Σ αυτή τη χώρα μπορεί κανείς να λέει ότι θέλει και να κάνει ότι θέλει χωρίς κανένα κόστος. Η παρανομία γενικώς δεν τιμωρείται. Μόνο κανένας δύσμοιρος Γιάννης-Αϊγιάννης την πληρώνει ενίοτε και μάλιστα άσχημα. Πριν τις εκλογές του 2004 ο Κώστας Καραμανλής κακώς-κάκιστα υποσχέθηκε να μονιμοποιήσει 250.000 συμβασιούχους που είχαν προσληφθεί από το παράθυρο στην περίοδο της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Μετά τη νίκη της Ν.Δ. σύσσωμη η αντιπολίτευση κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι δεν υλοποιούσε πάραυτα την υπόσχεσή της. Οι προσλήψεις έγιναν σε μεγάλο ποσοστό παρακάμπτοντας το νόμο Πεπονή και το ΑΣΕΠ. Ακολούθησαν και άλλες με την ίδια διαδικασία του παράθυρου, για να βολευτούν και τα παιδιά της Νέας Δημοκρατίας με αποτέλεσμα να φορτωθεί το δημόσιο από πλήιος υπαλλήλων που ανέβασαν τα ύψη της μισθοδοσίας στα δυσθεώρητα ύψη με αποτέλεσμα την δημοσιονομική εκτροπή.
Το κόστος της μισθοδοσίας του ενός και πλέον εκατομμυρίου υπαλλήλων φτάνει αισίως τα τριάντα δις το χρόνο τινάζοντας στην κυριολεξία τον προϋπολογισμό της χώρας στον αέρα.
Αλλά δεν ήταν το μόνο ατόπημα στα δημοσιονομικά του κράτους. Σε μία από τις ανεξάρτητες αρχές κάποιοι στην περίοδο διακυβέρνησης της Ν.Δ. έκαναν ότι δεν κατάλαβαν και έδωσαν σε έναν «ημέτερο» Πρόεδρο ένα ποσό μηνιαίων αποδοχών που πλησίαζε τις 20.000 ευρώ το μήνα.
Με την αμοιβή αυτή εμφανίστηκαν στο Μισθοδικείο οι δικαστές και απαίτησαν ανάλογη εξομοίωση γιατί το Σύνταγμα αναφέρει ότι ο μισθός του Προέδρου του Αρείου Πάγου δεν μπορεί να είναι μικρότερος από άλλον δημοσίου λειτουργού. Έτσι πέτυχαν και διπλασίασαν τις αμοιβές τους αφήνοντας και πάλι σύξυλο τον προϋπολογισμό του κράτους. Ακολούθησαν οι βουλευτές που επίσης έπρεπε να εξομοιωθούν με τους μισθούς των δικαστών και πάει λέγοντας.
Αλλά και ο τριπλασιασμός σε τρία χρόνια του προσωπικού της Βουλής ήταν ένα ακόμη καίριο πλήγμα στο καράτε που έπαιζαν οι πολιτικοί και οι παρατρεχάμενοι τους σε βάρος των δημοσίων οικονομικών και της ίδιας της χώρας.
Και έρχονται τώρα οι θύτες να περιθάλψουν τα θύματά τους. Οι βιαστές τους βιασθέντες. Οι κλέφτες να παρηγορήσουν τους νοικοκυραίους που ξάφρισαν. Πόσο μπορεί να εμπιστευθεί κανείς αυτό τον συρφετό για να δει άσπρη μέρα. Θα πει κανείς ότι όλοι λίγο ή πολύ φταίμε. Πρώτα απ όλα γιατί τους ψηφίσαμε. Κατόπιν γιατί όλοι βολευτήκαμε. Άλλοι με τις προσλήψεις κάποιου δικού μας από το παράθυρο, άλλοι γιατί μας βόλευε το χάος για να φοροδιαφεύγουμε και άλλοι για να την βγάζουμε λούφα και παραλλαγή στο δημόσιο. Τώρα ήρθε η ώρα της κρίσης. Η οποία όμως ως πέλεκυς πίπτει επί δικαίων και αδίκων.
Τώρα που θα έρθουν τα πραγματικά χειρότερα όχι αυτά που λέγαμε ως τώρα και δεν ζούσαμε να δούμε πως θα αντιδράσει ο οξύθυμος έλληνας, ο φωνακλάς έλληνας, ο επιπόλαιος έλληνας, ο γκρινιάρης έλληνας. Ήδωμεν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου