Ξαφνική ένταση με πρωτοφανείς ύβρεις

Το έπαθλο, η εξουσία έχει μεταβάλει σε άγρια θηρία πολιτικούς που μέχρι πρόσφατα παρουσίαζαν ένα πρόσωπο ήπιο, μειλίχιο και ευγενικό. Στη διάρκεια των τελευταίων ημερών οι τόνοι δεν ανέβηκαν απλώς, οι εκφράσεις μεταβλήθηκαν σε ύβρις με αποτέλεσμα να παρακολουθούμε άναυδοι ένα πολιτικό διάλογο που δεν τιμά, ούτε ταιριάζει σε μια δημοκρατική κοινωνία που σέβεται πρόσωπα και θεσμούς. Αν οι πολιτικοί επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους το προνόμιο της υπέρβασης των ορίων της ευπρέπειας, τότε πως θα πρέπει να αντιμετωπίζουν την πολιτική και τους πολιτικούς οι πολίτες. Το κακό παράδειγμα των δημοσίων προσώπων, επιβαρύνει την αρνητική εικόνα που έχουν ήδη πολλοί πολίτες για τους πολιτικούς. Και βέβαια υπάρχουν οι φανατικοί υποστηρικτές των κομμάτων που δεν καταλαβαίνουν από αυτά και χαίρονται ακούγοντας τον δικό τους να χρησιμοποιεί υβριστικούς χαρακτηρισμούς για τους αντιπάλους του. Υπάρχει όμως και μια κατηγορία πολιτών, που καθημερινά διευρύνεται που δυσανασχετεί με την απαράδεκτη φρασεολογία που χρησιμοποιούν οι μεν για τους δε, για να χαρακτηρίσουν πράξεις ή παραλείψεις τους, που αφορούν τη δραστηριότητα τους στα δημόσια πράγματα.
Αυτή η εικόνα και οι κλίκες που έχουν δημιουργηθεί στην ενδοχώρα των κομμάτων αποστρέφει κάθε σοβαρό άνθρωπο από οποιαδήποτε συμμετοχή του στα κοινά. Έτσι διαπιστώνει κανείς τα έντονα φαινόμενα διαφθοράς που παρατηρούνται στο στελεχιακό δυναμικό των κομμάτων, ως απόρια της ένταξης σε αυτά προσώπων, που μοναδικό στόχο έχουν να απομυζήσουν από τις θέσεις ευθύνης που τους προσφέρουν τα κόμματα εξουσίας. Το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές, με εξαίρεση την πρόσφατη του Παντείου, όσοι βάζουν λίγο ή πολύ το δάχτυλο στο μέλι δεν τιμωρούνται, ή αν τους πιάσουν πέφτουν για λόγους κομματικής σκοπιμότητας στα μαλακά έχει αποθρασύνει πολλούς, που τρέχουν πίσω από τα μεγάλα κόμματα με προφανή σκοπό να εισπράξουν από κάθε λογής περίεργες δραστηριότητες τα λάφυρα της εξουσίας. Έτσι κάποιοι πολιτικοί με τις πράξεις τους απαξιώνουν την πολιτική οδηγώντας τους πολίτες στην αποστροφή γι αυτήν, κάτι που δείχνει να μην αντιλαμβάνονται την ζημιά που προκαλούν στη δημοκρατία και τους θεσμούς. Βεβαίως θα πει κανείς ότι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή βρισκόμαστε σε μια οιωνοί προεκλογική περίοδο. Η απάντηση σε αυτή την άποψη είναι ότι είτε γίνουν το Φθινόπωρο, είτε την Άνοιξη οι εκλογές έχουμε δρόμο να διαβούμε μέχρι τότε. Όταν από τώρα να βρίζονται μεταξύ τους, τι θα γίνει όταν πλησιάζουμε στην ώρα της κάλπης;
Σε αυτό το πολιτικό τοπίο ο σκεπτόμενος πολίτης που σέβεται τον εαυτό του απαντά γυρίζοντας την πλάτη στην πολιτική και σκέπτεται ότι όλη αυτή η φασαρία γίνεται για κονόμα. Αυτή η αποστροφή καταγράφεται άλλωστε και στις δημοσκοπήσεις, όπου τα κόμματα εμφανίζουν τον χαμηλότερο βαθμό εκτίμησης από την πλευρά των πολιτών.
Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό οι προσεχείς εκλογές δεν δημιουργούν ούτε προσδοκίες, ούτε ελπίδες, ούτε αναμονή για κάτι νέο.
Μια από τα ίδια είναι κοινή αντίληψη πολλών, που θα προσέλθουν προσεχώς στις κάλπές. Αυτό το σκηνικό της παρακμής, ποιος το βλέπει, ποιος το αξιολογεί και το κυριότερο, ποιος ανησυχεί για την εκτεταμένη μορφή που έχει προσλάβει.
Κάποιοι οφείλουν να επανιδρύσουν την δημοκρατία που πλήττεται από ανέμους και θύελλες. Γι αυτό αναζητούνται πολιτικοί με όραμα…