Ο νέος ΚΟΚ, τα πρόστιμα και οι ευθύνες της Πολιτείας

Μπορεί το δίδυμο Λιάπη-Πολύδωρα να κινήθηκαν χρησιμοποιώντας σύγχρονες μεθόδους επικοινωνίας και να βγήκαν χθες το πρωί στην Κατεχάκη για να μοιράσουν φυλλάδια για το νέο ΚΟΚ, όμως το παιχνίδι αυτό σε λίγο τελείωσε και οι τροχονόμοι βγήκαν παγανιά για να μοιράσουν κλήσεις. Τα πρόστιμα με το νέο ΚΟΚ που ισχύει από χθες, είναι ιδιαίτερα υψηλά και για μερικές παραβάσεις, που δεν θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τρίτου και μοιάζουν να μπήκαν, για καθαρά εισπρακτικούς λόγους.
Γιατί βεβαίως δεν τους έπιασε ξαφνική ο πόνος να προστατεύσουν τη ζωή των πολιτών. Αν είχαν τέτοιο σκοπό θα φρόντιζαν να συντηρούν τακτικά το οδικό δίκτυο, για να γίνει πιο φιλικό στους οδηγούς, θα βελτίωναν την σήμανση, που είναι σε πολλές περιπτώσεις δυσδιάκριτη, θα επικαιροποιούσαν τα όρια ταχύτητας και θα κατέβαζαν σε πρώτη φάση παράνομες και τυπικά νόμιμες, στην ουσία παράνομες διαφημιστικές πινακίδες.
Δεν είναι λίγοι οι ειδικοί, που έχουν εκφράσει ζωηρές αντιρρήσεις, για τα τσουχτερά πρόστιμα που θεσπίζει ο νέος ΚΟΚ. Όμως δεν ιδρώνει το αυτί κανενός αρμοδίου, μια και το δημόσιο αντιμετωπίζει τα θέματα αυτά με τη λογική, πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι.
Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπουμε να εξαντλείται η αυστηρότητα των αστυνομικών οργάνων σε παραβάσεις ασήμαντες, ενώ αντίθετα να κινούνται χωρίς κανείς να αντιδρά άνετα κι ελεύθερα οδηγοί, που έχουν συμπεριφορά στο δρόμο εγκληματική.
Σε σχέση με τις διαφημιστικές πινακίδες, που αποσπούν την προσοχή των οδηγών, χρειάστηκε ένας ολόκληρος δικαστικός αγώνας συγγενών θυμάτων από τροχαία, για να αποδειχθεί από την δικαιοσύνη κάτι αυτονόητο για τον κοινό νου, όχι όμως και για την Πολιτεία, που επιτρέπει ή κάνει τα στραβά μάτια σε αυτό το όργιο, που βλέπουμε καθημερινά όλοι στους δρόμους.
Η Ελλάδα δεν τηρεί ούτε τις υποχρεωτικές οδηγίες της Ε.Ε., που απαγορεύουν την τοποθέτηση διαφημίσεων στους αυτοκινητόδρομούς της χώρας.
Αυτό το παιχνίδι που εκθέτει σε κίνδυνο τη ζωή οδηγών και επιβατών δεν παίζεται με το αζημίωτο, για τις δημοτικές αρχές και κάποιους από την δημόσια διοίκηση. Από την παράνομη αφισοκόλληση, που ορισμένοι δήμοι την «ανέχονται», μολονότι έχουν νομική κάλυψη να επιβάλλουν τσουχτερά πρόστιμα, έως την τοποθέτηση τους, επίσης κατά παράβαση του νόμου, από ιδιώτες κάθετα και όχι παράλληλα, όπως άλλωστε προβλέπεται από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο.
Αντί λοιπόν η Πολιτεία να δει τα άμεσα, που οφείλει να κάνει για να περιορίσει τα πολλά τροχαία που υπάρχουν στην Ελλάδα, αντί να εκπαιδεύσει τους νέους για την οδική εν γένει συμπεριφορά τους, αντί να γεμίσει τα κανάλια με τηλεοπτικά σποτ που να σοκάρουν, προκειμένου να συνετίσει κάθε άτακτο οδηγό, κάνει μια επιτροπή με συγκεκριμένες οδηγίες που δεν είναι άλλες, από την μεγάλη αύξηση των προστίμων.
Ακόμη και η διεθνής εμπειρία έχει αποδείξει ότι τα υψηλά πρόστιμα ουδέν, ή ελάχιστα απέδωσαν. Ποίος ακούει όμως τους κουτόφραγκους. Στην Ελλάδα εκείνοι που ζουν κλεισμένοι στους γυάλινους πύργους της εξουσίας, όλα τα ξέρουν και έχουν λύση για όλα. Μόνο που πολλές φορές οι λύσεις δεν είναι οι ενδεδειγμένες. Και όπως είναι φυσικό οδηγούν στα αντίθετα από τα αναμενόμενα ή τα διαφημιζόμενα αποτελέσματα.
Αλλά ποιος νοιάζεται γι αυτά. Ο Έλληνας σήμερα φωνάζει και αύριο ξεχνάει. Στην αμνησία και στην αμνηστία άλλωστε ποντάρουν πολλοί…