Κερδισμένοι και χαμένοι στο Ιράκ

«Θα πρέπει να μας ευγνωμονούν οι ιρακινοί» δήλωσε πριν από λίγα εικοσιτετράωρα ο Πρόεδρος Μπους. Τώρα για πιο ακριβώς λόγο οφείλει να ευγνωμονεί το αμερικανό Πρόεδρο ο ιρακινός λαός, δεν είναι ιδιαίτερα κατανοητό.
Μήπως για την εκατόμβη των νεκρών ιρακινών που στην πλειοψηφία τους είναι απλοί πολίτες, ή μήπως για την οικονομική καταστροφή της χώρας και των κατοίκων της.
Εκτός αν οφείλουν να τον ευγνωμονούν για την πολιτιστική καταστροφή που υπέστη η χώρα. Γιατί οι βομβαρδισμοί που κατέστρεψαν μουσεία και το πλιάτσικο που ακολούθησε με την ανοχή των στρατευμάτων κατοχής, έφερε την σφραγίδα των ΗΠΑ. Αλλά και ο εμφύλιος που ακολούθησε συνέπεια της κατοχής δεν ήταν ότι καλύτερο μπορούσαν να προσφέρουν τα αμερικανικά στρατεύματα στο δοκιμαζόμενο λαό του Ιράκ. Τώρα όλοι οι πολιτικοί σχολιαστές, συμφωνούν σε μια και μόνο πρόβλεψη. Το αύριο του Ιράκ με ή χωρίς αμερικανικά στρατεύματα, θα αφορά τρία και όχι ένα κράτη.
Το κουρδικό του βορά, το σιιτικό του νότου, και το σουνιτικό στο κεντρικό Ιράκ.
Ένας αιματηρότατος εμφύλιος και η διάλυση της χώρας είναι τα επιτεύγματα του Τζώρζ Μπους στο Ιράκ. Αλήθεια, μια εισβολή και κατοχή ανεξάρτητης χώρας, που πραγματοποιήθηκε αυθαίρετα, χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με κατασκευασμένα στοιχεία για δήθεν πυρηνικά και χημικά όπλα που υποτίθεται ότι διέθετε το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεϊν, κάτω από ποια λογική μπορεί να προκαλέσει την ευγνωμοσύνη του θύματος.
Υπάρχουν όμως κάποιοι που πραγματικά πρέπει να ευγνωμονούν το Πρόεδρο Μπους και αυτοί δεν είναι άλλοι από τις εταιρείες πετρελαίου της Αμερικής που πέτυχαν συμβόλαια με προνόμια μοναδικά διαρκείας 30 ετών.
Με νόμο που παρουσίασε η ιρακινή κυβέρνηση τον οποίο επεξεργάστηκε αμερικανική εταιρεία συμβούλων που προσέλαβε η κυβέρνηση των ΗΠΑ, οι αμερικανικές και οι βρετανικές εταιρείες πετρελαίου θα αναλάβουν την εκμετάλλευση του μαύρου χρυσού της χώρας με όρους μοναδικούς στον κόσμο, που δεν μπορούν να αλλάξουν στο μέλλον.
Η όλη δραστηριότητα αυτών των εταιρειών δεν θα φορολογείται. Θα εξάγουν χωρίς περιορισμούς όλα τα κέρδη τους. Τέλος οι τυχόν διαφωνίες θα επιλύονται από τα διεθνή δικαστήρια και όχι από τα ιρακινά.
Κατόπιν τούτου γίνεται φανερό, γιατί έγινε ο πόλεμος στο Ιράκ. Αυτό που δεν γίνεται κατανοητό είναι γιατί πλήρωσε και πληρώνει και ο αμερικανικός λαός σε αίμα και χρήμα, όταν οι μόνοι κερδισμένοι από αυτό το σφαγείο δεν θα είναι άλλοι από τις εταιρείες πετρελαίων, των φίλων του κυρίου Μπους.