Μπορεί τα λεγόμενα διεθνή να μην πουλάνε και γι αυτό να καταλαμβάνουν ελάχιστο χώρο στα ειδησεογραφικά προγράμματα, έχουν όμως ενδιαφέρον και είναι καλό να μην τα αγνοούμε, μια και αρκετά από αυτά αγγίζουν και την Ελλάδα. Κι αυτό γιατί στη διεθνή πολιτική σκηνή, συμβαίνει συχνά, όπως και στο μπιλιάρδο, να κτυπάει ο παίχτης μια μπίλια, αλλά ο στόχος να είναι μια τρίτη που θα κτυπηθεί από την δεύτερη για να οδηγηθεί στην τρύπα.
Στην διεθνή πολιτική σκακιέρα γίνονται αυτή την περίοδο πολλές κινήσεις, που φαινομενικά είναι άσχετες μεταξύ τους, έχουν όμως έναν κοινό άξονα που τις συνδέει με την Αθήνα.
Η Τουρκία αυτή την περίοδο δεν πολυσκοτίζεται για την ευρωπαϊκή της πορεία, μια και έχουν προκύψει εν μέσω εσωτερικής αναταραχής και προεκλογικής περιόδου, σημαντικότερα θέματα, όπως είναι το κουρδικό. Τα μαχητικά των ΗΠΑ που βρίσκονται στο Ιράκ παραβίασαν τον τουρκικό εναέριο χώρο και πολλοί το ερμήνευσαν σαν προειδοποίηση στην Άγκυρα, που πρόσφατα είχε απειλήσει με εισβολή στο Β. Ιράκ, για να κτυπήσει τα ορμητήρια των κούρδων του ΡΚΚ.
Οι αμερικανοί είπαν αρχικά διπλωματικά όχι στην Τουρκία, φρόντισαν όμως με την παρουσία των μαχητικών να την κάνουν και πρακτικά αισθητή.
Στην Άγκυρα η επέμβαση στις κουρδικές περιοχές του Ιράκ έχει γίνει μπαλάκι ανάμεσα στο Τ. Ερντογάν, που δηλώνει ότι έγκειται στους στρατιωτικούς να πάρουν την απόφαση αυτή και στους στρατηγούς που απαντούν, ότι είναι έτοιμοι για δράση και απλώς περιμένουν το πράσινο φως από την πολιτική ηγεσία.
Ανεξάρτητα από τα εσωτερικά πολιτικά παιχνίδια, το τι συμβαίνει στην περιοχή είναι θέμα που οφείλει να παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών μια και οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ επηρεάζουν άμεσα την Αθήνα.
Η επικείμενη επίσκεψη του Προέδρου Μπους στην Αλβανία και σε άλλες περιοχές των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης, δείχνει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της Ουάσινγκτον για τους «πρόθυμους», όμως εμπλέκει και την Ελλάδα, γιατί στη διάρκεια του ταξιδιού αυτού αναμένεται να υποσχεθεί στην πΓΔΜ, ότι θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ χωρίς την επίλυση του ονόματος. Η Ελλάδα έχει αντιταχθεί σε αυτή την προοπτική. Οι αμερικανοί θέλουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ εν όψει της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου. Η Ελλάδα εν μέσω προεκλογικής περιόδου θα κληθεί να κάνει αποτρεπτικές κινήσεις και όπως είναι φυσικό το θέμα θα γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης ,γεγονός που θα δυσχεράνει μια νηφάλια και αποδοτική προσέγγιση.
Στον ΟΗΕ τέλος, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, πρόεδρος του Οργανισμού για ένα χρόνο ανέλαβε σκοπιανός. Το γεγονός αυτό οδηγεί σε περαιτέρω μονομερείς αναγνωρίσεις, μια και ο νέος πρόεδρος ήδη εκμεταλλεύθηκε τη ιδιότητα του αυτή, προβάλλοντας τη χώρα του με τη συνταγματική της ονομασία.
Σε αυτό το δύσβατο πεδίο, που δεν είναι στρωμένο με ροδοπέταλα, οφείλει να κινηθεί η εξωτερική πολιτική της χώρας, να αποτρέψει με ευφυείς κινήσεις δυσμενείς εξελίξεις, για τα ελληνικά συμφέροντα και να περιορίσει τους πολλαπλούς αρνητικούς κραδασμούς που αναμένονται στην περιοχή μας.
