Θα αισθανόμουν ντροπή αν κάποιος εμφανιζόταν στο σπίτι μου για να μου υποδείξει τα κακώς κείμενα μέσα σε αυτό. Να μου πει ότι δεν είναι καθαρό ή ότι μυρίζουν τα κρέατα στο ψυγείο μου. Θα ήμουν το ίδιο δυστυχής αν ξόδευα περισσότερα από όσα εισέπραττα από τη δουλειά μου και κατέκλυζαν το σπίτι μου οι κάθε λογής δανειστές μου. Την ίδια ντροπή αισθάνθηκα όταν ήρθαν τα πρόστιμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τις παράνομες χωματερές, που φέτος το καλοκαίρι πρέπει να κλείσουμε οριστικά ή για τα σφαγεία που ελέγχθηκαν και βρέθηκαν σε απαράδεκτη κατάσταση από υγειονομικής πλευράς.
Όλα αυτά μοιάζουν με πταίσματα μπροστά στον ογκόλιθο που προέκυψε στη συνέχεια και αφορά την προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο πλαίσιο της ενεργοποίησης του μηχανισμού στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η κατάρρευση της οικονομίας που μας οδήγησε στην προσφυγή στο ΔΝΤ με αποκλειστική ευθύνη του πολιτικού προσωπικού της χώρας δεν είναι μια πληγή που επουλώνεται σε λίγους μήνες. Έχει βαθύ χρονικό ορίζοντα και ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει την άκρη του τούνελ στο οποίο βρίσκεται η χώρα.
Το κλειδί βρίσκεται στα αυστηρά μέτρα, στην άμεση εφαρμογή τους και στο μικρό και λειτουργικό κράτος.
Για την ώρα τα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί δεν φαίνονται ικανά να αποδώσουν το επιδιωκόμενο δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Ούτε είναι εύκολο να αλλάξει κανείς νοοτροπίες και δυσλειτουργίες ενός κρατικού μηχανισμού που έμαθε στην πορεία του χρόνου να είναι γραφειοκρατικός, δυσκίνητος, αναποτελεσματικός και το κυριότερο υπέρμετρα διεφθαρμένος.
Γιατί δυστυχώς το λάδωμα διαπερνάει ολόκληρο τον ιστό της δημόσιας διοίκησης.
Δεν είναι εύκολο να ξεριζώσει κανείς κατεστημένες νοοτροπίες πολλών δεκαετιών. Εξάλλου η δυσπιστία απέναντι στο πολιτικό σύστημα δεν ανοίγει δρόμους υιοθέτησης ριζοσπαστικών αλλαγών. Η κοινή γνώμη δεν έχει κατανοήσει ούτε το βάθος ούτε το εύρος του προβλήματος. Για την ώρα αναζητεί άλλους έκτος από τον ίδιο τον εαυτό του, προκειμένου να εναποθέσει το κόστος της οικονομικής κατάρρευσης. Το όλοι για πολλούς σημαίνει οι άλλοι να πληρώσουν και όχι εμείς.
Με αυτή τη λογική και τη νοοτροπία είναι δύσκολο να υπάρξει η απαραίτητη συναίνεση της κοινωνίας με τους φορείς της εξουσίας. Η καχυποψία είναι διάχυτή. Ποιος άλλωστε να εμπιστευτεί ποιόν.
Με τα δεδομένα αυτά το όλο εγχείρημα μοιάζει ιδιαίτερα δύσκολο.
Όμως οι ανάγκη να γίνουν πολλά σε λίγο χρόνο είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. Λάθη και ολιγωρίες τώρα είναι ασυγχώρητες. Διαφορετικά η χώρα θα οδηγηθεί σε βαθειά ύφεση με ότι αυτό συνεπάγεται για τους πολίτες και για την ίδια τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου