Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν γύρω από Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας του Αγίου Κοσμά και την μελλοντική διάθεση του, για εκμετάλλευση σε ιδιώτες, αναδεικνύεται ένα ευρύτερο θέμα, που αφορά την πρόσβαση των πολιτών στις ακτές του Σαρωνικού από τον Πειραιά έως την Βάρκιζα. Μελέτη του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας παρουσιάζει τις χρήσεις του μετώπου της παραλίας και φανερώνει το μέγεθος της αυθαιρεσίας, που εδώ και χρόνια αφήνει ασυγκίνητους τους αρμόδιους φορείς. Στη μελέτη παρουσιάζονται χώροι νόμιμα, αλλά και παράνομα περιφραγμένοι, περιοχές ολόκληρες που βρίσκονται σε καθεστώς μίσθωσης και άλλες που πρόκειται να παραχωρηθούν σε ιδιώτες και τέλος τα κάθε λογής αυθαίρετα που στέκονται όρθια εδώ και πολλά χρόνια παρά τις πάμπολλες διοικητικές πράξεις που ζητούν την κατεδάφισή τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι για νυχτερινό κέντρο στην παραλία, στην περιοχή της Βούλας, υπάρχει απόφαση για την κατεδάφιση του από το 1995. Δεν έχει εκτελεστεί όμως μια και το μπαλάκι της κατεδάφισης κινείται ανάμεσα στην Νομαρχία και το Δήμο της περιοχής. Όλα αυτά δείχνουν ότι η γραφειοκρατία χρησιμοποιείται σαν πρόσχημα, για να μην υλοποιηθούν οι αποφάσεις. Είναι προφανές ότι το λαδωτήρι πέφτει σύννεφο. Τα χρήματα που διακινούνται στην παραλιακή δεν είναι λίγα και αυτό αποδεικνύεται από την αδυναμία του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης να επιβάλλουν το νόμο, αφήνοντας κάποιους ανεξέλεγκτους να αυθαιρετούν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Κάθε χρόνο διαβάζουμε για αποφάσεις που βάζουν λουκέτο σε μεγάλα νυχτερινά κέντρα και clubs, που μένουν μόνο στα χαρτιά, μια και με διάφορα τερτίπια οι ιδιοκτήτες τους καταφέρνουν να τα κρατάνε ανοιχτά. Η δαιδαλώδης νομοθεσία, η επικάλυψη αρμοδιοτήτων και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, επέτρεψαν στην παρανομία να γίνει καθεστώς, με την Δημόσια Διοίκηση να παρακολουθεί ως θεατής τα τεκταινόμενα στο παραλιακό μέτωπο, αδύναμη να επιβάλει το νόμο. Σε ότι αφορά το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εδώ πολλά λέγονται για χρηματισμούς, αλλά είναι δύσκολο να αποδειχθούν.
Είναι προφανές, ότι εδώ χρειάζεται μια γενναία απόφαση της κυβέρνησης στο πλαίσιο της ανάπλασης του παραλιακού μετώπου και της απόδοσης του στους πολίτες. Μια απόφαση που θα δώσει λύση στους ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων, για να μεταφερθούν σε άλλες περιοχές και θα συνδυάσει ήπιες εμπορικές χρήσεις στις μαρίνες και απόδοση της παραλίας στους πολίτες με ευθύνη των Δήμων, που αν δεν καταφέρουν να τις διατηρήσουν καθαρές και προσιτές για τους πολίτες ή αλλάξουν αυθαίρετα χρήση, να περιέρχονται στην εποπτεία κάποιου κρατικού φορέα.
Η ανάπτυξη του παραλιακού μετώπου θα φέρει τουρίστες στην περιοχή, θα ενισχύσει τα πολλά μικρά ξενοδοχεία, που έχουν πληγεί από την απομάκρυνση του αεροδρομίου, θα προσελκύσει εκ νέου τους κατοίκους της Αθήνας και θα δημιουργήσει ένα περιβάλλον ανάλογο με αυτό της Κυανής Ακτής στο οποίο στις αρχές του 20ου αιώνα εμφανίστηκαν οι πρώτες μορφές οργανωμένου τουρισμού της Ευρώπης.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι το πετρέλαιο της Ελλάδας είναι ο τουρισμός. Αρκεί τα συμφέροντα των λίγων, που έχουν καταλάβει την παραλία, να μην εμποδίζουν την αξιοποίηση της για τους πολλούς και την ανάπτυξη της χώρας που είναι σε τελευταία ανάλυση και το ζητούμενο για την Ελλάδα.
