Οι εξελίξεις σε Γαλλία -Τουρκία και η Ελλάδα

Οι εξελίξεις στην Τουρκία, αλλά και η εκλογή Σαρκοζί στη Γαλλία επιβάλουν μια πιο προσεκτική παρακολούθηση των γεγονότων που συμβαίνουν τόσο στον ευρωπαϊκό περίγυρο όσο και στην γειτονική μας χώρα. Η εκλογή Σαρκοζί στη Γαλλία σηματοδοτεί μια νέα εποχή για την Ευρώπη και τις σχέσεις της με τις τρίτες χώρες. Ο νέος γάλλος Πρόεδρος έχει δηλώσει ατλαντιστής και έχει ταχθεί εναντίον της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. Αυτές του οι θέσεις ταυτίζονται με τις απόψεις της καγκελαρίου Μέρκελ που στο πρόσωπο του Σαρκοζί βρήκε έναν νέο εταίρο, πράγμα που σημαίνει ότι ο γαλλογερμανικός άξονας που αποτελεί την ατμομηχανή της Ε.Ε. θα επαναδραστηριοποιηθεί. Το ερώτημα είναι προς πια κατεύθυνση. Πόσο ευρωπαϊκά όμως και πόσο φιλοατλαντικά θα κινηθεί το δίδυμο Σαρκοζί – Μέρκελ.
Υπάρχει και η εκκρεμότητα της ευρωπαϊκής συνταγματικής συνθήκης, που την μπλοκάρισε το αρνητικό γαλλικό δημοψήφισμα, αλλά και η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, για την οποία έχει δηλώσει κάθετα αντίθετος ο Σαρκοζί.
Στο δυσκίνητο όχημα των «27» εταίρων της Ε.Ε. οι αποφάσεις στα μεγάλα θέματα λαμβάνονται με ομοφωνία, πράγμα που σημαίνει, ότι ο Νοκολά Σαρκοζί θα πρέπει να πείσει πολλούς με διαφορετικές απόψεις στον ευρωπαϊκό περίγυρο.
Βεβαίως η κατάσταση στην Τουρκία δεν ευνοεί τους θιασώτες της ενταξιακής της πορείας, μια και δοκιμάζονται αυτή την περίοδο και τα μικρά στίγματα εκδημοκρατισμού της και κανείς δεν γνωρίζει που θα πάει η χώρα αυτή, με δεδομένο ότι η κοινωνία της είναι βαθιά διχασμένη, ανάμεσα στους οπαδούς της μαντίλας, που κατά παράδοξο τρόπο υπερασπίζονται η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ και όσους τάσσονται υπέρ της διατήρησης του κοσμικού κράτους, θέση με την οποία συμπαρατάσσονται και οι στρατιωτικοί.
Η σημερινή κρίση στην Τουρκία, δεν είναι η οποιαδήποτε. Ένα πραξικόπημα των στρατιωτικών δεν προσφέρεται έστω και σαν προσωρινή λύση, γιατί θα έχει σοβαρές επιπτώσεις για την Τουρκία, με πρώτη από αυτές τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό της γειτονικής μας χώρας. Στο πρόσωπο του επόμενου Προέδρου θα παιχθεί ο όποιος συμβιβασμός. Κι αυτό γιατί κατά παράδοση ο Πρόεδρος μέχρι τώρα αποτελούσε το μάτι και το αυτί των στρατιωτικών. Αυτό το άτυπο status, επιδίωξε να αλλάξει ο Ταγίπ Ερντογάν με τον προώθηση του ισλαμιστή Αμπντουλάχ Γκιουλ στο ύπατο αξίωμα της Τουρκίας. Η κίνηση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να συνασπισθούν οι αριστεροί του Μπαϊκάλ με τους στρατιωτικούς και με τέχνασμα την απαρτία κατάφεραν να μπλοκάρουν αυτή την εκλογή.
Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό στη γειτονιά μας και στην κεντρική Ευρώπη, η Ελλάδα καλείται να σταθμίσει τα συμφέροντα της και να κινηθεί ανάλογα μια και η αδράνεια που συχνά παρατηρείται, γιατί κάποιοι πολιτικοί κάνουν «αγγαρεία», και αφήνουν τον αυτόματο πιλότο να δουλέψει γι αυτούς και να υπάρξουν στρατηγικές και πολιτικές ικανές να ικανοποιήσουν επαρκώς τα ελληνικά συμφέροντα. Για να ξεπεράσει κάποτε η πολιτική τα λόγια, να προχωρήσει σε πράξεις και να ικανοποιήσει τα συμφέροντα των πολιτών.