Η σφαγή στο Ιράκ και η διαφοροποίηση των δημοκρατικών

Κι όμως κάτι γίνεται. Από την ογκώδη διαδήλωση στην Ουάσινγκτον το Σαββατοκύριακο, μπροστά στο Καπιτώλιο, με τη συμμετοχή και πολλών επωνύμων του Χόλλυγουντ, μέχρι τη στροφή των 180 μοιρών που έκανε η Χίλαρι Κλίντον, υποψήφια για την Προεδρία των ΗΠΑ, ζητώντας την απεμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών από το Ιράκ, μέχρι το τέλος της θητείας του Προέδρου Μπους.
Την ίδια ώρα, δηλ. στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου σκοτώθηκαν σε μάχες στη Νατζάφ, ανάμεσα σε αμερικανούς και ιρακινούς από τη μια και σιίτες και σουνίτες από την άλλη, πάνω από 300, ενώ από διάφορες επιθέσεις στο Ιράκ το ίδιο διήμερο έχασαν τη ζωή τους άλλοι 200 άνθρωποι. Ανάμεσα σε αυτούς και πέντε παιδιά σε σχολείο. Ακόμη σε διάφορες περιοχές της Βαγδάτης εντοπίστηκαν 90 πτώματα.
Αυτή η εκατόμβη των θυμάτων ελάχιστα συγκινεί τα εγχώρια ΜΜΕ, ιδίως τα ηλεκτρονικά, έχει όμως ευτυχώς συγκινήσει πολλούς στις ΗΠΑ, που βλέπουν και τα ατελείωτα φέρετρα να καταφθάνουν στην Αμερική.
Όπως όλα δείχνουν, μετά την Χ. Κλίντον και οι άλλοι υποψήφιοι των Δημοκρατικών για το χρίσμα στις ΗΠΑ θα ακολουθήσουν ανάλογη πολιτική.
Με δυο λόγια λένε στον Μπους να τελειώσει την βρομοδουλειά που ο ίδιος άνοιξε το 2003. Και φυσικό είναι να μην θέλουν, εφ όσον εκλεγούν, να κληρονομήσουν μια πραγματική αιμορραγία για τις ΗΠΑ.
Μια αιμορραγία που την πληρώνει με ανθρώπινες ζωές ο αμερικανικός λαός και με πολλά δις που κοστίζει. Γιατί το κέρδος από την εκμετάλλευση των πετρελαίων, αφορά μόνο τις αμερικανικές εταιρίες και όχι τον λαό που καλείται να πληρώσει τα σπασμένα.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η δημοτικότητα του Προέδρου Μπους έχει περιοριστεί στο 29%, ενώ την αντίστοιχη περίοδο ο προκάτοχος του Μπιλ Κλίντον είχε ποσοστό υποστήριξης 54%.
Όπως επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλοι οι θεωρητικοί του πολέμου εναντίον του Ιράκ από τον Περλ μέχρι τον Γούλφοβιτς έχουν εγκαταλείψει τον Πρόεδρο Μπους και η άποψη τους για τα δημόσια πράγματα δεν ενδιαφέρει πλέον κανένα. Η θεωρεία του προληπτικού πολέμου κατέρρευσε και μαζί της η άποψη, ότι στο Ιράκ οι αμερικανοί θα καθάριζαν σε λίγες εβδομάδες.
Οι απελευθερωτές θεωρούνται κατακτητές από όλες τις πλευρές που δεν σεβάστηκαν ούτε την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου αφήνοντας να καταστραφούν ακόμη και μουσεία με εκθέματα μιας μακραίωνης ιστορίας.
Οι επιπλέον 22.000 άνδρες που στέλνει ο Πρόεδρος Μπους ελάχιστα όπως εκτιμούν στρατιωτικοί αναλυτές θα προσφέρουν στην αλληλοσπαρασσόμενη και ουσιαστικά τριχοτομημένη χώρα.
Ο αποτρόπαιος απαγχονισμός του Σαντάμ Χουσείν δεν μπόρεσε να θάψει το φίλο του παρελθόντος μια και είναι αυταπόδεικτη η σχέση αυτή από την φωτογραφία του δικτάτορα με τον μέχρι χθες υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ Ρ. Ράμσφελντ . Κατά τα άλλα οι αμερικανοί πήγαν στο Ιράκ για τα πυρηνικά-χημικά όπλα, που όμως δεν βρήκαν και για να εγκαθιδρύσουν δημοκρατικό καθεστώς.
Μόνο που ξέχασαν να το ζητήσουν, όχι να το κάνουν, από τα φιλικά τους αυταρχικά ανά τον κόσμο καθεστώτα, καθώς επίσης και το γεγονός, ότι ιστορικά, η δημοκρατία είναι υπόθεση των ίδιων των λαών και κανενός τρίτου.