Οι όψιμες ανησυχίες για το Τατόι

Με τους μεν να φοβούνται μήπως κατηγορηθούν ως φιλοβασιλικοί και τους δε με έναν τυφλό φανατισμό που τους εμποδίζει να δουν με καθαρό μάτι τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, φτάσαμε να απαξιώσουμε το χθες και να ζητάμε πίσω, ότι αφορίζαμε στο παρελθόν, χαρακτηρίζοντάς το μίασμα.
Το όψιμο ενδιαφέρον από τη μια, αλλά και η κριτική που ασκείται από την άλλη, για τη συλλογή του Γεωργίου του Α΄ που δημοπρατείται σήμερα από τον οίκο Κρίστις του Λονδίνου, δείχνουν, ότι η αφύπνιση της ιστορικής μνήμης, γίνεται κατόπιν εορτής και μόνο για τα μάτια του κόσμου.
Η ιστορία δεν παραγράφεται, δεν διαγράφεται και δεν ξεριζώνεται.
Τα 882 αντικείμενα που βρίσκονται προς δημοπράτηση δεν έχουν θέση στην ιδιωτική συλλογή κανενός. Θα έπρεπε να αποτελούν μέρος ενός μουσείου στο κτίριο που χρησιμοποιούσαν ως κατοικία οι τέως βασιλείς.
Κακώς δόθηκαν το 1991 στον Κωνσταντίνο, καλώς οι χώροι περιήλθαν στην κυριότητα του δημοσίου και κάκιστα σήμερα, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του νυν υπουργού, το Τατόι έχει αφεθεί στην τύχη της φθοράς του χρόνου.
Οι αναζητήσεις του τύπου, πως περιήλθαν στον οίκο Κρίστις τα αντικείμενα που δημοπρατούνται σήμερα, θυμίζουν τις μωρές παρθένες που δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα.
Είναι προφανές ότι τα αντικείμενα αυτά που πήρε ο τέως βασιλιάς με τα κοντέινερ το 1991, τα πούλησε σε κάποιον τρίτο και αυτός με την σειρά του ρευστοποιεί τώρα μέσω της δημοπρασίας, μια και υπολογίζει να εισπράξει το όχι ευκαταφρόνητο ποσό των τριών και πλέον εκατομμυρίων ευρώ.
Ο επενδυτής έκανε την επένδυσή του και τώρα ρευστοποιεί. Ο τέως προφανώς πούλησε τότε που πήρε στα χέρια του τα κειμήλια, ίσως για λόγους ανάγκης. Βεβαίως κι ο ίδιος με την ενέργεια του αυτή έδειξε έλλειψη σεβασμού στην οικογενειακή του κληρονομιά.
Η όλη φασαρία είναι καιρός να απενοχοποιήσει από κάθε λογής συμπλέγματα κόμματα και πολιτικούς, που οφείλουν να αξιοποιήσουν προς όφελος της κοινωνίας το Τατόι. Είναι ένας μοναδικός χώρος αναψυχής, είναι ένας σημαντικός πνεύμονας πρασίνου. Τα κτίρια χρειάζεται να αναστηλωθούν το κυρίως κτίριο να γίνει μουσείο και όλα να είναι επισκέψιμα από το κοινό. Ότι κινητό έχει απομείνει και δεν έχει λεηλατηθεί, να συντηρηθεί και να επανατοποθετηθεί στη θέση του.
Αν μπορούν να επιστραφούν τα προς δημοπράτηση αντικείμενα να γίνει και αυτό. Το θέμα πάντως είναι να μας πουν, από τα κινητά που απέμειναν, που για κάποιους είναι πάρα πολλά, πόσα υπάρχουν, πόσα λεηλατήθηκαν και ότι τέλος πάντων απέμεινε, σε τι κατάσταση βρίσκεται. Περιμένουμε να μάθουμε τι θα γίνει. Εκτός κι αν αυτό ξεχαστεί μόλις τα φώτα της τηλεοπτικής κάμερες σβήσουν…