Ένας φίλος καθηγητής Πανεπιστημίου μου διηγήθηκε μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Πριν από λίγους μήνες τον πλησίασε ο ηγετικό στέλεχος μεγάλης φοιτητικής παράταξης και τον ρώτησε αν ενδιαφέρεται να βάλει υποψηφιότητα για τις πρυτανικές αρχές της σχολής του. Ο καθηγητής, που δεν είναι ενταγμένος σε κάποιο κόμμα, του απάντησε ότι θα τον ενδιέφερε να το συζητήσει.
Ο εν λόγω συνδικαλιζόμενος φοιτητής του είπε τότε ορθά κοφτά και χωρίς περιστροφές ότι για να τον υποστηρίξει η παράταξή του, θα πρέπει να δώσει οκτώ διδακτορικά διπλώματα σε πρόσωπα της επιλογής της παράταξης.
Εν απορία διατελών ο φίλος καθηγητής τον ρώτησε πως θα γίνει αυτό και ο εκκολαπτόμενος του κομματικού σωλήνα υποψήφιος πολιτικός του απάντησε, θα δεχθείς χωρίς διαδικασίες αξιολόγησης και εξέτασης τα κείμενα του διδακτορικού των οκτώ δικών μας. Ο καθηγητής βεβαίως δεν αποδέχθηκε την πρόταση και η συζήτηση έληξε άδοξα.
Ομολογώ όταν άκουσα την ιστορία έμεινα άφωνος. Να θυμίσω ότι ο νόμος πλαίσιο για την παιδεία επιχειρεί να σπάσει την ομερτά αυτών ανήθικων, παράνομων και απαράδεκτων συναλλαγών, πολεμήθηκε από πολλούς δήθεν προοδευτικούς και εμποδίστηκε με τη βία να εφαρμοσθεί κόβει με το μαχαίρι αυτή την επαίσχυντη συναλλαγή, μια και όχι οι παρατάξεις, αλλά το σύνολο των φοιτητών θα ψηφίζει για την εκλογή των πρυτανικών αρχών.
Εκτός αν ο εκπρόσωπος της παράταξης ήθελε με αυτή του την ενέργεια να αυξήσει τον αριθμό των υποψηφίων πανεπιστημιακών, σε μια εποχή υπερπαραγωγής νέων πανεπιστημιακών σχολών που έρχονται αρωγός για να δώσουν δουλεία στα μπαρ, τα εστιατόρια και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια των κατά τα άλλα εγκαταλελειμμένων από την πολιτεία επαρχιακών πόλεων.
Θα ήταν όμως φρόνιμο η παρούσα κυβέρνηση να τολμήσει να κάνει ένα βήμα παραπάνω και να περιορίσει το ποσοστό των ψήφων που επηρεάζει την εκλογή των πρυτανικών αρχών από το σημερινό 50% στο 20%. Πουθενά στον κόσμο οι φοιτητές δεν έχουν τέτοια μεγάλα ποσοστά σταθμισμένης ψήφου και είναι εκείνοι που στην ουσία εκλέγουν τις πρυτανικές αρχές.
Έτσι μπορεί κάποτε να δούμε πρυτάνεις που θα αντιδρούν στους προπηλακισμούς, που θα έχουν το θάρρος να καλούν την αστυνομία να επέμβει όταν κάποιοι ανενόχλητοι καταστρέφουν την περιουσία του ελληνικού λαού εντός των πανεπιστημίων ή ξυλοφορτώνουν κάθε φωνή που δεν υποτάσσεται στα κελεύσματα των ολίγων που επιβάλλουν με φασιστικό τρόπο τις απόψεις τους στους πολλούς.
Αν οι βρωμιά και η αθλιότητα των κάθε λογής ανόητων συνθημάτων που συναντά κανείς σήμερα στους τοίχους των ελληνικών πανεπιστημίων μοναδική στον κόσμο, είναι δείγμα ελευθερίας της σκέψης, τότε φοβάμαι ότι όχι μόνο έχει χαθεί το μέτρο, αλλά και η λογική σ αυτή την χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου