Τα ξεθωριασμένα συνθήματα

Σε αυτό τον τόπο έχουμε χορτάσει εδώ και τριάντα χρόνια από λόγια. Στην αρχή μας μίλησαν για Αλλαγή. Στη συνέχεια για Εκσυγχρονισμό. Ακολούθησε η Επανίδρυση του Κράτους και τέλος το … είμαστε Αντιεξουσιαστές στην Εξουσία.
Με αυτές τις λέξεις που έβαλαν στο στόμα των πολιτικών οι επικοινωνιολόγοι της ημεδαπής και της αλλοδαπής προφανώς εννοούσαν ότι οι διαχειριστές της εκτελεστικής εξουσίας θα μεταμόρφωναν το άσχημο και κακό απέναντι στους πολίτες κράτος σε όμορφη .. πριγκιποπούλα.
Τι έγινε όμως στην πράξη όλα αυτά τα τριάντα χρόνια; Πόσο άλλαξε το κράτος; Πόσο εκσυγχρονίσθηκε, πόσο επανιδρύθηκε; Ένα μεγάλο τίποτα. Θα λέγαμε μια τρύπα στο νερό. Μόνο μεγάλα λόγια και μηδέν αποτέλεσμα.
Το κράτος παραμένει γραφειοκρατικό, αναποτελεσματικό, εχθρικό απέναντι στον πολίτη. Οι υπηρεσίες που παρέχει είναι νωχελικές. Για να υπάρχει μια κάποια κινητικότητα χρειάζονται το περίφημο γρηγορόσημο.
Η διαφθορά διαπερνά όλες τις βαθμίδες του δημόσιου τομέα και αν κάποιος συλληφθεί κλέπτων οπώρας αντιμετωπίζεται από το διαβρωμένο σύστημα με υπέρμετρη επιείκεια. Ως γνωστόν κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει.
Όλοι έχουμε μιλήσει με κάποιο αλλοδαπό που ήρθε με τουριστική βίζα για να εργασθεί στην Ελλάδα. Γι όλοι έχουμε ακούσει για την ταρίφα των 3.000 ευρώ που πληρώθηκαν αυτές οι βίζες.
Για να φύγουμε από τους έξω επίορκους και να περάσουμε στους εντός των τειχών. Στις πολεοδομίες ταρίφα για κάθε διαδικασία αδειοδότησης.
Ανάλογη και η σχέση στις εφορίες. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Τον υπουργό εν ενεργεία που σε χορό κλαδικού σωματείου είπε να πέσουν οι ταρίφες.
Ο πολίτης σε αυτή τη χώρα που πάει με το σταυρό στο χέρι είναι περίπου διωκόμενος. Αντίθετα οι έχοντες άκρες την βγάζουν καθαρή. Με το χρήμα και τις διασυνδέσεις που διαθέτουν αλλάζουν ακόμη και νόμους.
Βεβαίως σε αυτό τον τόπο που λείπουν οι γάτες δηλ. απουσιάζει παντελώς το κράτος δικαίου, χορεύουν τα ποντίκια, δηλ. τα τρωκτικά που έχωσαν το χέρι τους βαθιά στην τσέπη των δημόσιων ταμείων με αποτέλεσμα την υπερχρέωση και την υπογραφή του Μνημονίου με την οποία εκχωρήθηκε σημαντικό μέρος της εθνικής ανεξαρτησίας σε διεθνείς οργανισμούς.
Παρά τα όσα κατά καιρούς μας λένε το κτηματολόγιο είναι ακόμη στα πρώτα του βήματα εν έτει 2010, αφού πέρασε από ιστορίες με άγρια θηρία που είχαν σαν αποτέλεσμα ένα τσουχτερό πρόστιμο για τη χώρα μας από την Ε.Ε.
Το δασολόγιο και οι χρήσεις γης είναι ακόμη μια θολή υπόθεση και οι φωτιές που ανάβουν κάθε καλοκαίρι φτιάχνουν νέους οικισμούς από το πουθενά παρά τις μεγαλόστομες δηλώσεις ότι η καμένη γη θα γίνει και πάλι δάσος. Οι αετονύχηδες τα καταφέρνουν πάντα σε αυτό το παραλυμένο κράτος. Πολλοί λένε ότι δεν φταίνε οι πολιτικοί, φταίμε κι εμείς οι πολίτες που ζητάμε να νομιμοποιήσουμε την κάθε λογής παρανομία.
Όμως ποιο όφειλαν να φτιάξουν νόμους καθαρούς και ξάστερους; Ποιοι ευθύνονται για την πολυνομία που επιτρέπει να ερμηνεύονται κατά βούληση οι νόμοι; Ποιοι ευθύνονται για την απουσία της αξιοκρατίας στο δημόσιο τομέα; Ποιοι ευθύνονται για την ατιμωρησία των επιόρκων δημοσίων λειτουργών; Ποιοι άφησαν την Τοπική Αυτοδιοίκηση να ξοδεύει χωρίς κανένα έλεγχο; Ποιοι έφτιαξαν άπειρους Οργανισμούς του δημοσίου που προσλαμβάνουν και ξοδεύουν ανεξέλεγκτα;
Μήπως οι πολίτες έφτιαξαν αυτό το κράτος-τέρας που δεν γνωρίζει πόσους και πως μισθοδοτεί; Δεν γνωρίζει ποια και πόσα επιδόματα παίρνουν. Για να μην πούμε για τις άπειρες σχεδόν εικοσαμελείς επιτροπές που στήνονται με μοναδικό σκοπό να πολλαπλασιάσουν τις αμοιβές των φίλων στο δημόσιο.
Αυτό το χάος δεν αντιμετωπίζεται με ασπιρίνες. Θέλει δραστικά μέτρα για να αλλάξει από την κορυφή έως τα νύχια. Και το ερώτημα είναι αν μπορεί και ποιος μπορεί να παίξει τον ρόλο του κακού που σημαίνει στην πράξη όλα από την αρχή, προκειμένου να ωφεληθεί τελικά το σύνολο της κοινωνίας.