Συνέδρια για εσωτερικές υποθέσεις

Όταν σφίξουν οι ζέστες, τέλος Ιουλίου με αρχές Αυγούστου, η Νέα Δημοκρατία θα κάνει το τακτικό συνέδριό της. Αυτό αποφάσισε χθες το Πολιτικό Συμβούλιο της Ν.Δ. που συνεδρίασε υπό την Προεδρία του Κ. Καραμανλή. Το θέμα βεβαίως αφορά κυρίως τα μέλη του κυβερνώντος κόμματος και λίγο έως καθόλου του υπόλοιπους πολίτες.
Παράλληλα αποφασίστηκε μια πεντάδα βουλευτών επικρατείας και ευρωβουλευτών να κατέλθουν στις εκλογές διεκδικώντας την ψήφο των συμπολιτών τους. Και αυτό το θέμα δεν ενδιαφέρει για την ώρα τους πολίτες μια και δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο.
Ενδιαφέρει και μάλιστα σοβαρά τους νυν βουλευτές στις περιφέρειες των οποίων θα εκθέσουν υποψηφιότητα τα προβεβλημένα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Η κάθοδος ενός νέου προσώπου ιδιαίτερα όμως γνωστού, σε μια περιφέρεια όπως η β΄ Αθηνών, όπως αναμένεται, θα πυροδοτήσει έντονους εσωκομματικούς ανταγωνισμούς.
Τα συνέδρια συσπειρώνουν τους κομματικούς πυρήνες δεν αποδίδουν όμως νέες πολιτικές και το κυριότερο δεν επηρεάζουν ειλημμένες αποφάσεις των ηγεσιών τους. Γι αυτό άλλωστε και είναι αδιάφορα για την κοινωνία.
Είναι γεγονός ότι το ενδιαφέρον που υπήρχε για την πολιτική και τα κόμματα αμέσως μετά την μεταπολίτευση δεν υπάρχει στις μέρες μας. Η άμβλυνση των ιδεολογικών διαφορών, η αναποτελεσματικότητα της πολιτικής, οι ανύπαρκτες πολιτικές σε κρίσιμα θέματα όπως η εργασία, η ακρίβεια, τα οικονομικά, η υγεία, το ασφαλιστικό, η πρόνοια, η παιδεία, η εγκληματικότητα και τόσα άλλα έχουν απομακρύνουν πολλούς πολίτες από την πολιτική.
Συνήθως μόνο όσοι προσβλέπουν σε προσωπικά οφέλη είναι προσκολλημένοι σε ένα κόμμα. Οι υπόλοιποι τα αντιμετωπίζουν χαλαρά και όπως καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις στην πλειοψηφία τους οι πολίτες δεν περιμένουν και πολλά από τις κυβερνήσεις.
Διαχείριση κάνουν και δεν τολμούν να φτάσουν το μαχαίρι στο κόκαλο φοβούμενες το πολιτικό κόστος. Προτιμούν θητείες διαχείρισης και απεύχονται κρίσεις και απρόβλεπτες καταστάσεις, μια και δεν έχουν καμιά διάθεση να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους. Στα λόγια μόνο παρουσιάζουν πλούσιο έργο και τα αυτονόητα για τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης, όπως για παράδειγμα ένα πιστοποιητικό γεννήσεως, τα θεωρούν και τα πλασάρουν ως σπουδαία κατορθώματα.
Η στάση της κοινωνίας απέναντι στην πολιτική και τους πολιτικούς οφείλει να προβληματίσει τα κόμματα και να αποτελέσει και θέμα των συνεδρίων τους. Εκτός αν έχουν αποδεχθεί το ρόλο του διαχειριστή, όλα τα άλλα γι αυτούς είναι περιττά και γι αυτό δεν έχουν λόγο να πονοκεφαλιάζουν…