Τέλος καλά όλα καλά. Αυτό αφορά την διοργάνωση, τη φιλοξενία, την διακίνηση χιλιάδων ανθρώπων μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα. Από την άλλη πλευρά σε αυτό τον τελικό που έγινε στην Αθήνα είδαμε πολλά και μάθαμε πολλά. Είδαμε τους νικητές να χειροκροτούν τους νικημένους, είδαμε ανθρώπους να γιορτάζουν και τέλος είδαμε μετά το τέλος του αγώνα να μένουν στο γήπεδο και οι μεν και οι δε για να παρακολουθήσουν την απονομή του κυπέλλου. Και δεν έφτανε αυτό, μετα τη λήξη του αγώνα όλοι μαζί, νικητές και ηττημένοι διασκέδασαν μέχρι αργά το βράδυ στο Σύνταγμα, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι μολονότι κατανάλωσαν απίστευτες ποσότητες μπύρας. Γέλια, πειράγματα κι αυτό είναι όλο. Έτσι έκλεισε αυτή η μεγάλη διοργάνωση. Ούτε μαχαίρια, ούτε σουγιάδες, ούτε σιδηρογροθιές, ούτε πέτρες, ούτε καδρόνια επιστρατεύθηκαν, για να λύσουν ποδοσφαιρικές διαφορές.
Τώρα μένει σε μας να προβληματισθούμε όλοι, να καταδικάσουμε τα άθλια ελληνικά φαινόμενα, να επιβάλλουμε στις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες να ελέγξουν την κατάσταση και τους «εμπολέμους» της δικής τους πλευράς και να ξεκαθαρίσει η Πολιτεία την θέση της εμμένοντας και δηλώνοντας προς κάθε κατεύθυνση, ότι δεν θα ανεχθεί στο μέλλον κανενός είδους έκτοπα. Η δικαιοσύνη θα πρέπει να είναι κι αυτή να είναι αυστηρή από την πλευρά της και να πέσει βαρύς ο πέλεκυς των ποινών σε όποιον παραβαίνει το νόμο.
Η διοργάνωση του Champios League από τη χώρα μας πέρα από τα πλεονεκτήματα της προβολής της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο, για πρώτη φορά ο τελικός μεταδόθηκε σε ΗΠΑ και Κίνα, ήταν και ένα μάθημα για το πώς συμπεριφέρονται οι φίλαθλοι μεγάλων ομάδων όπως είναι η Μίλαν και η Λίβερπουλ.
Ήταν μια ευκαιρία να κινηθούν έστω και για δυο-τρεις ημέρες τα ξενοδοχεία της Αττικής και έκανε φανερό ότι η Ελλάδα μπορεί να κάνει μεγάλες διοργανώσεις, που οφείλουμε να κυνηγάμε, για να βοηθάμε έτσι την οικονομική δραστηριότητα πολλών μικρών και μεγάλων επιχειρηματιών.
Η εικόνα των οπαδών των αντιπάλων ομάδων, που δεν έρχονται σε επαφή για να μην υπάρξει ανάφλεξη, πρέπει να εκλείψει επιτέλους από την χώρα μας. Εμπειρία άλλων χωρών και κυρίως της Αγγλίας που αντιμετώπισε αντίστοιχα φαινόμενα στο παρελθόν με επιτυχία, είναι ιδιαίτερα χρήσιμη και οφείλουν να την λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι αρμόδιοι φορείς και στη χώρα μας.
Τώρα υπάρχει το μέτρο σύγκρισης. Υπάρχουν και οι δοκιμασμένες μέθοδοι, που ακολούθησαν άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν μένει παρά να βαδίσουμε στα χνάρια τους.
Το ποδόσφαιρο να ξαναγίνει γιορτή γιατί δεν είναι ούτε μάχη ούτε πόλεμος. Οι οπαδοί των άλλων ομάδων δεν είναι εχθροί. Είναι κι αυτοί φίλαθλοι που υποστηρίζουν την δική τους ομάδα. Εξάλλου η όλη υπόθεση του ποδοσφαίρου δεν είναι παρά μια επαγγελματική υπόθεση. Οι ομάδες είναι επιχειρήσεις, που σκοπό έχουν μέσα από τις επιτυχίες να αυξάνουν τα έσοδα και να εξασφαλίζουν έτσι, αν ο επιχειρηματίας δεν είναι αετονύχης, καλύτερους παίκτες, για την επόμενη αγωνιστική περίοδο.
Αυτά για απομυθοποίηση και ρεαλιστική αντιμετώπιση μιας στρεβλής εξουσίας, που χρησιμοποιεί ανώριμους ανθρώπους, για να παίζει τα δικά της παιχνίδια.
Άρθρα, Σχόλια και Αναλύσεις... με την υπογραφή του δημοσιογράφου Τάσου Παπαδόπουλου