Η αφαίμαξη των συντάξεων

Από τις πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις ακούσαμε τον υπουργό Απασχόλησης Α. Λοβέρδο, να μας λέει ότι ο νέος ΛΑΦΚΑ που επέπεσε επί της κεφαλής των συνταξιούχων αποτελεί μέρος της αλληλεγγύης προς τα παθητικά Ασφαλιστικά Ταμεία, όπως ο ΟΑΕΕ. Βεβαίως ο ΛΑΦΚΑ έρχεται να προστεθεί στην αφαίρεση του 13ου και 14ου μισθού, που σημαίνει αφαίμαξη περίπου τριών μισθών το χρόνο για κάποιους από τον ιδιωτικό τομέα, που έδωσαν πολλά για πάνω από τριάντα πέντε χρόνια εργασίας, για να ακούνε τώρα ότι πρέπει να τσοντάρουν γενναιόδωρα προς την κατεύθυνσή των ασθενέστερων σε αποθεματικά Ταμείων.
Έχουμε δηλ. τους μισθωτούς που πλήρωσαν κανονικά τις εισφορές τους, να τσοντάρουν τους αυτοαπασχολούμενους αρκετοί από τους οποίους και φοροδιαφυγή έκαναν και ελάχιστα πλήρωσαν, λόγω των ελλείπων ελέγχων στα ταμεία τους.
Ακόμη ο Α. Λοβέρδος είπε ότι η τρόικα επέβαλε τα παραπάνω σκληρά μέτρα στους συνταξιούχους, επειδή δεν πίστεψε τις διαβεβαιώσεις του πολιτικού μας προσωπικού, ότι θα μαζέψουν έσοδα των Ασφαλιστικών Ταμείων, από την εισφοροδιαφυγή.
Το θέμα δεν αφορά τον Α. Λοβέρδο, που κλήθηκε να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά χωρίς τσιμπίδα, αφορά όμως τους προκατόχους του, που ανέχθηκαν ένα διεφθαρμένο σύστημα επίορκων υπαλλήλων που άφηναν ανενόχλητους όσους κατ επάγγελμα και χωρίς ενόχληση δεν κατέβαλαν τις εισφορές των εργαζομένων στις επιχειρήσεις τους.
Όμως η υπόθεση των Ταμείων και της κατάντιας τους, είναι σοβαρή και έχει βάθος.
Έχει να κάνει με την απουσία οποιουδήποτε ελέγχου των εισροών και των εκροών στα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Από που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς. Από τις αθρόες συντάξεις Εθνικής Αντίστασης που δόθηκαν επί δικαίων και αδίκων; Ή από τους ανάπηρους μαϊμού που κατέκλισαν την Ελλάδα και ήταν περισσότεροι από τους ήρωες των πολέμων εναντίον του ναζισμού και του φασισμού το 1940.
Ή από τους ων ουκ εστι αριθμός πεθαμένους που εξακολουθούν να συνταξιοδοτούνται κανονικά.
Τέλος αυτή η ιστορία των άγαμων θυγατέρων στρατιωτικών και λοιπών του δημοσίου, έπρεπε να έρθει το ΔΝΤ να μας το πει. Στην εποχή της πλήρους εξίσωσης των δύο φύλων σε δικαιώματα και υποχρεώσεις, στην εποχή που η γυναίκα έχει βγει δυναμικά στην αγορά εργασίας, η ελληνική πολιτεία εμφανίζεται να διατηρεί το αρνητικό αυτό κίνητρο για κάποιες γυναίκες, που έμμεσα τις παροτρύνει, να μην παντρεύονται, να μην κάνουν οικογένεια, να μην βγαίνουν στην αγορά εργασίας για να διατηρήσουν το δικαίωμα της συνταξιοδότησης από τον πατέρα τους μετά τον θάνατό του.
Πως στην Ελλάδα των 20.000 υπαλλήλων στα Ασφαλιστικά Ταμεία δεν εισπράττονται οι εισφορές και οι συντάξεις βγαίνουν σε ένα με ενάμισι χρόνο και στη Σουηδία με ανάλογο πληθυσμό και με 950 υπαλλήλους εισπράττονται οι εισφορές και οι συντάξεις βγαίνουν αμέσως.
Βεβαίως πέρα από τον πολυκερματισμό των 130 Ταμείων, από αυτή τη χώρα πέρασε και η λαίλαπα της υποχρεωτικής άτοκης κατάθεσης των αποθεματικών των Ταμείων στην Τράπεζα της Ελλάδος, το Χρηματιστήριο του ’99 που χάθηκαν πολλά χρήματα, μια και κάποιοι αετονύχηδες διοικητές επένδυσαν σε φούσκες, αλλά και τα δομημένα Ομόλογα που ήταν η τελευταία αρπαχτή αφαίμαξης των Ασφαλιστικών Ταμείων. Όλα αυτά τα άφησαν οι κυβερνήσεις να περάσουν στο απυρόβλητο και ουδείς τιμωρήθηκε.
Αν τότε μετά την μεταπολίτευση ή και νωρίτερα, όλα τα ασφαλιστικά ταμεία είχαν ιδρύσει μια τράπεζα διαχείρισης των κεφαλαίων τους, σήμερα και χρήματα θα υπήρχαν και οι συνταξιούχοι δεν θα είχαν κληθεί να πληρώσουν τα σπασμένα.
Τώρα οι αναίτιοι που πλήρωναν για μια ζωή εισφορές και για τον 13ο και 14ο μισθό, υποχρεώνονται να πληρώσουν τα σπασμένα των άλλων.
Αυτή η κατάφορη αδικία αλήθεια ποιούς συγκινεί;