Τα προβλήματα των προσώπων και οι θεσμικές αλλαγές

Το κάθε κόμμα και τα βαρίδια του. Στον κάθε κομματικό σχηματισμό τα εσωτερικά και οι συσχετισμοί είναι αυτά που δημιουργούν τους μεγαλύτερους πονοκεφάλους. Αρχηγός μεγάλου κόμματος είπε σε κατ ιδίαν συζήτηση στον υπογράφοντα πριν μερικά χρόνια, ότι στο απέναντι κόμμα υπάρχουν οι αντίπαλοι που είναι προβλέψιμοι και τους αντιμετωπίζουμε με τους ανάλογους κανόνες συμπεριφοράς. Οι εχθροί είναι μέσα στο ίδιο μας το κόμμα. Αυτό γίνεται φανερό με τους υποψηφίους της ιδίας περιφέρειας. Αυτοί που τρώγονται πραγματικά μεταξύ τους είναι οι υποψήφιοι του ιδίου κόμματος και όχι των απέναντι θεωρητικώς κομμάτων.
Τα προμηνύματα των εκλογών με τις κινήσεις και τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών, που στην ουσία αποτελούν το εναρκτήριο λάκτισμα για τους υποψηφίους βουλευτές, άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου, για καβγάδες στην ενδοχώρα των κομμάτων. Στο ΠΑΣΟΚ έχουμε τις απομακρύνσεις Γ. Παπαντωνίου και Κ. Κουλούρη, που είχαν περίπου προαναγγελθεί εδώ και αρκετό καιρό και στη Νέα Δημοκρατία το θέμα Π. Μαντούβαλου, που η παραπομπή του σε δίκη για το παραδικαστικό απέτρεψε κάθε συζήτηση για την εκ νέου ένταξη του στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ.
Βεβαίως υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις ελαφρύτερες αποπεμφθέντων που αναμένεται ότι θα απασχολήσουν τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων, όπως αυτή του Ε. Πολύζου της Ν.Δ. και του Χ. Πάχτα του ΠΑΣΟΚ, καθώς και των υπολοίπων που κόπηκαν με αφορμή την υπόθεση του Πόρτο Καρράς, από τα ψηφοδέλτια των εκλογών του 2004.
Όμως πέρα από τα ονόματα και τα προσωπικά συμφέροντα υπάρχει το θεσμικό πλαίσιο της εκπροσώπησης, που σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί και τη γενεσιουργό αιτία πολλών προβλημάτων.
Αυτός ο συνωστισμός στη δεύτερη περιφέρεια Αθηνών, αλλά και οι αντίστοιχοι σε άλλες περιοχές με μεγάλη συγκέντρωση πληθυσμού ποιόν άραγε και τι εκπροσωπούν. Τι συνδέει για παράδειγμα τα Λιόσια με την Κηφισιά και τι το Περιστέρι με την Γλυφάδα. Όμως επειδή κάποιοι «εξυπηρετούνται» τίποτα δεν αλλάζει. Και μια πρόσφατη προσπάθεια να σπάσει η Β’ Αθηνών στα δύο έπεσε στο κενό.
Το πολιτικό μας σύστημα έχει ανάγκη από σοβαρότερες αλλαγές για να αναπνεύσει, να λειτουργήσει σοβαρότερα και να περιορίσει σημαντικά τόσο το μαύρο χρήμα, όσο και την αθέμιτη συναλλαγή με τους Βαρόνους των ΜΜΕ. Η εκλογή βουλευτών σε μονοεδρικές περιφέρειες που ισχύει σε Αγγλία και Γερμανία θα έλυνε πολλά προβλήματα του συστήματος.
Κι αυτό γιατί ο βουλευτής θα εκπροσωπούσε μια συγκεκριμένη περιοχή το Περιστέρι για παράδειγμα. Δεν θα ήταν όμηρος των ΜΜΕ και των κρυφών χρηματοδοτήσεων. Ο βουλευτής θα μπορούσε να έρθει σε άμεση επαφή με τους πολίτες και να ασχοληθεί επί της ουσίας με τα προβλήματα την συγκεκριμένης περιοχής. Οι αρχηγοί θα έβαζαν τους καλύτερους υποψήφιους επιλέγοντας πρόσωπα που να είναι πετυχημένα επαγγελματικά για να εισπράξουν ψήφους και από όμορους χώρους και όχι παιδιά του κομματικού σωλήνα.
Βεβαίως το κατεστημένο των κομματικών μηχανισμών και οι «επαγγελματίες» πολιτικοί δεν θέλουν να ακούσουν κουβέντα, για τέτοιου είδους αλλαγές.
Αυτό θα μπορούσαν να το πετύχουν οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων, αν θέλουν να προσφέρουν κάτι σημαντικό στη χώρα, αν θέλουν να ανανεώσουν την πολιτική ζωή και να δώσουν στους πολίτες την δυνατότητα θα επαναπροσεγγίσουν την πολιτική. Μια τέτοια αλλαγή, οξυγόνο για τους πληττόμενους θεσμούς, θα καταγραφεί θετικά στην ιστορία. Διαφορετικά η απλή διαχείριση του χρέους των 235 δις ευρώ θα περάσει σίγουρα απαρατήρητη…