Η αποστροφή των πολιτών στην πολιτική

Υπάρχει «αυξανόμενη δυσαρέσκεια για την πολιτική και τους πολιτικούς». «Όλο και περισσότεροι πολίτες ενδιαφέρονται λιγότερο για τα δημόσια πράγματα». «Το χάσμα κυβερνώντων και πολιτών διευρύνεται».»Η αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες, ο λαϊκισμός, η ψήφος διαμαρτυρίας θεωρούνται ως ενδείξεις αποστροφής από την πολιτική». «Την αρνητική εικόνα συμπληρώνουν η απώλεια της αξιοπιστίας των κομμάτων, της κυβέρνησης αλλά και της Βουλής». «Ιδεολογίες και πολιτικές θεωρίες δεν βρίσκουν απήχηση». «Η εμφανιζόμενη δυσλειτουργία είναι μια κρίση πολιτικής». «Η δημοκρατία παρουσιάζει παθολογικά φαινόμενα».
«Η εμφανιζόμενη δυσλειτουργία είναι κρίση πολιτικής». «Σχετίζεται με τις πολυσυλλεκτικές τακτικές των κομμάτων και την προσπάθειά τους να περιορίσουν την πολιτική δραστηριοποίηση των πολιτών σε ένα πλαίσιο που ελέγχουν». «Τα περιεχόμενα της πολιτικής δεν προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα και δεν ανταποκρίνονται στα αιτήματα και τις ανάγκες των πολιτών».
«Αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και τις ασφαλιστικές ρυθμίσεις για τις μελλοντικές γενεές δεν βρίσκουν αποδοχή». «Υπάρχει αδυναμία, αμφιβολία και δισταγμός των πολιτικών να παρέμβουν». «Δημιουργείται έτσι η εικόνα απραξίας και κρίσης της πολιτικής».
«Ο πολίτης ενδιαφέρεται όχι μόνο για κάποιου είδους περίθαλψη, αλλά για ποιοτική περίθαλψη». «Ζητά πανεπιστήμιο που να εξασφαλίζει επάγγελμα με κοινωνικό κύρος και υψηλό εισόδημα». «Τον απασχολεί η ακρίβεια και η προστασία του καταναλωτή». «Οι υπάρχουσες απαντήσεις δεν τον ικανοποιούν. Του δημιουργούν ερωτηματικά την αποτελεσματικότητα της πολιτικής και το πολίτευμα».
«Η κρίση της δημοκρατίας είναι συνέπεια των μεγάλων κοινωνικών και οικονομικών μεταβολών της παγκοσμιοποίησης και των νέων τεχνολογιών». «Τα σχέδια για τη νέα εποχή είναι ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων, που έχουν παραιτηθεί από τον ενεργό ρόλο του διαμορφωτή των πολιτικών εξελίξεων. Προτιμούν το ρόλο του ενδιαφερόμενου του αποστασιοποιημένου συμμέτοχου. Διστάζουν να διεκδικήσουν τη θέση του καθοδηγητή της κοινωνίας. Η άποψή τους για το νέο είναι συνειδητά ασαφής. Η στάση τους έτσι περιορίζει το πολιτικό κόστος».
«Η ελεγχόμενη ανάδειξη θεμάτων, οι αποσιωπήσεις και οι αναβολές αμφισβητούμενων λύσεων προλαμβάνουν κοινωνικές εκρήξεις και θεαματικές στροφές των πολιτών προς νέες κατευθύνσεις». «Χαρακτηριστικό της κρίσης η μείωση του ενδιαφέροντος των πολιτών για την πολιτική, η απολιτικοποίηση, η παρακμή της πολιτικής». «Αιτίες οι μη πραγματοποιούμενες υποσχέσεις των πολιτικών και η αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν τα υπαρκτά προβλήματα».
«Για την παρακμή της πολιτικής δεν ευθύνεται η δημοκρατία».»Ως ένδειξη παρακμής αναφέρεται η μεγαλύτερη ταύτιση των κομμάτων εξουσίας. Τα κόμματα εφαρμόζουν την ίδια περίπου πολιτική και παραπλανούν τους πολίτες, ισχυριζόμενα ότι έχουν διαφορές». «Η λειτουργία του κοινοβουλευτισμού χαρακτηρίζεται από απραξία και στασιμότητα».
«Η δυναμική των κομμάτων για διαφάνεια, ανανέωση και τομές, είναι περιορισμένη». «Η έκφραση έλλειμμα δημοκρατίας, χρησιμοποιείται πολύ συχνά για να επισημάνει την μη ορθή λειτουργία των θεσμών». «Εάν η πολιτική επανέλθει στο επίκεντρο κατά τρόπο ορατό στους πολίτες, εάν περιοριστεί η σχηματική πολιτική, τότε οι πολίτες θα στρέψουν και πάλι το ενδιαφέρον τους στις πολιτικές διεργασίες».
Ποιος τα είπε όλα αυτά; Ο πρώην πρωθυπουργός και τέως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Κ. Σημίτης, προχθές σε ομιλία του με θέμα «Η δημοκρατία σε κρίση;». Τώρα γιατί αυτές τις αλήθειες δεν τις είπε τότε ή γιατί δεν τις λένε σήμερα η νεώτερη γενιά των πολιτικών που βρίσκονται σε ανάλογες θέσεις είναι το ερώτημα και ταυτόχρονα το ζητούμενο…