπεύθυνοι πολίτες. Αν θέλουμε να έχουμε σοβαρή ανακύκλωση και πραγματική επαναχρησιμοποίηση του υλικού οφείλουμε να προχωρήσουμε στην διαλογή στην πηγή που σημαίνει ότι οι πολίτες θα τοποθετούν υπεύθυνα σε διαφορετικούς κάδους τα υλικά όπως γυαλί, χαρτί, αλουμίνιο και πλαστικό.
Γιατί η καθαριότητα παραμένει και στην εποχή μας… μισή αρχοντιά.

Ο γυάλινος κόσμος των πολιτικών

Πολιτικοί και κόμματα εμφανίζονται να μην έχουν αντιληφθεί ότι πέρα από την οικονομική ζημιά που υπέστησαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία από τα αμαρτωλά ομόλογα, που υπολογίζεται για την ώρα σε 35-42 εκατομμύρια ευρώ, υπάρχουν και οι παράπλευρες επιπτώσεις που είναι σοβαρότερες και σημαντικότερες και αφορούν τους θεσμούς που απαξιώνονται από αυτή την ανεύθυνη λειτουργία του πολιτικού συστήματος.
Το μήνυμα που στέλνουν αυτές οι εκ του ασφαλούς αισχροκερδείς τιμολογήσεις είναι ότι τα πολλά χρήματα δεν βγαίνουν με παραγωγικές επενδύσεις και επίπονη εργασία χρόνων, αλλά με αεριτζίδικες δουλειές του ποδαριού μιας ημέρας.
Η νέα άποψη, που ακούστηκε από κυβερνητικά χείλι, με την οποία παροτρύνονται οι υπό απόσυρση ανίδεες κατά Γ. Αλογοσκούφη διοικήσεις των Ασφαλιστικών Ταμείων, να στραφούν εναντίον των συμβούλων τους, τραπεζών και χρηματιστηριακών, που τους πασάρισαν τα δομημένα αυτά ομόλογα, χωρίς να τους προειδοποιήσουν για τους κινδύνους που αναλαμβάνουν, μοιάζει με ανέκδοτο, παρά με σοβαρή προσέγγιση του προβλήματος.
Τώρα είναι απορίας άξιο, πως ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι, ομαδικά οι ανίδεες αυτές διοικήσεις που διορίστηκαν με αδιαφανή κριτήρια, από αρμόδιους και αναρμόδιους υπουργούς, ανακάλυψαν αυτά τα σύνθετα τραπεζικά προϊόντα, αξίας δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Πως κανείς δεν μπήκε στον κόπο να φτιάξει πριν την αγορά, μια έκθεση απόδοσης σε συνδυασμό με το ρίσκο που επρόκειτο να αναληφθεί, και ψώνισαν με την άνεση αυτών που πηγαίνουν στη λαϊκή και παίρνουν ένα κιλό ντομάτες, είναι μια ιστορία που απευθύνεται σε αφελείς υπηκόους και όχι σε υπεύθυνους πολίτες μιας δημοκρατικά δομημένης κοινωνίας.
Το πάρτι της μιας ημέρας με αποδώσεις σε κάποιους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς 15%, σε ένα ομόλογο 130 εκατομμυρίων ευρώ, μυρίζει μίζες, και οι επιτροπές που συγκροτήθηκαν μάλλον θα συγκαλύψουν παρά θα αποκαλύψουν τους πραγματικούς ενόχους.
Οι ειδικοί μιλούν για αριστοτεχνικά στημένο παιχνίδι, από ένα κέντρο αποφάσεων, με ενδιάμεσους που θησαυρίζουν και αποτέλεσμα το δημόσιο να δανείζεται με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους και οι δανειστές, τα Ασφαλιστικά Ταμεία, να δεσμεύουν τα λεφτά τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα και αβέβαιες αποδόσεις στη λήξη τους και αρνητικές για το κεφάλαιο, αν τα ρευστοποιήσουν πρόωρα.
Έτσι, τα μεν ταμεία καταληστεύονται, μια και τα κεφάλαια τους ουδέν πρόσθετο όφελος αποδίδουν, δημιουργώντας την αίσθηση ότι επαναφέρεται το καθεστώς της περιόδου ’50, ’60 και ’70 με τις άτοκες καταθέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδος, οι δε ασφαλισμένοι διαπιστώνουν ότι τα δύσκολα του ασφαλιστικού συστήματος θα γίνουν δυσκολότερα λόγω της κακοδιαχείρισης των αποθεματικών των ταμείων.
Αυτή η θλιβερή εικόνα, με τους υψηλά ιστάμενους υπεύθυνους να τα ρίχνουν στους παρακάτω για να αποφύγουν τις δικές τους ευθύνες, είναι που κάνει τους πολίτες να αγανακτούν και να αποδοκιμάζουν συλλήβδην το πολιτικό σύστημα.
Όλα θυμίζουν την Ιταλία στην προ Μπερλουσκόνι εποχή, με τη διαφορά ότι στη γειτονική μας χώρα η δημόσια διοίκηση λειτουργεί ικανοποιητικά, μια και δεν είναι ξεχαρβαλωμένη, όπως παρουσιάζεται στην Ελλάδα.

Νόμοι αντικρουόμενοι και αστυνομικοί...

