Η εκτόξευση των spreads

Μέγα θέμα των ημερών η εκτίναξη των spreads στις 456 μονάδες. Αφορμή όπως είπαν πληροφορία που υποτίθεται ότι έδωσε ανώνυμος κυβερνητικός αξιωματούχος σε επώνυμο γερμανικό πρακτορείο ότι δήθεν η Ελλάδα προτίθεται να επαναδιαπραγματευθεί τη συμφωνία των Βρυξελλών. Κατόπιν τούτου άρχισαν όλοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι να αναζητούν το βαθύ λαρύγγι που είπε ανωνύμως την μεγάλη είδηση. Και το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί τόση φασαρία αφού επανειλημμένα έχει δηλώσει επωνύμως, τόσο ο Πρωθυπουργός όσο και ο αρμόδιος υπουργός Οικονομίας, ότι η ευρωπαϊκή βοήθεια αποτελεί δίχτυ ασφαλείας, το οποίο δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση μια και θα τα βγάλει πέρα μόνη της με δάνεια από την ελεύθερη αγορά.
Εδώ παρεισφρέουν οι κερδοσκόποι που έκαναν την τρίχα τριχία με αποτέλεσμα να πέφτουν τα στοιχήματα βροχή για την πιθανολογούμενη χρεοκοπία της Ελλάδας.
Σε αυτό το χάος των ανεύθυνων πληροφοριών, αλλά και της ευρωπαϊκής αδυναμίας να δει το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις είναι πολύ φυσικό να γίνονται κάθε λογής κερδοσκοπικά παιχνίδια.
Ας δούμε όμως το όλο θέμα με ψυχραιμία.
Είναι φυσικό η Ελλάδα να βρεθεί σε δύσκολη θέση αν το Μάιο που θα βγει στις αγορές να εισπράξει το νέο δάνειο των είκοσι και πλέον δισεκατομμυρίων ευρώ βρεθεί μπροστά σε ένα επιτόκιο που θα ξεπερνά το 7%.
Τι θα κάνει; Θα πάρει τα χρήματα εκτοξεύοντας το χρέος σε δυσθεώρητα ύψη ή θα πει όχι ευχαριστώ και θα απευθυνθεί στο θεωρητικώς ασφαλές καταφύγιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συνδυασμό με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;
Όπως όμως ήδη μας πληροφόρησε ο επικεφαλής του ΔΝΤ για να βγουν χρήματα από το ταμείο του πρέπει η Ελλάδα να συμμορφωθεί με τους δικούς του όρους αδειάζοντας στην ουσία έτσι την απόφαση των «27» που σηκώνει πολύ νερό, μια και πέρα από την ασάφεια της περιλαμβάνει τον όρο ομοφωνία, άντε βρες την στον πύργο της Βαβέλ που έχτισαν στις Βρυξέλλες, ενώ η σκληρή καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ διευκρίνισε ότι τα επιτόκια αν η Ελλάδα ζητήσει ευρωπαϊκή βοήθεια θα είναι και αυτά ιδιαίτερα τσουχτερά.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα που λένε. Από τη μια η κυβέρνηση να τρέχει για την υλοποίηση του Προγράμματος Σταθερότητας με ότι αυτό συνεπάγεται στο επίπεδο των βαρών που επωμίζεται η κοινωνία στο σύνολό της και από την άλλη να έχει τον βραχνά του χρέους με την μορφή της θηλιάς που σφίγγει το λαιμό της.
ΟΙ βολεμένοι αρνούνται να αλλάξουν τακτική και νοοτροπία. Όπου μπορούν οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα αποφεύγουν να κόψουν αποδείξεις. Μπορεί ο φούρναρης και ο μπακάλης να κόβει απόδειξη, όμως τα in εστιατόρια της Μυκόνου δεν κατάλαβαν τίποτα και εξακολουθούν να πλασάρουν το δελτίο παραγγελίας ως απόδειξη.
Από τον Καλλικράτη μέχρι τα κλειστά επαγγέλματα η κυβέρνηση αναμένεται να βρει τις αντιδράσεις αυτών που γενικώς δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα.
Ακόμη καταγράφουν τους οργανισμούς και τα πάσης φύσεως νομικά πρόσωπα του δημοσίου και άκρη δεν βρίσκουν. Κανείς δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων γιατί οι κατηγορίες τους, μόνιμοι, αορίστου χρόνου, συμβασιούχοι κάθε λογής και μορφής, stage δεν έχουν αρχή και τέλος.
Πως θα νοικοκυρευτεί το κράτος παραμένει ζητούμενο.
Σε μια χώρα που δεν παράγεται σχεδόν τίποτα, η μόνη διέξοδος είναι νέες μορφές δράσης και ανάπτυξης, που θα αξιοποιήσουν πολλούς νέους ανθρώπους με ικανότητες και προσόντα σε μια κοινωνία που το πολιτικό σύστημα την έχει μάθει να ζητάει εκλιπαρώντας μια θεσούλα στο δημόσιο για να βολευτεί.
Γι αυτό και είναι άμεση η ανάγκη να γίνει το δημόσιο υπηρέτης και όχι δυνάστης του πολίτη.