Ο ρόλος και η συμπεριφορά των ΜΜΕ σε άτομα με αναπηρία

Χθες και σήμερα πραγματοποιείται στην Αθήνα το Δεύτερο Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Άτομα με αναπηρία και ΜΜΕ». Πέρα από το γεγονός ότι πρόκειται για μια αξιέπαινη πρωτοβουλία της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, το θέμα από μόνο του παρουσιάζει στην ουσία του ξεχωριστό ενδιαφέρον, μια και οι προβληματισμοί που αναπτύσσονται από ομιλητές και συνέδρους το διήμερο αυτό, έχουν σκοπό να ευαισθητοποιήσουν τους ανθρώπους της επικοινωνίας, απέναντι στα άτομα με αναπηρίες.
Από τη μια έχει ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν οι δημοσιογράφοι τα θέματα, που αφορούν τα άτομα με αναπηρία και από την άλλη η γενική εικόνα της κοινωνίας απέναντι στα άτομα αυτά, που καλούνται να αλλάξουν, με την δύναμη των ΜΜΕ. Γιατί το γεγονός ότι το 60% της κοινής γνώμης, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, πιστεύει ότι η στάση των ΜΜΕ και η παρουσίαση των θεμάτων που αφορούν άτομα με αναπηρίες έχει βελτιωθεί και είναι γενικά θετική, δείχνει ότι οι άνθρωποι με αυτά τα προβλήματα αντιμετωπίζονται και στις μέρες μας με συναισθήματα οίκτου και ελέους.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν διαφέρουν από εμάς και δεν πρέπει να εμφανίζονται, ούτε ως ήρωες, ούτε ως άτομα που αξίζουν μόνο την συμπόνια των υπολοίπων.
Οι αριθμοί που ακούστηκαν στο Συνέδριο είναι τέτοιοι που δημιουργούν πρόσθετους προβληματισμούς. Στην Ελλάδα υπάρχουν σήμερα 700.000 άτομα με αναπηρίες. Σε αυτούς προστίθενται κάθε χρόνο 3.500 από ατυχήματα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν συνολικά 36 εκατομμύρια άτομα με αναπηρίες. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη από ένα πάρκο ειδικών προδιαγραφών για να κυκλοφορούν. Οφείλει η κοινωνία να έχει στη διάθεσή τους ολόκληρη την πόλη.
Πολύ απλά η κάθε πόλη οφείλει να γίνει φιλική προς τα άτομα αυτά τα οποία δικαιούνται να κινούνται ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους χωρίς προβλήματα.
Η τηλεόραση μολονότι έχει θεωρητικά κυρίαρχο ρόλο στην ενημέρωση, εν τούτοις στο σχετικό ερώτημα για το ποιος ενημερώνει καλύτερα για τα θέματα που αφορούν άτομα με αναπηρία, πρώτο ήρθε το ραδιόφωνο με ποσοστό 55%, ακολουθούν οι εφημερίδες με 50% και πολύ πιο πίσω βρίσκεται η τηλεόραση με μόλις 41%. Αυτό σημαίνει ότι η μικρή οθόνη συμβάλλει λιγότερο από τα άλλα μέσα στην ενημέρωση σε θέματα ατόμων με αναπηρία.
Εδώ ο δημοσιογραφικός κόσμος επωμίζεται μεγάλες ευθύνες. Ο ρόλος του δημοσιογράφου δεν εξαντλείται στα θέματα που εξασφαλίζουν υψηλή τηλεθέαση. Είναι ευρύτερα κοινωνικός και οφείλει να ευαισθητοποιείται και να ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη προς τη σωστή κατεύθυνση, σε ένα θέμα που αφορά ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας. Το ίδιο και οι δημοσιογραφικές ενώσεις που έχουν υποχρέωση να αποδείξουν στην πράξη την πνευματικότητα των σωματείων τους. Η λογική της κολακείας και της συμπόνιας δεν είναι αυτή που έχουν ανάγκη τα άτομα με αναπηρίες.
Περιμένουν από την κοινωνά να τα αγαλλιάσει ανυπόκριτα και να τα εντάξει στο επαγγελματικό, το κοινωνικό και το φιλικό τους περιβάλλον χωρίς προκαταλήψεις και εξαιρέσεις. Και για να γίνουν όλα αυτά Πολιτεία και ΜΜΕ έχουν πολύ δουλειά να κάνουν. Γιατί οι κατεστημένες νοοτροπίες δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη.