Βεβαίως η καθιέρωση ημερών αφιερωμένων σε ένα θέμα που απασχολεί ή θα έπρεπε να απασχολεί όλους μας, έχει καταντήσει γεγονός σχεδόν βαρετό που ελάχιστα προσφέρει στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, που είναι η αντίστοιχη ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Δεν πρέπει να μας θυμίζουν για παράδειγμα την ανάγκη της ισότητας των δύο φύλλων, με την ημέρα της γυναίκας. Είναι θέμα καθημερινής πράξης. Ανεξάρτητα από αυτή την παράμετρο, η αφορμή που δίνει η σημερινή παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος, αξίζει να ευαισθητοποιήσει όλους τους πολίτες, όχι μόνο για ένα εικοσιτετράωρο, αλλά κάθε μέρα μια και οι καταστροφές που πραγματοποιούνται σε αέρα, γη και θάλασσα είναι σε πολλές περιπτώσεις μη αναστρέψιμες.
Όπως είναι γνωστό οι φθορές που υπέστησαν τα γλυπτά του Παρθενώνα τα τριάντα τελευταία χρόνια, λόγω της μόλυνσης του περιβάλλοντος, δεν τις είχαν υποστεί στα 2.500 χρόνια που βρίσκονται στον ιερό βράχο. Είναι ολόκληρο σύγχρονο μουσείο φτιάχνεται για να τα στεγάσει και μια γιγαντιαία επιχείρηση μεταφοράς τους έχει στηθεί, για να περισωθούν τα γλυπτά αυτά από την προϊούσα φθορά, που ο σύγχρονος πολιτισμός μας έχει επιφέρει.
Μπορεί σήμερα να είναι η ημέρα του Περιβάλλοντος, όμως αύριο οι ισχυροί του πλανήτη θα συζητήσουν γι αυτό και όπως όλα δείχνουν τίποτα το ελπιδοφόρο δεν πρόκειται να προκύψει. Κι αυτό, γιατί η πρόταση της γερμανικής προεδρίας στην αυριανή σύνοδο κορυφής της G8 που προβλέπει να μην αυξηθεί η μέση παγκόσμια θερμοκρασία άνω των δύο βαθμών Κέλσιου, με την μείωση κατά 50% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, δεν φαίνεται να υιοθετείται από την Ουάσινγκτον.
Ο Πρόεδρος Μπους που έχει αρνηθεί να υπογράψει τη Συμφωνία του Κιότο, που προβλέπει τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, επιχειρεί τώρα με ένα νέο ελιγμό να αλλάξει την ατζέντα δεσμεύσεων και υποχρεώσεων και τους μεγάλους ρυπαντές του περιβάλλοντος. Θέτει αόριστους στόχους και με πιστό σύμμαχο τον απερχόμενο πρωθυπουργό της Αγγλίας Τόνυ Μπλερ, επιδιώκει να στήσει μια σύνοδο για το κλίμα, στην Ουάσινγκτον στο τέλος του χρόνου, με τη συμμετοχή 15 χωρών που εκπέμπουν τις μεγαλύτερες ποσότητες ρίπων.
Είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ και ο Πρόεδρος τους, δεν δέχονται τις αποφάσεις που έχει ήδη λάβει η διεθνής κοινότητα στο σύνολο της και επιδιώκουν να τις ανατρέψουν σε μια εμφανή προσπάθεια να παρακάμψουν αποφάσεις και πρωτοβουλίες που προηγήθηκαν, με την συμμετοχή του ΟΗΕ.
Η αμερικανική νοοτροπία που θέλει τώρα να παίξει και το ρόλο του χωροφύλακα του περιβάλλοντος, θυμίζει τον βιαστή που προσφέρεται να προστατεύσει το θύμα του.
Πέρα όμως από τους μεγάλους που ρυπαίνουν και λογαριασμό δεν δίνουν, η υπόθεση της προστασίας του περιβάλλοντος είναι και ένα θέμα του καθενός μας. Από την αγωγή που δίνουν στο σχολείο μέχρι το καλό παράδειγμα των γονέων στα παιδιά τους. Είναι λοιπόν ατομική υπόθεσή, υπόθεση των Δήμων, των Νομαρχιών τις Περιφέρειας και βεβαίως της Πολιτείας. Όχι ως ευχολόγιο και λόγια του αέρα,αλλά ως καθημερινή πράξη ζωής.
Για να δούμε πότε θα ευαισθητοποιηθούμε…
