Κάποιοι πανηγύρισαν με την απόφαση των Βρυξελλών στις 25 Μαρτίου 2010, θεωρώντας ότι με αυτήν λύθηκαν τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Αλλοίμονο αν ήραν έτσι απλά τα πολυσύνθετα προβλήματα των δημοσίων οικονομικών. Ακολούθησε η προσφυγή στις διεθνείς αγορές τη Μ. Δευτέρα για την παροχή δανείου πέντε δις και τα αποτελέσματα δεν ήταν διόλου θετικά μια και το 5,9% στην επταετή διάρκεια δεν διαφέρει κατά πολύ από το 6,25% των αρχών Μαρτίου που ήταν δεκαετές και έγινε σε στιγμή που η Ελλάδα στον διεθνή περίγυρο ήταν μπροστά στο χείλος της χρεοκοπίας.
Κατά συνέπεια στην πραγματικότητα στις αγορές η Ελλάδα δεν άλλαξε εικόνα μολονότι μεσολάβησε η ανάσα από τον Διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με την οποία δίνεται η δυνατότητα αποδοχής ελληνικών ομολόγων και για το 2011 πράγμα που έδωσε ανάσα στις ελληνικές τράπεζες που είχαν ήδη στεγνώσει από μετρητό.
Για την κυβέρνηση υπάρχει μπροστά ένας δύσκολος δρόμος με τα επόμενα βήματα που πρέπει να κάνει και τις αναπόφευκτες κοινωνικές αντιδράσεις που πρέπει ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει.
Όμως πριν δει κανείς το μέλλον καλό και χρήσιμο είναι να αντλήσει χρήσιμα συμπεράσματα από το πρόσφατο παρελθόν που οδήγησε τη χώρα σε αυτή την ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση αποφεύγοντας την χρήση του κομματικού παραμορφωτικού καθρέφτη που οδηγεί στην περιορισμένη οπτική εικόνα όσων βλέπουν με παρωπίδες.
Κοινή είναι οι άποψη σοβαρών οικονομολόγων ότι δύο σημαντικά λάθη μας οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση. Τα «προπατορικά» λοιπόν αμαρτήματα που έκαναν τη χώρα να εμφανίζεται αναξιόπιστη και τους πολίτες της απατεώνες είναι από τη μια η περίφημα απογραφή της Ν.Δ. του 2004 και στη συνέχεια το δημόσιο έλλειμμα του 12,7%, που έσπευσε να προαναγγείλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την επομένη των εκλογών.
Και οι δύο κυβερνήσεις στην ουσία κατήγγειλαν τους προηγούμενους ως απατεώνες που έδωσαν ψεύτικα στοιχεία στους «κουτόφραγκους» ευρωπαίους για τα δημοσιονομικά στοιχεία της χώρας.
Αυτό το γεγονός δεν πρέπει να το ξεχνάει κανείς αν δεν θέλει να οδηγηθεί σε λάθος συμπεράσματα.
Αχρείαστη η απογραφή για μια διαφορά στον τρόπο υπολογισμού των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Και πέραν αυτού μια αναθεώρηση του ΑΕΠ τότε θα μπορούσε να καλύψει τις διαφορές που ενδεχομένως είχαν προκύψει από αυτή την διαφορά υπολογισμού. Έτσι χρεώθηκε η Ελλάδα με ένα ψέμα στους κοινοτικούς μας εταίρους.
Στη συνέχεια όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ και είχε τις αλχημείες που έκαναν οι πρώην καταγγέλλοντες αντί και πάλι να πάει πάραυτα στην Ε.Ε. και να ξεμπροστιάσει τις ελληνικές απατεωνιές θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις με μια νέα αναθεώρηση ενδεχομένως του ΑΕΠ και να παρουσιάσει τα στοιχεία όχι με το κατ’ εκτίμηση 12,7% του περασμένου Οκτωβρίου, αλλά με ένα μικρότερο ποσοστό στις αρχές του 2010.
Έτσι δεν θα είχαμε αναστατώσει τις αγορές και με δική μας ευθύνη και δεν θα είχε γίνει η Ελλάδα το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης και πρωτοσέλιδο χώρας υπό κατάρρευση σε ολόκληρο τον κόσμο.
Χωρίς λοιπόν εξωτερική πίεση και αιματηρή αύξηση των επιτοκίων θα μπορούσαμε να δούμε τα του οίκου μας και προχωρήσει η κυβέρνηση στα αναγκαία διαρθρωτικά μέτρα.
Γιατί πέρα από το φορολογικό, πέρα από ασφαλιστικό, πέρα από το βαθύ νυστέρι που πρέπει να μπει στην κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος στα νοσοκομεία που δεν τα εμφανίζουν στο συνολικό χρέος, υπάρχει το θέμα της ανάπτυξης σε μια χώρα που κατάφερε σήμερα να μην παράγει τίποτα έκτος από υπηρεσίες.
Και ανάπτυξη στη σημερινή διεθνή συγκυρία μπορεί να γίνει με την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της χώρας που είναι ο ήλιος, η θάλασσα και το θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό η πολιτιστική μας κληρονομιά προσφέρεται για προσέλκυση ξένων στη χώρα μας.
Η Ελλάδα και λόγω κλίματος προσφέρεται επίσης για την δημιουργία κέντρων αποκατάστασης για αλλοδαπούς και για την εγκατάσταση συνταξιούχων με υψηλά εισοδήματα από τις χώρες της βόρειας Ευρώπης.
Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας προσφέρονται και για σοβαρή αναπτυξιακή δραστηριότητα, ενώ η ναυτιλία παραμένει πάντα δεύτερη πηγή πλούτου μετά τον τουρισμό.
Χρειάζεται ένα δυναμικό άνοιγμα της οικονομίας για να πάψει η χώρα να παρουσιάζει στην πράξη εικόνα της τελευταίας μετακομουνιστικής κοινωνίας στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου