Διελκυστίνδα γύρω από τις παροχές στους αδυνάτους

Οι εκλογές πλησιάζουν και οι φτωχοί και καταφρονημένοι βρέθηκαν και πάλι στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Όλοι τους υπόσχονται κατι. Ο Γ. Παπανδρέου στη χθεσινή ομιλία του υποσχέθηκε «αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης» και κήρυξε τον πόλεμο στην φτώχεια, την ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Από την άλλη πλευρά μια μέρα πριν ο Γ. Αλογοσκούφης μίλησε για ενίσχυση των φτωχών, με όρους και προϋποθέσεις, που έχουν ετήσιο εισόδημα κάτω των 5.000 ευρώ και έδωσε και κάτι ακόμη στους τρίτεκνους χωρίς φυσικά να τους εξισώσει με τους πολύτεκνους.
Αυτές φυσικά δεν είναι παρά οι αψιμαχίες, γιατι όσο πλησιάζουμε στις εκλογές η παροχολογία θα παρουσιάσει τα γνωστά συμπτώματα της έξαρσης. Κι αυτό γιατί ήδη το ΠΑΣΟΚ και ο Πρόεδρός του, έχουν μιλήσει για κατώτατη σύνταξη 950 ευρώ για κάθε ζευγάρι, χωρίς να μας πουν πόσο αναλογικά θα πάρει εκείνος που εργάσθηκε για 35 χρόνια και δεν φτάνει σήμερα αυτό το ποσό.
Στην Ελλάδα τα κόμματα, συνήθως δεσμεύονται προεκλογικά με αριθμούς, χωρίς να έχουν μελετήσει τα δημόσια οικονομικά και το κυριότερο, χωρίς να έχουν εξασφαλίσει τους απαιτούμενους πόρους από τους οποίους θα αντλήσουν τα κονδύλια για να καλύψουν τις υποσχέσεις τους.
Κάτι τέτοιο δεν συνέβη για παράδειγμα στη Γαλλία στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Όλοι οι υποψήφιοι είχαν κοστολογήσει τις παροχές που υποσχέθηκαν και παρουσίαζαν τις πηγές της χρηματοδότησης τους. Αντίθετα στην χώρα μας όταν πλησιάζουν οι εκλογές, όλοι υπόσχονται χωρίς να έχουν υπολογίσει από πού θα βρουν τα χρήματα, για να υλοποιήσουν τα προγράμματά τους αν κερδίσουν τις εκλογές. Γι αυτό και είχε γίνει ανέκδοτο η φράση «παραλάβαμε καμένη γη» που χρησιμοποιούσαν όσοι στο παρελθόν κέρδιζαν τις εκλογές, για να αποποιηθούν της ευθύνης της υλοποίησης των υπεσχημένων.
Το ΠΑΣΟΚ μιλάει επίσης για αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των αδυνάτων. Τώρα πως θα τα πάρει από τα υψηλά εισοδήματα είναι το ζητούμενο, μια και τα κεφάλαια στις μέρες μας έχουν βρει νέους τρόπους να ξεφεύγουν από την τσιμπίδα της εφορίας. Με ανάλογες αγωνίες εμφανίζεται και ο Γ. Αλογοσκούφης που προσπαθεί να μαζέψει την φοροδιαφυγή και τώρα την ψάχνει στα συνεργεία των αυτοκινήτων και στους υδραυλικούς.
Αν μια κυβέρνηση κατέβαζε τον ανώτατο φορολογικό συντελεστή στο 25%, ελάχιστοι θα έκαναν φοροδιαφυγή. Τώρα με ένα κράτος που δεν αποδίδει κοινωνικές υπηρεσίες στον πολίτη, ανάλογες με τις εισφορές του, που είναι συχνά εχθρικό απέναντί του, που είναι γραφειοκρατικό, που δεν τον σέβεται, άντε ο Γ. Αλογοσκούφης και κάθε Αλογοσκούφης να πείσει τους φοροδιαφεύγοντας, ότι η πράξη τους αυτή είναι αντικοινωνική συμπεριφορά.
Με ένα χρέος που ξεπερνάει τα διακόσια δις και με την Ε.Ε. να ζητάει την δραστική μείωση του, στα προσεχή τρία χρόνια, είναι απορίας άξιο, όποια κυβέρνηση κι αν αναλάβει την εξουσία, αν θα μπορέσει να υλοποιήσει τα υπεσχημένα, που αφορούν την ενίσχυση των αδυνάτων. Όταν είναι γνωστό ότι οι αποκρατικοποιήσεις κατευθύνονται στην πληρωμή τόκων και κλείνουν τρύπες του προϋπολογισμού, είναι απορίας άξιο που θα βρεθούν τα επιπλέον χρήματα. Εκτός αν αξιοποιήσουν μια νέα φάμπρικα που ακούγεται και αρχίσουν να πουλούν κρατική γη. Γιατί αυτή είναι τώρα στο στόχαστρο μετα την ολοκλήρωση του προγράμματος των αποκρατικοποιήσεων.