Στο χάος της αδηφάγου γραφειοκρατίας, της πολυνομίας και των αντικρουόμενων αποφάσεων, εμπλέκεται η υπόθεση της λειτουργίας του ξενοδοχείου Corkyra Beach, συμφερόντων του κυπρίου επιχειρηματία Κωστάκη Λοϊζου που είναι και ο πλοιοκτήτης του Sea Diamond, στη διάρκεια των εορτών του Πάσχα, μολονότι η άδεια είχε αφαιρεθεί από αυτή την τουριστική μονάδα, λόγω του θανάτου από διαρροή αερίου δύο παιδιών, από την Μ. Βρετανία, πέρσι τον Οκτώβριο.
Κατά το υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης το ξενοδοχείο δεν έπρεπε να λειτουργήσει, γιατί του έχει αφαιρεθεί το ειδικό σήμα. Από την πλευρά τους οι υπεύθυνοι του τουριστικού συγκροτήματος υποστηρίζουν, ότι μπορούν να λειτουργούν το ξενοδοχείο με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία, μέχρι τις 31.12.07 μόνο με τις άδειες της πυροσβεστικής και της πολεοδομίας.
Στο παιχνίδι και οι συνδικαλιστικοί φορεί, το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας και η Ένωση Ξενοδοχοϋπαλλήλων που ζητούν από την κυβέρνηση, ή να επιτρέψει το άνοιγμα του ξενοδοχείου την προσεχή περίοδο του καλοκαιριού, ή να εξασφαλίσει απασχόληση για τους εργαζόμενους σε αυτό σε άλλες θέσεις εργασίας.
Οι υπεύθυνοι υποστηρίζουν από την πλευρά τους, ότι άλλαξαν ήδη το σύστημα θέρμανσης με μπόιλερ που όπως αποδείχθηκε ότι ήταν υπεύθυνο για τον θάνατο των δύο παιδιών, με ηλεκτρικά καλοριφέρ και μολονότι το έχουν ζητήσει, δεν εμφανίσθηκε κανείς από το αρμόδιο υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης για να κάνει τον σχετικό έλεγχο, με αποτέλεσμα να παραμένει σε εκκρεμότητα η υπόθεση της αφαίρεσης του σήματος λειτουργίας, από τον περασμένο Οκτώβριο.
Όλα αυτά δείχνουν την σύγχυση που υπάρχει στη χώρα μας σε σχέση με τους νόμους και τις αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας.
Μια σύγχυση που ευνοεί πάντα τους ισχυρούς και λειτουργεί ως δαμόκλειος σπάθη απέναντι σε κάθε αδύνατο.
Μια σύγχυση που κάνει την κάτω από το τραπέζι συναλλαγή ανάμεσα στους πολίτες και στους δημόσιους λειτουργούς, καθημερινή υπόθεση ρουτίνας.
Μια σύγχυση που κατατάσσει τη χώρα μας, στις υπανάπτυκτες χώρες του τρίτου κόσμου, μια και νόμος είναι το δίκιο του ισχυρού πορτοφολιού και όχι κάτι που ισχύει για όλους ανεξάρτητα με το που κρατάει η σκούφια τους.
Παρά τα όσα λέγονται, παρά τα όσα υποστηρίζονται, από τους εκάστοτε φορείς της εξουσίας, παρά τα όσα επαγγέλλονται κατά καιρούς ως επιτεύγματα, γεγονός είναι και παραμένει ζητούμενο ο εκσυγχρονισμός του κράτους, που σημαίνει μια διοίκηση στην υπηρεσία του πολίτη, νόμους απλούς καθαρούς και κατανοητούς που θα υπηρετούν την έννοια του κράτους δικαίου στην ουσία του όρου και του περιεχομένου του και τέλος μικρό και ευέλικτο σχήμα κεντρικής και περιφερειακής εξουσίας που θα επιτρέψει την ανάπτυξη και θα κατευθύνει τους νέους σε έναν δημιουργικό ιδιωτικό τομέα και όχι στο βόλεμα και στην «τακτοποίηση» στο δημόσιο.
Ποιος άραγε μπορεί να κάνει αυτή την τολμηρή τομή, που θα αλλάξει την πορεία αυτής της χώρας και θα δώσει νόημα και περιεχόμενο στην ζωή των πολιτών της;
Κάθε απάντηση, όπως κάθε προσφορά, δεκτή…

