Οι φοιτητικές εκλογές του χθες και του σήμερα

Πριν από τριάντα χρόνια οι φοιτητικές εκλογές ήταν δημοσιογραφικά γεγονός μεγάλης σημασίας. Στις εφημερίδες, την ημέρα των εκλογών, επιστράτευαν συντάκτες από το ελεύθερο και άλλα ρεπορτάζ, για να πλαισιώσουν το εκπαιδευτικό ρεπορτάζ για την κάλυψη του μεγάλου γεγονότος των φοιτητικών εκλογών. Για τους δημοσιογράφους, η προεκλογική περίοδος και οι εκλογές των φοιτητών ήταν μια μίνι εκλογική αναμέτρηση και η δεύτερη σε αξία, μετά φυσικά τις εθνικές εκλογές. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Οι φοιτητικές εκλογές είναι μια υποβαθμισμένη δημοσιογραφικά υπόθεση. Κανείς δεν ασχολήθηκε με την προεκλογική περίοδο και στα σημερινά φύλλα, ένα απλό μονόστηλα στην πρώτη σελίδα θα αναφέρει τα αποτελέσματα.
Αυτό που δεν άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια, είναι η αδυναμία των παρατάξεων να συμφωνήσουν σε κοινής αποδοχής αποτελέσματα και να εκλέξουν προεδρείο της ΕΦΕΕ.
Η αδυναμία αυτή έχει απονευρώσει το φοιτητικό κίνημα μια και κάθε παράταξη κινείται αυτοβούλως και δεν υπάρχει μια κοινή συνισταμένη θέσεων και απόψεων που να εκφράζει το σώμα των φοιτητών.
Η ιδιαιτερότητα των φετινών εκλογών έγκειται στο γεγονός ότι αυτές πραγματοποιούνται μετά τις πολύμηνες καταλήψεις που πραγματοποιήθηκαν τους προηγούμενους μήνες με αφορμή τις νομοθετικές ρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν στο χώρο της παιδείας.
Βεβαίως πριν από χρόνια οι φοιτητές είχαν την ιδεολογία για σημαία τους. Στις μέρες μας, όπως έχει αποδειχθεί και από την δημοσιογραφική έρευνα, κάποιοι φοιτητές χρησιμοποιούν την παράταξή τους για να κερδίσουν χρήματα, εκμεταλλευόμενοι νέους που έρχονται από την επαρχία και κάνοντας αθέμιτη συναλλαγή με ξενοδοχεία και τις επιδοτήσεις που παρέχονται από τα πανεπιστήμια για τη στέγασή τους.
Όμως αυτές οι συμπεριφορές αντί να οδηγούν στην έξοδο τους, από τον πολιτικό φορέα που εκπροσωπούν, επιβραβεύονται μια και τακτοποιούνται στη συνέχεια από το παράθυρο στην ευρύτερο δημόσιο τομέα και ακολούθως μετακομίζουν σε κάποιο πολιτικό γραφείο για να παρέχουν ενδεχομένως συμβουλές για το πώς να κλέβουν το δημόσιο και τους συμπολίτες τους, χωρίς να υπάρχει το ενδεχόμενο ή ο φόβος της τιμωρίας.
Στην εποχή μας που όλες οι εξουσίες θεσμοθετημένες και μη παρουσιάζουν συμπτώματα κόπωσης και είναι ευάλωτες στη διαφθορά, γιατί να μην βρουν μιμητές και από κάποιους νεώτερους οι κομματικοποιημένοι που φιλοδοξούν να γίνουν οι μελλοντικοί επικεφαλείς των δομών της πολιτείας.
Εξάλλου που σπουδάζουν αυτοί οι νέοι. Σε χώρους που όπως έλεγε απόφοιτος και τώρα εργαζόμενος στο εξωτερικό, μοιάζουν περισσότερο με εγκαταλελειμμένα δημόσια ουρητήρια, παρά με αίθουσες που μεταδίδεται η γνώση και σε εργαστήρια που παράγεται έρευνα, ικανή να προσφέρει νέο υλικό για σκέψη και δράση στην επιστημονική κοινότητα.
Σε αυτούς τους χώρους που ο καθένας κάνει ότι θέλει, ακόμη και «φεστιβάλ» για τη νομιμοποίηση της ινδικής κάνναβης, κάποιοι θα δουν στρεβλά και το αύριο τους και το πώς θα εξασφαλισθούν επαγγελματικά και οικονομικά.