Τα απόνερα της μάχης του προϋπολογισμού

Η μάχη του προϋπολογισμού έληξε χωρίς εκπλήξεις, χωρίς εξάρσεις, χωρίς κορώνες. Οι βουλευτές που ανέβηκαν στο βήμα προέβαλαν τα γνωστά πολιτικά επιχειρήματα, αγνοώντας το θέμα της συζήτησης που ήταν η οικονομία. Οι αρχηγοί στις ομιλίες τους δεν έβγαλαν είδηση που λένε και στα δημοσιογραφικά γραφεία.
Πολλοί έπαιξαν με τις πρόωρες εκλογές, όμως ο πρωθυπουργός δεν άνοιξε τα χαρτιά του. Στην ομιλία του, από τη μια επανέλαβε ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2008 κι από την άλλη προειδοποίησε τους αντιπάλους του αφήνοντας να εννοηθεί ότι συνεχίσουν την καραμέλα της πρόωρης αναμέτρησης ,μπορεί να κάνει δεκτό το αίτημά τους. Αυτή η προειδοποίηση έγινε με προφανή στόχο να θέσει προ των ευθυνών τους ,όσους επιχειρήσουν να δημιουργήσουν προεκλογικό κλίμα από τις αρχές του 2007.
Συμπέρασμα ,παρά τις διαβεβαιώσεις του Κ. Καραμανλή, το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών είναι ανοιχτό, κι αν γι αυτό προκληθεί θα κληθούν όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αυτή η επισήμανση έχει αξία γιατί σε όλες τις δημοσκοπήσεις η πλειοψηφία την πολιτών τάσσεται εναντίον της πρόωρης εκλογικής αναμέτρησης.
Στο κλείσιμο της ομιλίας του ο Γ. Παπανδρέου υπαινίχθηκε ανασχηματισμό και πρόωρες εκλογές. Θέματα που δεν επιβεβαίωσε ο Κ. Καραμανλής και είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης διακινδύνευσε τέτοιου είδους προβλέψεις μια και δεν υπήρχε σχεδόν καμία πιθανότητα να επιβεβαιωθούν.
Οι περισσότεροι ομιλητές από τα κυβερνητικά έδρανα μίλησαν εξ ονόματος των πολιτών , ενώ ο Θ. Πάγκαλος εύστοχα παρατήρησε ότι «οι βουλευτές μετέχουν σε ένα πρωτοποριακό θεατρικό έργο που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα».
Η παρατήρηση αυτή ταιριάζει γάντι με αρκετές αγορεύσεις που περιείχαν τα γνωστά και τετριμμένα με τους καλούς από την ομογάλακτη πλευρά και τους κακούς από την άλλη, που θύμιζαν πολιτευτές παλιών ελληνικών ταινιών . Αγνοούσαν τα πραγματικά προβλήματα και έδειχναν ανθρώπους που εκτός από τον ρουσφετολογικό τους μηχανισμό δεν έχουν καμιά άλλη σχέση μα την κοινωνία και την καθημερινότητά της.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε , ότι οι ομιλητές στο κοινοβούλιο κατά τη διάρκεία του πενθήμερου, πολλές φορές έκαναν την αγόρευσή τους ενώπιον κενών καθισμάτων μια και οι βουλευτές που τους παρακολουθούσαν μπορούσαν να μετρηθούν στα δάκτυλα του ενός χεριού, θυμίζοντας ποδοσφαιρικό αγώνα που διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών.
Είναι προφανές ότι οι παρατεταμένες ομιλίες κουράζουν ακόμη και τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Οφείλει γι αυτό το λόγο το κοινοβούλιο να εκσυγχρονίσει το λόγο του και να βρει τον χαμένο βηματισμό του , γιατί είναι αναγκαίο να επιστρέψει σε αυτό, από τα τηλεοπτικά παράθυρα που διεξάγεται σήμερα, ο πολιτικός λόγος.
Στις ποικίλες κρίσεις που μαστίζουν σήμερα την κοινωνία μας , υπάρχει και μια ιδιαίτερα ανησυχητική, αυτή της κρίσεις των θεσμών .
Ο ρόλος του κοινοβουλίου στις μέρες μας, σε ένα πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα διακυβέρνησης, εμφανίζεται υποβαθμισμένος ,γεγονός που οφείλει και προβληματίσει πολιτικούς και πολίτες . Γιατί τα θέματα του κοινοβουλίου δεν περιορίζονται στην βουλευτική ασυλία και το ασυμβίβαστο ,έχουν να κάνουν, και αυτό είναι το κυρίαρχο, με το ρόλο του και την θέση του σε μια δημοκρατική κοινωνία.
Το σημερινό τέλμα δεν εξωραΐζεται από τον καλλωπισμό των χώρων, με την χρήση σύγχρονης τεχνολογίας , ούτε από ένα τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής που εμπλέκεται σε θεματολογία άσχετη με την αποστολή του.
Είναι υπαρκτό γεγονός που οφείλει να προβληματίσει όλους.