Μπορεί να βρήκαν εύκολα έσοδα από την φορολογία στα είδη ευρείας κατανάλωσης που είναι η βενζίνη τα ποτά και τα τσιγάρα, μπορεί να πετσόκοψαν μισθούς και συντάξεις, μπορεί να μας άλλαξαν τα φώτα με το νέο ασφαλιστικό και εργασιακό σύστημα που έφτιαξαν, αλλά δεν έκαναν ακόμη τίποτα μετά από εννέα μήνες διακυβέρνησης με τον περίφημα αναπτυξιακό νόμο που ακούμε αλλά δεν βλέπουμε. Η μείωση μισθών και συντάξεων επιφέρει αναπόφευκτα και μείωση της κατανάλωσης κι αυτό με τη σειρά του αναδουλειές, άρα και χαμηλότερους τζίρους στην αγορά. Και όλο αυτό μεταφράζεται σε μειωμένο ΦΠΑ και φορολογητέα ύλη. Και πέρα από αυτό και περαιτέρω περιορισμό των θέσεων εργασίας. Άρα και αύξηση της ανεργίας.
Το κόλπο των βολεμάτων από όλα τα παράθυρα στο δημόσιο μας τελείωσε. Οι ψευτοεπιδοτήσεις των νέων θέσεων εργασίας, δεν πρόκειται να αποδώσουν όταν υπάρχουν αναδουλειές.
Οι σοβαρές επενδύσεις δεν έρχονται σε μια χώρα που η μίζα είναι καθεστώς αναγνωρισμένο και ευλογημένο από το παραπαίον πολιτικό σύστημα. Η απουσία τιμωρίας έχει κάνει τους επίορκους δημόσιους λειτουργούς ασύδοτους.
Μπορεί να τα παίρνουν εύκολα από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους αλλά είναι ανίκανοι να πουλήσουν εδώ και εννιά μήνες τα 40 αεροπλάνα της παλιάς Ολυμπιακής που είναι κρατική περιουσία και σαπίζουν στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Την ίδια ώρα γι αυτά τα αεροπλάνα πληρώνουν χρήματα για συντήρηση και για στάθμευση στο υπό γερμανική διοίκηση αεροδρόμιο.
Την ίδια ώρα η Αθήνα παρά το σύγχρονο αεροδρόμιο που διαθέτει δεν κατάφερε να γίνει αεροπορικός συγκοινωνιακός κόμβος, όπως για παράδειγμα το Ντουμπάι, μολονότι έχει δεσπόζουσα θέση στην περιοχή λόγω επειδή το Ελευθέριος Βενιζέλος είναι ένα από τα ακριβότερα αεροδρόμια της Ευρώπης.
Παράλληλα η σύμβαση που έχει υπογράψει το δημόσιο απαγορεύει την λειτουργία δευτέρου εναλλακτικού αεροδρομίου στην Αττική με αποτέλεσμα αν φυσούν πλάγιοι άνεμοι ως εναλλακτικά αεροδρόμια να έχουν προκριθεί αυτό του Ηρακλείου Κρήτης και της Θεσσαλονίκης.
Τα σχέδια κάποιων είναι το φιλέτο του παραλιακού μετώπου του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό να δοθεί σε μεγαλοεργολάβους, με το αζημίωτο φυσικά, όχι για το δημόσιο κορβανά αλλά για την τσέπη όσων θα υπογράψουν την προνομιακή αυτή παραχώρηση.
Θα βγουν και θα πουν ότι πουλώντας ξεχρεώνουμε και δεν θα επιβαρυνθούμε περισσότερο για να χάψουμε και αυτή την κομπίνα.
Κι όμως ο αεροδιάδρομος για λόγους εθνικής αλλά και γενικής αεροπορικής ασφάλειας δεν έπρεπε να καταργηθεί. Να γίνουν μόνο μικρότερα πάρκα στο παραλιακό μέτωπο με ευθύνη των δήμων Ελληνικού και Γλυφάδας και στην πάνω πλευρά, στις παλιές εγκαταστάσεις της ελληνικής και αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας ένα δεύτερο πάρκο με ευθύνη του Δήμου Αργυρούπολης.
Όσο για τη σύμβαση με την εταιρία που διαχειρίζεται το Ελ. Βενιζέλος που το απαγορεύει απλά και πρακτικά το αεροδρόμιο θα χαρακτηριζόταν στρατιωτικό θα είχε η αεροπορία τη διαχείρισή του και θα ήταν εναλλακτικό σε περιπτώσεις ανάγκης. Αυτή η διπλή χρήση συμβαίνει και αλλού, όπως για παράδειγμα στο Άκτιο.
Έτσι θα είχαμε και ρεαλιστικές λύσεις για τα πάρκα και ένα αεροδιάδρομο για λόγους ασφαλείας. Οι λύσεις αυτές όμως μολονότι εξυπηρετούν την κοινωνία δεν παράγουν χρήμα για το πολιτικό σύστημα και απορρίπτονται μετ επαίνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου