Η νέα Ευρώπη με τις αλά καρτ υποχρεώσεις των κρατών-μελών

Το κρίσιμο ερώτημα εντοπίζεται στο πόσο νερό έβαλαν στο κρασί τους οι Ευρωπαίοι ηγέτες, που τάσσονται υπέρ της ενοποίησης, στην Σύνοδο Κορυφής της περασμένης εβδομάδας, που κατέληξε σε έναν αμφιλεγόμενο, ως προς το αποτέλεσμα, μεταμεσονύχτιο συμβιβασμό. Γιατί αν το αποτέλεσμα, σε αυτό το οικοδόμημα που λέγεται ενωμένη Ευρώπη, μοιάζει με το κρασί που το νερό το έκανε να μη θυμίζει τίποτα από τη γνωστή γεύση του οίνου, τότε τα πράγματα στις Βρυξέλλες δεν πήγαν καλά, παρά την ικανοποίηση που εξέφρασε ο άξονας Βερολίνου-Παρισίων.
Σε ότι αφορά τα διαδικαστικά των διαπραγματεύσεων, η τακτική που ακολούθησαν οι Πολωνοί και το δίδυμο των αδελφών Κατσίνσκι, θύμιζε περισσότερο θέατρο Ιονέσκο, παρά σοβαρή συζήτηση των εταίρων της γηραιάς ηπείρου. Με το «ναι» του ενός διδύμου και το «όχι» του εταίρου, ξενύχτησαν οι ευρωπαίοι ηγέτες, το βράδυ της Παρασκευής προς το Σάββατο και μόνο η αίσθηση και ο φόβος του γεγονότος ότι κινδύνευαν όλοι να γίνουν ρεζίλι των σκυλιών, τους έκανε να τρέχουν μέχρι την τελευταία στιγμή πίσω από τους ιδιόρρυθμους αδελφούς Κατσίνσκι μέχρι να ανταποκριθούν και οι δύο θετικά.
Αποτέλεσμα η Ευρώπη αλά κάρτ είναι γεγονός. Οι εξαιρέσεις επεκτάθηκαν και σε άλλους τομείς, πέραν των όσων ισχύουν ως τώρα στην Ε.Ε. και ο Τόνυ Μπλέρ ξεκαθάρισε για λογαριασμό του Γκόρντον Μπράουν, που τον διαδέχεται από αύριο στη Ντάουνινγκ Στριτ, ότι η Χάρτα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των Ευρωπαίων θα έχει δεσμευτικό χαρακτήρα για όλους, πλην των Άγγλων. Παρέχεται επίσης η δυνατότητα σε ορισμένα κράτη-μέλη να μη συμμετέχουν και βεβαίως να μην δεσμεύονται από τις αποφάσεις στο Συμβούλιο υπουργών, για θέματα Δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων, ενώ άλλα την ίδια ώρα θα μπορούν να ενισχύουν τη συνεργασία τους. Και αυτή η εξαίρεση φωτογραφίζει τη Μ. Βρετανία που πέτυχε να γίνουν δεκτά χωρίς αντιρρήσεις όλα της τα αιτήματα.
Κατά τα άλλα η «Μεταρρυθμιστική Συνθήκη» έτσι ονομάστηκε η «Συνταγματική Συνθήκη», που ήδη ενταφιάσθηκε στον χώρο των Βρυξελλών, θα ισχύσει μετα από μία δεκαετία, κι ως τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, που λένε, με Ύπατο Αρμοστή για την εξωτερική πολιτική την άμυνα και την ασφάλεια και όχι υπουργό Εξωτερικών της Ε.Ε., με Πρόεδρο και όχι Προεδρεύοντα ανά εξάμηνο, με ομόφωνες αποφάσεις σε θέματα όπως η κοινή εξωτερική πολιτική, η άμυνα και η ασφάλεια, η κοινωνική πολιτική, οι ίδιοι πόροι της Ε.Ε. η αναθεώρηση των συνθηκών και με σημαντική ενίσχυση των εθνικών κοινοβουλίων που μπορούν να ζητούν από την Κομισιόν να επανεξετάζει κάποια πρόταση που θεωρούν ότι καταπατεί τις εθνικές δικαιοδοσίες.
Κατά τα άλλα οι Πολωνοί πέτυχαν το 65% των ειδικών πλειοψηφιών που χρειάζεται για τη λήψη αποφάσεων στα συμβούλια υπουργών να κατέβει στο 61% και η νέα αυτή στάθμιση ψήφων να τεθεί σε λειτουργία από το 2014 αντί του 2009 που προέβλεπε η «Συνταγματική Συνθήκη». Οι Πολωνοί πάντως μπορούν, αν καταφέρουν να συνασπίσουν και μερικούς ακόμη, να διατηρήσουν τις 27 ψήφους έναντι των 29 της Γαλλίας, Γερμανίας και Μ. Βρετανίας μέχρι το 20017 με προφανή σκοπό να ελέγξουν τις χρηματοδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων μετά το 2014.
Αυτή είναι η νέα Ευρώπη που κυριαρχεί το σύνδρομο των πρώην ανατολικών, που έχουν γαντζωθεί στο άρμα των ΗΠΑ, των Βρετανών και των περί αυτών, που είναι οι τοποτηρητές των συμφερόντων της Ουάσινγκτον και των παλαιών μελών που προσπαθούν να συγκρατήσουν το σημερινό σκορποχώρι. Μια Ευρώπη χωρίς ορίζοντα την πολιτική ενοποίηση, μια Ευρώπη με αβέβαιο μέλλον…