Τι καινούργιο θα φέρει ο ανασχηματισμός που αιφνιδιαστικά πραγματοποίησε την περασμένη εβδομάδα στο ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του κινήματος Γ. Παπανδρέου;
Eίναι ικανή μια αλλαγή σε μερικά πρόσωπα που συγκροτούν τα συλλογικά όργανα να ανατρέψει τα δυσμενή στοιχεία των δημοσκοπήσεων για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ μήπως ήταν η Μ. Αποστολάκη που αντικαταστάθηκε στο Πολιτικό Συμβούλιο;
Ασφαλώς οι κινήσεις Παπανδρέου στην κομματική σκακιέρα δεν είναι από μόνες τους ικανές να αλλάξουν την σημερινή εικόνα του ΠΑΣΟΚ.
Όπως γνωρίζουν οι παροικούντες στην Χαριλάου Τρικούπη ,οι μετακινούμενοι ψηφοφόροι ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, που υπολογίζονται γύρω στο 15% είναι αυτοί που αν προστεθούν στην σταθερή εκλογική βάση, οδηγούν την παράταξη στην εξουσία.
Για να πεισθούν οι «δύσκολοι» που δεν συνδέονται άμεσα με κανένα κόμμα , πρέπει να ακούσουν πολιτικές προτάσεις που να αντιμετωπίζουν κυρίως τα καθημερινά του προβλήματα. Και ο τρόπος που παρουσιάζονται αυτές οι προτάσεις , να είναι πειστικός.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει μοναδικό ρόλο να λέει όχι στην κυβέρνηση, οφείλει να παρουσιάζει και τις δικές του προτάσεις. Εδώ όμως είναι που τα πράγματα μπερδεύονται. Τα περί κακής δεξιάς και καλής αριστεράς είναι συνθήματα που ήδη ξεπεράστηκαν από την χρόνο.
Ένα σοβαρό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, που ταιριάζει και στην ψυχοσύνθεση του Γ. Παπανδρέου, είναι δίκοπο μαχαίρι.
Άντε να πεις δημόσια να καταργηθούν οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και να ενσωματωθούν ως υπηρεσίες σε λιγότερες Περιφέρειες που θα αποτελέσουν τον δεύτερο βαθμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Άντε να πεις ότι για να εκσυγχρονισθεί το κράτος χρειάζονται λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι περισσότερο καταρτισμένοι και καλύτερα αμειβόμενοι.
Γιατί μόνο έτσι θα περιοριστούν τα φαινόμενα της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς. Το πολιτικό κόστος, αλλά και η κακομαθημένη βάση του ΠΑΣΟΚ τα κάνει όλα αυτά απαγορευτικά.
Με αυτή την έννοια και υπό το βάρος της εικοσαετούς διακυβέρνησης του πρόσφατου παρελθόντος, είναι δύσκολες οι ριζοσπαστικές προτάσεις , όταν εκλογικό σώμα θεωρεί τα κόμματα της εξουσίας περίπου σαν διαχειριστές της πολυκατοικίας του, που εναλλάσσονται στην διαχείριση ανά τακτά χρονικά διαστήματα…