Κάθε λιμάνι και καημός

Έρευνα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου που έγινε για λογαριασμό της Ένωσης Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας απέδειξε ότι 17 από τα 113 λιμάνια της χώρας που δένουν πλοία, δεν πληρούν τις βασικές προϋποθέσεις ασφαλείας. Το δαιμόνιο του Έλληνα ναυτικού είναι αυτό που έχει αποτρέψει πολλά ναυτικά ατυχήματα. Ελλείψεις μικρές ή μεγάλες παρουσιάζουν όλα τα λιμάνια που περιλαμβάνονται στη μελέτη του ΕΜΠ, ενώ πιο επικίνδυνο απ όλα κρίνεται το λιμάνι Αθηνιός της Σαντορίνης. Ως πλέον επικίνδυνα χαρακτηρίζονται δημοφιλή λιμάνια, όπως αυτό της Ραφήνας, του Λαυρίου, αλλά και του Ηρακλείου, της Μυκόνου, της Πάρου, της Νάξου, της Άνδρου της Σάμου. Όπως λένε κάθε λιμάνι και καημός, έτσι και στην περίπτωση της ασφάλειας, κάθε κάβος για τα πλοία παρουσιάζει τις δικές του ελλείψεις.
Άλλα λιμάνια δεν εγγυώνται ασφαλή προσέγγιση των πλοίων, άλλα δεν διαθέτουν τις απαιτούμενες εγκαταστάσεις νέας τεχνολογίας, άλλα δεν προστατεύονται από τους υψηλούς κυματισμούς, ενώ κάποια στερούνται παντελώς πυρασφάλειας.
Πέρα από τα προβλήματα στη θάλασσα, υπάρχουν άλλα και στη στεριά μια και 103 από τα 113 δεν παρέχουν επαρκείς διευκολύνσεις στη χερσαία ζώνη για επιβάτες και οχήματα.
Οι διαπιστώσεις αυτές, που δεν είναι χθεσινές, έγιναν το 2003, αλλά οι αρμόδιοι αγρόν ηγόρασαν, μια και τις έστειλαν στα καλάθια των αχρήστων τους και σοβαρές είναι και τον κώδωνα του κινδύνου κρούουν, για τα όργανα της Πολιτείας.
Το τι έγινε από τότε μέχρι σήμερα οφείλουν να μας πουν οι υπεύθυνοι υπουργοί, τόσο της παρούσας κυβέρνησης, όσο και της προηγούμενης. Γιατί αντί να σπαταλήσουν τα πολλά δισεκατομμύρια, σε σταθερές τσιμεντένιες κατασκευές, για τα έργα των Ολυμπιακών, που σήμερα ρημάζουν μια και δεν υπάρχουν, ούτε σχέδια για την αξιοποίηση τους, ούτε χρήματα για την συντήρησή τους, θα μπορούσαν να μιμηθούν την Ατλάντα που έφτιαξε ελαφρές λυόμενες κατασκευές και μετα τις μάζεψαν και απέδωσαν τους χώρους, για άλλες χρήσεις. Αντίθετα στη χώρα μας έφτιαξαν γήπεδα αγωνισμάτων που την επομένη των αγώνων ήταν άχρηστα, μια και δεν προσφέρονται για καμία παραγωγική αξιοποίηση.
Αποδείχθηκε ότι το κόμμα που ήταν στην εξουσία έως το 2004 δεν είχε κανένα σχέδιο για την αξιοποίηση αυτών των τεράστιων κατασκευών, αλλά και αυτό που ακολούθησε δεν μπόρεσε να βρει μια άκρη με τα Ολυμπιακά έργα.
Κατά τα άλλα δεν υπάρχουν τα απαραίτητα κονδύλια για να γίνουν τα λιμάνια μας ασφαλή. Λιμάνια από τα οποία διακινούνται εκατομμύρια Έλληνες και ξένοι κάθε χρόνο.
Τα λιμάνια πέρα από την ασφάλεια, πρέπει να παρουσιάζουν και μια ελκυστική εικόνα, γιατί αποτελούν και την πύλη εισόδου σε κάθε επισκέπτη.
Με αυτή την έννοια τα λιμάνια και ο πέριξ χώρος χρειάζονται έργα αναμόρφωσης, αν θέλουμε να βλέπουμε τουρίστες στη χώρα μας.
Διαφορετικά σύντομα θα τους αναζητούμε με το κιάλι, όπως ο Ροβισόνας Κρούσος το καράβι της σωτηρίας.

Οι παράπλευρες απώλειες του Sea Diamond

Δεν είναι λίγες οι φορές που απρόβλεπτα γεγονότα εμφανίζουν τη χώρα μας να πνίγεται σε μια κουταλιά νερό. Μια απροσεξία, μια επιπολαιότητα δημιουργεί ένα μεγάλο θέμα που κτυπάει το πιο ευαίσθητο κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, τον τουρισμό.
Όπως έλεγε κάποιος παλιός στο χώρο, οι τουρίστες μοιάζουν με τα αποδημητικά πουλιά. Εμφανίζονται με τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες και εξαφανίζονται αν αυτές ανατραπούν. Στην προκειμένη περίπτωση η ασφάλεια είναι αυτή που προέχει, για να ωθήσει έναν ξένο να επισκεφθεί τη χώρα μας. Γι αυτό και οφείλουμε να την διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού. Οι άμεσα εμπλεκόμενοι με τον τουρισμό υπολογίζονται σε ένα εκατομμύριο, αλλά και όλοι εμείς που ζούμε σε μια κατ εξοχήν τουριστική χώρα, οφείλουμε να υπηρετούμε τις βασικές αρχές της φιλοξενίας και να κάνουμε ότι μπορούμε για να κρατάμε ανοιχτή την πόρτα στους επισκέπτες μας.
Όμως κάθε χρόνο, κάτι συμβαίνει που δημιουργεί κηλίδες πάνω στις γαλάζιες θάλασσες, στην καταπράσινη ελληνική φύση και στους επίσης γαλάζιους αιθέρες. Τη Μ. Εβδομάδα είχαμε το αναίτιο ναυάγιο του Sea Diamond με δύο αγνοούμενους, πέρσι στην Κέρκυρα είχαμε τη διαρροή του αερίου σε ξενοδοχείο με αποτέλεσμα το θάνατο δύο παιδιών και πρόπερσι ,δεκαπενταύγουστο πάλι ,γιορτινές ημέρες την πτώση στο Γραμματικό του αεροπλάνου της κυπριακής εταιρίας ΗΛΙΟΣ, που οδήγησε στον θάνατο δεκάδες ανθρώπους. Ανάλογη και η περίπτωση πριν λίγα χρόνια του ναυαγίου του Εξπρές Σαμίνα.
Όλα αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα που παρουσιάζονται δραματικά από τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα ,είναι φυσικό να επηρεάζουν αρνητικά τους υποψήφιους επισκέπτες της χώρας μας.
Το ανθρώπινο λάθος, πέρα από τα όποια ελαττώματα στη λειτουργία των μηχανισμών, είναι κατά βάση ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών των δυστυχημάτων που έπληξαν και πλήττουν ευθέως των τουρισμό μας και κατά προέκταση την οικονομία της χώρας.
Μεγάλο βάρος της ευθύνης πέφτει όχι μόνο σε όσους με πράξεις ή παραλήψεις προξένησαν τα δυστυχήματα, αλλά και στους επιχειρηματίες που αυξάνουν υπέρμετρα την δραστηριότητα τους με αποτέλεσμα να μην έχουν την δυνατότητα να ελέγξουν την ποιότητα του προσωπικού τους. Στο Εξπρές Σαμίνα άφησαν έναν νέο και άπειρο στο τιμόνι και δεν «είδε» τις πασίγνωστες Πόρτες που υπάρχουν έξω από το λιμάνι της Πάρου, η ασυνεννοησία απ ότι φαίνεται κυβερνήτη με συγκυβερνήτη έστειλε το ΗΛΙΟΣ αντί για το «Ελ. Βενιζέλος» στο Γραμματικό, ενώ η αδιαφορία κάποιων υπαλλήλων δεν εντόπισε το πρόβλημα της διαρροής αερίου στην Κέρκυρα, μολονότι υπήρξε προειδοποίηση από άλλους τουρίστες που γλίτωσαν μισολιπόθυμοι την τελευταία στιγμή. Τέλος την Μ. Πέμπτη το κατά τα άλλα υπερσύγχρονο Sea Diamond έπεσε μέρα μεσημέρι με μπουνάτσα σε ύφαλο, έξω από τα Φηρά, χαρτογραφημένο και γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων.
Όλα αυτά δίνουν την αίσθηση ότι η ανθρώπινη απροσεξία είναι ικανή να γκρεμίσει ότι κτίστηκε με μια μεγάλη προσπάθεια που μάτωσε οικονομικά την Ελλάδα το 2004 αυτή των Ολυμπιακών Αγώνων. Είναι άδικο και ταυτόχρονα επώδυνο να πληγώνεται ο τουρισμός μας από τέτοια φαινόμενα που καλό είναι να προβληματίσουν όλους μας.

Η χρήση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης από την Ελλάδα

Η καλή γειτονία δεν επιτυγχάνεται με το να αποδέχεται κανείς την επιθετικότητα του γείτονά του και να υποχωρεί κάθε φορά που τον απειλεί με επιδρομή στο σπίτι του. Αυτή δυστυχώς την πορεία έχουν πάρει οι ελληνοτουρκικές τα τελευταία χρόνια. Το δικαίωμα της χώρας μας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα δώδεκα ναυτικά μίλια, με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, διατυπώνεται στερεότυπα στο εσωτερικό, εν τούτοις στον μακρύ διάλογο που διεξάγεται εδώ και χρόνια με την Τουρκία, αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός συμβιβασμού για αέρα και θάλασσα μεταξύ 8 και 9 μιλίων, προκειμένου να εναρμονισθούν οι δύο κυριαρχίες. Όταν κάποιες πολιτικές δυνάμεις κάνουν αυτή την υποχώρηση, οι απέναντι την κρατούν ως δεδομένη και αρχίζουν να πιέζουν οι ίδιοι και οι προστάτες τους, προς τα έξι μίλια τόσο στη θάλασσα όσο και στον αέρα.
Όμως από το 1982 που καθιερώθηκε το Δίκαιο της Θάλασσας η Ελλάδα έχει το δικαίωμα να ζητήσει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης πέρα από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, την ταυτόχρονη οριοθέτηση και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), όπως προβλέπεται άλλωστε από το άρθρο 56 της Σύμβασης.
Όλα τα κράτη της υφηλίου, μηδέ εξαιρουμένων των ΗΠΑ, από το 1982 που ισχύει το Δίκαιο της Θάλασσας, έχουν προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ. Αυτό σημαίνει ότι για ένα εύρος που αρχίζει από το τέλος των ορίων των χωρικών υδάτων και φτάνει στα 200 μίλια, ή στη μέση γραμμή με την όμορη χώρα, το δικαίωμα δεν περιορίζεται στους υδατάνθρακες, αλλά επεκτείνεται και στην έρευνα, την αλιεία καθώς και την εκμετάλλευση, διαχείριση και διατήρηση των ζώντων και μη πόρων του βυθού, του υπεδάφους του και των υπερκείμενων υδάτων. Στη σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας επίσης αναφέρεται ξεκάθαρα ότι τα νησιά δικαιούνται της ΑΟΖ. Παρ όλα αυτά και μολονότι η Τουρκία θέτει συνεχώς νέα θέματα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όπως γκρίζες ζώνες, αποστρατιωτικοποίηση των νήσων, εύρος αιγιαλίτιδας ζώνης κλπ, η Ελλάδα δεν κάνει το αυτονόητο να ζητήσει δηλ. και την οριοθέτηση της ΑΟΖ.
Η Κύπρος κινήθηκε ήδη προς αυτή την κατεύθυνση και συμφώνησε, τόσο με την Αίγυπτο, όσο και με τον Λίβανο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με τα δύο αυτά όμορα κράτη. Την κίνηση αυτή υποστήριξε και η Ελλάδα που δεν κάνει κάτι ανάλογο στο Αιγαίο, σε σχέση με την Τουρκία.
Αν θέσει αυτό το θέμα, λύνεται αυτόματα ένα μεγάλο πρόβλημα για την χώρα μας και ανοίγει ο δρόμος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, μια και η Τουρκία δεν θα έχει να προβάλει κανένα νομικό επιχείρημα. Ακόμη το Αιγαίο θα γίνει και χώρος οικονομικής δραστηριότητας των Ευρωπαίων, μια θα μπορούν να κινηθούν ελεύθερα και στην περιοχή της Ελληνικής ΑΟΖ.
Απορίας άξιο πάντως παραμένει, το γιατί δεν κάνει η Ελλάδα χρήση αυτού του δικαιώματός της.

Το δημογραφικό, το ασφαλιστικό και οι δυσοίωνοι αριθμοί

Δεν είναι λίγα αυτά που φορτώνουμε στις επόμενες γενιές. Από το υπερβολικό χρέος που φτάνει αισίως τα 270 δις ευρώ, έως τα ασφαλιστικά ταμεία που θα αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην πληρωμή μελλοντικών συντάξεων. Το ελληνικό δημόσιο δανείζεται 35 δις ευρώ, για να καλύψει τις ανάγκες του, ενώ πληρώνει πάνω από 10 δις ευρώ κάθε χρόνο σε τόκους.
Τα δημογραφικά στοιχεία που παρουσίασε πρόσφατα η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία προβλέπουν ότι, το ποσοστό της ηλικιακής ομάδας των άνω των 65 που ήταν το 2005 18,3% στο σύνολο του πληθυσμού, θα εκτιναχθεί το 2050 στο 31,5%, πράγμα που σημαίνει ότι ένας στους Έλληνες θα είναι συνταξιούχος.
Αν αυτοί οι αριθμοί συνδυαστούν με το σημερινό προσδόκιμο ζωής που είναι σχεδόν 80 χρόνια σε σχέση με την μελλοντική αύξησή του, τότε αβίαστα φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι ένας φοιτητής, που δεν έχει βγει ακόμη στην αγορά εργασίας, στα πολλά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει μπροστά του, θα είναι και το συνταξιοδοτικό.
Με αυτή την λογική τρώμε σήμερα ότι ανήκε στο αύριο. Αν πάντως προστεθούν σε αυτά και άλλα αρνητικά δεδομένα, όπως είναι οι μειώσεις των γεννήσεων, που έφθασαν το 2005 στις 1,34 ανά μητέρα στα διαζύγια που πολλαπλασιάζονται ανά έτος και έφτασαν στα 221 για κάθε 1.000 γάμους, το αβίαστο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια προϊούσα γήρανση του ελληνικού πληθυσμού.
Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά, έχουμε υποθηκεύσει το μέλλον των παιδιών μας στη σημερινή ευημερία και ευδαιμονία μας. Γιατί μπορεί οι στατιστικές να αναφέρουν επίσης ότι σύμφωνα με τους αριθμούς το 20% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλ. έχει εισόδημα έως 8.000 ευρώ ετησίως, όμως το ποσοστό αυτό μειώνεται σημαντικά με την κοινωνική πολιτική και αν υπολογιστούν, η ιδιοκατοίκηση, οι δυνατότητες πολλών που ζουν στην ύπαιθρο να παράγουν προϊόντα για ίδια χρήση, που δεν καταγράφονται στα έσοδα, όπως και τέλος η φοροδιαφυγή αρκετών ελευθέρων επαγγελματιών.
Αυτή η όχι ευοίωνη προοπτική κάνει τα θέματα που αφορούν το ασφαλιστικό εκρηκτικά. Το γεγονός ότι η σχέση ασφαλισμένου προς συνταξιούχο θα εξελιχθεί σε ένα προς ένα, ενώ για να είναι βιώσιμα τα ταμεία αυτή θα έπρεπε να ήταν τρεις προς ένα, καθιστά το θέμα της διαχείρισης των αποθεματικών μια ιδιαίτερα σοβαρή υπόθεση. Είναι απορίας άξιο, γιατί 24 διοικήσεις ταμείων έσπευσαν να ρευστοποιήσουν τα ομόλογα σταθερής απόδοσης και μεσοπρόθεσμης λήξης, με δομημένα ομόλογα μακροπρόθεσμης λήξης με κυμαινόμενο επιτόκιο μετά την πρώτη πενταετία, που όλες οι εκτιμήσεις το φτάνουν από μηδενικό έως 1%. Με αυτά τα δεδομένα είναι μαθηματικά βέβαιο ότι τα ταμεία θα υποστούν σημαντικές απώλειες εσόδων. Αν κάποια ταμεία αναγκαστούν να ρευστοποιήσουν νωρίτερα τα ομόλογα αυτά για να πληρώσουν συντάξεις, τότε είναι περίπου βέβαιο ότι θα απολέσουν πέραν των τόκων και μέρος του κεφαλαίου τους που μπορεί να φτάσει και στο 30%. Όταν ο αρμόδιος για την έκδοση των ομολόγων αυτών, ο υφυπουργός Π. Δούκας δηλώνει ότι δεν θα συμβούλευε τα ασφαλιστικά ταμεία να τα αγοράσουν, τότε σημαίνει ότι σε αυτή τη χώρα, η μία τσέπη κλέβει την άλλη και όλες τις επόμενες γενιές.

Η διαχείριση των 20 δις ευρώ την προσεχή επταετία

Η τελική μορφή του Δ’ ΚΠΣ ανακοινώθηκε στην κυβέρνηση από την Επίτροπο για την Περιφερειακή Ανάπτυξη της Ε.Ε. Ντανούτα Χύμπνερ. Το ποσό που θα διατεθεί από την Ε.Ε. στην χώρα μας για την περίοδο 2007-2013 ανέρχεται στα 20,4 δις ευρώ. Σε αυτό το ποσό αν προστεθεί και η εθνική συμμετοχή το συνολικό κονδύλι, για την προσεχή επταετία θα φτάσει τα 36,4 δις ευρώ. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι το 82% των κονδυλίων του Δ’ ΚΠΣ θα διατεθεί για έργα υποδομής και ανάπτυξης στην περιφέρεια. Για την ορθολογικότερη διαχείριση των κονδυλίων του Δ’ ΚΠΣ η κυβέρνηση προτίθεται να δημιουργήσει πέντε υπερπεριφέρειες, με σκοπό όπως δήλωσε ο υφυπουργός Χρήστος Φώλιας την ισόρροπη ανάπτυξη των περιφερειών.
Οι υπερπεριφέρειες που θα διαχειριστούν τον μεγαλύτερο όγκο αυτών των κονδυλίων, μολονότι έχουν εξαγγελθεί εδώ και ένα και πλέον χρόνο δεν έχουν ακόμη συγκροτηθεί αν και βρισκόμαστε ήδη στο 2007, έτος που τρέχουν τα κονδύλια του Δ’ ΚΠΣ.
Η πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποστηρίζει ότι το ποσόν των 20,4 δις ευρώ θα μειωθεί κατά 7 δις. Από αυτά 5,5 δις αφορούν, πάντα κατά την αντιπολίτευση, έργα που θα έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί από τα κονδύλια του Γ’ ΚΠΣ και άλλο ένα ποσό 1,5 δις θα αφαιρεθεί λόγω αναθεώρησης του ΑΕΠ κατά 25%. Τα 5,5 δις θα διατεθούν σε 158 «έργα-γέφυρες» από το Γ’ στο Δ’ ΚΠΣ.
Στην Ελλάδα συνολικά από το 1981, έτος εισόδου της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ, έχουν δοθεί 48 και πλέον δις ευρώ από τα ΜΟΠ αρχικά και από τα ΚΠΣ στη συνέχεια, με σκοπό την σύγκληση της οικονομίας μας με τις αντίστοιχες της Ε.Ε.
Με τα χρήματα αυτά έγιναν έργα, αλλά υπήρξαν και σπατάλες με αποτέλεσμα ένα ποσοστό από τα κονδύλια αυτά να πιάσει τόπο. Το κρίσιμο στοίχημα είναι, αν τα χρήματα που θα διατεθούν στην περιφέρεια, θα αποτελέσουν ένα σημαντικό ανάχωμα στην εγκατάλειψη της κι αν θα δούμε ανάπτυξη ουσιαστική στην ύπαιθρο, με δεδομένη την αστυφιλία που παραμένει ελκυστική, για κάθε νέο και νέα.
Αυτό που λείπει από την Ελλάδα δεν είναι τα σχέδια δράσης, όπως είναι η καινοτομία, η έρευνα, η ανάπτυξη, οι τεχνολογίες πληροφοριών και επικοινωνιών ή η κοινωνία της γνώσεις, είναι όπως επεσήμανε και η Επίτροπος Περιφερειακής Ανάπτυξης, η δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας. Κάτι που παραπέμπει στο θέμα της ανεργίας, που μειώνεται με εμβαλωματικές λύσεις όπως τα προγράμματα του ΟΑΕΔ ή τα μειωμένα ωράρια εργασίας με παράλληλα υπερφόρτωση του Δημόσιου τομέα.
Γιατί στο ζητούμενο ανάπτυξη, που αποδίδει σταθερή εργασία, η απάντηση είναι συνήθως ασαφής και όχι πάντα η αναμενόμενη.

Ώρα για σοβαρές αποφάσεις

Πολλές σκέψεις έχουν περάσει από τα μυαλά των αρμοδίων, για το δια ταύτα της επόμενης ημέρας μετά τα θλιβερά επεισόδια της περασμένης εβδομάδας ανάμεσα σε πράσινους και κόκκινους χούλιγκαν που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο ενός νέου εικοσιπεντάχρονου. Οι ακραίες σκέψεις μιλούν για διακοπή του πρωταθλήματος, οι αυστηρές για αγώνες κεκλεισμένων των θυρών μέχρι το τέλος της αγωνιστικής περιόδου και οι ηπιότερες για απαγόρευση διάθεσης εισιτηρίων σε οργανωμένους συνδέσμους φιλάθλων.
Στη σύσκεψη που πραγματοποιείται σήμερα το απόγευμα υπό τον υφυπουργό Αθλητισμού Γ. Ορφανό με τη συμμετοχή των εκπροσώπων των φορέων ΠΑΕ, ΚΑΕ κλπ, θα συζητηθούν τα μέτρα πριν οριστικοποιηθούν οι αποφάσεις.
Αυστηροί νόμοι υπάρχουν, αλλά για την ώρα δεν εμπόδισαν κάποιους να στήνουν «μάχες» και να συγκρούονται μέχρι θανάτου μεταξύ τους. Τι άλλο άραγε χρειάζεται για να σταματήσουν αυτού του είδους οι συγκρούσεις;
Απ ότι φαίνεται και από τις αστυνομικές έρευνες, προέκυψε με ντοκουμέντα ότι οι χώροι που προετοιμάζουν αυτές τις συγκρούσεις βρίσκονται σε κάποιους συνδέσμους των ομάδων που στρατολογούν και τους νέους της κάθε πλευράς.
Η Πολιτεία που έχει την ευθύνη της τάξης οφείλει να πάψει να χαϊδεύει τις ΠΑΕ, ΚΑΕ και τους ισχυρούς που τις διευθύνουν και να απαιτήσει τη διάλυση των συνδέσμων αυτών που εκτρέφουν τη βία και λειτουργούν ως ιδιότυποι στρατοί των ομάδων. Τα μαχαίρια, τα ρόπαλα, τα πιστόλια φωτοβολίδων και τα ναρκωτικά που βρέθηκαν σε αυτούς τους χώρους είναι επαρκή αποδεικτικά στοιχεία και του ρόλου και των στόχων που εξυπηρετούν.
Η σύνδεση των συνδέσμων αυτών με τους παράγοντες είναι προφανής και φτάνει μέχρι την υποστήριξη, όπως καταγγέλθηκε στα δικαστήρια των κατηγορούμενων για βίαιες πράξεις, από δικηγόρους των ΠΑΕ. Με αυτή την συμπεριφορά κάποιες ΠΑΕ επικροτούν τις βίαιες πράξεις ορισμένων οπαδών τους.
Η θαρραλέα στάση του Προέδρου της ΠΑΕ ΑΕΚ Ν. Νικολαϊδη που αποδοκίμασε και κατήγγειλε τους χούλιγκαν, αψηφώντας ακόμη και τις απειλές εναντίον του, δεν βρήκε μιμητές δυστυχώς από άλλες διοικήσεις των ΠΑΕ.
Κυβερνήσεις, κόμματα και πολιτικοί αποφεύγουν να εκτεθούν, λόγω πολιτικού κόστους, απέναντι στα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τους χούλιγκαν και γι αυτό και οι αποφάσεις τους δεν είναι ούτε ουσιαστικές ούτε δραστικές.
Αντιμετωπίζουν τον καρκίνο με ασπιρίνες και γι αυτό το πρόβλημα οξύνεται αντί να μειώνεται.
Όταν ο επικεφαλής της μεγαλύτερης σε οπαδούς και τίτλους ομάδας, δηλώνει ότι δεν θα πήγαινε το παιδί του στο γήπεδο, τι άλλο χρειάζεται να ακούσουμε για να πεισθούμε ότι το παιχνίδι έχει γίνει επικίνδυνο ακόμη και για τους εκείνους που διευθύνουν τις ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις.
Η διεθνής εμπειρία της αντιμετώπισης της βίας εντός και εκτός των γηπέδων μπορεί να είναι ο οδηγός για την Πολιτεία, που έχει υποχρέωση, χωρίς άλλες καθυστερήσεις, να πάρει κρίσιμες αποφάσεις.
Τα γενικά και αόριστα δεν δίνουν λύσεις σε προβλήματα που χρειάζονται συγκεκριμένες, καθαρές και εφαρμόσιμες αποφάσεις.

Έργο αντί πρόωρων

Πολλοί πολιτικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι ο πρωθυπουργός λαμβάνει σοβαρά υπόψη του τις δημοσκοπήσεις και με βάση αυτές διαμορφώνει τις εκάστοτε αποφάσεις του. Και είναι φυσικό μια και οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν την τάση της κοινής γνώμης σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Μια τάση που αναθεωρείται, αλλάζει, διαφοροποιείται ανάλογα με τα ερεθίσματα που δημιουργούνται στην κοινή γνώμη από πολιτικά και άλλα γεγονότα.
Η Νέα Δημοκρατία έχει περίπου επαναπαυθεί από τη διαφορά ασφαλείας από το ΠΑΣΟΚ, που της δίνουν οι δημοσκοπήσεις στη διάρκεια της τριετίας που ασκεί την εξουσία, με αποτέλεσμα να βλέπει την προσεχή εκλογική αναμέτρηση περίπου σαν περίπατο. Το θέμα της παιδείας μολονότι κράτησε κλειστά τα πανεπιστήμια για μήνες, εν τούτοις δεν επηρέασε το εκλογικό σώμα. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς. Παρείχε την δυνατότητα στην κυβέρνηση να προκηρύξει πρόωρες εκλογές με κεντρικό θέμα την παιδεία και να τις κερδίσει. Τα τελευταία γεγονότα και το παιχνίδι με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, που όλα δείχνουν ότι δεν περιορίζεται σε ένα μεμονωμένο γεγονός, έχουν ανατρέψει το μέχρι χθες ευνοϊκό κλίμα των δημοσκοπήσεων. Ήδη η πρώτη από αυτές, της Κάπα Research, περιορίζει την διαφορά ανάμεσα σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ κάτω από το όριο ασφαλείας.
Η Ν.Δ. προηγείται με 39,9% έναντι 35,9% του ΠΑΣΟΚ. Η διαφορά της μιας ποσοστιαίας μονάδας εύκολα ανατρέπεται, πράγμα που σημαίνει ότι ο δρόμος από εδώ και πέρα για το κυβερνητικό κόμμα μέχρι την εκλογική αναμέτρηση δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Μια οριακή διαφορά στο εκλογικό αποτέλεσμα, μπορεί να μην αποδώσει με βάση το νέο εκλογικό νόμο που θα ισχύσει, αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Όμως πέρα από το δια ταύτα της έρευνας, που αφορά την πρόθεση ψήφου, σε αυτήν υπάρχουν και άλλα σημαντικά ποιοτικά ευρήματα, που κτυπούν δυνατά το καμπανάκι στην κυβέρνηση. Το 64,4% πιστεύει ότι η Ν.Δ. έχει χάσει το πλεονέκτημα της ηθικής υπεροχής έναντι του ΠΑΣΟΚ, ενώ το 77,3% καταλογίζει πολιτικές ευθύνες στον Σ. Τσιτουρίδη για το θέμα των ομολόγων.
Η ελπίδα για ανανέωση διαψεύσθηκε πολύ γρήγορα δηλώνει το 57,8%, ενώ υψηλά ποσοστά αποδοκιμασίας εισπράττουν, τόσο το κυβερνών κόμμα 59,1% όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση 65,6%. Η Ν.Δ. εμφανίζεται να υπερτερεί σε τομείς όπως Υγεία, Εξωτερική Πολιτική, Δημόσια Έργα που παραπέμπει και στα πρόσωπα που είναι επικεφαλείς των αντίστοιχων υπουργείων. Αντίθετα υπερτερεί το ΠΑΣΟΚ σε θέματα, όπως το Αγροτικό, η Παιδεία, η Ακρίβεια, το Ασφαλιστικό. Το 56,4% απορρίπτει την άμεση προσφυγή στις κάλπες που ζητάει το ΠΑΣΟΚ και το 54,6% χαρακτηρίζει «ιδία» σε συμπεριφορές τα δύο μεγάλα κόμματα. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι επίσης το γεγονός ότι το 52% ζητάει από τον Γ. Παπανδρέου να εμμείνει στην άποψη για την ίδρυση των μη κρατικών και μόλις το 37% του ΠΑΣΟΚ εκφράζεται αντίθετα.
Στη δημοσκόπηση, αυτή ανεξάρτητα από το οριακό αποτέλεσμα, το 64,6 πιστεύει ότι η Ν.Δ. θα κερδίσει τις προσεχείς εκλογές και ο Κ. Καραμανλής αναδεικνύεται και πάλι το ισχυρό χαρτί της Ν.Δ.. μια και το 52,8% τον θεωρεί καταλληλότερο για πρωθυπουργό έναντι του 34,9% που προτιμά τον Γ. Παπανδρέου. Με αυτά τα δεδομένα το τι μέλλει γενέσθαι μοιάζει περίπου μονόδρομος. Ένας ανασχηματισμός αποτελεί πιθανόν ένα πρώτο βήμα και αξιοπρόσεκτο έργο που θα επουλώσει τραύματα, το ζητούμενο δεύτερο. Όσο για τις εκλογές, αυτές για την ώρα απομακρύνονται. Το κλίμα άλλωστε, δεν τις σηκώνει.

Οι ποιοτικές έρευνες διαψεύδουν τις ποσοτικές

Ποιοτικές έρευνες απαντούν και κατατροπώνουν τις ποσοτικές για τις προτιμήσεις των τηλεθεατών. Έτσι καταρρίπτεται το επιχείρημα όσων υποστηρίζουν ότι τα εμπορικά κανάλια μεταδίδουν σκουπίδια εκπομπές, γιατί αυτά θέλει το κοινό που υποτίθεται ότι κατευθύνει με τις προτιμήσεις του και τις επιλογές των προγραμμάτων.
Πρόσφατη ποιοτική έρευνα της εταιρίας ALCO, αποδεικνύει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των 1,5 εκατομμυρίων τηλεθεατών, που παρακολουθούν τα δελτία ειδήσεων, που φθάνει στο 84,7% δεν τα θεωρεί αξιόπιστα.
Μόλις ένα 14,3% θεωρεί τα δελτία ειδήσεων αξιόπιστα, πράγμα που σημαίνει ότι τα προγράμματα αυτά δεν αποτελούν για τους τηλεθεατές πηγή άντλησης πληροφοριών, για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα και τον κόσμο.
Η αρνητική αυτή στάση του κοινού αντανακλά και στα πρόσωπα των παρουσιαστών των δελτίων ειδήσεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι η απάντηση κανένας από τους παρουσιαστές δεν τηρεί τις αρχές της δεοντολογίας και της αντικειμενικότητας, συγκεντρώνει το 62,9% της μέτρησης.
Παράλληλα η πλειοψηφία των τηλεθεατών απορρίπτει το τηλεοπτικό καφενείο στα δελτία ειδήσεων και προτιμά τα πολιτικά και τα κοινωνικά θέματα. Σημαντικό ποσοστό θέλει νεανικά θέματα στα δελτία ειδήσεων, δίνοντας έτσι ένα διαφορετικό στίγμα και περιεχόμενο σε αυτή την ποιοτική έρευνα. Αντίθετα το κοινό της ποσοτικής έρευνας που δέχεται να υποστεί την δουλεία των μηχανημάτων στο σπίτι του, έναντι πινακίου φακής, είναι μεγαλύτερης ηλικίας, διόλου αντιπροσωπευτικό και χαμηλής μόρφωσης, που μένει πολλές ώρες στο σπίτι του και δεν έχει άλλους εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης, πληροφόρησης και επικοινωνίας.
Είναι προφανές ότι τα 300 και πλέον εκατομμύρια ευρώ της διαφημιστικής πίτας, που μοιράζονται με τα μερίδια που εμφανίζει η μια και μοναδική μέτρηση τηλεθέασης, εκφράζουν μια μικρή κατηγορία κοινού στην πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα σε σχέση με την πραγματικότητα. Σε μια εποχή κατάργησης όλων των μονοπωλίων, παραμένει ένα, αυτό των μετρήσεων της τηλεθέασης, που είναι ταυτόχρονα και ο τροχονόμος της κατανομής των κονδυλίων των διαφημίσεων.
Όπως είναι γνωστό ο ανταγωνισμός των εμπορικών καναλιών, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα των μετρήσεων μεταμόρφωσε σταδιακά το περιεχόμενο των δελτίων ειδήσεων, τα επιμήκυνε υπέρμετρα σε διάρκεια μετατρέποντας τα σε τηλεοπτικά καφενεία.
Αποτέλεσμα να μην μεταδίδονται τα 20-30 ειδησεογραφικά θέματα που δίνουν το στίγμα της επικαιρότητας και στη θέση τους να συνωθούνται στα παράθυρα σχολιαστές και πολιτικοί προκειμένου να καβγαδίσουν για ένα και μοναδικό θέμα που συχνά δεν είναι και το σημαντικότερο της επικαιρότητας.
Το μοντέλο αυτό δελτίου ειδήσεων είναι μοναδικό στα παγκόσμια τηλεοπτικά χρονικά, μια και όμοιο του δεν υπάρχει πουθενά.
Έτσι ο τηλεθεατής δεν βλέπει ειδήσεις, μολονότι αυτόν τον τίτλο έχουν οι εκπομπές των οκτώ, αλλά συζητήσεις και απόψεις, συνήθως μη ειδικών, επί παντός επιστητού.
Και είναι κρίμα, γιατί τα ειδησεογραφικά τμήματα των καναλιών διαθέτουν πολλούς και άξιους ρεπόρτερ που όμως η δουλειά τους πετιέται συνήθως στο καλάθι των αχρήστων, ή μεταδίδεται τα άγρια χαράματα, γιατί απλά δεν χωράει στο κεντρικό μονοθεματικό δελτίο.
Πολλές προτάσεις έχουν γίνει, προκειμένου να αλλάξει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση. Από την διακοπή των μετρήσεων των δελτίων ειδήσεων, μέχρι την παρέμβαση του ΕΣΡ. Με αστυνόμευση και απαγορεύσεις δεν γίνεται τίποτα. Η μόνο λύση μπορεί να προέλθει από μια συμφωνία κυρίων στο επίπεδο των καναλαρχών, με παράλληλα αυτοδέσμευση των δημοσιογράφων. Κανείς δεν εμποδίζει άλλωστε τις συζητήσεις που χρειάζονται κι αυτές. Μπορεί κάλλιστα να προηγείται ένα δελτίο ειδήσεων τριάντα λεπτών, που είναι υπεραρκετός τηλεοπτικός χρόνος και να ακολουθούν οι συζητήσεις, για όση ώρα επιθυμούν οι υπεύθυνοι των καναλιών μέχρι τελικής πτώσεως που λένε. Ίσως έτσι να σωθεί και η χαμένη τιμή της … ειδησεογραφίας.