Η προκήρυξη, η αστυνομία και ο ταξικός «πόλεμος»

Χωρίς σοβαρά ιδεολογικά επιχειρήματα με κύριο στόχο την ελληνική αστυνομία η οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας» δημοσιοποιεί τις θέσεις της με προκήρυξη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ποντίκι». Η προκήρυξη περιλαμβάνει γενικόλογες αναφορές εναντίον της πλουτοκρατίας και μιλάει για «πόλεμο» εναντίον των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Κατηγορεί συλλήβδην όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα για τη στάση τους, με αφορμή τη δράση των κουκουλοφόρων και επικεντρώνεται στα επεισόδια που δημιουργήθηκαν στη διάρκεια των φοιτητικών κινητοποιήσεων τον περασμένο χειμώνα, ενώ για το υστερόγραφο αφήνει τα δομημένα ομόλογα, πράγμα που σημαίνει ότι η προκήρυξη γράφτηκε πριν από αρκετό καιρό.
Η οργάνωση αυτή που απειλεί με την τελευταία προκήρυξη της και συγκεκριμένα πρόσωπα, δεν ξεκίνησε με ανθρώπινους στόχους σε αντίθεση με τη «17Ν». Όμως εμφανίζει μια εντυπωσιακή αναβάθμιση και των μέσων που χρησιμοποιεί και των στόχων που επιλέγει. Αντίθετα η πλευρά της αστυνομίας δείχνει να πιάστηκε στον ύπνο, παρά τα σύγχρονα επιστημονικά μέσα και την ανάλογη εκπαίδευση που εξασφάλισε στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν είναι τυχαίο, ότι κατά τη διάρκεια προηγούμενων επιθέσεων από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και αστυνομικούς κύκλους διέρρεαν, ότι η νέα αυτή οργάνωση είναι ήσσονος σημασίας και ότι την έχουν περίπου στο χέρι για να αποδειχθεί, όπως και σε προηγούμενες περιπτώσεις ότι για μια ακόμη φορά, έχουν μαύρα μεσάνυχτα.
Παράλληλα το θέαμα των συνδικαλιστών αστυνομικών που φιλοξενούνται στα τηλεοπτικά παράθυρα και απολογούνται για την δουλειά τους, είναι ότι χειρότερο και για το ηθικό της αστυνομίας και για την εικόνα της απέναντι στην κοινή γνώμη.
Βεβαίως υπάρχουν πολλά στραβά στην ελληνική κοινωνία. Και πολύ επίορκοι σε επίπεδο θεσμικών οργάνων. Και η δημοκρατία μας έχει πολλά τρωτά σημεία. Αλλά για την ώρα δεν έχει εφευρεθεί άλλο καλύτερο σύστημα διακυβέρνησης.
Αν το έχουν ανακαλύψει κάποιο, ας το πουν και σε μας να το επικροτήσουμε και να το υιοθετήσουμε. Όμως με γενικούς αφορισμούς και επιθέσεις εδώ κι εκεί δεν λύνονται τα σημαντικά προβλήματα της κοινωνίας. Γιατί δεν είναι ούτε όλοι οι πολιτικοί, ούτε όλοι οι δικαστές, ούτε όλοι οι αστυνομικοί, ούτε όλοι οι δημοσιογράφοι διεφθαρμένοι. Αυτή είναι μια απλοϊκή άποψη.
Ναι η κοινωνία οφείλει να αντιδράσει. Όχι όμως με βία. Γιατί η βία δημιουργεί βία από την άλλη πλευρά και ο χαμένος πάντα είναι ο πολίτης που βλέπει τις ελευθερίες του να περιστέλλονται εν ονόματι της αντιμετώπισης της βίας. Σε μια εποχή που η πολιτική δημοκρατία παραμένει ζητούμενο στην κοινωνία μας, σε μια εποχή που το τηλεοπτικό κουτόχορτο πάει σύννεφο , οι σκεπτόμενοι οφείλουν να κινηθούν με κάθε πρόσφορο μέσο επικοινωνίας, για να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη. Κάθε άλλη ενέργεια αντανακλά σε βάρος των πολιτών, που τίποτα δεν χρωστάνε, μια και τα πληρώνουν με πρόσθετους φόρους για την ασφάλεια τους, σε πλήγμα κατά του τουρισμού, σε απουσία επενδύσεων. Αποτέλεσμα πολλοί νέοι να τρέχουν να εξασφαλίσουν μια θέση στο δημόσιο, έστω και αυτήν του αστυνομικού. Αυτά ας τα ξανασκεφθούν εκείνοι που χρησιμοποιούν τα όπλα τις ρουκέτες και τις βόμβες. Γιατί πουθενά δεν λύθηκαν τα κοινωνικά προβλήματα με αυτές τις μεθόδους.