Καζίνο η Ελλάς(Β3)

Καζίνο η Ελλάς
του Τάσου Παπαδόπουλου

Εκτός Βουλής φώναζαν φέρτε πίσω τα κλεμμένα και εντός Βουλής Πρωθυπουργός και αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης διασταύρωναν τα πυρά τους εκτοξεύοντας κατηγορίες που ξεκινούσαν από τις κουρτίνες των 28.000 ευρώ και έφταναν δέκα χρόνια πριν στο Χρηματιστήριο και τα αμαρτωλά υποβρύχια.
Η οικονομική κατάρρευση όμως δεν προήλθε από κάποια μεμονωμένα περιστατικά, είναι προϊόν μιας απύθμενης ανευθυνότητας που διαπερνάει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Αθρόες προσλήψεις έγιναν στο Δημόσιο, χωρίς εξετάσεις και κριτήρια, με μοναδικό «προσόν» την κομματική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ από το 1981 και ύστερα, με μοναδικό αιτιολογικό την ανατροπή της σχέσεις δεξιών με και αριστερών στο συνδικαλιστικό πεδίο, ανεβάζοντας το έλλειμμα του ΑΕΠ από το 32% στο 102%.
Αλλά και την μετά το 1993, περίοδο του ΠΑΣΟΚ, με το ΑΣΕΠ να επιβάλλει διαγωνισμούς για τις προσλήψεις στο Δημόσιο, μπήκαν από το παράθυρο 250.000 συμβασιούχοι, που μετά τη ανάληψη της εξουσίας από τη Ν.Δ. το 2004 οι υπεύθυνοι των ανεύθυνων προσλήψεων από το παράθυρο πίεζαν τη νέα κυβέρνηση να τους προσλάβει.
Όμως και η Ν.Δ. σε μια κρίσιμη περίοδο την μεταολυμπιακή, όπου ο λογαριασμός των αγώνων του 2004 έφτασε τα είκοσι δύο δις ευρώ, ποσό προκλητικά υψηλό, φρόνησε να προσλάβει στο Δημόσιο επιπλέον 60.000 μονίμους παρά τις διαβεβαιώσεις ότι θα τους μείωνε για να περιορίσει τα δημοσιονομικά ελλείμματα, άλλους εκατό χιλιάδες με σύμβαση έργου και άλλους 50.000 με το σύστημα stage. Όλη αυτή η ανευθυνότητα επιβαρύνει υπέρμετρα τον προϋπολογισμό και ιδού τα αποτελέσματα.
Το υπερτροφικό κράτος εμπόδιζε κάθε ιδέα ανάπτυξης και γι αυτό το πολιτικό σύστημα φρόντισε να βολέψει κόσμο στο δημόσιο εξασφαλίζοντας έτσι δια βίου ψήφους από εκείνους που μπήκαν στο όνειρο της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας από το παράθυρο.
Από την άλλη πλευρά στα δημόσια νοσοκομεία με τα αστρονομικά ελλείμματα κάποιοι φρόντιζαν να φρενάρουν την μηχανοργάνωση για να εξασφαλίζουν τις μίζες τους από τα φάρμακα και τα κάθε λογής αναλώσιμα.
Η σπατάλη στα υπουργεία στο απόγειο της. Κανείς δεν τηρούσε τους προϋπολογισμούς. Όλοι τους υπερέβαιναν και σε κανέναν δεν έδιναν λογαριασμό.
Έργα και προμήθειες κόστιζαν στο δημόσιο πέντε φορές περισσότερα από την πραγματική τους αξία. Ένα όργιο σπατάλης άνευ προηγουμένου διαπερνούσε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα. Η χώρα ζούσε με δανεικά και κανείς δεν έδειχνε ενδιαφέρον να συγκρατήσει τον κατήφορο. Μεμονωμένες φωνές διαφορετικής άποψης χαρακτηρίστηκαν γραφικές. Στο καζίνο αυτό οι περισσότεροι κάτι κέρδιζαν. Άλλοι πολλά άλλοι λίγα δεν έχει σημασία. Λόγω δανεικών κανείς δεν έχανε. Μας συντηρούσαν οι δανειστές μας.
Όταν οι τελευταίοι είδαν ότι μπορεί να μην πάρουν πίσω τα λεφτά τους άρχισαν να αγριεύουν και να ζητούν εγγυήσεις. Και τότε η χώρα βρέθηκε έξω από το καζίνο ταπί και ψύχραιμη που λένε και τα κοράκια έπεσαν να μας δανείσουν με απαγορευτικά επιτόκια. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα που λένε. Τώρα μένει να δούμε αν τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν μονό οι ολιγότερο υπεύθυνοι ή αν θα αναγκασθούν να επιστρέψουν τα κλεμμένα οι λίγοι που οδήγησαν τη χώρα στη ζητιανιά.