Με πολλές αναγνώσεις θα μπορούσε να διαβάσει κάποιος την εκλογή του Ντερβίς Έρογλου, ως ηγέτη των τουρκοκυπρίων την περασμένη Κυριακή στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Η πρώτη ανάγνωση είναι η διαπίστωση ότι επικράτησε ο σκληρός, το πολιτικό παιδί του Ραούφ Ντενκτάς έναντι του διαλλακτικού Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Μια δεύτερη ότι οι στρατιωτικοί της Άγκυρας πήραν την ρεβάνς από τους πολιτικούς, μια και οι πρώτοι υποστήριξαν το Έρογλου, ενώ ο Ερντογάν τον Ταλάτ. Μια τρίτη ανάγνωση βλέπει για πρώτη φορά τους τουρκοκυπρίους να απογαλακτίζονται από την μαμά Τουρκία και να ψηφίζουν διαφορετικά από τις επιθυμίες της.
Βεβαίως το εκλογικό σώμα είναι πια μειοψηφικό από την πλευρά των τουρκοκυπρίων, μια και η πλειοψηφία των ψηφοφόρων είναι έποικοι από την Τουρκία και κάθε συζήτηση για επανένωση των ελευθέρων περιοχών με τον κατεχόμενο βορά την βλέπουν ως επικίνδυνη γι αυτούς εξέλιξη.
Τι χωρίζει όμως τον τέως πια ηγέτη των τουρκοκυπρίων από τον νυν; Λένε ότι ο ένας ήθελε λύση ομοσπονδίας, ενώ αυτός που επικράτησε θέλει λύση συνομοσπονδίας. Η διαφορά όμως αν αφαιρέσει κανείς τον τίτλο δεν είναι και πολύ μεγάλη. Γιατί Χριστόφιας και Ταλάτ μετά από πενήντα συναντήσεις δεν κατάφεραν να τα βρουν παρά μόνο εκεί που η ελληνοκυπριακή πλευρά έκανε υποχωρήσεις στα θέματα κυρίως της διακυβέρνησης και ειδικότερα στην εκ περιτροπής προεδρία και στη σταθμισμένη ψήφο. Αντίθετα αγεφύρωτο χάσμα τους χώριζε στο περιουσιακό, το εδαφικό, το θέμα των εποίκων, στην ασφάλεια και στις εγγυήσεις.
Οι θέσεις Ταλάτ ήταν οι θέσεις της Άγκυρας και τις παρουσίαζε ως τέτοιες στην ελληνοκυπριακή πλευρά ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ Αλεξάντερ Ντάουνερ. Έτσι η λεγόμενη κυπριακή λύση αποδείχθηκε στην πράξη κενή περιεχομένου.
Μπορεί ο κύπριος Πρόεδρος που έκανε φιλότιμες προσπάθειες να βοηθήσει στην εκλογή Ταλάτ να πίστευε ότι μιλάει με ομοϊδεάτη πολιτικό όμως στην πράξη ο Ταλάτ ήταν κάτι σαν τους «αριστερούς» εργατικούς της Αγγλίας. Και βεβαίως δεν έκρυψε ποτέ ότι ενεργεί πάντα κατ εντολή της Άγκυρας. Όπως έτσι θα ενεργήσει και ο Έρογλου ο οποίος ήδη δήλωσε ότι θα προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Το τι κάνουν οι τούρκοι είναι γνωστό. Οι προθέσεις τους, η τακτική τους και η στρατηγική τους μπορούν να διαπιστωθούν από την πρώτη κιόλας ανάγνωση.
Το θέμα είναι πια να δει η ελληνοκυπριακή πλευρά, πως κινείται, τι επιδιώκει και πως θα καταφέρει να πετύχει τους στόχους της. Και βεβαίως από την πλευρά της η Αθήνα να πάψει να σφυρίζει αδιάφορα και απλώς να συμπαρίσταται, μια και κάθε εχέφρων πολιτικά νους γνωρίζει ότι η λύση του κυπριακού συνδέεται άμεσα με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και μια ανεφάρμοστη λύση μπορεί να περιπλέξει την Ελλάδα σε νέες τραγικές για την εποχή μας περιπέτειες. Αντίθετα μια βιώσιμη λύση θα διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό την ομαλή εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου