Πως τα καταφέρνουμε σε αυτή τη χώρα και πάντα όταν πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων όλο και κάτι συμβαίνει για να μας χαλάσει την εορταστική ατμόσφαιρα. Συνήθως τις γιορτινές αυτές ημέρες μας απειλούν οι όγκοι των σκουπιδιών.
Φέτος μπορεί και να το αποφύγουμε, χωρίς να είναι κι αυτό σίγουρο, μια και η υπερκορεσμένη χωματερή των Άνω Λιοσίων εκπέμπει ένα ακόμη sos αλλά ποιος την ακούει.
Οι νέες απειλές προέρχονται από τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στον ΟΛΠ στον ΟΛΘ, στην ασφάλεια του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος», από τα διαβατήρια που λήγουν στις 31.12.06 και τέλος από το «πολώνιο 210» που τρύπωσε κι αυτό εσχάτως στα αεροπλάνα.
Από τις κινητοποιήσεις στα δύο μεγάλα λιμάνια της χώρας, κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς πολλά από τα αγαθά της καταναλωτικής μας κοινωνίας.
Στο αεροδρόμιο των Σπάτων κινδυνεύουμε να χάσουμε την επόμενη πτήση αν αυτή που παίρνουμε δεν μας οδηγεί στον καταληκτικό μας προορισμό.
Αν δεν ανανεώσουμε το διαβατήριο μας μπορεί να φύγουμε άνετοι για τις διακοπές μας κι αν γυρίζουμε μετά την πρώτη του νέου έτους να μας εμποδίσουν να ταξιδέψουμε, μια και το παλιό διαβατήριο μας δεν θα ισχύει.
Τέλος πέρα από το μικρό ή μεγάλο φόβο που νιώθουμε όταν βρισκόμαστε στον αέρα σε ένα αεροπλάνο, θα προστεθεί και ένας ακόμη ,αυτός του «πολώνιου 210» που ο απελθών στους ουρανούς ρώσος 007 έβαλε στη ζωή μας.
Σε όλα αυτά που μας απειλούν υπάρχει βεβαίως μια απάντηση, ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς καφέ και ζάχαρη, μπορούμε και να μην ταξιδέψουμε. Τι άλλο μπορούμε; Πολλά ακόμα, που ίσως δεν τα συνειδητοποιούμε. Έτσι θα απαλλαγούμε από τις κάθε λογής απειλές και τους κάθε μορφής εκβιασμούς.
Αν σκεφθούμε ότι κάποια ημέρα θα πεθάνουμε, παύουμε να φοβόμαστε και τον θάνατο από την αόρατη απειλή που προέκυψε στους αιθέρες, το «πολώνιο 210» .
Είναι μια αντίδραση υγιής προς όσους μας απειλούν. Όμως υπάρχει και μια καλύτερη αντίδραση. Να πάρουμε το αυτοκινητάκι μας να πάμε στο χωριό μας και να περάσουμε όμορφα ελληνικά Χριστούγεννα, όπου δεν χρειάζονται καφέδες γιατί έχουμε το αγνό τσάι του βουνού, δεν μας χρειάζεται διαβατήριο και δεν περνάμε από κανένα έλεγχο αεροδρομίου. Αναπνέουμε τον πεντακάθαρο αέρα της ελληνικής φύσης που δεν γνωρίζει από κανένα «πολώνιο» και τέλος δεν μας απειλούν οι όγκοι των σκουπιδιών που θα κατακυριεύσουν αν κλείσουν τη χωματερή, τη μεγάλη μας πόλη …
